Tuesday, February 25, 2025

LUIGI SPERANZA -- GRICE ITALO A-Z T TO

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO!; ossia, Grice e Toderini: la ragione conversazionale di Roma e l’implicatura conversazionale dei sue colonie – la scuola di Venezia – filosofia veneziana -- filosofia veneta -- filosofia italiana – Grice italo – By Luigi Speranza, pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming Pool Library, Villa Speranza (Venezia). Flosofo veneziano. Filosofo veneto. Filosofo italiano. Venezia, Veneto. Discende dai conti palatini Gagliardis dalla Volta. Letterato, pubblica “Letteratura turchesca” (Venezia, Tosti), frutto della sua permanenza a Costantinopoli, la prima trattazione occidentale di storia della letteratu turca.Tra gl’altri scritti, in particolare di erudizione e di filosofia morale, si ricordano la filosofia frankliniana delle punte preservatrici dal fulmine, particolarmente applicata alle polveriere, alle navi, e a Santa Barbara in mare e “L'onesto uomo; ovvero, saggi di morale filosofia dai principii della ragione”. È ricordato in “I Dogi di Venezia nella vita pubblica e private” di Mosto, Giunti Martello. La Dogaressa Pisana muore con gran dolore del Doge circa le hore ventidue colta da una gagliarda convulsione al petto et abbattuta dalla lunga penosa malattia sofferta. Per tutti i tre giorni di esposizione si conserva così fresca e rubiconda nel volto che sembrava anziché morta assorta in un dolce riposo. È solennemente tumulata ai S.S. Giovanni e Paolo nella tomba comune dei Mocenigo. Il doge la segue dopo IX giorni di malattia in seguito a un’infezione determinata da una risipola alla gamba sinistra. Ai solenni funerali fatti alla sua statua ai S.S. Giovanni e Paolo venne commemorato da Berti ed a quelli fattigli dalla scuola di S. Rocco, cui apparteneva, da T.. Cfr. Le sue opere registrate dal «Sistema Bibliotecario Nazionale». Giambattista Toderini. Toderini. Keywords: filosofia coloniale. Refs.: Luigi Speranza, “Grice e Toderini” – The Swimming-Pool Library.

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO!; ossia, Grice e Tocco: la ragione conversazionale e l’implicatura conversazionale dei rendiconti della ragione conversazionale – la scuola di Catanzaro -- filosofia calabrese -- filosofia italiana – Grice italo – By Luigi Speranza, pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming-Pool Library, Villa Speranza (Catanzaro). Filosofo calabrese. Filosofo italiano. Catanzaro, Calabria. Studia a Napoli con SPAVENTA (si veda) e a Bologna, con FIORENTINO (si veda). Insegna a Roma, Pisa e Firenze. Si pose nelle sue “Ricerche platoniche” (Catanzaro) il problema della cronologia degli scritti platonici. Nella sua monografia su BRUNO (si veda) nega che il filosofo di Nola potesse essere considerato un martire del libero pensiero, quanto piuttosto l'interprete dei nuovi bisogni di razionalizzazione delle teorie filosofiche, in linea con l'impulso delle ricerche scientifiche in atto ai suoi tempi. Contribuisce alla pubblicazione dei saggi di BRUNO, individuandone tre fasi di sviluppo: una fase neo-platonica, una fase pan-teistica e una atomistica.  Sostenitore del neo-kantismo, rifiuta  ogni costruzione metafisica e privilegia le esigenze della ragione pratica. Altri saggi: “L'eresia nel Medioevo” (Firenze); “BRUNO” (R. Istituto di Studi Superiori Pratici e di Perfezionamento in Firenze); “Le fonti più recenti della filosofia del BRUNO”, "Rendiconti della R. Accad. dei Lincei. Classe di scienze morali, storiche e filologiche",  “Le opere inedite di BRUNO” (Accademia di scienze morali e politiche della Società Reale, Napoli); Studi francescani (Napoli); Studi kantiani (Palermo). Ferrari, I dati dell'esperienza. Il neo-kantismo nella filosofia italiana” (Firenze, Olschki); Raio, Lezioni su Kant” (Napoli, Liguori); Istituto dell'Enciclopedia Italiana.  Enciclopedia Italiana, Istituto dell'Enciclopedia Italiana. Sistema Informativo Unificato per le Soprintendenze Archivistiche. Dizionario di filosofia, Istituto dell'Enciclopedia Italiana. Felice Tocco. Tocco. Keywords: Bruno, ragione pratica. Refs.: Luigi Speranza, “Grice e Tocco” – The Swimming-Pool Library.

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO!; ossia, Grice e Tolomei: la ragione conversazionale e l’implicatura conversazionale nella filosofia della percezione – la scuola di Pistoia -- filosofia toscana -- filosofia italiana – Grice italo – By Luigi Speranza, pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming-Pool Library, Villa Speranza (Pistoia). Filosofo toscano. Filosofo italiano. Pistoia, Toscana. Appartenente alla Compagnia di Gesù. Nato a Villa Camberaia e di nobili origini. Studia a Firenze dove studia legge presso l'Pisa. Entra a far parte dell'ordine dei gesuiti e venne ordinato a Roma. Divenne esperto di ben undici lingue tra le quali latino, greco, ebraico, siriaco, arabo, inglese, illirico e francese.  Inizia la sua carriera teologica esponendo le sacre scritture nelle letture pubbliche presso la chiesa del Gesù a Roma. Venne eletto alla carica di procuratore generale dell'ordine dalla congregazione generale, ufficio che tenne fino a quando cioè non ottenne la cattedra di filosofia al collegio Romano. Le sue letture, che hanno sempre un vasto uditorio, vennero poi date alla stampa con il titolo “Philosophia mentis et sensuum” nella quale, pur nel pieno rispetto dell'aristotelismo del Lizeo, accolge gran parte delle scoperte naturalistiche della sua epoca, esponendole nelle sue lezioni. Le letture vennero ristampate in Germania dove ottenne l'encomio dell'Accademia di Lipsia e di Leibniz. Ottenne la cattedra di teologia alla Pontificia Università Gregoriana -- allora ancora Collegio Romano -- e rinnova le tematiche relative alla controversia sul concetto di dogma già iniziate dal cardinal Bellarmino. Le letture relative a queste lezioni furono tutte redatte in un manoscritto di ben sei volumi in folio che tuttavia non vennero mai pubblicati dall'autore. Eletto successivamente rettore del Collegio Romano e del Collegio Germanico, ricopre la carica di consultore presso la Congregazione dei Riti. Venne con sua sorpresa nominato cardinale da Clemente XI ed ottenne il titolo di S. Stefano al Monte Celio. Chiamato al servizio del Pontefice per giudicare gl’errori in materia di dogmatica si occupa della pronuncia di condanna dell'eresia del teologo francese, esponente del giansenismo Quesnel.  In qualità di cardinale è uno degli elettori del conclave di nomina di Innocenzo XIII e di Benedetto XIII.  Treccani Enciclopedie on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana. T. su Find a Grave. Opere di Catholic Encyclopedia, Appleton. Cheney, Archivio storico della Pontificia Università Gregoriana, Istituto dell'Enciclopedia Italiana. Giovanni Battista Tolomèi, Tolomei. Keywords. Refs.: Luigi Speranza, “Grice e Tolomei” – The Swimming-Pool Library.

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO!; ossia, Grice e Tolomeo: la ragione conversazionale e l’implicatura conversazionale contro la gnossi -- Roma – filosofia italiana – Grice italo – By Luigi Speranza, pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming-Pool Library, Villa Speranza  (Roma). Filosofo italiano. According to Ippolito di Roma, a gnostic, and a follower of Valentino. Keywords: Ippolito, gnosticismo.

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO!; ossia, Grice e Tomai: l’implicatura conversazionale e la ragione conversazionale – la scuola di Ravenna -- filosofia emiliana – filosofia romagunola -- filosofia italiana – By Luigi Speranza, pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming-Pool Library (Ravenna). Filosofo emiliano. Filosofo italiano. Ravenna, Emilia-Romagna. Pietro da Ravenna Da Wikipedia, l'enciclopedia libera.  Disambiguazione – Se stai cercando il vescovo, vedi Pietro Crisologo. Pietro Tomai, più noto come Pietro da Ravenna o Pietro Ravennate e latinizzato come Petrus Ravennas (Ravenna, 1448 circa – Magonza, 1508), è stato un giurista italiano che insegnò nelle università di Padova, di Greifswald, di Wittenberg e di Colonia.   Compendium juris civilis et Canonici. Pietro da Ravenna si fece notare all'Università di Padova in quanto, come allievo di Alessandro da Imola, era in grado di ripetere a memoria l'intera cognizione del diritto di quei tempi. A soli vent'anni ottenne l'incarico di lettore. All'età di 24 anni fu promosso dottore in utroque iure. Pietro suscitava lo stupore dei coetanei per la sua prodigiosa memoria. Ad esempio, si vantava di aver archiviato nella sua mente, sotto la lettera A, fonti sui seguenti argomenti: «de alimentis, de alienatione, de absentia, de arbitris, de appellationibus, et de similibus quæ iure nostro habentur incipientibus in dicta lettera A (”Sulle provviste, sull'alienazione delle proprietà, sull'assenza, sui giudici, sugli appelli e su altre materie consimili che nel nostro codice iniziano con la lettera A”).  Nel 1477 si recò presso l'Università di Pisa ed alla fine del 1479 ritornò a Padova come professore di Diritto canonico. Nel 1491 pubblicò un libro sulla tecnica di apprendimento dal titolo: Phoenix, sive artificiosa memoria ("La Fenice, ovvero la memoria artificiale").  Nel 1497 il duca Boghislao X di Pomerania lo condusse a Greifswald allo scopo di dotare la locale Università, da lui fondata, di un prestigioso nome italiano. Dal 1498 al 1501 Pietro ricoprì la carica di Rettore. Tornato in Italia, dopo poco tempo ottenne una chiamata ad un prestigioso incarico da parte del principe elettore Federico I di Sassonia, che aveva fondato un nuovo ateneo, l'Università di Wittenberg.  Il 3 maggio 1503 Pietro tenne la sua prima lezione a Wittenberg su Il potere dei papi e degl'imperatori. In particolare, egli sostenne il diritto dell'imperatore a fondare Università, cosa che il Principe elettore aveva già fatto per la prima volta con la scuola superiore di Wittenberg.  Pietro da Ravenna lasciò Wittenberg a causa di un'epidemia di peste e divenne professore di diritto presso l'antica e prestigiosa Università di Colonia (fondata nel 1388). Qui divenne famosa la sua controversia con Jakob van Hoogstraten, nella quale egli stigmatizzava la prassi, in uso da parte delle autorità tedesche, di lasciare le salme dei condannati a morte esposte sulle forche: secondo lui ciò andava contro le leggi naturali e divine. A causa di quella disputa, che per lui fu anche una sconfitta letteraria, Pietro lasciò l'incarico di professore a Colonia e si trasferì all'Università di Magonza, ove poco dopo morì.  Lascito culturale L'opera Phoenix, sive artificiosa memoria ("La Fenice, ovvero la memoria artificiale") offrì per la prima volta ad un vasto pubblico un metodo efficace per allenare la memoria. Sfidando i benpensanti dell'epoca, Pietro nel libro rivelò «un segreto che ho a lungo taciuto per pudore: se desideri ricordare presto, colloca nei loci vergini purissime; la memoria è infatti eccitata dalla collocazione delle fanciulle». Dopo la sua prima comparsa a Venezia, il libro venne tradotto in numerose lingue, comparendo ad Erfurt e Colonia: nel linguaggio odierno, si potrebbe parlare di un best seller internazionale. La Repubblica di Venezia concesse a Pietro da Ravenna e a un editore di sua scelta, il privilegio dell'esclusiva di stampa del suo libro Phoenix. Tale privilegio può essere considerato il primo esempio conosciuto di copyright.  I testi di Pietro da Ravenna, in particolare quelli sull'arte della memoria, furono letti e apprezzati da Giordano Bruno, da cui prese spunto per sviluppare uno dei suoi maggiori interessi, quello delle mnemotecniche.  Opere Phoenix, sive artificiosa memoria, Bernadinus de Choris, Venezia; Erfurt, 1508 Colonia. De immunitate ecclesiæ, Colonia 1503. Liberum sermonum, quos festis diebus auditoribus juris pronununciavit, Hermann Trebel, Wittenberg Compendium juris civilis et Canonici, Colonia, Hermann Bungart von Kettwig. Alphabetum aureum utriusque juris, Colonia, Compendium in consvetudines feudorum, Colonia 1567. Phoenicem sive ad memoriam comparandam introductionem, Colonia. De corpore suspensi in patibulo an remanere dabeat. Manoscritti Lecturæ, Verona, Biblioteca Comunale di Verona, Fondo manoscritti, ms. Rossi, Clavis universalis, Napoli, Ricciardi, Mordani, Vite di ravegnani illustri, Ravenna, Stampe de' Roveri. Ritter von Eisenhart: Petrus Ravennas, in: Allgemeine Deutsche Biographie, Duncker et Humblot, Leipzig. Dieter Girgensohn, Petrus Ravennas, in Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 20, Duncker et Humblot, Berlin 2001, S. 230 f. Ravennas oder de Ravenna, Peter ein Rechtsgelehrter In: Zedlers Universal-Lexicon, Band 30, Leipzig, Spalte, Bowker: Copyright: Its History and Its Law. Being a Summary of the Principles and Practice of Copyright with Special Reference to Books. Houghton Mifflin, Boston, Friedensburg: Geschichte der Universität Wittenberg. Max Niemeyer, Halle (Saale). Theodor Muther: Aus dem Universitäts- und Gelehrtenleben im Zeitalter der Reformation. Andreas Deichert, Erlangen. Frances A. Yates: Gedächtnis und Erinnern. Mnemonik von Aristoteles bis Shakespeare. Akademie Verlag, Auszug bei Google Buchsuche Altri progetti Collabora a Wikimedia Commons Wikimedia Commons contiene immagini o altri file su Pietro da Ravenna Collegamenti esterni Opere di Pietro da Ravenna, su Open Library, Internet Archive. Modifica su Wikidata Geschichte der Wissenschaften in Deutschland, su gdz-cms.de. Portale Biografie Portale Diritto Categorie: Giuristi italiani Nati a Ravenna Morti a Magonza Mnemonisti Professori dell'Università di Pisa[altre] Artifìdofa Memoria Clariffimi luris VtnuCq^ Doftoris  de miliris domini Pctri Rauénatis lura Canonica ordì  nane de fero Icgenris in Celeberrimo Gymnafìo Pata^  uino in hoc libello continctur »   Etcum unafitFocnix di unusfitiflelibellus: libello fi  placet Foenids nomen imponatis.   Eleonora de Aragonia Duciffa Ferraris &c,Q^uod ab  omnium bonoru datore Immortali deo generi huma  no conceflum eftjplæri<j in orbe terrarom a conftitu/  rione mundi uf<j ad hanc ætatem excellentcs uiri eua^  fere,Q_uos inter nunc adeft Speótatus miles auratus  di Infìgnis utrcxf Iure confulcus dominus Petrus To  mafius rauennas harum litterarum noflrrarum exhiV^  bitor:Q_ui praster alias corpis et animi dotes ita omni  dodlrinarum genere Sitenaciffima memoria refulget  ut ne dum (uperiorem fed eriam in his parem minime  habere uideatunQ^uod quidé nuper latiflime re ipfa  comprobauit:ut non folum nos fed etiam omnis hæc  duitas noftra teftimonium perhibere potefì^Q^ua ex  re faélu efl: ut eum fingulari admirarione prædpuacj  charitate complexa^Inter noflros praster alios familia^  rem àrdom^cum habere coflituerimus, Q^uamob  rem Sereniffimos reges llluftrcs prindpes Excellétcs  refpublicas dC alios quofcuncf do minos patces fratres  amicos beniuolofcp nollros precamur ÒC oramus ex  animo ut quotieiifcucf d contigerit ipfum dnm Petra tamoptimcmcritucumfuis.famulis& cquis ufcj ad  numerum oélo cum fuis bulgiis forccriis &capfis cu  pannis &C ueftibus fuis libris uafìs argcteis di aliis qui/  Dufcun^ rebus fuis ac armis per eorum urbcs oppida  uicos panus aquas loca die noftecj libcrrime de expe  ditiffimeabfijalicuius dadi gabellai et alius cuiuflibct  oneris folutionc amoris nolrri ÒC potiflimum tam ma  ximarum huius hominis uirtutum caufa tranfire per/  mittant eommendatiflìmum^ ipfum femper haben//  tcs ei prouidere uelint de liberrimo expeditiflìmo(j tra  fitu de idonea cohorte ut opus fuerit di ipfe requifiue/  rittQ^ùodquidemnobisiocundiflimuni femper cric  at(^gratiflìmumparatiffimis ad omnia eorum qui fìc  in eum fe habuerint beneplacita.Madamus aùt omni  bus di fìngulis magiftratibus quoruncuncj locorum  noftrorum 6^potiffimum cuftodibus paffuum reli/<  quifq fubditis noftris ut prædida omnia di fingula in  terris di ìoós noftris inuiolabilitcr feruent feruaric]^ fa  ciant,Sub indignationis noftrac incurfu di alia quauis  grauiori poenapro arbitrio noftro cis imponenda:ad  quorum robur di fidem has noflras patentes litteras  fieri iu flimus di regiflrari di noftri maioris figilli munì  mine roborari jDatas Ferrarise in noftro ducali palatio  anno natiuitatis dominicac Millelimo qi atringentefì '  mo nonagefìmoprimo Indidlionc nona Die decimo  mcnfis Oftobris &:c. Scuerius  Bonifadus Marchio Motis ferrati S^cDccct pmaximc Prindpcs corum non jfìlerc comendationcs qui fide ac  deuotione non modo {ibi dciiinétos di affcctos effe co  gnofcunt fed quorum uirtus ac {ciém 5c mores ubicj  patcnt di illos fibi reddunt gratos acceptos^Sane igi  turattcndcntcspræclaras uirtuteslcientiarum pcritia  ac mcmoriam magna prout nolipfì uidimus ac mirabi  litcr fumus cxperti fpedlaBilis ac eximii luris utriul^  doétoris de militis cadàrei domini Petri de Tomafiis de  RauennaPaduasIusCanonicum publice Icgcris nec  non illius erga nos immenfam et cordialem deuotio//  nem fìngularemcj affedionem merito inducimur illu  corde diligere dc inter charos noftros connumerarc,  Q^uamobrem uniuerfis òc fìngulis fereniffimis domi  nis regibus illuflriffimis principibus patribus inclytis  dominiis magnifìcis capitaneis excelfis communitatibus flrenuis condudboribus nobilibus et officialibus  amicis &beniuolisnrisad quos memoratus dnsPe^^  trus declinaueritillum affe^luofecomendamus eofdc  rogantes ut ipfum cum equis quinque dC totidc perfb  nis fui{(j bulgiis ualijGis ueftibus libris pecuniis rebus  de bonis per omncs ciuitates terras òe uillas caftra op^^  pida caflella diftriótus et iurifHiftiones òc portus potes  de pafllis eudo dC redeudo per terra dc aquam die ac no  tì:e lemel dC p!Mries abfb folutione alicuius datii peda/  gii gabellse buUetarum ilrapaflus tolonei fundi nauis  de dia quauis oneris exadione libere ac expeditc dimit  tatptrafirejfibi(y|)uideatdeguidis fcorris faluiscodu busfidisfociecatibus dC ms fauoribus oportunis quos requircndos dxixcric benigne^ illum rccolligant  humancfufcipiantS^gratiofc tradtentnoftri contcm  plationc fuarum<$ prædariffìmarum uirtutum intuì//  tu t nam quicquid humanæ rccolligcntiæ benigni tra-'  ftamétipropiai<pfauorisfibicollatum cxtitcrit nobis  ad fìngidarcm complacctiam afcribcmus ;in quorum  fìdcm præfctttcs noftras fieri iuffimus dc rcgiftrari no  ftri^ figilli imprcffionc muniriiDatas Pontis turiac die  XKÌiiù»   Antonius  Priores Vcxillifcr iufliriac populi 5c communis ciuita  tis Piftorii præftantiffimo luris utriufcy doarori dc da/  riffimo cquiti domino Petto de Tomafiis raucnati no/  bis dileélifGmo falutem^Si reéte omnia quæ mentibus  humanis concipi ac probabili ratione difccrnì queant  uel confiderabimus uel pcrquiremus nihilprofedto in  ter caducas opes uarios hominum (plendores alterni/  tem^fortunam inuenietur poflipfum immortalem  deum qui cunfta creauit ac regit uirtute admirabiliust  ca quippe apud uiros bonos et ingenio daros tanti eft  ut non modo iudicetur ipfius diuinitatis particeps uc/  rum 8C poffidentibus eam fìt ftabilis ÒC incorrupta humanæ at<f cdeflis ukx poffeffioxù ita^nofler Piflori  enfis populus diu fìngularem tuam fcientiam admira/  bilem memoriam ac morum ciuilium cgregiam probi  tatcm accurate perfpexerit motus primum excellentia  uirtutuj deinde amorisindidoquod erga noftra rem publicam 8C ucrbis et opcribus oflédiflrnca demum co  gitauit di propofuit quæ parem eius in te bcniuoIcnaV  am dedararcnt^Conuocato igiturpro more ac legibus  duitaris confilio publico ipfìus populi ac Icgiamc cdc/^  brato die fexta menfis prccfcntis non fine fummo ac fa  uorabili conuocatorum cofenfu decretum fuit tibi tu^  i%defcendentibus benefìciumnoftrx duilitatis cum  piena facilitate confequendi qu2eciin<j ofKda duitaris  S^cuexcptioneimmunitatecjperannos triginta pro ximefecufurosaquibufcucjfolutionibus quse dein^/  ccps in eadem noftra duitate quouis modo imponerc tmtka^ in futurum fis nofter duis Piftoricnfls ac prò  Piftorienfedueutprseferturhabearis &reputeris tu  uirpræftantiffime cui 5c honos et bcniuolcnriameri^x  to debentur et cuius defiderio fatiffa<fhj effe putamus  hoc noflri amoris indirium fufdpe grato ac iocudo ani  mo et memor fìs noftram hac rempublicam tibi ut csc  teris noftris coduibus fadram effe communem : Datu  PilTrorio in palario foìkx nollræ reftdentise fub noftro  cofueto figlilo Antonius luanus  Cancellarius ÒCc,   Saluus fis frater Jptimc ucnictcm fororium meum pa/  tauium non fuit acquimi fine meis ad te litteris uacuu  uenire t quibus ÒC fi nihil aliud habeo quod fcriba hoc  faltcm habeo quod in inirio epiflolarum fa^piffime ap^  poniturfi bene ualesgaudco ego bene ualco uxor mea ego falui te una cum tua faluos effe iubcmus^tu uc/  ro cum omniù «tatis noftrac mcmoriofifTimus fìs mc^  mento uerbi tui fcruo tuoinquomihifpcm dedifti.  Papi« quinto idus Nouembres^M.ccccbcxxviii»   Tuiiuris Lancello^  tus Dccius luris  utriu% doótor*   Padu« Domino Petto m'emoriæ Magiflro Quid modo pyramides^quid iam babylona canamus   Q^uid louis de triuise tempia fuperba deæ  Non magis immenfum mirabimur amphitheattum   Nam fummc facerent hoc quoq fcmper opes  Sdpio non ultra iaétct quod fcccrat ufus   Agmina qui proprio nomine tota uocat  Pctrum famacanat quam nobilis ilie rauennæ eft   Gloriajqui plufq doébi mincrua potefl:  uid magni fccere dei mirabile diftu   Nam retinet quicquid legerit ille iemel  Effatur triplici quæcuntjorator in hora   Protinus hic iterum nfl minus ore refert  Sic reor hunc genuit doftarum quinta fororum   (Cui pia mufa nihil non meminiflfe dttlit,   FraterEgidius  Viterbiéfishe  remita Cremona: Ioannes antonius PIcbanus cxiV  mio humani diuini<]p luris Do/  ftoritdPctro Raucnati falutc, Vcnimus cxtcrna fub cctta palatia luce   Curia confcriptos qua capit ampia patres  Teq ibi carminibus primum ccnfcrc crcmonam   Scnfmius de laudcs connumcrarc fuas  Et fìc q uanta tuse celeris facundia linguse Qua par ingcnium ucl quafì maius habes  Ccdit cnfm ingcnio tibi rcgulus imbribus oris   Ifcus manans tuUius eloquio  De memori uix mente L'cet con tingere quicq   Mortalemquoniam præterit illa fidem  Nunc equidem de te rumor pr^eceflcrat ingens   Inuentus multo maior es ipfc tamen  Eloquar hoc fìat fi non iniuria cui^   Aut deus aut toto es primus in orbe uirum  Salue igitur tenuef^ meos dignare libellos   Perlegere : acripiunt uerba cSentis heri  Vt<j deus pladda gaudet fc uoce rogari   Dona deninc gratis tradere fupplidbus  Sic tu quæfo neges mihi non præcepta prxcanti   Q^uæ memor hoc ualeant efficere arte caput  Hæc fìpræflitcris quauis tibi maxima fama eli  Illa tamen crcftct Carmine dC órcmco» Brixiæ Clariffimo &C cxcclicntiffimo C3i[krd ponti  fióiq luris Dodori mirabili memoria prasdito  equiticj rplendidiffimoPetroRauennati Mar//  ciis Picardus falutem.   Simonidcs ccdat mcnf^ alta themiftoclis una   Indytus arpigena cum cicerone folon  Cum doftor cum clarus cqacs Tpkndorqp raucnnæ   Mente ualens memori maxima qusec^ canat. Papise Hieronymi Buticellæ auditoris noftri car  mcn ad uniucrfitatem fcholàrium» Alma deccns fVudio ftudiofum fpernerc noli   Sic petrum ualet hic iuribus àt<j pede  Huic profa non deerit rcpetentur milia Icgum   Milia quot nun<3 poffe referre putcs  Cannona lì cupies cantabitur undit^ cannon   Nec poterit calamus fcriberc quxq refert  Dc^ aliis fcriptis recitabit fplendida cunétìs   Tot quot uix poteris credere fcripta forc   Adde ^ illa fuac uirtutis munera fatur   Pcdtoribus noftris addere poffe cito  Q^uod fi nunc Tpcrncs lachrymaberis al» ja futurum   In tempus pofthac forf^ lugcnda tua cft   Idem Si rua mirantur memorantem fccula cirum  Vt numen petrum fccula noftra colant. Q_m setatc nra paucos cxcdlcti memoria præditosfuiffc  cognouimus ftatui pulcherrimu opus Italiæ dc ioti or  bi traderc;cuius prascepta fì<^s feruarc uoluerit huius ar  tis altiffimùculmcparuotpe mirabilitcrattigetmcc fai  lor o leétor cariffimc du eni præcepta mea per tota Italia  cxpirer cuéti dininu potius q hùanu opus le uidifle afFir  mabanaliqetiafecrucefìgnabatneci artificiofa memo  ria præceptorc hui;fed deo mihi auxiliupracbcte regulas  pulcherrimas maximis tn laborib iueni;huc ego libcllu  aoótìffimis auditoriblegi me<j legete prsecepta huius ar  tis ab ore meo pédétes Icripferej de q do^tria mea ufi fut  de honorc òi laude fut cofecuti hoc meu luetii exccllétif  fimi uiri laudauerut quoj^ noia l fine huius opis ifcribc  re placuit ne folus uidear qd'c meu laudauifTejqd.pfecto  pulchrius iudicabi^fi excellétiorcs habucrit laudatores  mcaigitpræceptacarifCmeleélor aple(5taris oicjftudio  de diligétia exerceastex ipfis eni no ex aliis grana colligcs  et toto ope pfedro mihi crede maxima gKam reporta ois   No fumus fufficiétes cogitare aliqd ex nobis.fcribit apfs   ii^ad corinthyos,iii,Oé donù optimu defurfu eft defcen   dés a pf e luminulacobi p,gLin,l»na ÒC demofl:henes,fF»   de legibus^Q^uid enim nabes qd* no accepifli,i,ad cori   thyos.iiii,fine me nihil poteftis faceretIoanis,xv»nolite   griarine<jlo<^mini elata ne<j ^cedat magniloquètia de   ore ufo qa deus fciaru efl dnstprimi RegUtiiatelledu ti   bi dabo ÒC iftrua te i hac uia q gradieris ait deus oipotcs   in libro pfàlmo^ p os pphetæ dC Baia ^ncipio libri feu/   do^ no p5t ali^d no boni uclle nifi iuuet ab co q no pot b lì malu uellc t ósxk Augufiinus ad Bonifaciu Papam gra  tia pr æuenit ut udimus bonu, Augufiinus in cnchari  dion mouct ad quærcndu falutc libertas arbitrii mouc  te priusdcot Augufiinus de ccclcfiafticis dogmatibus  fine gratìadei nuHuprorfus Guc uolcdo fìucagcdo faci  unt hoies bonu Augufhnus de correétione &C grada  uellc etià ojuod bonu eft no pofTum nifi tu ueliSrAugu  ftinus in loliloquiisj et Icribit ingeniofus poeta in prin  cipio fui præclari opis dii ceptis nam uos mutafHs dc il  las ajpiratc meis dc alibi ; Adfìs dc cepto luppiter alte  meo»6^pulchreloquit Cacfarin,lin noie dni,C«de offi  ciò pi^feétì prætorio africe intldeo nobis auxiliu prse-'  bctetCtdc epifcopis 6C dericis j di in^Ldeo au^dlorc nrm  gubernate impiunitQde ueteri iure cnudeando dCtcx  tus efl: in cap in noie dnuxxiiiAudC in cap in noie diii de  teftibus de in cap ueritatis de dolo òC contumacia &: in  cap no licet,xxvi»q.v»6^ in cap in noie pris,kxiii.di»in au  tctico ut præponat nomen ìmperatoris in uenmox in  choet audore deo in autentico de armis in prindpio in  autentico de quæflore in cap primo de baptifmo glofà  in rubrica inflitutionu BalJn rubrica,Qdciure iurado  Ad oipotetis igit dei prouidctia aium meu refcrcs hoc  utililumu opus ordinare difpofui in quoamids fatiffc  cero fi obfcuritates uerbo^ et fentctiarà' cuitauero ut  ctia idoéli utilitatc aliqua ex hoc libello affequi poflìnt;  in ho^ igit prasccpto^ traditioc lo^ no aùt dicerc cogù  tauitut aut rcs darius habeat coduiioncs in tota arte fa  cillimas adducàmt cu Icgifta firn legiftas uidcar imitati. RIMA critConcIufioj Ars ifla conflat ex  ìocis ÒC imagmibus:loca funt tan^ charta feu  p alia materia in qua fcribimusdmagincs funt  fìmilitudincs rcru quas memoriæ uolumus  cómendare» Chartam cr^o primu parabo in  qua imagincs collocare poffimus.Et prò fundamento  huius primæ conclufìonis quatuor regulas ponOtPri^  ma eft hsecdoca funt feneftræ in parietibus pofìtæ cclu  nse anguli ÒC qux his fìmilia funt^S ecuda fìt regula : lo^  ca non debent effe nimium uidna aut nimium diftatia»  uicinitas enim ut expertusfum in appofìtionc reru me  moriam naturalem conturbar ? fi autem nimium difta  rent loca cu mora qu3e locis tradita funt redtamus me^  diocriter ergo difirabunt unus ab altero quinque uel  fex pedibus diftabit ♦ Tertia fìt r^ula uana ut mihi ui-'  detur eft opinio dicaitium loca tìcri non debere ubi fit  hominum frequentiamt in ecclefiis aut in plateismam  ccclefiamquado^uacuauidilfefufFicit non enim fem  per ibi hominum deambulatio uifa fuit dc in hoc expe^  rientia quse eli: reru magiflrra cotrarium docuit, Q^uar  ta fit reguladoca no fint alta quia uolui q? homines prò  imaginibus pofìti loca tangere poflint quod utilefem^  per iudicaui,Accipio ergo ecdefiam mihi mukumno//  tam cuius paites diligentcr confiderò in ea tenp quater  dcambulans difcedo domumcj redeo et ibi per meuifa  mete reuoluo &: h oc paéto principium lods do t In par  te dextra portai ex qua redo tramite ad altare maius  itur mihi primum locu c5fhtuo:deinde in pariete poft quinquc aut fcx pcdes fccundum &: fi ibi aliquid reale  fìt poétum ut cfì: columna fcncflra aut his fimilc ibi lo  cu pone j {ì autem reale defìciat ad arbitrium meù ima/  ginarium fingo fi tamen hoc loca fabricas omittcrc ucl  Ict timens ne rei appofitæ obliuifcatur cocedatur dum/  modo fit memor ibi locum conftituiffe Ce de loco in  locum procedatur donec ad eandem portam loca fabri  cans reuertatur ifta fìant in parietibus primis cede//  fise omiflìs omnibus qux in medio ipfius funt ; dc fiqs  locorum copiam habere cupiat hoc ordine monaftenu  intret illud totum locis impleat aut in parietibus cx/  tra ecdefiam fibi loca coparena^ qui multa uoluerit me  miniffe multa fibi loca comparare debenEffO autc quia  cmnes homines Italia copia rerum abf(| chartarum re  uolutione fuperare uolui in facris fcripturis iure cano/  nico ciuili^ et aliis multarum rerum au^toritatibus du  cfTem adolefcens mihi centummilia locorum paraui et  nunc ipfìs decemmilia addidi in quibus per me diceda  pofui ut inpromptu fint quando memoria uires expe  tiri cupio a(:cum patria relinquo utperegrinus urbes  Italise uideam dicere poffum omnia mea mecum porto  nec ceffo tamc loca fabricarejhoc fuadeo ut in aliqua ce  defia de monafterio habeantur loca folum prò reponc/  dis rebus quas quotidie conuenit recitar emt funt argu  menta rationeshiftoriæ fabuk& prædicationes quac  in quadragefima fiunt ÒC hoc offidum illis lods tatum  deputetur et unum quod utile iudicabitur prò iftis lo/  ris in fine fcriberc difpofui.uolo equidc iuuenes huius artis cupidos pcrfe<5b'ffimc doccrc:loca autcm (ìc conflri  tuta ter aut quater in menfc memoria repetantur.repe  titio cnim locorum nullo predo emi poteft, SECVN  da erit Conclufìo ut charta habita modum fcribendi in  ipfa doceam in magna nobiliu corona dum efTcm ado^  lefcens mihi femel fuitpropofìtumut aliqua nomina  hominum per unum ex aftantibus dicenda recitatemi  non negauiidida ergo funt nomina in primo loco po^/  fui amicum illud nomen habentem in lecundo fìmili/^  ter fic quot dida fuerunt tot collocaui &C collocata re  citauit&: aduertat collocans ut feniper amia! ponat agc  tem illud quod comuniter ab co neri folet t dC ifl:a con/  dufio dare procedit in nominibus cognitistfi autc non  cognofcitm amicus illud nomen habens ueluti Boz/  drab Zorobobel tunc coUocabis quod loco fuo dicc^^  tur idem dico in nominibus animaliu ut efl: equus  bos afinus ut in primo loco ponatur equus in fecun/^  do bos intertio alìnus 6^ idem in rebus anima carena  tibus ut efì: liber cappa uefì:is;fedaduertene decipia  ris fi in primo loco poneretur liber in fecundo cap  pa fic fìmpliciter poffes dum reeitares defìcere j exci//  tare enimmemoriam naturalem efl artis huiusoffì//  cium i fed hx res commouere non pofTunt quia ge  ftusimaginis jgoCkx cxcitat quiintalibus naturaliter  non reperitur t imago igitur in loco talis poni debet  quæ fé moueat fi non poteft ab alio moueatur rem  talem in manu alicuius motoris ppnas ut ex mota P ilio memoria naturalis commoueaturjfed acutiffimi in geniiiuucnisdicet^hæcprjEcepta non funtomni ex  parte perfeda formica in loco pofita fe mouet no tamc  propterfuiparuitatemcommouebit granum piperis  in manu motoris pofitum etiam non exdtabit t fatcor  hoc fi formica fola collocctur fed multitudinem formi  carum afcendentium et dèrfcendentium arborem in lo  co ponamtQ^uod ergo formica fola facere non potefl  facietmultitudoSiamicus etiam in loco multa grana  mouebitJnft^bit eoam ingeniofus iuuenisipulex fal^^  rat nec commouet multitudo autem bene collocati no  potefl fed prò pulice amicum pulicem capientem collo  cabo:6^ ego fepiffime prò pulice excellentiflìmu omnia  ætatis noflra: medicum Magfftrum Gherardum Vc/^  ronenfem pofìii quem fcmel capientem pulice afpexi» III efl: aurea Condufio quia prò littcris al>  phabeti homines habco dc (ic imagines uiuas:pro littc  ra enim,a, Antonium habco prò Lttera»b*Benedi<^lum  et fjcperfonas in quarum nominibus prima littera efl  illa quam collocare uolo;6^ ego communiterpro littc/^  ris formoCffimas puellas ponojillæ enim multum mc^  moriam mcam cxdtant et frequcntiffime in lods luni  peram Pifloriéfcm mihi chariflìmam dum effem iuue  nis coUocaui et mihi crede fi prò imaginibus pulcherri  mas puellas pofuero facilius Òi pulchrius rcdto quæ lo  dsmandauifccrctumcrgohabeutiliflìmum in artifiV  ciofà memoria quod diu tacui ex pudorcfì dto mcmi^^  nifTe cupis uirgines pulchcrrimas collocajmemoria cni coUocatióncpucllaruiTiirabilitcroomouctur òCqui uù   dit tcflimonium pcrhibuitjhoc aut utile præccptu prò   dcffc non potcritillis qui mulicrcs odiùt et contcnunt   fcd ifti artis huius fruàum difficilius confcqucmr uc/  niam tamen mihi dabunt uiri rebgioljflimì QC caftiflìmi   præccptum enim quod in hac arte mihi honorc dc lau/  dcm attulit tacere non dcbui cum fucccflorcs exccUen^   oflìmos relinquere totis uiribus nitar» IV cft Coclufìo ut imagincs alphabeti feu noia dcmonftra   tialittcras bene memoria teneàtur dC fkpe repetant; Incipio ergo fic fi mihi contingat inloco ponere iftam co/   pulam et in loco pono Eufebium ÒC Thomam : hoc ta   me ordine quia Eufebius locum tagit 6i Thomas aftat   coram cotd autem Thomas locu Eufebii tenuerit et cu   fcbius thomoe non copulam et:fed hoc pronome te in   loco uidebimus appolitumteft enim in arte hac hacc regula ut prius in ordine loco iit propinquius iìcut enim   in chartaprimum,€,fcribimus in ifta copula et ita et in   loco et idem obferLiandum eft generaliter in oibus di//   (tìonibjdi aliis collocadi5> V efl Codufìoin   fyilabis trium litt ;rarum in quibus iic procediti enim   uocalis eft in medio uc in hac iVUaba Baritunc imaginé   ultimsc litteræ acc^io rem aiiqiiam addo cuius princi   pium duabus^riccedetibus litteris limile fìt/i ergo in   loco raìmùdum cum baculo locum percutictem pofuc   ro Icgetur in loco fyllaba bar;& fi Simon locum percuf   Icrit habcbitur fyUaba bal^ifta ergo fit regula quæ f?c re   pctitur ubi uocaiiscfl in medio in fyUaba triu littcraru   c  accipituf imago ultimac littctx re aliqua appofita mobi  li aut fé moucte cuius principiu fimilc fìt duabus littC/-^  ris pr^cedctibusjfì autcm uocalis fìt in fine ut in  bab raituc imaginem primæ ìittCTX in loco cóììoco 6C re  mobilcm feu le mouctem cuius principiu fìt fìmile dua  bus fcquctibusjfì ergo BenedicTij cum rapis uel ranis  in loco pofìiero dabit fyllaba brajfì auté Thomam fyV  labam trajcopia ergo rerum incipictium ut fyllabæ fì in  promptuhabeaturmagnam afferct utilitatem j fed fì  uocalis efl: in prindpio lyllabam fàcies ut in hoc uerbo  amo tue femper imago primse litteræ collocada eft in lo  co di res principium habcs fìmile fequcti fyllabæ;fì er/^  go Antonius uoluat molam hoc uerou amo pofìtu Ic/^  gemus;fì Eufcbius uerbu emo:efl: tamé fciédum no  poflumus comode didhone trium aut quatuor fyllaba  rum collocareìfed nec opus eft quia fì-uflra fìt per plu^  ra quod potefl: fìeri per pauciorajfìifFicit enim prima Òi  fccudam fyllabam pofìiilTe diótionc tamen duarum fyl  labarumpofTumustotam collocare ueluri pater pona  in loco rem uel homine prò imagine fyllabac pa;ut Pau  lum de prò fyllaba ter^cum uocabs fìt in medio Raimu  dum accipiam telam in manu hebctemxondudo ergo  fìcpulchre imagines alphabeti fìmul iute et copia reru  indpiétium ut fyllabæ femper nobis fecr/ict fi aliac imagines defìierintjfì enim alias habére poflum iftas omit  to de quibus in aliis codufìonibus dicet". VI eft  coclufìoin iftis diéhonibus panis uinù lignum ueftis di  fìmilibus et in noibus dignitatu x ut e^ft Papa Impator abbas cationicustquac ola ctiam'ruflid mtclligunt quid  dcmonftrctmd ut darius loquar uniformcs funt in lin  gua ucrnacula &C latina in talibns ditìionibus alias ima^  gincs non quacro fed pono illud quod diéh'o ipfa fonat  Ottines taliu diétionu pofllint pulchro inuen  to facile collocari;in corporc na<f humano cafuu imagi/  ncs inucnimam caput cft cafus noiatiuus manus dcx/  tra gcniauus manus fìniflra datiuus jpcs dcxtcr accufa  duus pcs finiftcr uocatiuus de ucnter fcu pcébus cafus  ablatiuus;& prò numero Cngulari pono aut pulchra  puellam nuda et prò numero plurali ipfàm egregie or/^  natam aut illum quem meminiffe uolo t aut ergo uolo  collocare rem aut hominctfi rem ut panem puellam nu  dam in loco fibi pedem dcxtrum cum pane tangentem  collocabojfì autem diftionem collocare uolo hominem .  in aliquo officio ucl dignitate cóftitutum demóllrantc  ut abb atemjabbatc unum in loco nudu qui cum pedc  dextro locu percutiat ponoj 6^ fi diligctec o lettor dulcif  fime cófiderabis hoc inuctu tibi pulchru uidebit": de ùc  has diéb'óes totas folco collocare, SEPTIM A efl: Co  clufìo quia poffumus etia collocare didiones fono uo//  ds geflru corporis ÒC fìmilitudine òc iffas imaginibus frc  quctifUme utonpono enimamicu prò didtìone:do(fto/  re unu cogno|ii qui femp in ore habebat legc per hanc  Ode tpibus appellationu:illam enim tatum legem legu  dolor memoriter diccbatmolens ergo illam legé colloca  re illum dolorem pono qui femperrifum'excutitS^f c  fono uocis collocacioncm fadojgeftu corporis ponunt   c li imagincs quado fìt gcftus in dizione coprchcfuspra   ucrbo cnim fpolio amicu peno qui aliu fpolict; prò ucc  bo rapio amicu per uim aligd rapictetfìmilitudinc colla  co imagines quado rem dizioni fimilé in littcris licct in  fignifìcatione diffimiié inucniomt quado pfo uerbo ca  no canem colloco, VIII eft Codufio prò diii^  iure cófukis 6^ de uoluminib iuris ciuilis dicere incipj>  am ^ quado illa lods tradere uolo colores quibus regu  tur aGcipiojpro,fF,ueteripeÌlem albamjpro.fF,nouopel  lem rubeamjpro infordato pellem nigram;pro Codice  pellem uiridemjpro uolumin e uarii coloris pellem^pro \  Inftitutionibus librum paruumiS^ prò autentico tabel  lionem inflrumetum magnù habetem collocojpro au^  tética pueUam priuilegium habctemjpro libro feudo^  comitem alicuius caftrijpro decreto autem cu in eo finr  landto^ patrum audtontates fenem alique in loco feri  bentem ponojpro decretalibus Papam in throno fede  te colloco:pro demetinis puella cui nome efì: Clemens  prò fexto libro infh-umctum illud ita in Italia didrudc-  quo fcribit Ouidius; Altera pars flaretj)ars altera duceret orbemjpro comentatoribus iuris eos qui idé nomè  habétnmaginem aute glofk 2Sià^\o ex dodlrina per  primo loco data in collocatione diftìonu:pro,ff,iunipC/  ram habeo Fiorentino cythara datem ucorlandi geto  catare p oflìt, A llegationes autem decreti fìc collocatur ;  lìam prò allegatione quas fit per diflindb'oncs ponit^'puclla qux panum uelcnartam lacerctjpro qu^eftiòne ali-  te colloco iunipcrapcrcutietc famulatpro cofccràtione cfl (àccrdos hoflia cofccras t prò pocnitctia cft lunipcra  qux mihi fua peccata Icuia cófitetur, NONA cft Co^  dufìo ut oftcdam quomodo rubricas utriul<j luris lo^  cis traderc debeatnus dC duas imagincs comumtcr prò  illis ponete (oìco'Si enim meminiue uoluero Rubrica  de trafaftionibus Thomam ranas habctcm colloco uel  geftu corporis pono duos cnim qui diu litigarunt a lite  receflifle fìngo dc altcrum alteri fignum pacis pra:bere  ha:c efl: pulcncrrima imago rubriche de trafadtionibus. Principia autem legum vel capitulo in locis ponùtur  alphabeto uel fono uocis uel fimilitudine uel geftu cor  poris de qbus iam piene didu eft. DECIMA efl Con  dufìo in argumctis coUocadis prò quibus imagines du  as ponere fcleojprima eft geftus corporismt fi dicat fic  teftamentu fìnefeptc teftibus faótuno ualet;tefl:atorc  coram duobus terfibus teftamentu feciffe fingo dc uir  ginem unam illud lacerarcfecuda eft imago quia duas  aut tres didiones argumenti principaliores colloco:exc  plum habe tu iurifcófulte òc me intelligent philofophi  quado in adu reqritur iufTus alicuius ille debet præcc//  dere:hic funt multa uerba fed fufficit iufìum dC prascc/  dere collocare &: reliquas argumenti partes memoriter  dicere poterimus;ex collocationc ergo duaru aut trium  didionum ccefera elcgater recitabimus;&: hoc experto  d-ede magiftro. XI A eft Conclufio cum  quoereret quida: Vtrum in ecdé loco plura collocare de  beret- reipondi fi in lods ponere uolo quæ ab alio mihi  proponunturutillapropofita ftatim recitare debcam magin cs unius rei tantum in loco colloco : fcd fì quæ  in librislcgo inlocisponcrcdilponoutilla mcmoritcr  pronundarcpoflìmtuncimagincsplurium rerum in  loco uno rcpiiffimcponcrc non dubitaui. XII erit pulchcrrima Concludo t ut aperiam  quopafto numerorumimagines fieri debeant OC prò  omnibus numcrisquos pollumus excogitare uigin^x  ti tantum imagines inueni : illas ergo fpedaliter delcri/^  bam j prò numero decem efl: mihi crux magna aurea  uel argentea t prò uiginti fimilitudo litterae^nferrea uel  L'gnea rei alicui rotundse coniunéla quia numcrum ui^  ginti hoc modo in charta fcribimus zojprotriginta  ììmilitudo illius fìgurac codem modo rei rotundae coniundia x 6C fic ufcj ad numerum centum imagines habeo quse decem luntjnouem edam imagines numcrorum habco incipiendo ab uno ufcj ad numerum no  uem quas in digitis manuu hominis fabricaui, Eft igitur digitus primus manus dextrae mihi prò primo nu  mero leu prò uno: fecundus prò fecundo feu prò duo  bus: 6^ fic uCq^ ad quartum digitum manus finiftrae  procedo ; ut autem fadlius ifta memoria teneantur pri  mum digitum manus dextrse dico effeghelforumifc^  cundum ghebilinorum ; tertium iudseorum i quar^^  tum anulorum : quintum auriumi&: ficAc digitis manus finiflrae fit didrum, Primum ghelforum appello  quia ghàfi illum in magnoprecio habere dicuntur:  ghebilini fecundum j tertium iudieorum appellojquia  fi digitum illum iudeis oftetidimus toruo uifu refpid/^ iint ; qui autcm caufam fare cupict quserat Se mucniV  et : cur autem quartum et quintum Tic nomincm no^  tiflìmumeftj prò numero autem mille michaclemha  beo fi ergo mihi numerus aliquis proponatur imagi/  nem cius fadiime inueniam jaliqua cxempla ponam  quibus pofitis Icftor etiam rudis ingenii conclufionem  iflamoptimeintelligctìfi.xi^q.iii^diccrc uoluero in lo^  co gheffum fingam crucem in manu dextra tenentem  6i iudxù qui toris uiribus per uim illa manu dextra ra/  pere tentetjfia'i.adcorinthyosa'iiitponere uoluero in Io  co ghebilinu fingam qui in manu dextra cortinam tc^  neat quam pulchrae puellae ollendat illacy in manu dex  tra redpiaùpuellàm enim defponfàtam prò quarto digì  te ÒC fic prò quarto et nono numero collocojfì de pceni  tentiis diftinftione quarta meminiffc uoluero facer  dotem fenem non iuuenem cui peccata confiteatur lu/  nipcra collocabo et ipfà mirabile faciet i fàcerdotem  nam(j abfoluet capiti fuo manum dexteram impo  ncns; ÒC fic ne ininfinitUm fit proceflus fìt finis nu^/  ic pulcherrimas artificiofaememoriai:incuius praecc^^  ptis omnia fi non explicitefaltem implicite compre/^  henduntur Vnum tamen non omittam quod hoc in  loco fcribcrepromifi utile in locis effe ludico quae prò  rebus auditiitreponcndis fabricauimus t fi in quinto  loco manus aurea ponat In decimo crux aurea in quin  todecimo manus argentea in uigefìmo imago ipfìus  numeri et ficin casteris facete monet mea dodtrina  ExccUcntiflìmos in artifìdofà memoria habuiauditorcs o Icdor dulciffime meacfi doétrinam micis laudibus cx^  tulcmnt quo92 aliquos nic Icgcrc obi ut puto phcsbit  Fucrc mei difcipuli Magiftcr Antonius Trombcta or^  dinis niino52 theologus cdcbcrrimus Magifter Petrus  Rochabonella Magifter Ioanes de A^a Magifter Nù  coletusTeatinus Magifter Hieronymus Vcronenfis  Magifter Hieronymus de Polchaftris artiù et medid  nac doftores cofumatiflimi ÒC PaduaelegcteStSpeétabi  les Scuerius 6c Nicolaus illuftriflimi Duds Ferrariae fc  crctarii Dns Ioanes Maria Riminaldus dns Dnicus de  Maffa dfis Antonius de Liuris dns Ioanes Frandfcus  de Canali et dns Leonellus de Bruturis luris cofulti co  fumatiffimi di Ferrariae legcntcs Tacebo tpbiles Vc>  netos qui me audito multa memoriter pronudarc didi  cerunt Dnicum tn. Georgiu'uirù illuftré fìlcrio inuoluc  re ncqueo qui doéìrina mea ut ipfe affirmabat imorta/  lem fibi gloria coparauit.Bononias Papiae Ferrariae*^ le  gì de qui me audierut multa memoriter idre inrocpuiit  &C quauis mca artifìciosà memoria alio auctoricatibus  fìt coprobata peccare tamc non puto fi afta mea in^hoc  libello Icgétur quae ipfam mirabiliter approbabut Da  cfiem iuris auditor nec uigefimum uidiflem annum in  uniuerfitate Patauina dixi me totu .Codice Iuris dvrilis  poffe recitarejpetii na<5 ut mihi Icges alicpiae ad arbitrili  aftantiu proponerctunquibus propofitis fumaria Bar  toli diceba aliqua ucrba tcxtus redtabam cafum addu/  ccbataftaper doftoresexaminaba lextp iftatot habct  glofas diceba di fup uerbis erant poiitae recordabar cotrarìa allcgaba et foIucbamiTum cfl: aflatibus uidiffc  miraculu; Alcxadcr Imolcnfis din obftupuit ncc fabula  narro ego pala locutus fu in uniucrfìratc Paduae de ga  inorcduo^ucltriuflratoéuerbuteflrcs huius rei trcs  habcojMagnificu dnm IoanéFracifcu Pafqualicu fcna  torc Vcnetu &l luris utriufqp dodloré cxccUctiffimum  apud UIuAriflimù Mcdiolaniducc nuc Icgatu: 6^ dariffì  mu doftorc dnm Sigifìnudu de Capitibus life ciucm  nobile Patauinutcuius pr Fracifcus fuit acutiflìmi ingc  nix lurifconfultus Sperabile dnm Monaldinu de Mo  naldinis Venetiis comoratcnn quo uirtus domidliu fu  umcollocauit, Leétìoes etia Alexadri Imolèfìs Padusc  Ic^étis copiofìffimas memoria tcneba &rillasexuerbo  aducrbu in fcriptis rcdigcba illas cria pofl:c[ finicrat afta  te magna audito^ copia a calce idpics rcdtaba ex fuil^  Icdionibusdù in fcholisaudirc carmina fadeba 6c oés  caru partes in carminib pofìtas ftatim repIicaba:&J qui  hocuiderut obflupuerejhuius rei tefles habeo chrifli^  mu c^tc et dolore diim Ioanc Fracilcu de Miliis Brixi  cnfcmtfpeftabilé dotìrorc dnm Sigifmùdu de Capirib  ììiìxtU fìliu Alexadri Imolcfis qui nuc efl: lurifcofultus  celeberrimus Cctu 5i qtragìtaqnquc audtoritates rcli  giofìflìmi fr^ Michaclis de Mediolano Paduae prardica  tis imortalitatc aiae.pbates cora eo memorirer 5^^mptc  ^nùdaui qui me amplexus cfl: dicés uiue diu gema fin^  gulariso urina te religioni dicatu uidercjtefl-is cfl: tota  duitasPatauinafedmagnifìcu dnm ioané Fracilcum  Pafqlicu 61 dnm Sigifmùdu de Capiribus lifi:ae dc dnm  Monaldinu de Monaldinis teflres hco,Pctii ego doftor Cf catus in uniuerfitatc Patauina ut mihi in cathedra fc  dcti alit^s de uniuerfitate auditor unu ex trib uolumini  bus digcfto^ qd* eligeret pracletaret locu^ in quo lege^  re deberé delì'gnarendixi cnim fup re ^polita innume//  I rabiles leges allegabo teftes funt Clanflimus luris utri ufqj dodtor diis Gafpar Orfatus Paduae lura Canonica  ìcgcstèc dodiflìmus dns Profper Cremonenfìs Paduae  cómoras, Oes pr^edicatioes qs in una qdragcfima ma  giRer Antonius heremita Paduce ^nuciauerat co ovdi^  ne quo ipie dixerat memoriter ^nuciaui et in fcriptis fi  bi dedi;quo uilo dixit amplius Paduae no pra^dicaretf  6^ huius rei fi uiuit teflis efl: ipfe orni exceptione maior Praedicationes etiadóni Mathei Veronenus canonici re  gularis et uiri eloquétiflìmi quas in tota quadragefima  fècerat fìbi in fcriptis dedi qa memoriter tenebam ài in  chartis reponebajtcflis ed ipfe et donus Deodatus Vi '  cétinus canonicus regularis, Dù Piflorii legerc a dnis  Florétinis códuftus lermoné uerbi dei fratris Blafìi de  Plob ino heremitse recitauijtefles funt Paulus magiflri  Michaelis ^ Domicius Cacellarius Piflroriefes ciues: et:  tota civitas illa de mea artifìciofa memoria tefHfìcari po  terit qusemeimmunitatibus òc priuilegiis decorauit, Dfiicus Georgius uir illuflris Paduae praefedus àc in arti  fìciofa memoria difcipulus dum Ir as Ducalcs femel legc  ret earu uerba collocaui llatim redtauijteftis efl dns  Anibal de Magiis de Baffiano nobilis ciuis Patauinus t  cuius pater Nicolausfuit excelléallìmus lurifcofultus   Semel in fchachis ludcba alius taxillos iaciebat aliul^  ocsiaftusTcribebat ^ cxthcmatc mihi ^pofìto duas cpi'flolas diftabamjpofi:c[ fìncm ludo fmpofuimus ocs  iaéhis fchachorum di taxillorum di cpiftolarum ucrba  ab ultimis incipics rcpetiuhsec quatuor per me codcm  tempore collocata fuerutjteftes funt dominus Petrus  de Montagnano et Frandfcus Neuolinus nobiles Patauini ciues» Dum eflfem Placentiae monafteriu mo^  nachorumm'grorumintrauiutilluduidercm in dor^/  mitorio<jduscomitantcmonacho quodam bisdeam  bulans monachorum nomina quse in oftiis cellarum  crantcollocaui t deinde cógregatis eis nomine proprio  quemlibet falutauitlicet quem nominabam digito de//  monftrare non potuiflem i mirabantur monachi quo  paélo ego percgrinus nomina eorum memoriterpro//  ferrem ipfìs mirari non definentibust dixi tandem hoc  potuit mea artificiofa memoria : quorum unus dixit er  go hoc Petrus Rauennas facere potuit et non alius,  In Capitalo generali canonicorum regularium Paduae  prsedicationem domni Deodati Vincentini eo ordine  uo ipfàm pronunciauerat recitaui aftante ipfìus pra^/  icationis audtorc. Semel me traxit ad fui contempla  tionem Caflandra fidelis Veneta uirgo excellcntiflima  quac du legeret litteras fereniflimae coniugis regis Fer^  dinandi ad le mifiàs illas collocaui de recitaui t tefh's eli  illa Dotì:iflìma*Virgo t dominus Paulus Raimufìus  Dodtor excellens Ariminenfis ; et Angelus Salernita  nus uir darus Scribebat qda Illuftriffimae Ducillae Eleonora uilegiu  alius legebat praefens eraillud<jexuerboaduerbùlo//  cis travidi di ab ultima didtìonc indpics totum recitaui;   d u  mirabant aftatcsthufus rei tcflis cfl dns Ioancs He Bm  turiis clariffimus Ferrariae óuistqui etia multa de hac  artificiofà memoria narrare potcrit,. uid aut de adtis meis referre poffit nepos maximi po/  tifì'dsPauh'RcucrcdusPaduaeCanoicus et decreto  doétor ìfignis dns Auguflinus barbus omitto cu cópa  ter lit chariffimuStSedqd plurateflis eft Brixia;Papia:  &C Crcmonajquid potuerit mea artifi'ciofa memoria de  darat hoc carmina quaz in ^ncipio huius libelli legunt.  Teflis efl: Illuflriflimus marchio Boifacius di eius pul  cherrima uxor quae me egregio munere donauintefh's.  cflnouiflime Bononia:tefl:is eft lUuflriflìmus Hcrcu  ies Dux 6^ lUuflrilTima uxor Eleonora t Teflis eft tota  Ferraria:duas eni prxdicationes celeberrimi uerbi dei  praeconis magri Mariani heremit^e recitaui : quo audito obllupuit didlus Magiftcr &C dixit;lllufl:rilììma Du  dllà hoc eft diuinu 6^ miraculofum opus;teftis eft Vni  ueriitas Patauinaiocs enim led:iones meas luris cano/^  nid fine libro quotidie legojac fi libru ante oculos habcrem^textu de glofàs memoriter pronucio ut nec etia mi  nima fyllaba omittere uidcar. In lods aùt meis qu£E col  locauerim hic fcribere ftatui ài qux locis tradidi pcrpe^  tuo teneonn dece di nouc litteris alphabeti uigitamilia  allegationu luris utriu%pofui dC eodc ordine fàcroru  librorum feptem milia;mille Ouidii carmina qua: ab co  fapicterdiftac5tinent:ducétas Ciceronis auftoritates:  trecétaphilofopho^z dida^^magna Valerii Maximi par/  temmaturas fere oium aialiu bipedù de quadrupediim  qru audloritatufingula uerba colIocaui;SÌ qn uires arri iìdòfàs iticmo^isecxpiri cupio peto utmihi ima ex Iris  illis alphìibèti ^pònatlfup qua ^pofìta allegationes,pfc  roidc ut dare itelligar cxéplu habe;|)polita cfl: mihi nuc  Ir a»a,in magno dodto^ uiro^ couétu di ftati a iure ^n-'  dpiu facies millealIegatioes6^plures ^fcradc alimctis  de alienationc de abfctia de arbitris de appellationib et  de filib quas in iure nf o habent'' Indpietib» a dièta Irata,  deinde in facra fcriptura de Antichrifto de adulatioe di  multas allegationes facrae fcripturaz ab illa Ira incipictes  ^nuciabocarmiaOuidiiauftoritates Ciceronis di Va  leriimó omittadeAfinode Aqlade Agno de Acdpitrc  de Apro de Ariete au<5toritates allegabo di quxcuc^ di^  xcro ab ultimis incipies uelociter repeta Òi hanc memo  riae demóftrarioné pulcherrimaeeputo cuimeobliga  ui femp di ad remp.interroget''reuercdiflìmus nuc uicc  gercs Bononiae cu cófumatiflimo lurilcófulto dno Ica  ne de Sala qd fup Ir a,m,mihippof]ta allegauerimn'nter  roget^uniucrfitas Bononiaeqdfuplfa,p,de dei potctia  di poteflate Pap£C,pnuciauerim;6i hunclegcdi modu a  rerum multitudine chaos appello qii deo optimo maxi  mpc^ placucrit hoc tatù opus Itabse ac toti orbi.tradam»  Hsec etia in Iure canonico tatù locis tradidi tria milia  legationù decreti x duo milia decretalium : totù fextù di  cius mille gl(flasìClemétinas et carù mille glofàs;6<: qix  deglofis decretaliù Sexti di Clementinarù uerbù facio  dià:ioncs in qbus funt pofìtsc ^fero Mille etiaiinguW  riter di<fta in Iure ciuili memoriae tradidi nec fabula nar  ratlin hiis enim quotidie piculù hcio oia mea mecù por  tare uolui maiora tni cupe ab hiis difco ; naturalia enim defiderìa infaciabilia funt ut àit Seneca ad LucillujNon  omitto cria llluftrc Prindpc Marchu de Piis qui me au  dics obft:upuiu& ex hoc me abfentcm fepifllme noiat,  Dns Bartholomeus Pigafetus Vincctinus uir quidem  fàpicntiffimus dicerc audct dnm Thoma Reatinu qui  oium setaris fuae mcmoriofifCimus fuit noui 5C fibi ma  gna amiciria cóiunftus fuitfed te fupcriore effe iudico Hic libcr cft qui nùc prsebebit lumina caecis   Praeceptis potcrunt dicere multa meis  Innumerofcjdabuntuobishaec feculadros Exddet et tanti gloria magna uiri  Te tamen ut Petri dantis pr^ecepta precamur   Sis mcmor òc dicas petre magifter cras, y . Adiens praefentiam Sereniffimi Prindpis 6i Illuflriffimi  Dominii^Egrcgius lureConfultus^Dominus Petrus  deRauenna^nuncupatus A Memoria/Legcs lus Ca^  nonicum in Gymnafìo Patauino Reuercter expofuit  fc toto tempore eius uitae multis uigiliis et laboribus in  fudauiflc/ut artem Memoriae adipiiceretur  quemad>'^  modum Deo optimo maximo opitulante adeptus efl^  CompofuilTeij in arte ipfa quoddam opufculum nun/  cupatum Foenixjquod cum dccreuerit imprefentiaru ad unìucffàlcm comoditatcm^& bcncfìdum edere ku-  militer fupplicauit^detur modus/nc alieni colligant fru  ftus laborum^S^ uigiliaru fliarumjCui quidem «quen  ac conuenienti petitioni annucntes Infrafcripti DomK  ni ConfiliariitSic confulentc Collegio tèrminantes dc^  crcucmnt ^ decernuntcf ^ Si iubent^^ nemo audeat in  hac urbe Venetiarum / et in tota ditionc lUuftriflìmi  Domini! noftri Imprimerefeu imprefìa uendere uolu  mina didli operis^nuncupati Focnix^fub poena amitte  di illa/& infuper libras uigintiquinquepro quobbet uo  lumine : Et nuk met poenae fubiaceant illi qui huiufcc  modi libros alibi impreflbs uendere praefumerent in di  tione praedidti Illufbriffimi DominiitExcepto duntaxat  ilio Impreffore^qucm praefatus doélor praeelegerit Sereniffimus Princeps / In Collegio.   Dominicus Maurocenus Confiliarius  Nicolaus Leono Confiliarius  Thomas Mocenigo Confiliarius  Marcus Fufculo Confiliarius  Nicolaus Triuifànus Confiliarius  Leonardus Lauredanus Confiliarius     Gcofgfus Nigro Sc^  cretarìus Ducalis*     CtLyanìi dctàtonftìchon ad Candiclum Icdorcm   Si mcmorcm tcnras fieri te Candide kdor   At<f iiiter cclcbre^jf om cn habcre ukost  Pcrkgc quod prifcac Ipecimen priegrandc raucnnae   Eàmk : òC cxìo laudibtfS'uf^ loca.  Etpotes &debes merito cenreremagillmm   Arrifìcis genti iudidi<f {imuh  Eia igitur cundli numcn uenercmuf in seuum   Et mcriòcas Jaudes 'quifq poeta canata  Graeda non fimilem uidit ncc romula tellus/   Necnon pofteritas eft habitura ^ ualc.   Befnardinus.de Choris de Cremona Impreflbr delc/  ftus Impreffit Vcnctias Die.x JanuariitM«ccccxd«      i     i  -- Tomai. Phoenix – de artificiosa memoria. Tomai. Keywords: caratteristica universale, lingua universale, lingua filosofica, il Deutero-Esperanto di Grice. Refs.: Luigi Speranza, “Grice e Tomai” – Tomai.

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO!; ossia, Grice e Tomatis: la ragione conversazionale e l’implicatura conversazionale del paradosso del filosofo – scuola di Carrù -- filosofia piemontese -- filosofia italiana – Grice italo—By Luigi Speranza, pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming-Pool Library, Villa Speranza (Carrù). Filosofo piemontese. Filosofo italiano. Carru, Cuneo, Piemonte. Insegna filosofia a Salerno. Studia a Torino, Heidelberg, Perugia e Macerata. Si laurea in filosofia a Torino con VATTIMO e PAREYSON, dottore di ricerca a Perugia, seguito da Ferretti e Riconda, di cui è stato assistente a Torino. Borsista del centro studi filosofico-religiosi Pareyson ricercatore della Alexander von Humboldt-Stiftung all'Freiburg im Breisgau, professore allo studio teologico interdiocesano di Fossano e professore ospite in alcune università europee e americane -- Madrid, Córdoba, Mendoza. Membro dei comitati scientifici del Centro studi filosofico-religiosi Pareyson di Torino, della Fondazione centro studi NOCE (si veda) di Savigliano, dell'Accademia estetica internazionale di Rapallo, dell'Istituto Tilliette, della Internationale Schelling-Gesellschaft.  Fonda a Cuneo il seminario angelus novus. Fonda la rivista “Paradosso”. Scrive sulle pagine culturali di “Avvenire”. Cura una rubrica sul mensile delle vallate occitane d'Italia “Ousitanio Vivo”, di cui è collaboratore, e collabora a “La Rivista del Club alpino italiano”. Garante scientifico internazionale dell'associazione Mountain Wilderness International. Istruttore di kung fu classico cinese, frequentando la scuola Kung Fu Chang, allievo diretto dei maestri Cuturello e Fassi. Dedicato le sue ricerche a Schelling, Nietzsche, Heidegger, PAREYSON, EINAUDI, Lao Tzu e Yang Chengfu approfondendo in particolare il problema ontologico della libertà e del male, del tempo e dell'escatologia, dei principi e del non-sapere. Elabora una filosofia esperienziale, sperimentata soprattutto in montagna, che intende l'esistenza come esperienza personale della verticalità del limite, e una filosofia ermeneutica del dialogo inter-culturale, particolarmente attenta alla teologia cristiana trinitaria e al pensiero taoista cinese. Saggi: “Kenosis del logos: ragione e rivelazione” (Città Nuova, Roma); “Ontologia del male” (Città Nuova, Roma); “L'argomento ontologico. L'esistenza di Dio da AOSTA (si veda) a Schelling” (Roma, Città Nuova),  pareysoniana, Trauben, Torino, Pareyson. Vita, filosofia, Morcelliana, Brescia,  Escatologia della negazione (Roma, Città Nuova); Schelling. Invito alla lettura, San Paolo, Cinisello Balsamo, Filosofia della montagna, Prefazione di Torno, Postfazione di Messner, Milano, Bompiani, Come leggere Nietzsche, Bompiani, Milano, Dialogo dei principi con Gesù Socrate Lao Tzu (Bompiani, Milano); Libertà di sapere. Università e dialogo interculturale, Bompiani, Milano, Verso la città divina. L'incantesimo della libertà in EINAUDI (si veda) (Città Nuova, Roma); Corpo e preghiera. La Via del T'ai Chi Ch'üan, Roma, Città Nuova); La via della montagna, Bompiani, Milano, Curatele: Pareyson, Essere, libertà, ambiguità, Mursia, Milano, Riconda, Tilliette, Del male e del bene, Città Nuova Editrice, Roma, Forte, Vitiello, La vita e il suo oltre. Dialogo sulla morte, Città Nuova Editrice, Roma, Pareyson, Iniziativa e libertà, Mursia, Milano, Baudino, White-out, Museo Nazionale della Montagna, Torino, Nietzsche: su verità e menzogna, Bompiani, Milano,  Schelling, Sui principi sommi. Filosofia della rivelazione Bompiani, Milano, Pareyson, Prospettive di filosofia moderna e contemporanea, Mursia, Milano, Recensioni: Kenosis del logos. Ragione e rivelazione nell'ultimo Schelling, Pref. di Tilliette, Città Nuova, Roma -- recensito da: Forte («Avvenire», Bozzo («Il Sole-24 Ore», Giordano («La Guida»,Bogo («la masca», Pirola («La Civiltà Cattolica»); Agostini («La Stampa. Tuttolibri», Viganò («Informazione filosofica»,  Sotgiu («Diorama letterario», Forte («Asprenas», Tilliette («Gregorianum», Guglielminetti («Filosofia e teologia», Ontologia del male. L'ermeneutica di Pareyson, Pres. Di Coda, Città Nuova, Roma), recensito da Bozzo («Il Sole-24 Ore», G. Ricci («Avvenire», Ribero («AdOvest», Sotgiu («Diorama letterario», Micelli («Informazione filosofica», Russo («Acta philosophica», Garelli («La Guida»,].  L'argomento ontologico. L'esistenza di Dio d’AOSTA a Schelling, Città Nuova, Roma, recensito da: Schoepflin («Avvenire», Bo («Con-tratto», Pepino («la Bisalta», pareysoniana, Trauben, Torino, recensito da:  Garelli («La Guida», Russo («Acta philosophica», Ciglia («Il Pensiero», Escatologia della negazione, Città Nuova, Roma, recensito da Garelli («La Guida», F. Pepino («la Bisalta»), Schoepflin («Avvenire Folin («Tuttolibri»,), Nino («Dialegesthai», mondodomani.  dialegesthai/)].  Pareyson. Vita, filosofia, Morcelliana, Brescia [recensito da: Aschero («La Guida»,  Schoepflin («Il Giornale», Orengo («La Stampa. Tuttolibri»,  Schoepflin («Avvenire»,  Pepino («Cuneo Provincia Granda», Russo («Acta philosophica», O argumento ontológico. A existência de Deus de Anselmo a Schelling, tr. port. bras. di Schirato, Paulus, Sâo Paulo Brasil, Filosofia della montagna, Bompiani, Milano, recensito da Reale («Corriere della sera», Billò («Unione Monregalese», Mathieu («Il Giornale», Vasta («La Sicilia», Curi («Messaggero Veneto», Caveri («Peuple Valdotain»,A. Zaccuri («Letture»),  Anghilante («Ousitanio Vivo», Lingua («Cuneo Provincia Granda», Brunod («PMNet», oin pmnet), M. Schoepflin («Il Foglio» A. Rosa («TorinoSette», A. Parodi («La Stampa), G. Pulina («Girodivite», Rigobello («L'Osservatore romano», ].  Come leggere Nietzsche, Bompiani, Milano, recensito da: Schoepflin («Jesus»), Vecchio (“Diorama letterario”), Pulina («Recensioni filosofiche»).  Dialogo dei principi con Gesù Socrate Lao Tzu, Bompiani, Milano, recensito da Iacona («Secolo d'Italia»), Billò («L'Unione monregalese»), Aschero («La Guida»), Schoepflin («Giornale di Brescia»), Schoepflin («Avvenire», Monaco («Filosofia e teologia», Libertà di sapere. Università e dialogo interculturale, Pref. di Reale, Bompiani, Milano  recensito da Giorello («Corriere della Sera. Magazine»,  Castagna («Avvenire», Iacona («Il Borghese», ), Torno («Corriere della Sera», *)].  Verso la città divina. L'incantesimo della libertà in Einaudi, Città Nuova, Roma, recensito da Chittolina («La Guida», Schoepflin] («Il Giornale di Brescia», Tarantino («Secolo d'Italia»); Iacona («Il Giornale d'Italia»,  Monaco («L'occhio», Chittolina («La Voce del Popolo», Ranucci («Conquiste del lavoro»,  «Jesus»); Bondi («Panorama», Nuoscio («Europa», Anghilante («Ousitanio vivo»); Festa, («»,,// ); Bartoli («Dialegesthai», 10.7.,//mondodo mani.org/dialegesthai/; D. Monaco («Filosofia e teologia»,, 1,  ];Lubrano («Il Nostro Tempo». Centro studi filosofico-religiosi Luigi Pareyson; Studio teologico interdiocesano di Fossano  Accademia estetica internazionale di Rapallo Istituto Tilliette  Ousitanio Vivo Il Giornale  La Rivista del Club alpino italiano professore. curriculum, pubblicazioni, biografia intellettuale. Pagina docente nel sito dell'Università degli Studi di Salerno. Francesco Tomatis. Tomatis. Keywords: paradosso. Refs.: Luigi Speranza, “Grice e Tomatis” – The Swimming-Pool Library.

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO!; ossia, Grice e Tomitano: la ragione conversazionale e l’implicatura conversazionale dei precetti della conversazione civile – la scuola di Padova – filosofia padovana -- filosofia veneta -- filosofia italiana – Grice italo – By Luigi Speranza,  pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming-Pool Library, Villa Speranza (Padova). Filosofo italiano. Padova, Veneto. Fondatore di accademie letterarie, autore di commenti alle opere d’Aristotele – lizio -- e autore di scritti di logica, alcuni dei quali ancora inediti. Da una famiglia originaria di Feltre, frequenta il corso di filosofia a Padova dove si laurea. Deputato dal senato veneto a leggere l'Organon di Aristotele alla scuola di logica di Padova. Nel periodo in cui rimane a Padova stringe amicizia, fra gli altri, con SPERONI, BEMPO, SADOLETO, GIOVIO, NAVAGERO, FRACASTORO, e MANUZIO. Fa parte degl’infiammati, il cui proposito è scrivere compiutamente in dialetto veneziano. Le discussioni degl’infiammati sono alla base dei quattro libri della lingua toscana. Scrive anche due brevi dissertazioni matematiche: il Moisè-Geometria, la dimostrazione del teorema due rette possono avvicinarsi all'infinito senza mai unirsi, intuito dal profeta ebreo per grazia divina, e “Introductio cosmographiae”, lezioni di geometria a fondamento della cosmografia tolemaica. Accusato dal S. Uffizio di eresia per la sua esposizione LETTERALE a parafrasi implicaturale al vangelo secondo Matteo. Dimostra che quella parafrasi non è sua, ma edita a sua insaputa da un nobile signore N., con cui è assai famigliare. Creduto e assolto, ma da allora in poi i suoi saggi divennero alquanto conformisti. Lascia Padova e si trasfere a Venezia. I saggi più importanti del periodo veneziano, a parte la biografia di Baglioni, sono il “De morbo gallico” e il carme encomiastico “Thetis” in onore di Enrico III. Altre saggi: “Introductio ad sophisticos elenchos Aristotelis. Eiusdem brevis methodus diluendorum paralogismorum per divisionem, praeter illa quae Aristoteles habuit in Elenchis. Quam methodum B. Tomitanus ex dialogis Platonis et ex Aristotele nuper invenit, adiecta sunt Famigerata veterum Sophismatum exernpla, ad exercitationem adolescentium” (Venezia); “Ragionamenti della lingua toscana, dove si parla del perfetto oratore e poeta volgari, dell'eccellente flosofo Tomitano, divisi in tre libri. Nel primo libro si pruova la FILOSOFIA esser necessaria allo acquistamento della retorica e della poetica. Nel secondo libro si ragiona dei precetti dell'oratore. Nel terzo libro si ragiona delle leggi appartenenti al poeta, e al bene parlare” (Venezia, Farri); Quattro libri della lingua toscana, dove si prova la filosofia esser necessaria al perfetto oratore e poeta con due libri nuouamente aggionti, de I PRECETTI RICHIESTI AL CONVERSARE con eloquenza” (Padova, Pasquati); “Sonetti e Canzoni, in Rime diverse di molti eccellentiss. autori nuovamente raccolte. Libro primo, con nuova additione ristampato” (Venezia, Ferrarii); “Esposizione letterale del testo di Mattheo Evangelista” (Venezia); “Sopra le Pistole di S. Paolo” (Venezia); “Moisè”; “Geometria (Mantova); Introductio Cosmographiea (Venezia); Prediche del reverendissimo monsignor Cornelio Musso, vescovo di Bitonto, fatte in diversi tempi, et in diversi luoghi. Nelle quali si contengono molti santi evangelici precetti, non meno utili, che necessarij alla interior fabrica dell'huomo cristiano. Con la tavola delle cose più notabili in esse contenute” (Venezia, Giolito de Ferrari); “Oratione recitata per nome de lo studio de le arti padovano ne la creatione del serenissimo Principe di Vinetia M. Marcantonio Trivisano, Venezia, Clonicus, sive de Reginaldi Poli laudibus, Venezia Consiglio sopra la peste di Vinetia. Al Magnifico M. Francesco Longo del Clarissimo M. Antonio” (Padova); Corydon, sive de Venetorum laudibus, et Carmen ad Laurentium Priolum Venetorum Principem” (Venezia, Breznicio); “Animadversiones aliquot in primum librum Posteriorum Resolutoriorum. Contradictionum solutiones in Aristotelis et Averrois dicta, in primum librum Posteriorum Resolutoriorum. In novero Averrois Quaesita demonstrativa Argumenta, Venezia, Consiglio de l'eccell. m. Bernardino Tomitano sopra la peste di Vinetia, Padova, appresso Gratioso Perchacino, De morbo gallico, inVenezia, Vita e fatti di Astorre Baglioni; “Quattro libri della lingua thoscana, ove si prova la philosophia esser necessaria al perfetto oratore et poeta con due libri nuovamenti aggionti dei precetti richiesti a lo scrivere et parlar con eloquenza” (Padova); “Thetis”; “In adventu Regis Henrici III Galliae Christianissimi et IV Poloniae Serenissimi ad felicissimam Venetiarum urbem, Venezia, Ziletti). Aristotelis opera omnia cum commentariis Averrois. Animadversiones et solutiones Et alia plura” (Venezia, Iuntas). I primi due libri sono tesi a dimostrare che la filosofia è necessaria all'oratore e al poeta. Il terzo libro ha per argomento i precetti della retorica necessari alla scrittura e all'oratoria. L'ultimo libro è dedicato alla prosa d'arte ("locutione oratoria, et de' suoi ornamenti, con la ragion de i motti, facetie et apologi"). Poppi. Ricerche sulla teologia e la scienza nella scuola padovana” (Soveria Mannelli, Rubbettino); “Ricerche sulla teologia e la scienza nella scuola padovana” Poppi; “Oratione prima alli Signori de la S. Inquisitione di Venetia” (Padova); e Oratione seconda alli signori medesimi, Venezia). Quest'opera è nominata solo da Doni nella sua Prima Libraria, un repertorio dei libri italiani stampati. L'opera del T., pertanto, deve essere stata scritta. È una biografia in VIII libri su Baglioni, il capitano ucciso con Marcantonio Bragadin a Famagosta. La filosofia rimase ignota ai contemporanei del T. ed è in gran parte ancora adesso inedita. Ne sono stati stampati solo alcuni brani. Storia della letteratura italiana di Tiraboschi, della compagnia di Gesù, bibliotecario del serenissimo duca di Modena, Firenze, Molini e Landi, Dizionario critico della letteratura italiana, Torino, POMBA, su sapere, De Agostini. Opere Aulo Greco, Enciclopedia dantesca, Istituto dell'Enciclopedia Italiana. Bernardino Tomitano. Tomitano. Keywords: i precetti della conversazione civile. Refs.: Luigi Speranza, “Grice e Tomitano” – The Swimming-Pool Library. Tomitano.

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO!; ossia, Grice e Tommaseo: implicatura e ragione conversazionale – filosofia italiana – By Luigi Speranza, pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming-Pool Library (Sebenico). Filosofo italiano. Sebenico, Croazia. Al dibattito sulla lingua filosofica universale partecipa T. con il suo Nuovo dizionario dei sinonimi della lingua italiana. T. muore a Firenze. Scrittore e lessicografo italiano, è intimo amico di MANZONI (si veda). Consegue la laurea a Padova per poi tornare nel paese d'origine e iniziare la sua carriera di scrittore. Vive a Firenze, Parigi, Nantes, Venezia, e Torino. Tra le tante opere, da alle stampe il dizionario de' sinonimi della lingua italiana nel e il Dizionario della lingua italiana. Nelle prime pagine dell'introduzione, ragionando sul senso delle parole – cf. Grice, the meaning of a word --, asserisce che è utile ordinare le parole in un dizionario dei sinonimi secondo l'ordine delle IDEE (Duden) che essi conteneno, di modo che ogni termine si trova accanto ad uno che esprime un concetto simile o che deriva dalla stessa idea. Un dizionario dei sinonimi filosofico, in cui spiega che tutte queste voci si possono numerare; e puo il medesimo numero rappresentare la voce corrispondente in tutte le lingue -- assegnando alle voci che corrispondente non hanno un segno di frazione o un segno composto --; il qual numero da ciascun lettore è tradotto nella lingua propria: e se ne ha una lingua universale di cifre, comoda assai [T., Nuovo dizionario dei sinonimi della lingua italiana, Firenze, presso Vieuusseux] e grazie al quale, dati i seguenti numeri e le corrispondenti idee. Desiderio e odio; Desiderio solo; Desiderio invincibile di natura; Intellettuale; De' bruti; Turpe; Desiderio del bene altrui; Del bene de' nemici; Desiderio abituale; Vivo; Men vivo; Interno; Significato di fuori; Di minore a maggiore; Di maggiore a minore - potremmo esprimere il concetto di 'amorevolezza' tramite i numeri 2, 7, 11, 13, 15, essendo questa segno di desiderio non vivo, del bene altrui, e per lo più di maggiore a minore. Un progetto di lingua universale che non ha quindi un sistema fonico utile alla comunicazione parlata, ma resta espresso soltanto in forma scritta. Sebbene possa sembrare un sistema piuttosto preciso, comporta l'uso costante di un vocabolario, vista la difficoltà con la quale qualsiasi essere umano impara una tale mole di numeri e idee corrispondenti. Niccolò Tommaseo. Tommaseo. Keywords: lingua universale, lingua filosofica, il Deutero-Esperanto di Grice – analisi di ‘amorevolezza.’ Refs.: Luigi Speranza, “Grice e Tommaseo” – Tommaseo.

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO; ossia, Grice e Toritto: la ragione conversazionale e l’implicatura conversazionale contro il lizio – scuola di Napoli – filosofia napoletana -- filosofia campagnese -- filosofia italiana – Grice italico – By Luigi Speranza, pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming-Pool Library, Villa Speranza (Napoli). Filosofo napoletano. Filosofo campanese. Filosofo italiano. Napoli, Campania. Grice: “I like Caravita; Locke – England’s, and Oxford’s, greatest philosopher, had his sponsor, and so does Italy’s – not Bologna’s – Vico, and he was Caravita!”. Appartenente a una famiglia nobile resa illustre in passato da insigni giureconsulti. Fiscale consigliere della reale Giurisdizione. Insegna a Napoli. Compone il saggio: “Nullum ius romani pontificis in regnum neapolitanum” contro le pretese feudali dal papa sul regno di Napoli – “Niun diritto compete al sommo pontefice sul regno di Napoli: dissertazione istorico-legale illustrate con varie note” (Aletopoli, Napoli), messa all'Indice. Ha inoltre l'incarico di raccogliere tutte le leggi del regno in un codice Filippino. Il Codice Filippino, e tuttavia rimasto incompiuto per l'occupazione austriaca di Napoli. In filosofia e seguace dell'anti-aristotelismo di CAPUA (si veda). La sua abitazione divenne il centro della diffusione della filosofia di Cartesio a Napoli. Titolo di merito di Caravita, come peraltro del figlio Domenico, è l'essere stato amico e protettore di VICO (si veda), a favore del quale si adopera per fargli ottenere la cattedra di retorica e perché e accolto nell'Accademia palatina.  Altri saggi: “Ragioni a pro della fedelissima città e Regno di Napoli contr'al procedimento straordinario nelle cause del Sant'Officio, divisate in tre capi. Nel I si ragiona del grave pregiudicio della real giuridizione. Nel II si tratta dell'ordinaria maniera di giudicio, che tener si dee nel regno, e nel III si dimostra il pregiudicio, che fa alla real giuridizione, ed al regno un editto in cui si stabilisce il tribunal della 'nquisizione. Napoli. Dizionario biografico degli italiani. Ma l’ anti-marinismo ha anche, secondo la moda del tempo, il suo salotto nel palazzo Torittom nel quartiere dei Vergini. Quivi, più che nell’accademia. Armellini, Bibliotheca benedictino-casinensis. Stefano, Raccolti da don Nicolò Caravita. Napoli, Roselli, ed. Caravita was an Arcadian. Tiberius by Filippo Anastasio, Caligula, and Claudius by Paolo DORIA. The second volume continues the biographical model with essays dedicated to individual emperors. Nicolò Caravita. Niccola Caravita Nicola Caravita. Nicola Caravita dei duchi di Toritto. Caravita-Toritto. Toritto. Keywords. impiegatura da salotto, diritto, anti-popism – il laico --, anti-aristotele, contro Aristotele, concetto assolutista di sovereignty contro Aquino, quartiere dei Vergini – Capua.  Refs.: Luigi Speranza, “Grice e Caravita” – The Swimming-Pool Library. Toritto.

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO; ossia, Grice e Torlonia: la ragione conversazionale, e l’implicatura conversazionale del natale di Roma – filosofia italiana – Grice italo – By Luigi Speranza, pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming-Pool Library, Villa Speranza (Roma), Filosofo italiano. Roma. Figlio del duca Marino, appartene a una delle più facoltose famiglie nobiliari romane. Il padre, duca di Poli e di Guadagnolo, e titolare del feudo di Bracciano e vive a Roma nel palazzo Torlonia, in via Bocca di Leone. Sposa la figlia di Bartolomeo Ruspoli e nipote del III principe di Cerveteri Francesco. Dal loro matrimonio nacque Clemente. Nannarelli, amico intimo e su biografo così lo descrive. I capelli castani, abbondanti e finissimi, il pallore e la gracilità del volto. Ma se la fronte è di filosofo, l'occhio e d'artista, o meglio, di contemplatore. Svelto nella persona, di eccellente statura, incede frettoloso a testa alta e pensierosa. Si esprime con eleganza in francese e tedesco. Spirito avido di conoscenze, e attratto dalla chimica e dalla botanica. Nelle sue passeggiate nella campagna romana raccoglie e cataloga piante e fiori. Appassionato di archeologia, colleziona monete di epoca romana e trascrive antiche iscrizioni. Socio della Pontificia accademia di archeologia, pronuncia un discorso in occasione del natale di Roma. Religioso fervente, è introdotto da Passaglia allo studio della patrologia e delle sacre scritture. La famiglia lo tollera, ma lo considera visionario e innovatore pericoloso. Da Platone e da Plotino, approde a Kant e Fichte. Gli torna in contemplazione entusiastica, gli si face poesia. E in contatto con un gruppo di filosofi, suoi coetanei, oggi identificati come i filosofi della scuola romana che di sera si ritrovano al Caffè Nuovo, a Piazza S. Lorenzo in Lucina. Novello mecenate, ha raccolto intorno a sé questo gruppo di filosofi spinti dal comune ideale di ricondurre la filosofia agl’antichi splendori di Roma. Tra questi, ci sono GNOLI, CIAMPI, MACCARI, e NANNARELLI. Vuole riuniti idealisti e classicisti, nella fiducia che, temperata la nebulosità metafisica degl’uni e la gretta sensibilità degl’altri, e prendendo il meglio d'ambedue le scuole, puo scaturire a grado a grado una filosofia italiana, profonda e intima d'idea e di sentimento, nitida, elegante di forma. Scrive sulla filosofia dell’amore platonico, sui fiori, sulla contemplazione del divino. Ama Schiller, Goethe, Lenau, e LEOPARDI (si veda). Declama Aligheri (si veda) e Tasso (si veda). Il suo saggio meritata le lodi di Gregorovius. Suoi saggi apparvero nella raccolta “I fiori della campagna romana,” stampata a Firenze e nella “Strenna romana. Costa, Trebbiatura nella campagna Romana, A Monte Mario, nei casali Mellini, sotto l'osservatorio astronomico, apre a sue spese una scuola rurale elementare. Straordinario precursore della alfabetizzazione delle classi povere, cre una associazione promotrice delle scuole di campagna. A questa scuola rurale dedica un elogio in latino. Nannarelli accorse al suo capezzale. Lo ude recitare il Salmo 41 e versi di Lenau; e Platone, e Fichte. Raccomanda alla moglie di mandare il figlio Clemente al collegio di marina di Genova. Nannarelli tenta di raccogliere intorno a sé i poeti e filosofi della scuola romana che furono decimati nel numero, per le morti precocima si trasfere a Milano. Secondo le ferree disposizioni ricevute da T., il suo cameriere distrugge tutte le carte dell'archivio personale. GNOLI conserva i manoscritti di tre saggi di T., inedite. Negro, Seconda Roma, Vicenza, Pozza, Gnoli, op. cit. Gregorovius, Passeggiate per l’Italia. Gnoli, “I poeti e filosofi della scuola romana” (Bari, Laterza); Nannarelli, “T.” (Firenze, Le Monnier); Cugnoni, Vita di T.”  (Velletri, Cella); Ulivi, “I poeti e filosofi della scuola somana” (Bologna, Cappelli). Giovanni Torlonia. Torlonia. Keywords: il natale di Roma, la filosofia dell’amore di Platone in Fichte e Leopardi. Refs.: Luigi Speranza, “Grice e Torlonia” – The Swimming-Pool Library.

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO; ossia, Grice e Torquato: la ragione conversazionale dell’orto a Roma e l’implicatura conversazionale – filosofia italiana – Grice italo—By Luigi Speranza, pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming-Pool Library, Villa Speranza (Roma). Filosofo italiano. L’Orto. Chosen by CICERONE to represent L’Orto in “De finibus”. Whether fairly or not, his understanding of the ‘Orto’ is portrayed as somewhat crude and superficial. He was killed during the civil war. Lucio Manlio Torquato. Keywords: Roma antica, orto, De finibus. Per H. P. Grice’s Play-Group, The Swimming-Pool Library, Villa Speranza.

 

Luigi Speranza – GRICE ITALO!; ossia, Grice e Torre: la ragione conversazionale e l’implicatura conversazionale della stravaganza – scuola di Forlì -- filosofia romagnese -- filosofia italiana – Grice italo – By Luigi Speranza, pel Gruppo di Gioco di H. P. Grice, The Swimming-Pool Library, Villa Speranza (Forlì). Filosofo emiliano. Filosofo italiano. Forli, Forli-Cesena, Emilia-Romagna. Grice: “I like Torre; his epitaph reads, ‘nuovo Aristotele,’ which is what it was! – “Ackrill’s just reads, ‘Aristotelian’!” There is a nice ‘via’ in Forlì after him that leads to the varsity! He was a Galen, and philosophised on both the soul and the body!” La sua fama se deve al commentario alla “Ars parva” di Galeno -- è noto, in particolare, per i suoi studi di embriologia. Infatti, dopo il recupero di Aristotele, del Lizio, le cui opere avevano spinto verso un rinnovato interesse per l'osservazione diretta, si è avviato un dibattito tra i sostenitori dell'autorevolezza degli studi antichi e i fautori dell'empiria. Questo processo si conclude proprio con T., che cerca di conciliare l'embriologia aristotelica con la fisiologia galenica. Mostra che le differenze esistenti sono di scarsa rilevanza nei confronti della medicina pratica. Insegna a Padova. Saggi: “Explicit questio de intensione et remissione formarum secundum famosissimum artium et medicine doctorem magistrum Jacobum de Forlivio qui pridie ab hac vita ad superiora migravit. Scripta vero per me fratrem Bellinum de Padua.” Si tratta della conclusione del celebre “De intensione et remissione formarum”. Saggi: “De intensione et remissione formarum”; “Expositio in Avicennae aureum capitulum de generatione embryi ac de extensione graduum formatione foetus in utero in Aphorismos Hippocratis Expositio Physica;” “Quaestiones extra-vagantes Super, Tegni Galeni. Vescovini, Medicina e filosofia a Padova, Arti e filosofia. Studi sulla tradizione aristotelica del lizio e i "moderni", Vallecchi, Firenze. Dizionario biografico degli italiani, Istituto dell'Enciclopedia Italiana.  Super aphorismos Iacobi Foroliuiensis in Hippocratis Aphorismos et Galeni. Jacopo da Forlì. Giacomo da Forlì. Iacobus Foroliviensis. Jacopo della Torre. Giacomo della Torre. Torre. Keywords: stravaganza, lizio. Refs.: Luigi Speranza, “Grice e Torre” – The Swimming-Pool Library.

No comments:

Post a Comment