GRICE E MASTRI 1

 Luigi Speranza -- Grice e Mastri: l’implicatura conversazionale – la scuola di Meldola -filosofia emiliana -- filosofia italiana – Luigi  Speranza (Meldola). Filosofo italiano. Meldola, Forli Cesena, Emilia Romagna. Grice: “One interesting fascinating bit about Mastri’s ‘Institutiones logicae’ is tha it starts with a little ABC!” Grice: “Mastri has a chapter on fallacies, too, which is fascinating!” -- Grice: “I love Mastri – of course at Oxford, if they do history of logic, they’ll focus on Occam – Axe Kneale!” Grice: “But Mastri explored quite a bit the square of opposition, and modal, too – what he says about nomen, verbum, propositio, copula, ‘regulae’ for reasoning, and so forth, is all relevant – especially seeing that his “Institutiones logicae” is just one of his outputs: he made intensive commentaries on Aristotle’s whole organon, and more importantly, also his metaphysics and his theory of the soul  so Mastri certainly knows what he is talking about!” -- Grice: “He was a logician, and so, according to the Bartlett, am I!”Saggi: “Disputationes physicorum Aristotelis” (Grignano, Roma); “Disputationes in organum Aristotelis” (Ginamo, Venezia); “Disputationes in de coelo et metheoris” (Ginamo, Venezia); “Disputationes in de generatione et corruptione” (Ginamo, Venezia); “Disputationes in Aristotelis stagiritæ de anima” (Ginamo, Venezia); “Disputationes in Aristotelis stagiritæ libros physicorum” (Ginamo, Venezia); “Institutiones logicæ quas vulgo summulas vel logicam parvam, nuncupant” (Ginammo, Venezia); ““Disputationes in Aristotelis stagiritæ meta-physicorum” (Ginammo, Venezia); ““Scotus et scotistæ Bellutus et M. expurgati a probrosis querelis ferchianis” (Succius, Ferrara);  “Disputationes theologicæ in Sententiarum” (Hertz, Storto, Valvasenso, Venezia); “Theologia moralis ad mentem dd. Seraphici et Subtilis concinnata” (Herz, Venezia); “Theologia moralis” (Milano, Mansutti), “Philosophiae ad mentem Scoti” (Pezzana, Venezia);  Dizionario biografico degli italiani, Roma, Istituto dell'Enciclopedia Italiana, Forlivesi, Scotistarum princeps. Mastri e il suo tempo, Centro Studi Antoniani, Padova,  M. Forlivesi,  Mastri da Meldola,  riformatore degl’imperfetti, Meldola, Forlivesi, "Rem in seipsa cernere" (Poligrafo, Padova); T. Ossanna, M. conv. Teologo dell'incarnazione, Miscellanea Francescana, Roma Mansutti, Quaderni di sicurtà. Documenti di storia dell'assicurazione, Bonomelli, schede bibliografiche di C. Di Battista, note critiche di F. Mansutti. Milano: Electa, Hermann Busenbaum Bonaventura Belluto Giovanni Duns Scoto. Treccani Enciclopedie, Istituto dell'Enciclopedia Italiana. Cum SIGNIFICARE derivatum est quo patet SIGNUM dicere ordinem, et ad potentiam cognoscente in sed ad huc dubiuin est denominibus ipsis substantivis solitarie cui repræsentat, et AD REM SIGNIFICATAM, quam repræsentat. Divi sumptis. Et extra propositionem spoflintnedici termini, nam ditur porrò SIGNUM inforinale, cutly currere subiecti, atque ita vt verba habere rationem termiplicabimus. ni. Refp. “currere”, et “moveri” esse verba tantum grammaticaliter at apud logicum æquiualent nominibus CURSUS et  MOTUS, unde apud. Dubium tamen est de adverbiis, coniunctionibus, signis quantitates  ut: “omnis”, “aliquis”,  etc. casibus obliquis et similibus, an rationem terminis ubire possint etiam in secunda acceptione. Af De Terminorum multiplicitate ratione SIGNIFICATIONIS, X varijs capitibus solenttermini MULTIPLICARI et variæeo t rum divisiones atlignari, ex parteniiniru in SIGNIFICATIONIS, actu fungatur munere subiecti et prædicati, fediufficit aptitudo, ut ad tale in unus possit assumi, et non eam habeat repugnantiam quæ reperitur in aduerbiis, conjunctionibus, et similibus men substantiuum extra propositionem dicetur terminus non ineo. Qu oad alteram qux siti partem Terminus universi in sumptus dividitur in in en talem, vocale in et scriptum vt notat Tatar. tract. 7. de suppositionibus comm. Secundo sciendum, quæ divisiolumitur ex triplici propositio nuingenere. Hæc eni in propo in alterius cognitionem venire, ut IMAGO respectu Cælaris, VESTIGIUM rel pectu feræ transeuntis; quade causa Scotus 2. d. 3. quæst. 9. et quol. 14, hoc secundu in SIGNUM appellat medium cognitum, qui a vc ducat in COGNITIONEM SIGNATI, prius petitiplum cognosci, il propriem dicitur SIGNUM, et definitur ab August. [AGOSTINO  Del maestro] citat, ea tamen definition etiam formali conveniet, si prima pars deinatur, et dicatur SIGNUM efe, QUOD FACIT NOS IN ALTERIUS COGNITIONEM VENIRE. Hæc tamen SIGNI descriptio, quam vis sit ab August. [AGOSTINO], tra Pars Prima Inf fit.Tract. I1. Cap.1. elf obiectum ipsius formalis propositionis mentatis, et intticuitur in Hasaute in termini propriem sumpti definitiones itam explicat Tatar. Ese propositionis obiectiva peream, tanquam per forma mextrin ut SENSUS sit terminum eleids in quod tanquam in EXTREMUM proposecam, itaque PROPOSITIO. Mentalis in hoc sensu, nim irum ob fitio cathegorica elt in nediace resolubilis MEDIANTE COPULA verbali, iectivem sum pradicitur habere terminos; et extrema, quia in se et diciturim mediatem, ad remonendum litteras et syllabas, quia continent subiectum et prædicatum constitutain esse talium per licet propositione solvatur in litteras et syllabas, non tamen in propositionem formalem. Quarem cum intellectus enunciate ebomo mediate, et id e om litteræ et syllabæ NON dicuntur “termini”, el est s nimal interna et formalis propositio in se non continet sub tiam licet propositio hypothetica resolvatur in terminus media iectum, neque prædicatum, nec terminos, sed tantum propositio tem, non tamen immediatem. Sed resolvitur immediatem in propositione objectiva. Yt etiam hic benen notavit Ovvied. Nomine autem ter sit iones simplices, ex quibus componitur. Posset tamen ab sque mini mentalis duo possunt intelligi, scilicet res quæ mente concipi scrupulo etiam propositio simplex appellari terminus, quando tur, ac ipla cognitio, seu v talij loquuntur conceptus formalis, in hypothetica tenet locum subiecti, ut notat Arriag. Nec obeit et obiectivus. Et quidem siin primo lentu sumatur, scilicet, prom illam etiam constare terminis, nain benem potest id, quod in se est re concepta, terminus mentalis am vocali et scripto differre non quasi totum, esse pars respecta alterius totius, ut patet in physicis videtur, eademen im prorsus est res, quæ in ente concipitur, vo de corpore respect totius hominis, et in aliis multis, ut discur, cede proinitur, et calamo exaratur; at IN SECUNDO SENSU, scilicet, renti constabit. Et iuxta hanc secundam termini acceptionem coproipforei conceptu differtam vocali et scripto et dividisolet in et subiecti et licet in propositione de secondo adiacente, quaquia cum sit ignarus SIGNIFICATIONIS vocabulorum latinorum, concilis est ista: “Petrus currit.”  lý “currit” videatur fungi munere prædipit solum modo vocis tonum, non autem rem per illam vocem SIGNIFICARI, re tamen vera non tantu in habet rationem prædicati, sed etiam ficatam, scilicet hominem. Porrom licet logica proximem vertetur habet vim COPULÆ, cum faciat hunc sensu in:  “Petrus est currens.”  yn circa terminus mentales; et vocales non nisi ratione mentalium at delicet ut gerit vices prædicati, sit terminus, non tamen vegerit vitendat, quia tamen termini vocales sunt clariores, et pereosinno ces copulæ. Et si dicas in hac propositione “currere” est “moveri”, ly  motes cuntinentales, frequentius agit logicus determinis vocalibus, at, veri, quod est verbum, habere tantum rationem prædicati, fique id eonos et iainde inceps deistis agemus, ac eorum divisiones ex sirmant aliqui, co quia in propositione possunt habere locum præ ex parte MODI SIGNIFICANDI et ex parte REI SIGNIFICATÆ. Ex primo dicati et subiecti, ut si dicatur “Petrus” est aliquis, omnis est tercapite, quantu in ad præsens spectat, solet in primis dividi vocalis minus syncathegorematicus, preter, ost adverbium, est coniunterminus in significativum, et non significativum. Ileeit, quiali quid tie et sic dealiis. Immo suent. cit. hac ratione tenet etiam voces SIGNIFICAT, vc hæc vox “homo”, qui naturam SIGNIFICANT humanam, ister non significativas e se terminos, nam dicimus “bliteri” nihil SIGNIFICET, qui nihil SIGNIFICAT  vt “blittri”, “buf”, et “baf.” Sed ut ita divisio lit cat. Quin etia in Arriaga ob id addit litteras ipsas ese terminos, quanreemtem tradita intelligi deber determine in prima acceptione assignar dosolz accipiuntur, nam dicimus A et t littera.Verum in probabi tacap præced. Nam in secunda acceptione omnes termini sunt signi lius alii negant, quia adverbia, coniunctiones, et alia id genus nun sicativi, cunies epoflint subiectum, et prædicatum in propositio quam ratione sui et formaliter sumpta fungi possunt munere subie ne. Terminus igitur vocalis in tota sua latitudine sumptus dividitur emti, et prædicati, unde in allatis propositionibus semper aliquod in significativum et non significativum  quæ divisio ut benem per substantivum intelligitur, in cuius virtute fungunt urila oficio sub cipiatur, cum terminus vocalis constituatur in ratione significan iecti et prædicati, ut in ila propositione “Petrus est aliquis” am parte tis per significationem, videndyınett quid sit significare et quid sit si nos venire in cognitionem alterius scili ta in oppositionem sequivelimus, tunc cum Tatar, que in seq. Arriaga, cet naturæ humanæ, unde SIGNUM debet ese tale, ve il coognit oper tract. 1. com. 3. Ad 1, dicendum est ad hoc, ut aliquid sit subiectum SENSUS, mediante illo deinde veniamus in cognitionem rei, cuinqua in propositione sufficere, ut sit vox significativa NATURALITER commu lignum habet connexionem; hinc significare nil aliud erit, quam niter, id est, ut possit repræsentar ese ipsam, quod elt significare aliquid aliud am se distinctum repræsentare potentiæ cognoscenti. Ex large et est illud, quod absque sui prævia ARISTOTELE Definition allata videtur ilis competere solu in, quando sunt in cognition aliud nobis repræsentat et in eius cognitionem du propositione.Verum non ita rigorosem intelligenda est illa definitio cit, quales sunt species IMPRESSA ET EXPRESSA respect proprii obie nam ve aliqua dictio dicatur “terminus”, non eit semper necesse, quod eti, et in instrumentale, quod PRÆSUPPOSITA SUI cognition facit nos. No dita et obcanti doctoris authoritatem ab omnibus pallim ro sitio “homo” est animalli siat mente, dicitur mentalis, si voce, voce pta, non recipituram Poncio disput. log. quæit. i, eamqu calis, li scripto, dicitur scripta. Terminus ergo dicitur mentalis impugnat quo ad veramque partem; quo ad primam quidem cum ampula verbalis, seu verbum, ut verbum, rationem termini nequit vleii natum, et non ultimatum. Ultimatus est conceptus, seu cogai habere, tum quia copula non est extremum propositionis, sed ratio rei significatæ per vocem aliquam, velim scripturam, ut cum audition coniungendi extremi. Tumqui ain eam propositiore solui non ta voce “homo” illud percipimus ‘animal’ [ZOON], quod est ‘rationale’ [LOGIKON]. Non ylti potest, cum enim sit formalis et EXPRESSA extremorum unio, matus est conceptus ipsius vocis, vel scripturæ significantis non yl facta eorum dissolution manere non potest. Tumdemum, quia trase ex tendens ad re in significatam et ideo dicitur non ultimatus. Ve SENSU, quod actu extra illam exerceat officium termini, sed quia ludverom primum vocat præcisem rationem cognoscendi, quatenus intra illam fungi potest hoc munere. Unde dicatur terminus non præcisem eit quo aliud cognoscitur, et non quod cognoscitur. Si actu, sed potentia. Nec aliud probant Complut. cit. oppositum signum autem instrumentale est, de quo agimus in præsenti, et quod it in entes. Eum dimontesa SIGNA ni. vocalis, vel scriptus, pro ut subiectum, vel prædicatum proposi SIGNUM esse id, quod præter sui cognitionem, quam ingerit senpbutionis et mentale, vocale, vel scriptum. Solent extrema quoque doc. red arguit, quia non complectitur omne SIGNUM, quia po propositionis mentalis termini appellari, quod quidem de propolilent dari SIGNA spiritualia, qux deducerent in cognitionem tione formali, quæ eit actus, et secunda operatio intellectus, in aliarum rerum, nec possent percipia SENSIBUS materialibus telligendum non est, nam propo.icio in hoc lenluettyna simplex Quo ad aliam verom partem, in qua ait; quod SIGNUM facit venire op eiro in cognitionem alterius eam impugnat, tanquam ab Arriag. 4 modificat, et facit tal iter Significare, idel treddit eius significatio. raticam, quia obiectum facit nos in cognitionem suivenire et tanem, vel universalem, vel particularem, vel affirmativam, vel metbon dicitur signum. Rursus  Deus ipse facit nos venire in cogni negativam: et dicitur aliqua liter significare, non qui averem, et pro tionem multarum reruin eas nobis revelando nec tamen abullo priem non significet, sed quia significatum eius non repræsentatur vocatur SIGNUM ilarum rerum. Præter eam cognitio est SIGNUM ut res per se, sed ve modus rei, id est exercendo modificationem rei, quz cognoscitur per ipsam, et tamen non facit nos in cognitio alterius rei, qua de causa negat Arriag. sect. 4. e se perfectem terminum. Dem venire. Addit Tatar. terminum mixtum id est partim cathegorematicum, par Sed nimisandacter inficiatur Poncius doctrinam D. Augustini [AGOSTINO], tim s yn cathegorematicum, et est ile, qui impositus ett ad signifi qaamomnes venerantur. Ut communis magistri, unde mirum essecandum aliquid, seu aliqua et aliqualiter simul, ut hæc vox ni. non debet, quod sz pius hic auctor minirmu ob ore suffuse dsoctri hil, quæ imposita et ad significandam negationem omni sentis nam Scoti przceptoris audeat impugnare. Oprima enim eit illa hæc enim ipsa negatio est illud aliquid, quod significat, quatenus description quo ad omnes partes, si benem intelligatur, naimnduzæ verom illam negationem significat universaliter cuius cunqueentis, folenta signari conditiones alicuius, ut alterius rei SIGNUM didicitur significare aliqualiter, fic eciam significar subiectum pro catur, una est, quod nos ducat in illius rei cognitionem, al positionis indefinitæ, namin materia necessaria æquivalet univer cara est, quod ducat in eius cognitionem, quatenus cognicas lali  ut, “Homo  est animal” æquivalet huic, “OMNIS homo est animal”, et quarum conditionum utram queo primem exprimit definition SIGNI in materia contingenti æquivalet particulari  ut, “Homo currit.” Augustino [AGOSTINO] tradita. Nam per primam partem definitionis secun æquivalet huic: “ALIQUIS homo currit.” Ad hoc tertium genus reducit dam exprimit conditionem. Vulceni in rein, quæ in servirede Tolet. lib. 1. cap. 12. Et Arriag. sect. 4. Omnia adverbia v...som bet pro alterius SIGNO, prius noitris SENSIBUS cognitionem sui inpienter, doctem, conc. Sed non placet, quia cum discrimeninter termi gerere debere, pecificat autem SIGNUM efe debere SENSIBILE, quia nos cathegorematicum, et syncathegorematicum sumatur præser. Ut notar Doctor 4. d.1. grætt. z.  et  3. SIGNA SENSIBILIA sunt maximem timin ordine ad propositione in ipes pro sianu isto excitare intellectum coniunctum am SENSUUM et per se potest esse subiectum,vel prædicatum propofitionis, ille ministerio dependentem, ut in alterius rei cognitionem veniat; verom, qui non potest esse subiectum, nec prædicatum, nisi cum ad per alteram verò partem definitionis altera quoque conditio exdito, consequenter adverbia omnia erunt termini syncategorеinati primirur, contraquam nilvrgent instantiæà Poncio adducta ci, quiase solis, et sine addito non possint esse subiectum, vel pre quia obiectum facit venire in cognitionem sui, non alterius, dicatu in propositionis, et per se non significant aliquid, sed potius hoc facit venire in cognitionem sui, quatenus cognitum, ut fa aliqualiter. It signum, sed quarenus cognoscibile. Nec etiam Deus hocmo Potiori ratione ad hoc tertium genus termini mixti nomina adie do ad inftar SIGNI ducitnos in rerum cognitionem, quatenus eti vare duci possent, quam visenim Hurtad. disp. l. sect. 10. mor cognias, fore as revelando, quod ad huc facere possec, etiam dicusc ontendat esse terminus syncategoremnaticos, quia non SIGNIS prius am nobis non cognosceretur. Cognition denique esse ficant per se, sed CONsignificant, v. g. bonus, non significat per se, bg num rei cognit xper ipsam formale, vedicebamus, non et determinate aliquid, nisi ad datur alicui, v. g. Petrus [est] bonus, Ta autem instrumentale, quod solum propriem dicitur SIGNUM et men si nominum adiectivorum significatio benem confideretur, vide ab Aug. [AGOSTINO] definicus, et ideo cognitio propriem loquendo non di bimus, quod liceti n determina cem aliquomodo significent, ratione e in er facere nos venire in cognitionem rei, quam repræsentamen formæ significatæ se cum afferent aliquam determinationem, quia non ducit nos in cognitionem illius rei, quatenus nam doctus, v. g. doctrinam importat, quod non eucnit in SIGNIS quan cognica, lea ut medium cognitum, sed ut ratio cognoscendi. So citatis omnis, nullms, doc. quæ nulla in prorsus, rem determinatam lum autem SIGNUM instrumentale est illud, quod hic definitur significant. Accedit, quod nomina adiectiua possunt esesaltim præ Ethocignem instrumentale ad huc duplex est, aliud naturale, dicatum in propofitione, v. g. Petrus est doctus  quod SIGNIS quantitate it, quod ex natura sua independenter ab hominum voluntate tispror sus convenire non potest, ergo nomina adiectiva commodem aliquid repræsentat, ut sumu signem, et universaliter omnis es ad hoc tertium genus termini possunt revocari, quod etiam tenent sutus suam cusum, qui præsertim si sensibili serit, dicetur tic Casil. cap. 3. et Arriag. cit. cum significant aliquid, et aliqualiter, vn suncauz juxtam sensum definitionis allaræ. An verom it aèm contra de rem anet sola nomina substantiva esse propriè terminus categore cala dicipole SIGNUM sui effectus, negar Hurtad. disput. 1. fet. 4. maticos, quicquid hic dicat Ouuied. Quia eicauíz cognition ducat in cognitionem effectus, tamen, 7.Rursus terminus categorematicus subdividitur in simplicem boset ordinate ad illum repræsentandum. Sed planènonmi seuin complexum, et compositum, seu complexum, quam diuisio mes ordinatæt cognitio causæ ad nos ducendum in cognitionem quidam sic explicant, quod complexus est ille, qui constat ex benefectus a priori, quam cognitio effectus sic ordinate ad noti pluribus dictionibus  ut: homo albus in complexus, qui unica gau tiamanfz à posteriori, quareratio Hurtad. Parum valet. Acinder dictione, ut Homo et albus, ita Roccuslib. i. introd. cap. 8. quinzalij, quod licet icar esse habeat, solata men cognitio, qux Blanc. libr. z. sect.2. At ve bene monet Tatar. tract. 1. coin. 4. hæc ex perfectum habetur, dicitur haberi per SIGNUM, unde sola demonplicatio potius grammaticalis est. Grammaticus enim voce millam Horacio, posteriori, quzelt per effectum, dicitur a signo, et idiom appellat complexam, quæ constat ex pluribus vocibiis, et eamin solum efectus dici potest SIGNUMcausæ, non è contra. Verun mne complexam, quæ constat una tantum, at non sic est apud logi que hoc viget, licet enim cognition habita per effectum velutisen cum, qui non attendit unitatem, vel pluralitatem vocum, i ed Ebuiorem causa, magis propriem dicaturam signo, niltam enim conceptum in intellectu, cuiiltæ subordinantur, unde etiam si sint pedit, quin et cognitio habit a per causam po sic diciam signo ab plures dictions inter se connexx, sit amen in in ente v numtan solute loquendo. Poc est igitur etiam causa dici SIGNUM sui effectus, tum generant conceptum, terin inum conitituunt in complexum  et przsertim quando sensibilis est,  vnde a Theologis sacramenta dive v. g. Marcus Tullius Cicero [CICERONE], et è contra fivnatantum sit dictio, cantur SIGNA gratia, cuuus sunt causa, ita clarem colligitur ex Do conceptum tamen generet complexum, erit terminus complexus; vt Gore. d. 1. Juzit. 2.$. De secundo principali, et sequitur Cafil. cit. et nemo, Amo. semper, quæ æquivalent his, nullus homo; Ego sum amans, omni Atriaga difputat. 3. fect. 2. Aliud vero est SIGNUM ARTIFICIALE, seu ad tempore. placitum,  et et: quod ex hominum impositione aliud repræsen Alii proindefic explicant, quod terminus in complexus est ille, est, ficramiset SIGNUM venditionis vini, sonus campangelt cuius partes ab in vicem separatæ nihil significant, aut non lignih fgrum lectionis, et vox illius rei, adquam significandum eitim cant illud, quod in integra dictione significabant  ut, v. g. dominus posita. Ubi tamen est advertendum etiam in vocibus ipsis non est terminus in complexus, quia licet partes, in quas potest dividi aprum significationem AD PLACITUM reperiri posse, sed etiam natu scilicet do, et minus sint significativæ, tamen in toto, et integra salem, ve par et degemica in firmorum, et latratucanum. Et ideom dictione hanc significationem non retinent: Complexus verom est il temiaus vocalis significativs sub dividi solet in significativum nale, cuius partes eandem retinent significationem, quam habebant licet, et AD PLACITUM, et hic ad Dialecticus mpectat non qui in toto complexeo, tiam ab in uice in separatæ  ut: homo iultus, enlecundim tuam realem entitatem, ve vox est et fonus quidamn ita Amicus g. 2. Ruuiusq. 4. Complut. cap. 3. Sot. lib. 1. cap. 9. decaufæus, Id secundum quod impofitus est ad res ipsas signi Ioan. De S. Thom. [AQUINO] lib. sum. cap. 4.  et  alii passim. At hoc dupliciter ledias, et conceptus mentis exprimendos, in hoc enim lenluvo inteligi potest, velita, quod terminus in complexus sit ile, cuius se nere dicuntur ad inftitutum Dialecticum, ut dicemus disp. Partes Separatæ non eandem habent significationem, quam habe vocibus, vbictiam declarabimus, per quid constituatur ratio bant in integra dictione etias migillatim sumptæ, in quo SENSU quod coria nificativus, et ideo per se non significat aliquid, nec po seca, acdere vpatett. Al Velscito amipnto enlluingtitiulrla, nqoumodinpar, tevsetneortmaitn Fioin veelelubecom, et prædicatum in propositione, sed cumalte coinplexi separatæ non retinent eandem significationem, quamha consortio aliquis inde de sumpdtiæctionis Respublica lus, vt notat Tatar. tract. 7. com .1.§.Tertio Sciendum,  scio vera est, ut constat partibus illius fins, cuius significationem modificet wessatenusa diuncur cathegorematico. n. IM Pm Pow s JTONx AM Ve mov Ax.  . T Vhelmadp e dm B^ us NIRÍa Y. WS em i Em us MAY ee Bow,  pue Oo cid nis SR   e e e  jouer sedode C3, deiu Nd IyFaWEO ne Spero Qoipt^ ext tic LEN : H : PI h 4 9 Ces: usines! ie geo ugar T ] 3 E cz m,  X0 cc rais riv ves H4 iz aas TRA 5 Crue e e n A. E edes i ege: K a2; t e ed Wiener! nop o  . ^A Digitized by Google DISPVTATIONES IN ORGANVM ARISTOT: Quibus | Ab Aduerfantibus tüm Vcterum,tüim Recentiorum | iaculis Scoti LO GICA vindicatur, 1 | à PP. Magiftris Be4RT HOLOMEO AMcASTRIO DE MELDVLeA ^   Eminentifsimi Cardin. Cc/44 P OSN: Theologo, QJ   BON«AVENTVRA4 BELLVTO DE CcATcANcA,  nunc Sicilie Prouinciali 1 Olimin Augufto S. Antonij Min. Con. Patauino Collegio | : Regentibus,  | Editio Secunda, Priori caffigatior, C audior,  nouifg. Indicibus, / 5 x C Additionibus exculta. iia | Eminenti(s.ac Reuerendif(s. Principi O. BAPTSITZE PALLOTTO^€« $. R. E. CARDINALI AMPLISSIMO. Dicata . DENENIEOAN m   Guo 00 EAT LNQESE :  VENE  Typis Marci Ginammi . ABO VTAUTVAAPTUE| a er 1x4 Av dy bares VEA 1 : «eiut bs dida v | dun Jii cv gis de ia judun£hsobA dA d wistaihgier a HpDLOO ioocelluost NEL cæ c su Y 3x ur ENDE AK QAM OX OV UAR bad VS GEPISUT Y 2/2 Q5 2. dtu usd, Tee oU 3d KY OSEYAR e XCUVVLASSM ORE Je fiai 331517, 5wvli ; di foydiaodcs e$ noU cio ooh 6 olg din 1C Pea, dia ire audaci ya À is esos eim eS æe, iN ZIOEUUETOS o uo Mo sulcus Vx aiat Dibasit3 7i 35.205nicrl   e; SAM h 2f (id IUTSA: T: 1g  3 | 1 i ka ex 5 ao E  IS (4o BS do voa cer EIS HEISE Co fx 3 0o 10. DE RRETE ION REY CORE E ef olio secolo S adio Yo OBRPEGOHEE Bey Hg H9 VO e$ fx 6e iy HN : Ten ^s : 2 Xi T ER 9 A T5 rid d vay UOS depen ep qu quaque s Coo VEminentifs. ac^Reuerend, Prinopi 8 IO. BAPTIST 7E Boxe LhbeOo TpoCPO S. R: E CAR DINALI AMPLISSIMO. Fr. Bartbolomaus Maftrius Min. Con. Eraphicum D. Bonauenturz Collegium Romanít, cuius modó clauumtenes, et  protectionem incom 4 parabili prudentia geris Eminentifs. Princeps Reli ite noftra veluti pomarium eft, in quo tugibus cientiarum fontibus fub doctiffimorum Pracepto rum difciplina plantulze quotannis a'untur,  ac indé translatæ deinceps in immenfías excrefcunt arbo res ; vel potius eft cquus Troianus diuina Palladis arte confe et tus,qui fingulis triennijs (trenuos militcs omni litteratura mu nitosin Seraphycam nebgiunen ab aluo dimittit ; Hinc infulati Procc res; hinc purpurati Dynafte, hinc Do et ores prodiere celeberrimi,  qui eruditione Vniuerfitatum fubfellia, eloquentia Ecclcfiarum fuggeftus,  et  elegantiffimis lucubrationibus Typos illuftrarunt; ex hoc ( inqui) Ocea no tot ingentia lumina defluxerunt,  ex hoc Celo tot fydera corrufca runt ; At fi ha et tenus tot honores, profectus tot, ac vtilitates ex hoc Col legio in Religionem noftram promanarunt, nunc fub feliciffimis prote  et ionis tu aufpicijs in horum omnium;  et  maiorum fpem Fi gie en in diem quoq; Men  et  augct ardentiffimus ille zelus,  et  fedula cura; qua Oollegislium litterarijs exercitationibus ínuigilas,   et  quicquid corum prcfectui prodeffe potcft alacriter promoues . Cum jgitur Emineutifs, a ài Cat  Cardinalibus huiufca Sapienti Prote et oribus Religio noftra tot, titifqz cumulata beneficijs mulcü fe debere fateatur,  iftius ego indignus filius,  et  illius pufillus alumaus;penfuim quod pro mea parte poífum E. T. in huius voluminis dicatiouc humiliter exíoluo, tantaqs munificentia: quantum mihi licct refoondeo, vtiqs maiora daturus,  non inter omæs Minorum Magiítros minimus effem; paucis ab hinc meníibus paruam Logicamà mco Typographo accepifti;nunc magai Difputationibus ;  et  Queftioni bus contextam ab ipfo Autore fufcipe, in qua (eipfam cultu deuouct ET. cui vencrabundus Celum precatur vudiq feliciateseffundene,  ' Phases di COLLEXESC TOO Ro F. M. Cce tibi Logicam iamdenuó recufam,  nouifg 4 dditiont bus locupletem salia plura ad occurrendum Recentiori bus,nifi volumimis moles id egré tulifíet, fuiffent adden da, qs autem locis, quibus ad hunc finem aliquid adinn ] gidebebat,  Lecforem ad Metaphyficam remitto,  vbi ex infiituto obieci iomibus eorum in Logica factis refpoudeo ; Id autem fülus. Jfeci fne. facio, fine comite dilecf ifmo A. R. P. Collega meo Bonauentura. ^ Bellute facultate mibi ab ipfomet concejfa ne offre neceffitudinis iura lederentur. Quamuis enim ab initio animus effet,  ntdum totum corpus Philofophicum (vt iam f'adfumest ) fed etiam Metaphyfrcam ffmul,  ci communi [ludio contexere,  et  communi nomine T ypis tradere ; uia ta men qua de nouo euemiunt nouo indigent confilio, cum poft feré de odd 1um Philofopbicumopus nece[fatatibus quibufdam domeflicis in Sicilian eius Prouinciam reuocaretur animo quamprimum ab eis fuiffet expedi tus in Italiam reuertendi, vt Metapbyficam pareremus 5 cum interim ad Prouincialatus culmen ob eius egregia merita affumptus effet,  videns Jexture Metaphyféce, que tota ex integro poft eius difceffum paranda te. ntbat, tum ob nimiam diflaniams tumob grauis o fic occupationis,ma num admouere non poffe  nedumvt Metaphyffeam concimnarem folus, at euulgarem ( prout iam c et pi priarem Tomum edendo) mibi prgmifft, fed. etiam vt Recentioribus noffra communia Logica, c Philofophica impu gnantibus occurrerem, prout ferebat occafjo 5 opportunitate namq s laci, «t volumina,que indiem in leuem prodcunt, mibi funt magis ad manum, € Veneta prgla, quibus vtimur propinquiora . ip tamen ne ffudys vale dixiffe putaris, curis dome[Heis adbuc non obflantibus Tracfatuna de Incarnatione eruditifimum inunlgauit, peraifa Prouincialatus fan df ione, alja plura infrgnis eius litteraturi fpecimina daturus . ; a5: DO DOCTRINAM S)SO;)OTIC.A Celitis, cy hwnanitia, approbata, commendata . Oannes Dunfius Scotus dum adhac pacculus litteris incumberet, vtqui ab incunabulis omne in Sacrat;(Tiimam Virg;né Dei Ge nitricem obfequmum voucta: fertur ali.(uando vchementius cam oralfe, vt ntelle et tom illummare, vcgetioremq; reddere dignare tur; cui mox /omno coriepto Deipara dme apparet, [cien tiarum copram, et  ingens in ei(dem addi(cendis,  et  cxprimendis acumen pollicetur; gratias ille gaudens. agit expergefactus Vir. ginca 2 ppaniciene lcabundus,ftudia profequitur, et  Dei Matris bencficio illu et ratam bi experitur :ntelle et um. F.Cauclius in. vita Scod c. 1. Vvane dingus tom.3. Annal. R chig. in vita eiufdem. Pari(ijs Ioann: Dono Scoto pro immaculato Corceptu 'Deiparz à Labe origi nal! pr atuto at |; coixius deprecanti, repetentiq; Verf, Dignare me Laudare: te P'irgo Ne da mibi virtutem contraboites tàos3. Dwaæ Virginis imago mar morea caput inclinauit, cO ]; miraculo victoriam benigné poliicita eft, atq; in eam; formam, adhzc vfq; tempora (acram Imaginem perítare Patifijs tettantar ex Fer Chio noítto in Vita Scou c. 5. Ioannes Pineda Soc. Iefü in aduerteatijs D. Ioan. Re js Aragon pro immacularà Concept. Gregor. Ikuis ante Commerx. in 4. Ioan. de. ngancllis in 1 .fent.Chry toph. Moren.de purit. Virg.c.4. fol.275. Ioan, Baptifta  Lozanà Carmelita in A pol. pro immacul. Concep. In Rcuelationibus Beari Patris Amadei Angelus eidem teftatus eft Ioannem Dunfiam Scotum ab legia Aazclorum dilectum multum, cum ptimus gladium: füum exemcerit pro immaculata etufdem Virginis Marizt Conceptione ; Eumqy; mo4  muit, vt in difficaltatibus de auguüiffimo Altaris sacramento Sco do et rinam con, falcret; fic ex eodem Ferchio loc. ci«« Ludouicus de Máganeliisà Pola in vita Dun fij, Demptter in Menologio Scot. 4. Nou., : Bcflatton Cardinalis in Conc. Florent.ad conciliandos Latinis Giwcos ipf (fimá M Scori do et riaam vlurpauit in 1.d. r1. q. 1. An Spiritus Sanctus: procedat à.ate,  et . Filio, Sic inorat. pro Vnione tom. 4. Conc... i Sianislaus Ofius Catdinalis vnius Scoci authoritate ex quol. 10. totam Ecclefia Catholica? (ententíam de M.(fz cfficacitate corroborat contra. Breatium Harefíat cham lib.;, de Legitimis ladicibus cerutn Ecclefíaft, c: 221. quamuis inquit, multi int, qui tra et tent quet, haac, vtrum Saccerdocismali Miffa tantundem valcatquan tüm boni ( tractant .0« cam [homas de Aquino,  et  cius praceproc Albertus, Bo nauentura, lo. Gec(on, Gabiiel Biel,  et  alij nonnulli ) nos tàmcn vel: vniu$ Ioannis Scoiiteftimonio conten erimus,  et c. : : MS I1cebinus Bargius iuifa Patram Conc. Trid; vnam ad. Szoti mentem compofuit quz (tionem, quam in t .d. 17.q. 1. 1.. alltit à Sacro(an et ta Synodo approbata,  et  iuxca Scori placita dcfiaitam, picicu Sancto, qui scocun iülattrauerat, illuttcance vniuctíos Patres, Ioannes de Ragu(io Dominicanus Otat. in Cóc. Ba(ilieafi habita dc Cómanione fub vtraqy fpecie ( et  refzrtur à Cani(io anci.]uz Le et tionis to. 3. pat. 2.car.103.) ait, liem Scotus;qui præ altitudine,  et  (ubrlitate do et cinz anthonomaflicé no.nca Do €toris Subtilisobtinuir, in 4.d.8. 3.3. Vcr Sacramentü à no iciunis potlit recipi  et c. Extat Decretum Saciz Coagreg. Cardinalium ance annum 1610. circiter lancie tum, quo przcipituc do et teinaram, auc librorum Cenfocibus, vt quicquid. Scot  etíe «oattacet, inta et um, inu. olatumque adinitcecetur, P. Cauel. ia vità Scoti cap. $« à€ V vandiagus t0:n.3.. Aanal, i et elig. invita ciu(dem . Aotoais de Fans l'acuinaus Medicus in Epit. dedicat, Scoxici Repertocij qued bti po LE quod mare magnum appellatur, de Scoto loquens inquit, quis in Dialc et ticis argu menrationibus acutior? quis in pcripathetica lhilo Ínbhis profundior ? quis in facr:s enodandis Mifterijs vigiluntior? cuius rei fingulare iadiciam eft irccfragabilis vbi ipfius adco vencilata fabtilitas,  et  celebrata fapientia, vt cum plurima excellcn tium Virorum velumina in poblicis Concil;js dearticulata fuerint, corumque artí culi (ub exconmunicat:0n'$ no:a. fucrint promulgati, candidiffima Do et or;s volu  mina abíqüe vlla erroris caligine hinc víque in diem ;nuiolata permanfernnt, Et in epift. ad Le et orem; Qem vnum ( Scotum) nter Sacrz Theologi profcílores, vt inter Enangelittas de B. loanne incoafetfo eft, aquilam, aut alteram mundi phæni cem iure nuncupauerim, llius (i ;uidem opera (i paulà accuratius introípiciamus eadem cumaliorum operibus Theo'o;orumconferen:es, non humano quidem ab ingemo, (ed vel angcl:co, planéq; diuino, vel pocius à coelciti quodam numine pro fe et a,  et  excogitata fuiffe | intelligemus . Do et oris (ubtilis Opera inoffenfodecurrenda pede, ficut de Hilari libris fcri pfit ad I etam Hieronymus, teftatur etiam Antonius Poffeuinos ocict. Ic(u in fuo apparatu,vbi de Scoro loquens ait; In (cri pturis diainis,ac in Philofoph:a Ari(t.adeó Dew  vt in Diíputat onibus palmam cæteris prar; peret, at jue ob id Do et or rilis fuerit appellatus ;  et  infray cutus doctrinz graue iilud teftimonium extat, eius Libri abíque vllo erróris nzuo ví.jue in banc diem 300. circiter ancos in omenicis Concilijs inuiolati permanícrint;  et  rurfus, Haud mirum fuerit, ait  fi ingenium Dodoris (ubtilis mode(tia  et  charitate przditum alüffimosfen(us erue 're potærit ad veritatem indagandam s nunquam cnim (nam fententiam profert in aliorum iniuriam, vcl depreffionem, quin quorum. errores conueilit, aut op:niones di(cutit, adeb 1d modetl?,  et  plerumque fuppredo noxine facit, vt chcift ano pc  et orc haufi(fe à Domino (apientiam conijci poffit . ! :  Thomas de Vio Cardin:l:s Caietanus Od. Przd:c« in Comm. 1. p. q t4. art. 15. 3 rarum (quod nec à Sequacibus addi et tifimis ) profundiflima Scoti doótr oz profcrc à Ote.) Encomium: Dum .n. folutiones parare nititur ad ar;umenta. Scou, quibus oppu Y gnatur, Deum cerià (cire futura contingentia cx coc ftentia a et uali furaroium in  æternitate; libero fuo genio confitetur, | olt quam ncminen, ex Thomiltis rem actu  et b (Autt^ terigille viderit, poft quindicennalem tibi irritam fpeculaionem, tandeu opus fui( ie, te 0 (e écolo delapfa re(pon(a Scoti obie et ionibusoppcncre ; id, quod an. etium fuerit  . afecutus, iudices fint ipfimet Thomitiz, arque Nco:berici Thcolog; .  Sixtus Sencn(is Ord. Przd. tom.1,lib.4. Bibl.o:. fol.285 habei, loanncs Dun(üiu Vir admirandz cruditionis, (ubulirate pra ditus . Alfonfus Ciaconus Ord. Przd. in vita Cle. V. Ioannes Scous in diuins fcri is,  et  Fhilofophia Peripathet ica veríati (limus ob ingcnij acum n,  et  rerum ab itiffimarum accurati(fimas inter pretariooe Do et or fubtilis vocstus . Cardinalis Bellarminus Societ. Iefía de Scriptoribus Eccleaft. Ioanæs Duns Ord.Min. Vir fuit acuciffiino ingenio praditus . Ferdinandus Salazar Societ. Ie(u, lib. de immacul, Concept. c.15. longé alia eft (abtil:ffimi Do et oris Scoti mens, qui quemadmodum omn bus Thcologis imma culatz Conceptionis propaganda Auctor extitit, ita nihil prtermilit, quodin hac re ad maiorem Virginis glor'am facere poísct ;  et  c, 42. Ioannes Duns 5.0tus præ cipuus,  et  maximé puc Conceptionis vindex, qur tantam haic do et trinz tuaauuho ritate fidem co mpata ut, quantam nullas alius antc, vc] poit ipfum Iacobis Breullius Ord, 5. Benedi et i Antiq. Pari: lib. 2. 6264. Quidam, inquit ; Cognoincn:o 4 patria (ua fumpto Scotus vocatus,  et, Doctor fubzlis, cuius mcmoe rja nun jua.n eft perii ucay pre ert. incec Scholatiiez (api et iig Prefcfsores o5 erndi ti92em;quá fcriptis (uis in(cruit,Hareticorü impictau retundenda «p, ocunáy ce Vaiuerfahis hitt.in 6. ztaie fol. 21. loanncs Scotus Ord. Min, Thiolosus.fubti   flinus «nno Domini. 1300, vélcirca vclut alter Apolo floruit 5 pis. vá à ; a 4 heo V oif av ' 4 Y nmn. Thcologis fubtili fima quzdam opera edidit . S. Anton. Ord. Pred.3.p. tit.34. $.2. c. 8. Anno 1500. claruit Frater Toann.Scos tus, qui fcripfit fuper Senc. multa fübtilia, vnde  et  dicitur Do et or (obtilis, Sabellicus lib.7 c.4, Pradicari audio Ioann. Scotum,quo nemo (ubulius diuinas tra et auit litteras, Tritem, Scriptor. de Ecclef. de Scoto loquens inquit, vir in diuinis (ceipturis ftu ' dioíus, et  eruditus,  et  in philofoph. Arift, doctilimus,,  et  adco profundus, vt cius fcripta paucis (int penetrabilia .   FHice et tor Boet.lib. 1 s.h:ft.Scor.Io. Duns Scotus (ub D. Franc:fci inftituto (an et iffi ' tno tan'z eruditionis Thcologus, vt eius ingenio illud fz:culü cenícri po (lit ind: gnü. Volaterranus in Anttopol. Per id tempus Ioan. Scotus Vniuerfitatem. Parif. ma gnopcte illuftrauit . Ioan. L e(sgus Epic. Ro(sen(is lib.7. fuz hitt. pag. 1 fo. Io1nnes Scotus fu:t inge nij acumine, iudicij vi, do et rime cognitione adco pollens, vt Thcolos.iilam recon 'ditiorem, quam Scholafticam vocá:, maltis (übtilitatibus ex uitits. Fæ'iciffimé au xctity in quibus quod multa, qua in obfcuro pofita latebant, à tencbcis acerrima in genij perfpicientia eruerit, qui eius viam, ac doctrinam auid:us coafe et antur, imó qui quz'ftionis alicaius intimam rationem ad viuum refecant, ac (ubc lius perfcru tantur, Scotift (umma tanti ingen;j laude vocantur ;qua(i nihil aut tanra d'fficul tate inter (ceptum, aut tàm den(a caligine inuolutum, quod Scoti ingenium noa po tuctit penitus infpicerc, acclaré aperire. Antonius Contarenus Venetiarum Patriarcha, Dalmatizque Prim. inEp;ft. ad Anton.dc Eantis,Scotum oma:um Philofophorum, ac Theol. acuti(fimum appcllat. Chriftophorus Marcellas Archiep. Corcyren(is eidem Antonio (ccibens,ait, Lau datiffimü,ac extra omnis zquiparation;s aleà pofitá Ioannis Soti ingeniü nó opus cft mo4O, vc laadibus extollamus, fed do et rina illius cultores a(fiduos comendemus. Hicronymus Magnanus Epi(c. Buducn(is eidem Anton. intcr fidos, inquit,arca,    norum diuinorum interpretes Ioannes Duns Scotus nuacupatus nequaquam poftre .. 4s 9f mas obtnct partes, (i aquilinum incaittum, fi digeftum ftudium bibe v  ad Gcorgius Raguícius in di(put. 2. peripath.c.7. ait, Dum Iuucnis philofophiz ftu., 4 4 derem, atque puru do et trinz Scoticz operam dilgentermauirem, quó me ^   55 aptius in (abtilioribus difputationibus, quibus (emper miriticé (am dele et amus, exer   «^55 ccrem, Scoti emper opinionem tàm in priuatis exerciratiomibus quàm in publicis   «^ congreffibus fum fecutus .,, Antonius Roccusin Prafat.ad lib.Phyf.ait Nec alia de caufa hunc (Scotmm) po tius,quàm alios Dotorcs fequi decreui, ni(i quia ipfius dodrina, ficuc alijsfubcili tatc pracellity fic magis peripathetica, firmaque prout ício redolet veritæ.   Compendium temporum Rioche libz4. c. 4d : Ioanncs Duns scotus Ord. Min. vir omni fcientia profundus,  et  peritus, vnde Doctor (ubtilis nuncupatus . Leonardus Leffius Societ. Ic(a in ceníura fcripti Oxonien(is nouiter recogniti,  et  Scholijs exornatià P. Cauello, ait, Nemo ctt, qui nefciat Scotum eíse co:em in geniorum, et  limam fubtilioris T hcologiz, ac l/hilofophiz, quz in Scholis,  et  cru ditis difputationibus maximé triumphare confucuit. I1cobus Philip. Bergoimen(is in Supplem. Chron. Ioannes Duns cognomento Scotus Ord. Min. Thcologorum (ubtiliffimus per hoc tempus velut altec Apollo floruit,  et  prz cæ:eris Theologis (ubüliffima ed.dir, Gregotius onus aurcus in Epiftolis ante Comment.quem in t. Scoti concinna wit, inquit, Scou ingenium (iac exemplo maximum fontem ingeniorum appello, ;n quo hoc przcipaum, quod ne ; ante illum quem ille imiraretuc, ne4; pott illum qui illum imitari poifety inuentus c ;  et  ruc(us ; Si ab Scholis auferas peculiares Sco ti opiniones, reliquam eit, vc ipüus plané difscrendi vías,  et  occalio langueat. Pafchalinus Regi(clmus Vencius in pralat. ad Repett. Scoti à P. Magiitco Hyc roni mem Scotum peculiariter commemorat, qui Subrilis Doctoris, nomen, i tonimo de Ferrarijs Ord.Przd. aceuraté concionatum, inquit, Hic (Hyeron imus ) ' licér cx eorum grege fueritqui fancitosà Diuo Dominico Canones feruare fponté deliberant, tamem (bi videndum ceníuit,quid venuíti afferent, quid (ru et uum pro ducerent foscundi, ameniq; horti felicium arborum excelfatum concemplationum in agro Eccleiige (atarum à Ioanne Scoto:  et  infra. Cui namq; Scoti nomen ignotum eft,  et  quàm difficile üt illi infixum acumen,  et  innaram fübtilitatem extorquere ? «enim facilius quiuis € manibus Hercul;s clauam excuíscrit. Scaliger exercit. 524. alacre Scou ingenium (quem limam veritatis appellat ) Ariftotclico zquiparat . Cardanus de (ubtilitate lib. 16. Humanorum ingeniorum apices Wig is Ioan. it, ob do et rinam, parque vbique acumen mcritó meruit:  et  infra, Nec eít vnum genus füb« tilitatis, in quo Authores celebrantur, (ed plura: Aci(toteles ab ingenio,cuius Znut li Theophrattus,  et  Scotus. Ioannes Pitfcus Dccanus Liuerduni in. Lotharingia de rcbus Anglicis p.35. q. T. Scotus ingenio ad litteras plané fato,  et  ad miraculum tubuili, atque acuto, vt non tàm hominem acie mentis ftupendum, quàm inter. Philofophos quendam dixeris Deum:  et  pauló pott, N;hil cam occultum,  et  abttrufum, quod perfpicax cius in. genium non penetraucrit,  et  à tenebris crærit, nil denique tàm nodo(um, quod ille quafi quidam Oedipus non diffoluerit . His igitur de caufis celebriores Orbis Vaierfitates do et trinam Scoti profitentur, ac in antt Doctoris venerationem floret in fingulis Cathedra eius doctrinæ dettina tain Bononienii, Patauina, Romana, Perutina, Papienti, Pifana, Taurinenfi, Fer' rarienli,  et  extra Italiam in Complaten(i, Salmaticenii, Conimbricenfi, Vicmenífi,  et  alijs : de Paritien(i omnium Priucipi quid dicemus ? Antonius Cucharus Epifc. Acernen(isin Elucidar, Virg.p. 2. afSerit, Authore Scoto Vniuocfitatem Parificn fcm decreto fanciuifse Feftam Immaculatz Conceptionis; ad quod (olemniter ce lebrandum quotannis fc obttrinxerit, Epiícopo Maitse faccificiam offerente ;  et  vno €x Magi(tris concionem habente: qua fcítinitas, dum in diem Dominicum incidit á in Conuentu Predicatorum; alijs temporibus in Conuenta Minorum habctur : con firmat P. Petrus Oyeda Soc. Iciu in (ua informatione pro defenfione Immaculatze Conccpt.fol.62, ex Pelbarto lib, 4. Stellarij p. t. art.3. i Idcircó mirum non eft, no et e Chrifi Domini Natali Sacratifsima Scruatorem noftrum Icfum fub (pecie paruuli Ioanni Dunf(io Scoto appataiíse, feq. eiufdc oca lis, oícults,  et  amplcxibus attreétandum peramanter obtuli(se: vc referunt ex D. Fer cluo in Vita Scoti c. 5. Philip. de Soía in Chron. Min. lib. 3.p.2. c. 7. loannes à l'o la in 1. (ent. Paulin. Berti. Ord. S. Aug. in Vita Scotiante 4. lib. (enc. Greg. Ruis in. Epift. ante Comment. in 4.(ent. Scoti, Antonius Cucharas Epifc. Acerncntis in clu cidar . Virg.p.2. Chrifoph. Moren. de puritate Virg. c.4 $. vl. Sic vque poftalabat obícquentifsimus amor, quo crga Chrifti Matrem flagrabat, ac iplum Dominum Icfum, in cuius etiam laudibus omncs exccfsit Doctores, vt conttat ex his  quz de Óiísima cius anima docet in 3.d. 13.  et  14. vbi przter communem dcfcad.t,lum mam gratiam pofsibilem ctiam de potentia abíoluta fuifse ibi coilatam; intclleétum  et ius videre, quecunque Verbum videt, ac voluntatem fumma fruitione gaudcie, 5, qua quia funt difficilis probationis, ac preter cominunem viam, (c Doctor cxcutac dcuoxiísimis illis Verbis d. 13. cit.q.2. litt H. Is commendando Cbrijtum malo ex« cedere, quàm deficere d laude fibi dibup EMNM ignorantiam. oportet in alte rum incidere; quibus exprimit fingul are in Chriitum obfcquium, ob os ait fc li ius ignorantis nora inuri velle, quàm indcuoti, Ex quo randem tofcrtur DoGtci« nam Scoticam deuotione non minus; quàm fubül.cate císe rcfcitam.    OIM Er  X TRACT. ET CAD. Capita per paginas, Dubitationes vetà per numeros margine indicantur . PA R S PRIMA. Cap.1 1. De reliquis terminorum Á prietatibus. De attinentibus ad formam Syllogifmi «  Cap.V2. De terminis cóponi^ilibu p.29 Cap.13. Explicantur quidam. terms  I in fcbolis frequentiffimip. 3o De Tetminis, ac Yap z^ TRACTATYS II. ap. 1. Fi uotuplex fit 1 :  P Adag t Dc Propofitione, et  ciusaffc et ionibus, Dub.1. Qua ditiones [ubeant vattonem termini.   num.i Cap.i. De Nomine, d Verbo.   p.3t Dub.. £n dentur termini inpropofi   Dub.t. 4n folum nomen fitum, C7 nj tione mentali . retium [it nomen apud Logi Cap.2. De terminorum multiplicitate cum V d ratione (ignificatioms.  p««   Dub.a. An nomina tra[cendeniia infi e pon it fignuy d quotuplex.n. f mtaripofint.        ibid. Dub.2. Qui (int termini mixti interca   Dub.s. 4n Verbum adieliuum, tbegorematicum,  et r fyncate fubflantiuum de fecundo adia orematicum . nó céte fint verba apud Log.n49 Dub. . Qui fint terminus complexus, Cap. 1. De Oratione quid [it, € m n om? plex, . p.  M. L E Tre eio (Hn Aie LEAN TITRE D ^s. 4nOratio fsario dc « 2, 1 c / P 7 E Sed ponepeat oth deer p ed ^ PRIARIDITR UTE mai EzI xd. dade d, ie Index: Tra et t. Et p Inftit. Log. Dub. Vn. Qvalis fit diufio prpo[itio  modalis in s ordnen is diui[am . n.61 taii Cp . 6. sud fit itio. : latur « Iuba. 4n dinifio bypoibetica jn Con dittonalem » copulatinam, C difiuntiinam fit generi aln cies. Cap. 7. De oppofi, tione tabeqricrim e ofimplicium. o. Dub.1. 4n inter contradiGtoria  medium . Dub. 1. Quot fint. fpecies duke. nis, Cap. 8. De a uipollentias e ginnerflo ne Cai begoricarà fimplicia. p. $2. Diba. Xinomodo ior s fn  ; traria . n.7 Dsba. An propofitio. affirmatina e to. predicato infinito equipolleat qo megatiu et  de prædicato AT € ?contra. 0.74 Cap.9. De oppof[itione,  et . lentia, et conuer|tone cat oricar modalium, ac et tbe carum . . Cap.1o. De fitionibus e om is bus, er injolubilibia. p.58 Dub. i. t5 pro Ius TEC odo contra icahF. ux Dub. 1. m propofitiones: infolubiles (imt t velbypot.  n.84 TRACTATVS III. De Argumentatione ;  et  cius affc o[itiones. ex boni Cap. 1. Vid,c quotuplex fit rz j? unientatto 5 Dub.in. Qus fit confe i4 maie rialis, formalis.   n.86 ^ 1 De fpeciebus argumentat. p.6x Dub.1« Quot (int argumentationis [pe cies, T num adinuicem e[Jen tialiter diflin et ka. n87.7 feq. Dub.i. £a omnis c gwnenialig. n.99 mentatio. 5.90 Cap. f: De fylloeifin 03 C7 eius principis    Ó  bi de figuris .70 Dub.1. P'nde Qut maior, C vinar eiu[dem . in [yllogifmo . 9 Duba. £n rni 1o fit de denis n logifmi. ibid. Dub.3. 4n detur quarta figura. n100 Cap.6. De principys regulatiuis fyllo ifii. p.100 Dub.Pn. Quodnamfit principium pre. Lora regulatiuutm fyllogif n.101 Cap. 7 Reeule generales, € fpeciales cuiu[ciqs figrá sieur: p.75 Cap. 8.,Affignantur modi cuiu[cunque ura tum eorum exéplis..78 Dub.1. 4n modi. fyllogifmorum fimt fufficienter enumerati . n.100 sDub.2. 4n ina.C7 3. figura dentur mo di indiretià concludentes, fi PALA pnm a Qu. TIE Ca De induciione modorum jmper s ferm dd perfe Ps Cap. 10. Devarys fpeciebus fylgims catbegorici. p.55 Dub.Fn. um de^ f llogi ns na ftas vem jio us non fi per intr 008.17 .i1. De $yllc ifmob otbetico, C7 Wentia fibar   Index Tra et . Et Cap. Inftic. pe^ inter. distintlionem realem, € rationis . n.130  Dt attinentibus ad materiam $5l logifmi .  L | De CE Demonftratiuo . TRACTATVS IL OMBRA, Du. 1. Quót fint alpine: ;  € r et cognita . n.2 Cap. 1. Emateriatum remota,tum Dub.2. id de agr Veg oxima Syllegifis To tur. Ab n CIE 3. Cap.  kr Denece[fitate principiorum, i de modis perfeitatis. ^ p.1os Dub.i. Qua pra pradicétur in primo modo icendi per fe. nli Dub. 1. JEn modus inirinfecus   gei in primo modo endi perje. n.1N Lia es ACT 2 INDEX INDEX RER VM ROCA B ] TORN NC Primus pumerus Partem primam, vel [ecundam indicat Inflitu ^  sionum, alter cuero marginalem numerum. A ' Bflratium, € abílratHio, | quid fit cerminus abflractus NA 1.8. abitrahen tium nà (it mendaciü 1.17.  I ccidés eft veré,  et  pro prie vniuerfale non refpe et u fuorum in ferioram,(ed (übie et orum 1.18. eius de finitio explicatur ibid. non tantüm acci dens fpecificam, fed ctiam genericü fpe €t ad quintam przdicabile ibid. acci densaliad predicabile,aliud predicame tale 1. 21. accidentia cóia duplicia 2. 4 y. "IL Elio predicamentum definitur 1:29. quo fenfu diuidatur in immanentem,  et  tranfcuntem,vt in eius fpecies ibid.no eft todu et iua termini, fed tran(mutatiua ubie et i ibid, eius proprietas ibid. fumpta pro formali fübicétatur in agente 1. 30. fequiuoca. qu et  fint 1. 12. quo pato zquiuocatio ab amphybologia ditferat. 14. tnalogia quid fit et  terminus analo gus 1.12. v rgumentatio quid 1.8, tria requirit ibid. confequens differt à con(cquentía ibid.argumentatio,  et  confequentia quo tuplex 1.86. (pecies eius quataor, et  qua 1.87. dilemma non cft (pccies ar tationis à cateris diftincta ibid. omnes alig reducuntur ad fylogitmum 1.88.0m nisconícquentia eft argumentatio r. . eius regula 1.90. et  (cq. quando liceat ar Bumentari ex .(uppofitione 1mpoffibili 1.93.cft infttumentum (ciendi ceteris præ I.116. Ars ett circa fa et ibilia 2. 8. ars inuc niendi medium 1.123. ars bené di(putans di 1.124. i; «A [cen[ssy 7" defcen[us quid,' et  quo tuplex 1.9. bu MUS ; vt! prauitas ad com pectinet,vecicas,vel falfirasad 1 quens Vis 2: ; Y J£A[a duplex ineflendo vc! in de (cendo 1. 15. ineffendo imsdtiiex 1.19. ex quolibet genere caufz. pote(l fu. mi medium pro demonflratione ibd, . Circulus quid fit,  et  quomodo differat à regreffu 2.2 4. non eft admittendus ibid. Cognitio intelicctiua tcia babet inftew menta directiva 1.1 16. : Cenclufio quid fit 1. 99. eft de e(Tentia fyllogifm: ibid. 1 Concretum quid fit,  et  quomodo dif ferat terminus cocretus ab abflra et o , Connotatiuwm quid fit 1.9. noncoin cidit cum concreto ibid. neque cum re 7atiuo 1. 10. : i Con[equens,  et  con(equentia quomo do differant 1. 8$. Conftquentia duplex 1.86. tenct conícquentia a. poficione in ferioris ad politionem füpertoris, non é contra 1.92.  et  a negatione fupctioris ad negauoncem inferioris, non € cons tra ibidem, nunquam diflinguitur confe qucntiayfed confequens t. 115. Contraria alia inediata,alia immedia tà 1. 47. .D : Éfinit10 c(t inftrumentam (ciendi. 1.126 D fit, et  quotuplex. 1.127 Ol cius conditioncs . 1.128 Defenon affirmat,ütc negat.   2.19 Demonjiratio inter omacs fyllogiini (vecics,eft principalior . ZI Duplex eft propier quid,  et  quia.   2.31. Propter quid definitur. .. ibid. Debet cile cx veris mmediatis et c. 1. 32 D«cmótttatio Quis quad uie quouplex« Alo Vi.  "Varia vtrinfque di(crimina . 1.17  JDenominatina quz. I:10 De[criptio; vide Dcfinitio . Determinatio triplex diftrahens, dimi nucns,  et  ccnirahens . 1.41 Di Mei enti quid fit,  et  quotuplcx. 1.16 |. Vt eft tertium vniucrfale Epmmrbendk " mom tam genericamyquam4 d ei Dicit partemeffentiz formalem. ibd. Differentia formalis non. pertinet ad quodquid cft . 11$ oni non eft (pecies argumentatio nis à cocteris diftindta. 1.8  ifcur Ws, vide Argumentatio, Vade mod fit et  quotuplex. 1.130 modalis à Recentioribus aí fignata cft realis. ibid. id fit diflin et io formalis ex natura ci apud Scotiftas . 1.131 Quo fenfu ponenda fit media inter rea lem,  et  rationis ibid. uif, Ys Oral fciendi. 1.126  et  quotu 1.119 ; 2s conditiones, ex ibid. E $ per accidens nequit. effc fübie B um nec przdicatum iopettiteh per fc. pev 2, 1I Finem ft (pecicsargumentationis. j Eft: irpumentatio formalis. 1.97 Enunciatio quid fit,  et  c uocaplex . i YA ldem eq uod popol tio, Qao sé(u dici poffit ab i [s diffrre. a. Noneft inftrumentum Íciendi,. 1.116 Error quot modiscirca predicatum vní ueríale contingat. 120 Exemplum . ít fpecies einem nis, X qualis. "E Eftargumentatio formalis.  E F "A llacia quid,  et  quotu ^ F em giæ in E lex. I t 100 ! uatta non datur . ibid, Forms propoutiogs qu « 157 ÆRF M Envs definitur. Non dicit v ay effentiam rei ^ U partem material Lou ct fuptemum,medium Ri "3 mum ibid. Genera diuerforum prdicamentoruar nullam habent commupem differentia conftitatiuam, aut diuifigam, neque communcs fpecics . 135 Sabordinata communes habcat diffecen ve fuperiorum generum conftituti ibid. eh Metaphylici quidicantur, 1.12 H iT pesdivmvecins definitur,  et  cius fpecics,  et  affcGtioncs affi. P eftiui j nítitaitur M ober venei d bic et um fiu fit valasccidenalin iud fabftantialis. ibid. Quid fit habitus pro prima ; tm fpecie. á Habitueintellectus (unt quiuque. ud I | arca ems quien. Eius illi ibid: Indiuiduum (abütantiz eft iocommuni cabile,  et  indiuiduum accidentis par« timeft  communicabile, partim incom me 3: Indudioclt f carre pi exemplodifferæ.   1.87: id tit,  et  quz eius conditiones. 1.9.4 Dicitur afcen(us,  et  oppo(itus arguendi: : modus de(cenfus . 1.95: Quid; et  quotuplex (it vterque,   ibid. Ett argumentatio fotmalis, 1.96 Jnflyumentum, fcà modus fciendiquid  fit. I.016 Ea triplex dcfinitio, diui fio, argamen "tario. ibid. Hec cft alioram efficacius, ibid. Eie wiplicem | habet eee 1.85 Nihil cft in intelle et u, quod prius non fuerit      e. o o "færit infenfü.   s 19 Éntentio duplex;prima; et  fecunda. 1.11 L LT tópicus quid,  et  quotuplex . 2.34 rU A Quid. incrinfecus quid . uid locus extriníecus; : 2.46 Locus à definitione.ad. definitum potet effc quoq; de monftratiuus, 137 Locus arguendi à .commwtata propor tione. 2.36 (2.49 Locusmedius, |... 1. (o y, proximé verfatur circ et  terminos tales, . Ó I. M M "Ittería propofitionum que,  et  quo tuplex . 1.7 Metbodns non eft inftrumentum íciendi à cectcris condiftin et tum « 1.126 Modus propofitionis dcfinirur, et  diuidi tur .' 1.$9 Modüs, et  figura fyllogifmi. |. 1.1300 Qiondor dent. dire et té concludere, 'é et qui non, 1.10$ Suflicientia modo in fingulis figuris 1. IIO Etiam infecunda,  et  tertia figura darí poflant modi indire et té concludentes « I4 11I ; ) Modus (ciendi,quid, et  quotuplex. 1. 26 odi dicendi. per. íe fuse. explicantur . 2, 12. et  feq. Quozoam fint propo(itiones primi mo« is 2«13.  et  feq. Quo pacto modus intrinfecus pradicc ; tur dere ingrimro modo . 11$ Gradus primi modi. ibid, Q:z in propoütiones (ccundi modi . E 2 Qua ceriij, | 1.17 Quarius modus explicatus cum eius gra dibus . 1418 Eius diictiiená fecundo, 4.19 Explicantor modi peraccidens,   2.20 N Ecelfitas principiorum demonflra tjonis . falis,  et  quanta, 1.1 en dcttarcar, ..1«46  et aíus nominis nop (unt. veré nomma. abid. .. e id b o3 kh "Franfcendentia vtiq« quat etiam infini   tati poffunt . rovc spe "Notiora nobis,  et  notiota Quaque di. cantur, 2.34 Oo Cy vitalis nos efl aQio pro. prié dicta, fed tantum zquiuoce,  et  grammaticaliter.  1.29 Oycratio intclle et tus triplex 1.85 Opinio quid it: ;  et  quomodoà fcientia differat, 18. et 31 Idem obic et um effe potefl fcibile,  et  opinabile íub diuerfa ratione.   ibid. orte propofitionis, Vide Propo IO, jt m Oratio definitur. 1./0 pes nece(farió conflar nomine,  et  ver o . J Hi L] $ I Alia perfcGa;aliaámperfedia.   r,$z Perfc et ta vcl non enuncíatiua, vel enun c.atiua;qua fola efl propofitio. ibid. Vide Propofitio; Enunciatio. A[fio przdicamentum definitur, ac P cius Í pecics enunciantur, 1,30 Subiectatur iti paífo, ibid,   Paffio pro proprietate, Vide Proprium. "Pofitio de genere quantitatis quo pato differat à politione de genere Situs . n 33 8 Precognmtiones quz,  et  quot. P.acognita (unt tria ig Quid de fingulis przcognofcatur. 144.  et  5. T'radicabile, Vide Vmuerfale. Tradicamentumquidfit,  1, DPeecm func rerum prædicamenta. ibid. Cuius mmeri. efficax fufficientia a(fi gnari non potcft . ibi Przdicameoti. firuGura. explicatur « M ibid.  TD n" Pr«dicariinquid; et  inquale quomodo differant . co cde34 Priedicataiopica quatuor.  ; 1.3 T«dicatio duplexalia directa,  et  matu ralis, alainairecta,  et  nonpaturalis  1.11 Przdicatum. vniuet(ale. pofteriorifti «umquodmam it.".2,20 PramiljA demonitracionis debent eic ncccíiariz . 1.11 i; pet fe,  et  f ir EE LE INDEX Debent effe vetz . 2212 Primz, et  immediatz . ibid. rite debeant caufiz conclu 2.23 qudm demonftrationis quid (iu,  et  quotuplex, (RIO «Eius proprietas. 1:11 "Tres gradus neceffi ratiseius, ibid. ADebct effe primum,  et  indemonftcabde oer Y, vcl falüm virualitet «2 LZ ilia propria ; alia communia . Problema d firy et  quotuplex, 23 "Propo[itio dctinitur bifariam . 15 Quiz definitio fit etlencialis, bid. Ligenk, et  falüias paRioncs cias fuat. ys $a. Q:z itrinfecé (unt in propofitiooe mé tali, acin vocalis icripta folàm ex trinfecé, ibid. N propelitio vocalis de rigore ícr is clt vera, vel falfa. ibid, iditur in car begoricam,  et  brpotitl ó ic m ficut in fi  Cxicgorica dcus  1E Alia cit de fc. undo adiacemtcglia de tertio . | Eus materia,  et  Ein sed  Wasdeclaramcut . 1.57 rom. propolitionum im materia nc, et  flbili . deid.. «ctíaria, concingeàti impo in affirmatiuam,  et  negati uam, eram,  et  aliam vaiucríalem, et  s "pi qualis fic 1fta diuifio . Diuiditur ir naturalem, et  innaturalem, | s inabíoluam,  et  modalem,  et  hz non differuo: [pecic. 1,58 me modalis definitur,  et  eius imo atfiznamus. $9  Dupliciter confici poteft. 1.60 E pieds leet qualitas, 1. 61, bec  et  ppp vi in 1461 dodici. Wi feifus compofírus  et  yeu, ' modalibus, Fioorieccadefiiur ; et  dsleb. € | i mitería yquamitas,  et  adis i. 6; RERUM Eius regula. 1.45 d and mu generis in fpecies, 167: E secar oppofitio definicur, 1.68 quadruplex. 1.69 od am atn explicatur. ibide  E xplicatur contraria, (ubcontraria H L ^ fübalterna, Sola contradictoria,  et  contraria rie verz oppoficiones . 171 Oppofíiio fignorum quantitatis   ibid. Modaliam oppofitio. 1.77 H ypotheticaram velia  1.85 Propofition:s zui; ia.quid fit,a€ ^musregulz..  17i  xS ; Pit itd fubcontratia " i 2 diquie fimplicibus ncgatius de " pradicato fito zuipollec aifirimati uz de przdicato ioiebo,  et  écontrà, non in compoflitis. 74 4Equipolientia modaliam quomodo frate 8 Moralis quomodo ad de inelfe redaca tür . .81 Propofitioaísconueríio quid,  et  quocu plex. 1$ Eius rcgulz . 1.76 Conuecrto modalium quomodo fia: . 1. 79 Pro ne expoaibilisquid,  et  qu ex., 2 Formaliter eft cathegorica, virtualiter hypothetica  ibid. Earum oppotitio . 1. 83 Infolubilis quid  et  quotuplex.    1.84 Propofiiode: omni Bofteniotiftico quid t 211 Quid (it propofítio per fe . ibid. Propoütio pcr fe non conuertitur ir fitionem per fe . 21.19 Quidi fit propofitto íccundum     lum. Quid prcopofitio probabilis .  : T "Proprium Vt vniuctiale non diftinguitur accidente per conuesubiliter prz dicari . ):3 jattüor eius modi. 1.17 'Solüm quarto modo conft ignit vniucc fale. ibid. Conftituitar in ratione proprij per pi € dicari comucttibili cr aon anicin n E tionc vn;ucrlals, ib; Si fd sen dindih  c    Q  NOT.4231LIF.,. ic antem Conflituitur per accidere om P idoli,  et  femper. ibid. Nteft quarum vniuerfale comprehen dit proprium tam genericum  qoam fpecificum. ibid. Proprium prazdicatur de fabie et o in (c «undo modo dicendiperfe, ^  4,16 id.  et  25 Affectioncs autem trcs affignantur . 1, 26 . Qualitas propofitionum qua, 1.57 enti definitur, ; 112 iuiditur in contínuam,  et  diícretà ib. Farundübdiuifiones, et  fpecies. | ibid. Eiwsaffc et ionesaffignantur.   r.25 Quantitas propofitionum. m 1.f7 Qnánde pradicarentum definitur, 1.51 Eius fpecies,  et  atfe et tioncs a fignantur. ibid. nsfliones (ant quatuor. : a. 218 gs quaítio  medij. A.19 Eduplic atio in terminis quam virta R tem habeat. 1.44 Sen(us rcduplicatiuus quófniodo rat à fpecificaciuo. "ibid. Regreffus: quotmodo differat à circulo, 2.24; Regula anteprzdicamentales explican tur, ! 1.3f Relatio quidfit,   . 1.37 Alia realis,alia rationis. ibid, Ralis tres haabet conditiones. | ibid. etiam duplex cft actaalis   et  apti tudinalis item alia prz dicamentalis ja lia cran(cendenialis, ibid. Pradicameonralis item alia intrinfecus., alia cxtrin(ccus aducnieus, ibid. Ad rclationem quarti przdicaméti biet tuor CXiguntur conditiones. ibid, Aielaiina quid finc. 1.217 An triacenfderaridebent.   ibid, «fíc;alia fccundum dici . Et rurfasalia mutu,alia nonmutua;,  et  . dcniq jalia zquiparamigsalia difquipa. tanus, i ibid. Res,  et  rciliias quomodo differant. i. Be. Lia V alitas definitur. 124 Q Eius (pecies, vgl modi funt quatuor, 5 C: datur de nouo, 1.6 Quid nr. 227 Scirc tripliciter fumi poteft. ib:d, Dittinguuarab aljs habiübus intcli  é et us. 2. 8 Signum definitur. Duplex eft foraiile   et  inflrumeor ibid. ] Et hoc rui(us duplex naturale,  et  ad pla. citum. his 8 Caufa,  et  cfic et tus fürj (ibi inuicem fj  gni, ibid. Situs prz dicamentnm definitur. 1.32 Quo paéto diftingvatur à potione de genere quantitatis, ibid. ken forte affc et iones affigoantuc, ibid, Alia quedam explicatio prz dicamenti Situs. dbid. Species duplex (übijcibilis,  et  peadicabi dig: : : 1:13 Jr, alc. Vtraq. definitur, id, Subi jcibilis triplex eft,fi uptema media,  et  infima. ibid, Pradicabilis vna tantum,f. infima ;  et  fpecialiffima,  et  hzc fola (ecundu m s . ' vniuerfale conttituit. ibid. Dicit totam eflentiam fuorum infcrio rum, 2 z " ibid. Subalternans (cientia qua fit;  et  que (ub alternata. 35. Sui fl antia predicamentalis quid fit.1.20 Diuiditut i0 primam,  et  iecundam. ibid. Singulz cius proptictates declarantur, 1.2] s "2 Superius dicitur de inferiori,' et  quicquid peace dc 1pío, vt de [vbicéto, Pp dicatür de omni contento fub eo. ur Quo pado intcllizenda (t hzc regula. ibid.  Suppofitio quid fit. 1.32 Sibpoliti,  et  iiguificatio n6 funt Ned Conucnit termino foljm in prop: ne.  di. Siomode adic iuis competere poffit. : idi . 27 t.2 p 12 2 e £t uotuplxfür. .     1389 et feq. Noablie diícrimen inter Minis . dctcrminatam, et  €Coofufam. ^ r39  $yllogijmns eh ciesergmenen 17 INDEX RERVJA NOT«A43. Diuiditur in cathegoricam, et  hypothe ticum, : I. Quid fit (yllogi(mus cathegoricus.ibid. Quot eius principia conftitutiua, 1. 99 uid figura et  modus illius,   1.100 "Triplex eft cius figura,nec datur quarta. ib. Eius principia regulatiua duo 1.101 Et vtraque idon:a, et  necefaria   1. 102 Regulz generales cuiufcunque figura . .03.103. tcgulz (pcciales . 1. 107. modi carum .1.108. exempla fingulorum. 1. ' 109. füfficientia eorum. t. 110. rcdu  et io imperfe et orum ad perfc et os. 1. 112.duobus modis fieri pót. 1. 113.re . de et io per impoffibile quomodo fiat. 1,114. vatig fpecics (yllogifmi cathe " gorici, 1.1 f. et  feq.quid,  et  quotuplex tfyllogifmus expofitorius. r, 116. eps quotuplex hypotheticus.1. 118 quz diuifiones fyliog:fmi fint cíientia . les,  et  qua accidentales.1. 1 20.fyllogit tus topicus quid,  et  quotuplex. 2.3 1. quomodo d.flcrat à ropico,  et  clen Cho.ibid.materia cius duplex. ibid. [yl ' lozifmus fophifticus quid,  et  quotu plex 2.51  Cose quid fit, Vide Quando ; Teminu dcfinitur, I.I Copula proprié non efi terminus . ibid. Icc adacrbiaycóiü et tiones. et  fimilia, 1.2 Nomen fübftant uum extrà propofitio nem dici potcft tetminus . ib d, Diiditur in mentalem vocalem,  et  (cri ptum, [3I T Mcatalis in obiectiaum,! et  formalem,  et  hic in vltimatü, et  non vItimatom, ib.  et n propofitio n:étalis terminos habcat. ibid. Vocals jtem in figmficatinum j  et  non fignificatiuum . 1.4 Ilic ruríus vcl cft naturaliter  velad pla citum fgnif:catiuus, SI Hic ctiam vcl eftcathc gorematicus, vel fyncachegorcmaticus, ve! mixtus. 1.6 Cathegorcmacicus alter. cóplexus, akcr incomplexus, 1.7 . Ethic altcr finitus, alter infinitus. ibid, lié altec eft concrets, aitec abitrattus.  18. altcr abiolutus, coanotatiuus al tcr. 1:9. Ouincs abflraéti (unt abíola lutioné contiàjncc onncsconaota   7 I3 ^  tiui (unt concreti, bid. Item alter dez nominans;alter denominatiuus, 1,10 Item vnus cóis, alter fingulars, 1.1 Ille vel ttanfcendens, vel limiratus, ifte vel determinstus, vel collectiuus, vel vagüs.ibid, Communis item vel vni uocus, vel equiuocus, vcl analogus. r, 112. Demum altct prima, alter (ccun dz intentionis. ibid. « Terminorum quidam funt pertinentes,  et  quidam impertinentes. 1.36 Terminorum ftatus, ampliatio, diftra  et io,re(iri et :0,  et  a. pellatio. 1.45,  et  Ícq. Termini exclufuui, excepriui,  et  reduplicatiui, 1.44 Alij tecmini inter difputandi frequena( fimi explicantur, 1.4 $.K feq. Totum quatuplex., 1.39 Bi predicamentum definitur,ac e'us fpecies,  et  aflc et ioncs affignantur, 1.33 Ferbum defintur. 1, 18. Quofenfüin . propolitione neceffaria dicatur abíol ui à temporc.ib d, Infinitart poreft in trà propofitoncm, 1.49 Veritas,  et  faltitas (unt prorofitionisaf fc et ionemy non autem differentiz e( fentiales. 1.53 Sunt intrinfecé in propofitione mentali, extriníccé tolumin vocali,  et  fcripta. 144 GUN Zn:0 przdicati cum fübiecto in propo. fitione eft copula, 1.57 Vnuerfale quotuplex., 1413 Sufficientia quinque vniuerfalium, ibid. Genus,fpecies, et  differentia font vniucr falia effentialta;propr ium;  et  accidens accidentalia. 117 Pradicari conuettibil:ter de fuis inferio ribus repugnat rationi vniuerfalis. 1. 13. et  17. Quilibet tcrminus communis, (cà vni ucríalis duo habet. fignificata immc diatum.(: et  mediatum. 1.38 Sub termiao: communi fimpliciter fup ponente non licet de(cendere ; bené tamen fub termino fupponente abío luté . . jbid. V niuoca quæ fint . 1.12. Voces nedum ad placitum, fed,etiam na  turaliter tignificare pollunt .  et  $$ e . Quefl. Trobem, a4 Faiserfam Jarift. ' Logicam. 139 CA Rc ss De varijs Logic nominibus  et  acceptionibus. ; 140 Art. . Define Logic . E 147 Art. 5. Deadzquato Logicz obie et o. 151 Art. 4. De effentia Logica.An fit ícientia. 76$   : Ait. s. De qualitate Logice, An fitfcien tia realis,  et  fpeculatiua. 171 fut. 6... Deneceffitate) et  vtilitate Logicz, ciufq; partitione . 179 P 1. De modis, fen inftrumentis ciendi. 18; Quzsftio i. Quid, et  quotuplex fit modus, feu ieitameetum Ici endi. ibid. Quzít. z. Qualiter inftrumenta przfata dire et ioni cognitionis inferuiant. 159 Quzft. 5. Quodnam horum inflrumento xum fit perfectius. 192 Quaft. 4. Dedefinitione. 195 Art. 1. An fit, quid fit definitio,  et  quo tuplex . . Art. z. Demodo conftruendi,  et  inucfti gandi definitionem, ü 139 Art, 5. Quznam proprié definiri poffint . z0 «w Quat. 5. De diuifione. 107 Art. 1. Quid,  et  quotuplex fit diuifio, exiíq; leges. 20$ Art. 2. Qd ;  et  quotuplex fic diftin et tio . 212 'zft.6. De ordine,  et  methodo proce iinfacultatibustradendis.   251 Difp.z. De vocibus,  et  communibus earum affetlionibus, 139 Quaft 1. Quid voces figaificent,  et  quo modo, .i aures, vel conceptus,  et  num matuial tet,vel ad placitum. ibid, d. 2. Quid immportet vocis fignifica tio, et  quo.nodo cxcrceacur, 23. Quat. 5. Dc perfcétione,  et  imperfectio" ne vocum1aftzuificando . 2.247 zit. 4, De nomimbus zquiuocis, vni Mocisac corum fignificatis. 252 Art. 1. Exami^atur peculiariter natura zquiuocorim. pt 154 Art.i. Examinatur peculiatiter natura yniuocorum, 256 Quzft. ;. Deanalogis, ac eorum analogia o 216 Art. 1. Quid fit analogum,  et  analogia,  et  quotuplex. ibid. Art.2. Numanalogum dicere poffit cone ' ceptum vnum ab analogatis pracifum, 271 Art. 7. An,  et  quomodo analogum mediet iater vníiuocum,  et  zqniuocum. 276 Quzít. 6. Explicatur natura denominati uorum. 28r Art. 1. An denominatiua vniuocé przdi centar, et  num medient inter vniuoca,  et  zquiuoca . ; . 284 Art. 2. De principali fimnificato concreti accidentalis,  et  radice vnitatis,ac plura litatis eius . 28$ Difp. 3. De ente rationis, C fecundis in tentionibus . 191 Quat. 1. An detur ens rationis,  et  quale effe habeat. 292 Quat. 2. Quid fit formaliter ens rationis y.  et  in quoius effentiaconfifta,   157 Art. 1. Ems rationis formaliternon con fiftere 1n extrinfeca denominatione, neq; in aliqua relatione cx ca refultante 1n rebus. 199 Art. 2. Statuitur, et  declaratur formalitas entis rarionis. : 30$ Quaft. 3. Num ens rationis habeat caufas fui effe, et  quas.   TS Quaft. 4... An folus intelle et us efficiat ens rationis,  et  quibus actibus. 2316 Art. 1, Refclutio quafiti de potentia en tis rationis cffe et rice.   312 Art. 2. Rcfolutio quafiti de actu, quo fit ensrationis.   314. Quatt. 5. An quilibet iatelleQus poffit ens .Tationisefficere,    2329 Quat. 6. Anens rationis habeat. proprias:  aífcdiones,  et  qua Gnt . 336 uzlt. 7. c 1 Quit. 8. D« ptacipua fpecie entis tatio nis, 3 dicitur fcgunc gap 34 2 Mt Q.iotuples fic ens rationis. x es p e | NOD £ X : at. 1. Quid fit ;. inteutió,quomodofa fus  et a differat . t. s. Vbi conferuntur 2. intentiones ra primis, et  ad fc inuicem. 3$4 Difp. 7i De vniuer[alibus in communi. 359 fot i. Andetur vainerfale à parte rei: Pos t; Refolutio quafiti de vniuerlali in  effendo. ibid. Art, 2; Refolutio quzfiti de vniuerali irf pradicando. 368 Las igno confiftat effentia aor 3 " Vniierl Logicuni iini quid relatiuum effc . rt. 2. Relatio irieffendi vniuerfale était xui; pradícandi eft paffio . 377 Art. 5. Effe in actu,  et  aptitudine conftituit c dici de aptitudine M z afhió ; Cist. 3. Per quémaéctuni intelle et us fiac .vhiuerfale in adu . 358 xzft. 4. Quibus naturis poffit applicari intentio vniuerfalis. Quat. s. Ar vninerfale re et e,ac fuficien ter in quingi vaiuerfalia diuidatur ; M, Predicabilia . uéft. 6. Anhec dinifio fit generis in i ties,  et  immediata; bip j. DX vniuer[alibus in podia 414 ad^ 4. fjeticicré: EU Art. t. og ar definiri poffit ;  et   fenfu hic definiatur. Att... An definitio getieris fit re et té E: Mts. T uoniodo genus gredicetur 5 didiui uis. 428 ^ M ego varia quefita de gene4 ne eus. i. De fpeci Art.i.An fpecies Pe tiui didis,  et prédici bilis re et é definiantur, 444 Art. 2. Pet qua conftitaatur'in effe 2. vni "ES m vt (ubijcibilis, vel pradicas 448 ML. an fpecies in vníco indiuiduo,  et  genus in vnica fpecie cónferuari poiiat, 453 Art. 4. Qao fenía,  et  anre et é hic dcfinta tur indiuiduum à P'orpb. 461 Quat. 4. De Proprio. Quatft. ;. De Differen 46d ET aoododa Dodo addis diuidat gc : nüs. . Att. 2. Quomodo differentia fimul Ez geitere conftituat (peciem ; vbide com pofitione Metaphyfica. 475 Art. 3. Quomodo dmn diftinguat fpeciem abalijs; vbi de mutua przcifios negeneris,  et  d. fferentiz,  et  dilerenda« rum fuperioris,  et  iofexioris.. 483 Art. 4. Quomado differentia pradicctur depluribus, 49d $ Art. t, Agitur de proprio in rafionc so prij,feu pro natura reali, et  prefertim de diftin et tione ipfius à fubie et to. 456 Art.z. Agitur deproprio inratione vni uerfalis; $o$ Quaft, s. Be Accidente. $09 Art. 1, AD accidens potiatur ratione vni uerfalis; et  vttale definiatur à Porph .  et  Are et ée ; ibid, rt.2. Quibus naturis conueniat vniner falitas accidentis, et  refpe et u quorü.s 14: bifp.6. De Predicamentis in Communi j (A 9 antepredicamentis. $18 zíl.i. Quot fit prædicamenta,   $£3 qu. 1 Cedo aman firit iri ter fe difhindta. $22 Quat, j. Quz rof, Gc duofbodo reponan tur ia [rc $  et t t. Condi Tonct epdaibilum i ti  disinA nantuf; Art.z. Conítru et tio przdic. $n cehpini ^E, vel concretis determinatur '; Aust. 4. De diuifionibüs, et  regulis antes pradicam. $37 Difp.7. Dt predicamentis ín particu p. iC primo de abfolutis « E Quz et . s. De Subílantid; Art. 1; De get tn (foo pon d ác cius fpeciebu Aft. Quofenfu i dioidatuf "m 5s ptimám; et  fccuridam, et  vtraq. híc defi niátur,ac Via alteri comparetür.   4/3 Art, 3. Declarantur ye 5 Kats uat. i De quantitaté AP A. Art. i. Án diamia conn difefécà ed (jets huimsprzdicam. s71 idfit quantitás continu, X quà K  et EOJEdMXS et uz fpecescius. $34 Att. 4. Declarantur proprietátes,  et  at tributa quantitatis, . $5 Duzft. ;. De qualitate. 6o1 "Att, 1. Quid fic qualitas, vt eft füpremum genus huius przdicamenti. ibid. Art. 2. Explicantur quacuor: comibinatio ncs,in quas diuiditur qualitas. 60$ Art. 5. An pratata druiíto fit fuficiens,  et  Weregeneris infpecies.   6it Art. 4. Affectiones, et  attributa qualitatis " dedarantur. $15 Difp. 8. Depradicameutis refpeGinis, TEE Quzft..r. Quidfie relacio'realis,  et  quotu plex, vbi difcrimen affignatur inter, prz dicamentalem,  et  trantcendetalem. ibid, Quztt. 2. c VE fit idepritas re lationyar cfanfcendencaliam cum rebus, 622 ^ Qr a(.s. Aürefatio'predicám fit acci dens extremis eiu s fuperadditum, et  ab d$ rc  ipfa condiftiactuim.  Art. 1. Relatio prasdicam. eft aceidens ab axtremis reipfa condi (tin et tum. 628 A:t.z. Nomiaaliam fundamenta dirüün tur « Quzft 4. xn relatio pradicám. confticuatá? "per etfi, vel «2, vel per vtr $5645 Quz. 5. To 3 coníüderatur relatio ex " parte fubieé et tr fea fandametiei ;' "auo  hi "s fubi Pie relationis Me ef ; feeas rale,  et  fiaitum, ità quód nequea! 'effzidfinitum. MTM. "  Art An. fübiectum relationis eff: de RM hoc abfolutü, ita qued nequeat cffe refpe et tiuüm . 6; zt e In dia confideratur relatto  et  arte termint, ^ i "$60 Art. 7. An relatio realis neceffario petac "rpm realem,  et a et ts exillentem, ibid. Art. 2. An vna,  et  eadem uumero relatio poffit plures refpicereterminos. ^ 663 Art. 3. Anterminus relationem terminet fib ratione abfoluta, vel paced 670 Quat. 7. Vbi confideratur relatio ex parte vtriufq; extremi quo ad corum diftin  et ionem ib inaicem. 629 Quxít. 8. Quotuplex fit relatio przdica:  et  quz nam coaftituat quartum przdi. camentum. 684 (uut. 9. Qiot namfit. fupremum genus quicu prgdicam,  et  an ab Arift. it rede definitum . 63 Quat. io. Quot, et  quz fiut gertera, et  fpc cies relationum quarti przdicam. Art. 1. Vnde fumenda fit vnitas, vel diitin  et io fpccifica reclationum, . ibid,  Art.2. Declarantur tres modi relatino rumab arift. y. Mer. affignati. |/69t «Art. 3. An przfatitresmodi fufficienter affignentur,ac velut adzquata,  et  pro pria genera quarti przdicam 799 Quat. 17. Dcclarancur affeétiones relati. uorum. 7i Quett, 12. De vleiniis fex przdicaméntis.. . NE. Art.:. Quid formaliter dicant yltima fcx prædicam.     ibid. Art.2. De fngulis fex przdicamentis . 713 Difp.9. De pofipradicamentis .' 742. iot, De oppofieis. s 5! Pid. SEA Keatiuz,  et  contraria oppofitio ; declaratur. . 2v 43 Art. 1. Prifatiuz,  et  coptrádi et oriz Op pofitio explicatur . xS HN d 3 apad 2. Dé modis prioris. 74 Arc. 1. Declarario priorifatis naturz. 7 5$ hit, 2. Quidfit prioritas origiis. 760 Quelios. De modis fini. zm Difp. 1o. De eniaiciationé. Qu'eftio v. An eniinciád fit éds reale jvel  rationis . AN A 1 M Queftio: De veritate; et  falfitate:   ibid. Art. r. An veritasfit in conceptu. fottna ' li,veF obiéctido 765 Afr.z. An cnunciatio poffit de vera mu "rani in falfam;s e Cóntrà. Quid fortalicer fic Veritas "ronis . 223] C5 $83 Art, 4. An propofitiones defuturo con tingenti abfoluto fint determinaté vcre, velfalfe .  Quattio ;. De regulis bone predicationis ad veras enunciationes cfliciendas. 795 Art. t. An concreta poffint de alijs con cretis, et  de abflrad sprzdicari.   7.4 Arr. 2. An abflracta poffiat de concretis,  et  alijs ablltractis predicari . $01 ifp.11. De fyllogifmo in communi, E: en Mort, . 807 Ln dat icon S ba Qse EM o   À  À Á€ Queltios. Anaffenfus concluf. debcat effe d ftin et us ab a(fenfu przmiffarum. 812 Quslio y. n premiffe (int caufa concluf. |  et in quo generecauíe . $77 Qugítio 4. An premiffe debeant prius co : gnofci,quàm conclufio. $20 Queftio y. n affcníus premiffarumnecef  fitet iutelle et um ad affentum  concluf. ($2 Difp.ix. De$cientits. . . 0 $39 Qoeítio :. Quid it fcientia.    ibid. ucítio . Defubie et o fcientie.   853  attt. 1. Quid,  et  quotuplex fit fübietum fcientiz . 834 efrt.i. fn de fübie et o debeat przcogno Íci qwi« eff (cu exiftentia . 838 Ait. 3. 4n fubicctum debcat habere quid so get 4 841 art. 4. fn fübie et tum debeat continere, primó virtualiter omnes veritates fcien, «utc. $47 dirt. f. 4n abiectum debeat effe neceffa trf num  $, efit.é. A  fubiectumrefpiciat o.n nia confiderata in fcientia . $:3 io s. De vnitate fcientie. 357 Art. «, Vnde fumenda fit vnitas  et  fpeci ficatio fcientie . $9 . a^n fcientia fit vna fimplex quaii «s., 864, hic. 5. Quilis fit vnitas fcientie totalis.De fubalternatione fcientia rum . 372 afit. c. Explicantur prime dg conditio nes. j J Art. 2. Tert korr æa pd r4 (oeftio ;. üifione (cientig in pra et ti $91 Act 3. Quid fit praxis. 115 4frt. 2. Quid fit,  et  vadefumenda ratio pra et dici, X fpeculatiui. 431 «rt. 3. "fn. practicum,  et  fpeculatiuum conueniahtícientie,$ et  quomodo .  |.4;7 Difp.xg. De Demonflratione,   904 Queftio r. De effentia,  et  (peciebus demon ftrationis . 90 $ Art. r, Quid fit demonfítratio preprer quid  et  quia. ibid. frt. 2. Quot fint fpecies demonfítratio nis, 9o4 Queilioz. De terminis dcmonftrationis 7 914 4trt.1, De medio demonftrationis,Preptce wid, ibid. Art. 2. De medio demonftrationis pocif fime. a6 Art.2 De maiori extremo demonflra tio iis. gas Queftio s. De premiifis demon(trations T $2; . : art. 1. Explicaturprimitas,  et  immedia tio premiffirum, vbi de propofitione ric nota 1D1 J. pe [ 2o. Pid Art. 2, Cetere conditiones dilucidantur. 631 Queftio,. Dccirculo,  et  regrcffa demone ftratiuo. $36 Difp. 14. De fyllogifmo topicoy 2 elen [4 . 94A uo 1, Quid fic opinio,  et  quomodo à cientia differat . s ib Q:eitio s. 4n ícientia,  et  opinio poffint eff. fimul de eodem obic et to. 94$ Queflio y. quid fit error,  et  quomodo à. ientia, X opinione 91? .) (^0 (Qd ay Se qu:; Prior numerus Diíputationem fignificat, a!ter veró margina kem numerum, przterquam ín quaft. Prohoem. vbi citatur tantüm marginalis . à A [^ Büra et io multiplex 10.59. in Livni € accidentib. abf[olutis fft du UT lex abfirattio im relatis triplex ibid.  et 9 €o«terminus.vltimatà abe flratius quid fit ibid: accidentalta media abflraGiione abflratia concere nunt [i generica [untypropria indiuidua,C7 Jpecies ; at [ubflantialia fo làm propria [rg ria 10.61. quomodo abfiratta pradicentur, € fubijciantur in propofition:b. reJpeGiu comcretorum 10.64. 7 feq. quomodo abftratia de feinuie "eem 10.73. 7 feq. Recidcnil V HOM € proprià vniuerfale nonrefpetiu fuorum inferiorum, fed : fabietiorum $ 191. € vt tale definitur d "Porph. $.198.eius definitio explicatur g« 199.accidens duplex pradicabile,C7 preadicamentale,  et  eorum di(crimen $301. non tantum accidens[ed etiam fubflatia fundat rationé quintt vniner[alis 4.1048 wo tantum accidés [pecificumyfed t genericii [pelat ad quinti pradicabile.$. 107« A et Gio predicamentum definitur 8. 198.qu0 Jen[u diuidatur 1n immanentem, C tran]euntemyvt imneinus fpecies 8.399. mon cfl produtiima terminiyfed tran[mutati ua [ubiet i 8.198.non folüm fucce[fiuayfed etiam infl antanea [peiat ad boc præ dicam.8.1200. non folum accidentalis, fed etiam fubflantialis 8. 101. A et us intelletius var 4.60.   4A et quiuoca definiuntur 2.3 1.quo0modo plura atu [ignificent 2.3 $.4quiuocum po tins dici debet vnum nomenyquam multiplex 2.36.  et quiuocatio e$] in voce,non in €onceptu 2.37. quot [pecies  et quiuocorum 1. 3 8. ' Analogia quia fit 1.46. quotuplex 2.47.quid analogia attributionis 2.49.qmotue plex a. 51.90id analogia proportionalitatis 2.5 6.quotuple x 2.$7. quid analogia ime  «qualitatis 2, 61. in et qualitas participandi communem rationem analogiam indu €it 1.62. tranfcendentia fe fola mon inducit 2.64. Analoga quenam dicant conceptum vni ab analogatís Indeed e oe non21.68. € feq. formaliter mediant intey vniwoca,C 4quiuoca, nenmaterialiter 2. 78. Angelus eft in pradicamento fubflantie 7.11 ld Apurudo ide T; ye  j :, Argumentatioan differat. d difemr(u 1 1.3.C7 7.im qualibet argumétatione triayintecedens,confequems o nota (den H.$. urea "feiemdi eve tie Pleni fpecialuer deJeruwens 1.17.6fl caterispe: fetliusibid. Fide Difcure jus, 5yllogijmus ., ' Arsyquid fit qua fl probem.38non folii dicitur de babitu fatlinosfed etia atTiug jb.42.ars mgcanica refpicit opus externuylibevalis potefl im. interno (aluarb ibid.  Alfen(as com lufionis diuer[us efl ab ajJenfn prami(Jar et i q1.11.mon atiingit fore maler ajjen[um pramiJarum v1.12. efi tamen dependens ab ille ibid. quomodg "affenjus praaijJarum nece[ftet ad ijr conclufionis 31.313... 5. é ' 4 : ^ x ^  hs LAG. 1 Oniras, D" malitiaaliter conwenium alibus voluntatisyqnam veritas,  et  fala. juasaihibusiméelle us o4. o0 "1 fv tuositra cfle " b4 Cao ce 1 ND E X. Áufa quadrvplex materialis formalissefficiens, finalis 13.12. omnia cau« arum genera apta [unt ad demoflrattoné propter quid caficienda. 13.13.can fat ciens duplex 13.17.in quo genere caufs prenti Je fimt caufe eo: lufionis, 11.19 irculus quid fit 13.66.qwonrodo differat dregreffu 13.67. quopo[Jit aduti cir culus tam in diucr[o quam in eodem genere cau[a 13.68.  et  Jeq. vide Syllogifmus, Coguitio intellettiua la cæt p II. C 13: qui Mlfremi A dirita tur 1.1 $.quid fit certitudo cognitionis 12.3.quid euidétia 12:4 Quid. veritas 10.27, quid falfitas vo.40.quid cognitio quem jpeculatima 12115. ide Scientia. Compofitio Metapbyfica no eff rationis tantus Jed ex natura rei $ 136.repsgnat Deo $.127.du et  cüditiones ad ea requiratur 5.130.fit ex genere, t differétia 5.126 f Conceptus duplex formalis, C7 obicé£tiuus 10.6. veritas propri? eft4nconeeptu ormali 10.7. à ^. onclotio quomodo fit de. eJentia fyllogifmi 11.6. dependet à pramuffis v 19. quo patía cogno fcatur prius, vel fimul cum eis 11.2.5. non eft  et qualis certitudinis we emidehti et  cum illis 13. $9vide Syllogifmus, Dijcurjuss1 ramifi et .,  «Concretüm ín propofiriouc quid fignheet .94quid abfvlutà [umptum 1. 9$. ac« £identale [umit ynitatems€? pluraliratem à Jubietioynon à forma 2.97. (ub/L antia de veró wnitatem a forma,non à fabiecoypluralitatem ab vtroqs1.99.ratio difcri winis affignatur 2.102. definiri potefi per Jubie et ium, ac etiam per proprium genuss € differentiam 5. 14.0u0modo concretum pr et dicetur, fubiciatur in propofitie me rejpe et u abflratki 10.64€7 feq   Connoratiuam dijfert a relatuo 853«onnotatiua a febolis ablegari non debent; 8.54. nec tamen eis abuzi ibid. Contrárictas;? Contradictio ; 7 ide Opeofiion D ell infirimentii prima operationi [pecialiter applicatum 1.16. in vone inftruméti eft imperfeélior argumentatiene jim ratione « ognitionis perfetiior. 1.151 18.nocificat [abflanrid vei 1,30«ad logici pertinetsvt infirumenta [ ciédi. 1 23quid fityC" quotnple 1:2 j.C7 Jeq.qio confituatutyet nuc [ltgetur 1.33.0105 £Óm ditiones 1.36.definitto, dc fimitum qWo diflinfuatur 1:38. modus inue stigadi de finitioné 1.40. codetitosrcs definíti 1.41«6t feq. de, ens alia adequataset cüpleta alia $nadequat 47 mmcopicta 13.38. definitio ah rs on de definito. 13.41.€t fe;  Demonttratio ac x proptcr quid, Q7 quia 133 «4 demonflratio im. copmuni ad yitumq; tfl jubietium in lib. ofl vg. 1 prima dupliciter definitur 13.5. 47. 5. quid diibnfiratio quiagC? quotuplex 13.6. quomodo canjct [cichiaam 13.4. Deuejlra aiout et  de [nnt |pccies jabalterng. próterquidy C7 quias €7. traq; diuiditur in 4 lias |peeies | 3. 11:qnid demonfiratio pot 14.17 medii demonflratiouisquia, efl vcl caufa remotas vel effectus vel aliquod cocum itans nece|Jar.o conuea «ure mjlvata 1323.demoniiratroni s pco pret quid efl cauja proxima, adæquata, G7 immediata 1 4.124407 boc quidem in quocumgs geuere tau[ et  13 23. medium 1n de vatione potffima cfl defnitiocau [alis paffiuus 133944 ttiam cfl. definitto fobicBli 1$.30«7 [ub vtvaq; ratione t; medii «f. v1 cauja pa[iont € vt dcfinitto ith ibidsacvidens coe ncquit efte matus cxiremh dew, osivationi pouffim  et  13. 35.definitio an po[fit dc dt fiuito dcmrfi reri, J. fais CXUrcto li ch ofi rationis propter qiia. 13:4 eft neceffe d éc ner ffr. bcbeneá ve foluere vjq5 ed principia Bhiner|Aiiffima 13.$4.dc «9 dicic bus pramai(Jari dem ovjiv. 1348. vide Tramaf e, Dcnomnatio alia in r imjecay alia extrinfeca à. 90 CXtrinjesa quomodo fit rea Mis 3.17 20 fenfu dicatur. enviatienis $20. 0n datur denominatio nona rcalis fine Slaistiossnawirbaó 9.204. gu cog «D.aomiaatiuagropeià (portant concreta accidentalia 1.86. definiuntur C €0 h run !. "vurh definitio explicatur 2.87.C7 88 dua corum; conditiones a.89. funt: pradicata niuoca, fed non yniuocé pradicaniur. 1.91. quo fenjumedient anter vniuoca Q7 IMoCa 3. 91. Delctiptio, Pide Definitio. : Determinatio alia contrarietatis  feu fpecificationis alia contradi et h ionis, fen "exercity, idem de indeterminatione oppofita dicendum 11.30... 1 Y) Deus non eff im pi edicamento diretié 7.7. nec redutliuà 7.17. non efl setaploy | dice compofitus $127. mon fandat relationem realem pr et dicamentalem ad creatu fas R62. nec etim iranfcendentalem 8. 6$. an. poffit efficere ens vatiomis 3.74 Differentia diwidjti in comtnunemspropriamyc? mag:s propriam $.111.€fl ad et  quata diui[io 5 113. non intentionisyfed vei $.114efl vuioci in fva niuocata 5. 316.€7 potcfi dici aliquo modo generis in [pecics.$.117«quatuor af rentie munera ibid. diuidit genus (am in flaturealis exilientiu, q«aobieGiua y licet diwerfimode as fed. con flituit [peciemex naturarei per modii partis alualis. $1 16.dif jerenrie quomodo dicatur fumi à formayC" genus à materia $.136. femper efl per fetlior genere $.1 38. difliuguit e[Jentialiter [pecies abinuicem $140.50 Inclndit in fuo concepiu genus nec à cütrà $. 342. nec inferior iucludic [uperiorem formaliter dbid.€" 143. non de finuur à Torpb. inca comunitates qua eji tertium vniucr[ale $. 154definitur a nobis 4.157. quo [sam im mn quid pradicari dicatkr $. 158. mon eou[lituitwy inraticne vniuer[alis per crdinem ad [peciem fed ad infc riora fpeciei. f 161.infimayC [ube lterna non differunt in ratione vniuev (alis q.165.differemia  dauifiua vnius gcuevis nequit effe diui(iua alterius  [ed quelibet determinaium fibi genus vendicat 6.43.nec vuaxT cadem efi conflitetiua diuer[arum fpecierum fed vnius tantuni 6.46. $ Dirigibiltas quotnodo cognitioni conuenit 1.14. Fide isflrumentum [ciendi. Difcuc(us definitur 1 1.2.tres conditiones eius Vi.3.an differat a. fylloifmo: 114.   9  proprie cft afrenfus conciufionis vt vb c(fenjw princ piorum cawjaius 11: 4« qhié «ius nullo modo attingit primciptasfcd folam c«nclxfioxem 13. t1. C Ditlin£tio quid (it 1. $9. alia vationis,alia ex naturaret 1.6a.bc duplex vealits € formalis 1.63. difiiniio realis quid Q et  eis (gna 1.64. Q7 feq. qvotuplex 1 67. Diflintiio formalis.quid € et  quotrpiex 1.71.qtc1 modis |umictur identitas, €? di 5 inti io forwalis 1.862pud Scotum bæ diftin et iio efl a et ualis, mon virtualistan timyakt fundoticnialms 1.81. catuy tm:en etiam wirtuclis di(linti to spud $coti 1. É Li$lintito modalis e xirinjeca reducitur ad rcalé,modalis intvin(cca ad formu 1.86. Diflintlio rationis quias(? qroiwplex 1.87 Distin£tto vonis ratiocinate no ied on jela extrinfeca counotata 1.88.€9 idcó coimcidit cum diflintl ione ex natura rel virtuali ibid.quoana (it fundameniti difiiméitonis rationts ratiocinat et  1.89. Dj. fiii Ewnkm fcgtesm geuera a Fovmaliflis offignata veáncuntur ad pauciora 1.9 $.dt fih 10 rationis rai qeinate sy el virtralis ad quid deferutat apud Scotum «1.93. 7 I wifio (t [kn eium friendi fecunde operaticri fpecialiter applicatum v2 x€. (fe cgeris imporfctdus 1.17quid fit 1.$0«q et 0tiplex 1.$2.6ius leges 1, $4« quo fenju tradi po[jit per membra priwatiut, aut. comtradiéiorid oppofita 1. $6« quomodo Wuuet ad defmi.ticuem indagandam t. $8. Y Dubitatio, 74e 9pimio « E TUM Ns tatiosus an pojjit ac finiri 143.triplex eius æceptio 3.1. im acceptione pra E pria datursQ9 pendet im [wo effe pro Jus «b vntelletiu. 35 men confiflit inexirin 'feca de nomimativne 3:3$« neque in aliqna relatione x ipfa refultante 3: 21« aliud materi sleyaltud forma € 3.10.n€c c(t ncc e(se potefl exu a imiclletium: 5. a4« adbuc tamen difl nguitur a puro uibilo 3«2 «c oftttnit iy pev quia po[i tibt Vations 3« 27 odo medier mer ent,gg puri niu 3:7.n0 jnfficitsquou [4 re go se yj ed rq uiritur quoa ibifit ad ifi ay vcri ent3 3 18«.m quo conf ftat e Ms P f r 1 I N'D/E X31 "das 3.50. babet ev fui efse in Lege. ge caufa eo modo, quo eff ens 4. 9 'Saufa eius materialis in qua non ejl intelleiius y fed res wt cognita 3.42. Ens rationis materiale ab omni potentiavitali fieri pote[l $48. formale non nifi ab intelle et uy zr voluntate 349.quo alin fiat 3.60.7 63. intelleClus diuinus cogno vfeit entia ronis nobis facla tamen ex illius cognitione ea non efficit 3.71.an ab ola? illa efficere po[fityvel non e apris vtrumq; probabile, 3.74. ens rationis babet vy affettionts 3.91.qMomodo ei competat intelligibili as 3. 9$. non reti à di "miditur in relationem negationem,  et  priuationem 3299.diuidi debet [ici ens rea leyad modum cuius concipitur 5. 102.diuiditur in fundatum y «7. non fundatum $« 303.quod proprie fit fusdamentum entis rationis 3.104. Ens reale tran[cendenter captum efl vyniuocum analogum 2497 feq. non inclu «ditur quidditatiue m differenijs,[ui|que modis comtrabentibus 2.64. non ejt genus, " quaré $.36.C7 7.8. enstamcn finitum esl. genus. 2. :  aad accidens multipliciter jumitur 12. 28. quo de ipfo detur fcientia ibid, E imema, J/ide .4rgum entatio  Enunciatio quid fit 7 quotuplex 10.2.métalis efl fubieti im lib. Periber. 101. "enuntiatio nece[Jaria nequit ficri falfa, impo[Rbilis nequit efie verajvo1o. enunc, €otingés de prajenti certa téporispartem con(ignificans non potest mutari in falsá 30.11.contingens dc pr et fenii aut de praterito ab initio poterit efje vera, vel falfa  «t contingens de prjenii indetcyminatam temporis partem fignificans poteft [uc« «e[fiue ficri vera vel falfa 10.12. contingens de futuro multiplex 10. 49. duplex | determinatioyC7 indeterminatio propofitionis deine[Je, € de po[fibili v0.5 1. enune kéijatione de futuro contingenti abfoiuto babent determipatam veritatem vel fai[i gatem 10.53. V ide Propo[itio, Veritas, Falfitas. Error quid fit 14.23. difcrimen eius a fcientia, C opinione 14.15. «CC Exemplum, 7 ide JArgumentatio. F UELAl£uo^ c ogfentando datur inpropo[itionibus 10.39. primario e in concte ptuform. .4c7 jecundarió in obielino ibid. formaliter dicit velattonem veas dem difconuemienti et  10.40quo fenfu. [u|cipiat magis C7 minus 10. 46. quid fit de ærminata falfitas im propofit ionibus de futuro 10. $0. " Fides quid fit quotuplex 14.9. dijcrimen inter fidem, C opinionem ibid. Kigura fyllogiflica mnn quotuplex. Fide $yllogifmus, € Ind. Infl Log. Fotmaiitasyvel realttas quid fitst a Ke dislingnitur 1.63.formalis diflíGiwo quid fit 1.72.4980 inter diflintlioné realemy€7 rónis mediatà dicatur ib. vide Difl indito, : Fundamentum eatis rationis;vel relationisyvide Ensvationis,Relatio Futurum contingens num babeat determinatam veritatem