GRICE E MASTRI 8

 quara tionc cootendirHurtad.. cit ficri foluu per iecumdaim operationem « Tà: quia tanco magis videtur inepta ad entia. rae uonis oEsticnis precise fufficic, vt $29 tionis conficienda, qux fpe&tant ad enü ciationem,& difcurfum; quia illa omnia; funt complexa;at prima operatio cft in complexorum, qua ratione videtur nec efficcre poíse entia rationispuré fiditia €bymeiam, et hircoceruum quia fieri nequcunt, nifi per compo(itionem plurium naturarum incompoffibilium,. quz compofitio. ad fecundam fpc&tat eperacionem .. Tüm demum quia (i. per primam operationem enc ratio« mis etam fpe ja ad lecundam, et ter tiam, crgo per iftas nullomodo cfhiciun tor, (cd potius factainueniuntur. ex vi folius prima  l'efpncegando minoré, quiaad ens ic&um, quod eognoícitur, noh habcat eíse, nil ^in intcllectuj quomodocunque id contin. gi et hoc vuque iieri pocctt per prima epe ratio. icitur autem in formatio nc«niusrationisconcipi resaliter, quam fit; non quia femper contingat in ca pro gria,& formalis fal(icas,a ffirmando, ni m'rcm de re,quodnon eft,& negando, od cfb, fed quia imteruenit. poiius; ina zquatio quzdá, et improprierasappre shendendo rem non per proprios. concc ptusícd cxcrancos,& conorariuos, quod€ft concipere rem aliter) quàm fit, quafi przcifiué,nondiuifiué,vt diximus: q. 2. Gt... in./ol.ad 1..Ad zpatcrex ditis., quomodo ctiam illa ipfa entia rat:onisin 'abftracto,& fccundum fe.fint.incomplc xayquod.co magisafTerendum eftde chy mera .& hircoccruo,«qvorum partes in» «ompoflibiles inicllcé&usnon componit effirmspdo vnam de alia,qoe compofitio fpcótat ad (ceundam: operauonem,. fcd apprehendendo.lla duo;.vt vnü.per fim plicem |. et incomplexam attingentiam wnion.s fide inier illa... Quod fi: ctiam. entia ration. s(pcétantia ad formam enü elationis,,& difcurfus (rcum ab inttinfe $0 al:quam adferrét complesionem, nó: adhuc ferent prorfus. improportionata. obicétá prim: operationis, quiahac (uo: modo extenditur etiam ad complexa is datur.n. apprcheniio non folum tecmino: mm fimplioum fed etiam ant pee gofitionisablueafsenfa wel disen(u, vc Difn.IIl De E Raimi 0 0c docet Scot.2,d.6.q. 2. et quol, r4. atciez 2. vbi inquit,tunc apprehédi propo(itia nem,vcneutram ; Ads.etiamcex di&ti$ conftat cnunciationem., et argimentae tionem po(se dupliciter confidcrarivelquoad formam, pro ilHa.f. ordinatione, s pre dicati (ubic&ti, et copulz in enücia tione, et propolitionum. in argumentae tione ; vel quoad materiam.t, quantum ad veritatem, vel:falfitatem conncxionis: przdicati cum fübicctoam propofitióne,. anteccdentis,& co n(equentis in argumé tattone : fi primo modo confiderentur,, fiunt per primam operationem, quia illa. erdinatioeft relatio qua am limplex ra. toniSqua repericur. in omni propofitio nc; et argamentatione, fiue vera, fiué. fal(a ;.at fecundo modo fiunt à fecunda, wcl.tertia operatione, quando fünt falfz,. quia in tali cafu: intellcétus connc&it plu. r4, quz inter fe: connexionem ied m bent, vcliudicando, vcl:difcurrendo, vn d? codem.ipfo actu direéto: iudicandi 5. vel di(currendi fiunt. iflz complexiones. fiCutiz, et falfze .. 67. Atinftabis;ctiam quái üfpe&tatad:. ! matetiam propofitionis nihil rationis de: n0»0 cx. parte obiecti fidum additur ini fecuoda operatione,.quod non fuerit in: rima,ergo enscationiscomplexumnule  o modo fit per. (ccundam operationems. quia cuam quatum ad: materiam reperit. illud factum per primam, probatur a(sü prum;quiain hac propofitione bomo eff. brutum, apprehenfio przcedit iudicium;, et per. apprehé(ionem actingit incellectass ncdum extrema realia,. (ed. etiam vnio» nem corum,.qua eíl meré ficta exmo» dó d:cus, cum ergo bzc vnio fingatur à prima opcratione, nilil rationis remanet: addendum obiecto per fecundam ; fimili ter. poffumus arguere de tertia .. Refp.. negando atfumptum,. ficut. n. ex parte actus (fecunda operatio addit aliquid pri ma, nempé determinationem quandam. cognitionis per affenfum, vel ditienfum .,. ità.cx parte obiecti additur., g» determie nato.modocognofcatur per affirmatio» nem, vcl negationem, vndó dicetur facere: ensrationis quantum ad hunc pcculiareas. modum deierminauonis, dum afirmar; quode » 1: c "^ vr. guod non eit pofDbile, vcl negat ; «uod / . oit neceflaiium. ^ 88. secódo cbijcies probando icr! ca gia ratioms fpcétantiaad for mám propo | Kitionis,& difcurtus pec (ecundam,& ter .&iam operationem, quia cum intelie&tus A affirmat vnum de ulio,, et vnum cx al. o deducit » flatum reíultat relatio rationis incer fübicétum., et przdicatum, inter propofitionem infereotem, et illatam, rgo per iudicium fit formaliter ens ra | . ionis przdicatum, et fübiectum, per di |. Kuríum antccedens& conícquens ; Co | firn.quia licet przdicatio, et confequé . tia in abftracto,& adtu.tignato fimplices.áimportent relationes per primam opera et actu. exercito fine complexione non . fiunt, arque ita. non nifi per. (ccundam ; et tertiam.    » Refpaegando a(fümptum:,. fiftendo B. im ptzcisé in a&ibusiudicij, &di:oiscac A D eid nifi ext . Mlas denominationes, fiunt autem rela z;ones rationis . cum Jenominationcs il Aecogitantur ad modum. realis relatío .ni$,quod vtique fit per timplicem appre NMcocolsican ..Adcoatipm. di citur per. cam folum probari tundamen ta illaumrclationum ipfas nimitum có pate » quibus applicantur ;, ficri de bere per (ccundain, et tertiam operatio nem;quod vcique verum eft; at non pro bat per iftas ctiam attingi. relazioncs. il Ms rationis, quz íolum à prima opera tione inducuntur. faper. complcxioncs fackasá (ccunda, X.terua.. v. utn quilibet iutelletius poffit ens ratio, nis efficere .. à; Ota huius quz (tionis. di fficultas  d orca an intellle&um: diui nam;de hninano. n.., et angelico $m. (ey et naturaliter cofidcratis nullus videtur dübitandi locus, et quidem de humano omncs concedunt, ac eciam de angelico concedere deben: potíe.cotia rationis cf ficete . cum enim et ip(e difcurrat (vt. modo fupponimus).& multa per conie. Logica . |. Aionemattingibiles, tamen in concreto,. L0 07 Sudt I Quratis far Éns Ralmisié4eIT.  2 &araui Cognofcat, potcft vtique. circa talia obiecti actus falfos elicere, ex qut bus tefultent entia rationis ;. imó et pct primam operationem potell, id quod nó: eft,cogirare, ac li eflet, et in hoc nulia cernitur repugnána, necaliquid cü eius natura incompoffibile; fi enim illi none repugnat peccatum, et eror, tanto mi nus entia rationis cflinzere, etiam(i ali quam inuoluat imperfc&tionem, ac in« iclle&us errorem. Ic3que de folo intel Jectu diuino remanct difficultas, quae cftó Theologica fit, quia ramen cias in telligentia ad formationem entis ratios nis multum conducit, et ex principijs lo £icis cius folutió: dependet, in pra'finon iaconfultó: proponitur ; Neque hz di(putatio: initur cum illis Auctoribus,. qui fupra q.2.;conftituebant entia ratio«4 nis formaliter in denominationibus cx. tcinfecis cogniti, et cogitati,fic enim cer tum eft: Dcum. formare entia rationis 5. uemadmodum:. indubitatum cft. feip uiny& aliaà fe cognofcere, et iuxta hanc viam docet Smifing.trac, 3. difp. 2. num,  197. Diuinum intelle&um entia ratjoni$: fabricare, vt cófequenter loquatur ; Ne« que cít di(putatio cum Au&toribus; qui: priced. qua (t afferebár cos rationis for» maliter fieri folum per a&us falíos,. (ic: eaim tàm ccrtum efL diuinum intell ed: ens rationis e flicere nó polfe, quàm falli: non poffe,vcl decipi . Igitur fola di(pa tatio cít.cum eis. qui nobifcum conue« niunt tàn in formalitate ». quàm in for« matione cntisrationis, vt fupra explica« tum c(t j. cum enim iuxta hanc vram fiat: ens rationis,cum cogitatur; juod nó eft,. « li effet,..i. per. quandam comparatio» nem ad ens verum; feu (ub. quadam timi liudine vcrientis.,. prout nosillud imae ginamur,concipere autem hoc modo  vi deatur ienperfeétus concipiendi modus,. uia: aliqua: (altimimproptíetas, et inae atio repcrituria co. i, quod! dubitationem facitn przfenti,& Aucto re$ icinditin diuer(as opinionesé  Prima cít.corum;qui Mel Ron ami adire rationis cificetobed eciam bulo a enum fizri cns. rationis Pee Gg fit co 4 nisl sndiic dite. À DH o 530  fitcognofei, profectà (i cognofcit,facit;, fein Vafquez i.p.difp. 118. c. 2. et 4.Celett.difp. 2. Log.fec.1.& alij. Secun da é diametro. oppofita! vitumque affir mat,& cognoícere.& efficere,co quias tota illa impcrfe& o pocius fe tener ex tc obiccti intellIgibilis » ita Faber, et Tulteicit cü omnibus antiquio£ib. Sco. tiftis, ralis enim videtur fuifle Do&toris fcntétia 1.d.30.q. 2$. Re[pondeo a » et d. g.q.vn.$. Pote(l dict ad qu&jlioné, d.36 et 4.d. 16.2.2, et quol. 17. et ali (gpe,& cum in hunc (cenfum interpre taptur cius. expofitores. Lichet.. Tatar. xg.& alijcirca ealoca » et fequuntur iftz omnes, acctiam multi ex ys: i er ht UN wem e(t Azria cit. fec. 4. Tercia Íentene ti copa nei » et plauübi . negar diuinum intellectum entia ra. Ionis cfficerc,addit tamen cognofcere à jobis ta Ga, vel fa&G bilia, ita Suarez di $4: Mer.cit. Auerfa q. 5. fcc. $. Blanc. . lfec. c. Ruuiustrac, de ente ratio nis, Vulpius ex noftris. to.t.p.1.difp.28,art.vlt.& di(p. 19. art. 4. Quarta difün guit de cnte rationis fito, iunt illa.», Qua entia prohibita dicuntur, et figmen tà, et fundatosquales fuat intent; oncslo gicalcs,& alie mults kchtiones,& con €cdit cntia rationis. fecundi generis ficri pottc ab intelle&u diuino, quia eulla in «orum formetonc iaterücoit. impeife iO » nonautcmcntia primi gencris,ta. Amic, trac. 3. q.3. dub. s. art.2. Mcuriffe €it q.4.»bi negat Deut ficere entia ra tioms fictitia, affirmat £icereilla, quz hobent effe per refu'tantiam; quales (uot zelariones rationis ; ita eciam. loui vi «etur Io.de S. I hom.nam q.2.art. f. ait mia rationis,'qua cx (ua intrinfeca ca tione formantur, et cognofcunrur ex im perfecta rei apprehenfione. Deum facc tc non po(fe;benc tamen .(uoídam refpe €tas rationis, qui non fundantur füper. cognitionem i Gam, retamé ve fà potius cft tecaz opinionis, quia. addit hos refpectus rationi& tantum davien£ taliter ab inicllectu drminocaufari.,, ncn formaliter. Quinta tandem affirmat. poí e diuinum 1atelle&um ens quodcunque 1 D   5 Difjut. 111. De Ente Rationis: rationis cflicere, fed ad euitandas diff cultates inquit hocoon poffe facere. di. rcGé,& immediaré, vt facit intellectus creatus, fed tantum indirecte, et media té, quatenus cognofcendo entia rationis A ncbss facta dat illis rurfus aliud effe. obicétiuum quafi fecundarium, ita fen tire videtur P. Didacus à Ic(ü di(p. 3. qe 3.cum quibufdam alijs. 71 Dicimus r, Diuinum intelle&üco gnoícere entia rationis à nobis facta, ta» men cx vi ilius cognitionis illa non fa cere. Conclutio cft contra primam opi nionem, et quoad primam partem eft adco ceita, quod Turrianus opuíc. 7. di fj4. dub. 8, conatur oftendere Vafquez ipfum ab ea non rccedere;manifeft é col ligitur ex illo Sapieatiz 8. $cit verfu tías fermonum, C? difjolutiones argumé torum figna, 7 menflra fcit, antequam fiant, et probator euidemicatione, quomodo.n. dicerctor Deus fcire cordiü co gxationcs, nifi obicéta cogitata videret y qua fz pe (zpius.impoffibilia fünt,& chy merica, vt cum affirmamus cqui cffe ra tionalem, howinemairrationalem &c. Ncc valet rcfjonfio Vafquez cognitio ner illam dicere ordinem tramfcenden talcm folum ad.illa extrema realia, non. àd vnioncm fictam intcr ca, arque ideó Dcum cogrof(ccere (olum cxren atilla i» realia,non cns rationis . Non va'ct, quia. Alle actus cft falfus, et vc calisà Deo €o gnitus, crgo non tantum cxtteima illa a» tcalia attingit Deus,vcrum ctiam vaionc à nobis affitmatam inter ea, qaia fola 4 extrema attingere non fufficit ad cogno fcendam filitatem actus., cum.lla. eadé attingi po(Tint per a&um verur, vc fi di catür cquum non ctíc rauonalem, Ncc mious valet, quod ait, cpsrationis no ftum non pofle habere eile obiectiuum in nente Dei, quia in. mente fua mon ha bet. noftrum conceptum forinalem, à cpendet ; Alioquin nec intcligere polfes obie&um cale cognitionis no flra;co quod illam cogniuioaem i0 mé te(uanon habct, Non crgo opus ctt di uinum intellc&um nottra cognitione in Ézrmari, vt attingat obiectum c us (iue  reale, (iuc rauonis, (cd tuffic:t, vt illa. (it obic Quaft. V. c/4n Deus effelat ens vationis. obícdiu? indiuina mente, tunc enim non tdntam ipfa attingiturà Deo,(ed éc illud ip(umob;e&tum,quod erat eius ter migelorcos sie Nec demum va t, quod inquiunt alij, cognofcere quic po eit innoltro inicll ; et hoc ad diuinam fpe&are perfc&;onent, non ta. men f: co modo, quo clt in ipfo, quia cum hic tit imperfectus, rcs e poffet (ine imperfedtione'ex parre. Dei, fic dicere (olemus Deum noftras cogno dfcere complex ones,& difcuríus, fed (i. ne complexione; et difcuríu, Non valet, 1ia ad excellentiam diuinz comprehen tionis (pe&araedum attmgeresquzcun ue cognofcuntur à nobis (ed etram mo m quantumuis imperécétum, quo co gno(unur à obs, quia et hic ipfe vti e cogno(abilis eft, vnde et ip(os nofios difcurfus, licét Dcus atting t (ine modo difcuríus ex parte potentiz, non tamen ex parte obie&i, alioquin cogno. fccret obiectimáaliter, ac cft ; ergo ens rationis à nobis (1&tum dcbet à Deo co. gnofci,& etiam ipie modus, quo à nobis umeft. Eczora huius ratio cít, quia licéc fall., et fingere ens rationis ti hoc todo fiar, fit impertectio, '& ota men eft cogofcere aliosfalli, et illorum fismenta, ac pro/nde taliscognitio non cit Dco deneganda . 71 Deindé, y cx vital s cognitionis non dicatur Dcus formare entia ratio. mis, quodct altera pars conclufion's et €ft contra Poacii difp.1 . Log n. 95.pro bbarur facile ex dictis q. 2. atc. 2.in fol. ad r.vbi diximus ens ration:snon exiflere, nec formari perillam cognitionem, qua «ognolcitur, vt quod, et vt terminus co. ;tusfeuin qna habet prazcisé rationem Obic& non cffcétus, (ic enimtolumrced ditur cogritum denominatiué, ficur aliae tcs quando cogno(cuntur, fed 46i Deus cognofcit enua ration s à nobis forma tayattingit ea tali genere cogaitionisynam füppomt illa 2nob:s efformata per alia Cognittonem,& coznoícit illa, vt quo 1, ergo lolumredd.t illa c..tcinfecé cogni ta,nonautem illa format. Nec cetert,q ita cognoícendo d«t iilis efe obic&iuü ; quía vc notat Gillius lib.2.trac. 6. c. vlt. 335T duplex eft effe obie&iaum, alteram en» ts rationis propriam, et e(lillud, quod nullü prorfus alia4 fuppenit effe in obic &o, tiuczcale, (iue rationisex vi prioris cogaition's : alterü commune cum alijs rebus, quz obijciancar inrelle&ai ; per quod non conf(tituitar ens rationis ; dum autem Dcus cognofcit entia rationis à nobis fa&a tribuit illis effe o5iectiuum fecundi geaeris . Tandé (uadetur à prio ti, ens rationis nequit cífe extra porentiá £ormantem lud, im^ neque exca ilum adum, quo dicitut formari, quia tocum etc faum debet habere in illo, et ex vi illius, (ed quan30 Dcus cognofcit entia rationis à nobista&a, non folamattin. git ifla,stexiftentia extra (oum actam, led etiam extra fuam intelle&um;nam il la videt in intellectu noftro, ergo cx vi «alis cognitionis non formar illa . Forté dices, (alum indir? illa effi cere,quia indirc&é, et mediacé iacelligit aliquid, quod non eft taà parte tci. At ncquc hoc dici porcft, quia Dcus cognio fcendo creatum intellecta 6ngere ens rationis,dum concipit rem aliter aceít, co ipfo cognofcir ré, ficut efl hoc enim modo conficit matellcétus creatus ens ra tionis;vnde ly aliteryac esl,cd mcdas ca gnitionis humane, et obic&um durnz, et declaratuc excinplo,fi eaim quis arfic mat Peuum c(fe mentituah:c nallo ao do mentitur,nec dire&é, ncc indirect? y nà itaeflà parce rei, ficuc atficmat, ergo: paritet dam Deus videt creatum intelie €tum cns rationis efficere, dum concipit rem aliter,ac cft,nec dire&é, nec indirc: éé concipit rem aliter,ac eft nam ita res: fc habet à pacte rci, licut ipfe nouir. 73 Maior cft difficultas, am poffit Deus entia tónis in fe cogno(cere abf jue ordine ad intelle&tü noftru.n, hoc enim admittendo difficile cft euadere, quin. formcet entia rationis, ita enim ex vi di uinz cognitionis reciperent ile. obic« &iuum omninó primam, quod e;t pro prium entis rationis, et quidem non vi detur negari pofle Deum ita entia radios nis cognofcere poffe, nam de facto De s: multa impoffibiia no;it ab'que ocdme : ad inteilzétam noftrum,p i2 €hy.nercm Ga  rep 332 tepugnare, equamrationalem non effe polTibilem, et vtique cognofcit Deus, uod negat, et impoffibile reputat; cum igitur hzc obie&a attingat in fe, et non intelle&u noftro,. formabit entia ratio. nis. Accedit cx Scoto r.d. 43. q. vn. im poflibilitatem in rebus formaliter pen dere ex rationibus formalibus earum, principiaciue veró ab intelle&u diuino, ergo attingit impoffibilia independenter ab intellectu noftro, et dc fa&toita co £nouit ab zterno;quando nullus extabat «reatus intelle&tus, qui illa effingeret . Necfíütficit dicere cam communi tunc cognita fui(le in fictione humana. futu ta,aut po(fibili,cum enim ab xterno co gnoucrit omnes, et fingulos actustàm veros,quám falfos à mente hamana tem risdecutía futuros, velíaltim pof(fi biles cognouit confequenter obiecta ho rut a&uum. Non íufficit, quia et(i hoc modo«cognoíci potuerint, vt obie&a no ftrorum a&uum, tàmen adhuc ab(oluté i nter ab eis cognofci potuetüt, mam data hy pothefi, quod intelle&ualis €reatura repugnaret in rerum natura, ad. huc diuinus iotelle&us impeffibilia co quiete » ergo eoríü intelligib;licasnon abet meceffariam connexionem. cum a&ibus noftris futuris, vel poflibilibus ; ficrgo poteft dare illis efle ob iectiuim indcpendenter ab co,quod cis tribuitur y vcl tribui poteít ab intelle&u creato, vi detur facere pofic ens rationis j itaq; pro zcfolutione huius difficultatis ., £. Dicimus fecüdó vtrüque effe pro babile, quod diuinus intelic&us faccre poflit,vel non polit ens rationis. Con ufionem hanc ponimus problematicà, quia Doctorem dc hac re omnino certü non u$, quamuis enim lociscitatis pro fccunda fcntentia partem affirmati? uam problematis affercre videatur, alibi tameo vcl negatiuàá infinuat, vt in r.d.8. Q.4N.vbi ncgat intcliectum diuinü, co quia omnia intuitiué cogno(cit, ficuti funt, poí(ic caufare relationem rationis, et concipere vt diftin&ta,que à parte rei non funt, vel faltim dubitaciué loquitur vt in 1.d.5 j.H. vbi quattuor in 1a ponit ; in quorua primo aic Dcü Difput. ITI. De Énte Rationis.  intelligere eífentia (ub ratione mere abz foluta, in fecundo producere lapidem im efe intelligib:li, in tertio comparando intelle&ionem (uam ad quodcunque in telligibile forte pofse caufare in fc rela. tionem rationis ad lapidem intelle&um s in quarto demü rcflexione cognofcere il lamrelationem rationis; Qua de cau(a ét Mauritiusq 8.vniaerf.dub. g.hanc cangés difficultaté, an poffit diuinus intellcétus cau(ate refpetus ronis, problematicé pro cedit dicens aíseri poíse; quod Deus hzc entiarac onis cogno(cit, vt habent efsc obie&tiuum in in:elle&u creato, vt tertia ponebat opinio, vcl non efsc inconucnics ponere huiufmodi vefpectus in Deo, vt €t habeat eísc cognitum, et obie&iuum inintelle&u ipfius, vt afserebat (ecunda opinio, quz confequenter aiebat ens ra tionis ab intclle&u diuino cffici poísc . ^ 7$ Affirmatiua pars problematis di ueríimodé probatur à d:uer(is . C) iidam ex co probant, quia inefficienca entis tónis nulla interuenit faliitas, vcl error, peus cum fit per (implicem appre en(ioné, nam non ens reaíe, quod tunc Obijcitur intellectui, non cogitatur c(se à parterei, fed im pliciter cogno(cituc exi ttere obic&iué in intelle&ta,quod nó falso, fed veté dicitur, ergo efficere ens rationis non repugaat inteliectui diuino . Hzc ratio elt iniurficiens, quia licet non it faltitas intali conceptu noftro; cü nó affirmet intelle&us nofter ens rationis c(se verü ens,cum (ciat contrarii, tamen in coconceptu improprietas quzdam vi» detur esc quatenus non ens reale;etíi nó apptchendamus eíse ens reale,apprchen dimus tamen illud ad imodáü cuis rcalis, et pet (pecics alienas, quod eft extraneo modo ré attingere, et quai aliter,quàm lit (altim modo przci(iuo, ino diuifiuo. Alij probant cx coyquod non ett de conc enusrationis, vt res cognolcatur aliter, ac lit,fed tantum qnód aliud e(se non ha beat, quàm obicétiuum,potelt autem in» tellectus diuinus tale c(se tribuere non enti, Neque hac ratio fufficit, nam dicet fuitinens partem negatiuam problema: Us repugnare, quod aliquid habeat taocü €(sc obic&tiuum in intellectu, et non in tel O&O  n " Y A «Y   tur aliter, 4uàm eft,non quidem,vc fit ens rcale;ícd quia ad modü entis rcalis concipiatur y et in illis fubicétis concipia tür císc;in quibus veré non ell,vc rclatio nemin Dcoad creaturas; crgo eo ipfo quod aliquid concipitur císequod re » vcra non«it, ncc eísc poteft; non cofor matur intelle&us obie&io à parte rei, at queideó cócipibtem aliter,ac fit, Nec di cas intelle&um in conficiédo cnte ratio ' nisconformari debere obiecto, vt cft in ipfo intellcctu, non v: eft à parterei . Quia tune fequeretur ens rationis fieri non poísc; nili per a&um veri, nami talis €onformitas (cmper adcft, quod tame cft omninó falium . Alij probant, quia licet efficere entia rationis,& ré aliter? ac eft, cognofcere afsentiendo vt facit intelle &us nofter;(it maxima imperfectio, quia interucnit deceptio,tamen ca cfficere per a&um diísenfus, et cognofcere aliquid aliter, a€ eft, dummodo cognofcatur, vt eft, nó infert imperfcé&ionem in cogna . fcente, quia per hoc fecundü omnis ab co . excluditur imperfectio, ac proinde Dcus pt hoc modo ens rationis efficcres ità Quuied.tontr. 1 2.Mct. pun,7. et Poncius en 1Log.n.97. Sed plané hocaliud nó €t; quàm dicere poíse Deum habere ali quam imper fc&ionem, dümodo eii ha beat perfc&ionem,quod cft proríus ridi culü,ctfi enim pofierior cócipiendi mo« dus deceptionem non inducat in cogno fcente, adhuc tamé arguit imperfc&ioné in modo cognofcendi rem aliter, ac fit. Accedit, Deum per actum difscnfosens rationis facere nó pofse circa impoffibi lia,cum cnim intelligit Chymeram repu gnare, equum efse non pofsc rationalem, profcáo dicitquod eft à parte reijatque ita non cfficit ensrationis At inflat Ouuied.cótrou.12. Mctaph. oscar rationis ficri per dif enfum chimerz, (cu per iudicium ; quo dicitur ; «byme:a cfi non exiflens, € re pugnans, quia per hoc iudicium non folü uir rcpugnartia chimerz, (cà nó eic chineiz; fcd ctià ipfa chimara,cuius «ft ocgavo, (cü dc qua pradicarar nega tio ;cigo hoc iudiciu babet duplex obic €&u miyucgaucnem f. et chymeram 5ergo Logica B  Quaflio V. c/fn Dew efficiat ens rationis . 333 cx vi huius judicij datur aliquod habens eife ob'ectiue inintelleciu, quod nullum efe habei excrà intellectum ; ergo cx vi huius iudicij datur ens rationis ; quod cft id;qued tantum habct effe obiectiué ina intellcétu.. A d rationem vcro nuper addu &am,quod cotum illud complexumychi mgra non exiítens, datur à parte rei, et idcó apprehendens chimzram; vt nó cxi flentem;non facit ensrationis, refpondet chimzram, vt non exiftentem duo dice. rc,negationem clumerg,& ipfam chimg ram,primü habet effc à parte rei, quia à parte rei cft negatio chimera,(zcundü. f, chimara nó habct effe à parte rci, fed «m obie&iué in intclle&tuscx quo fit cogno fcentem hoc complexü;chimzra vt no exi ftés duo cognofcere,negationc (.chimer£ cx vicuius przcise nonfacitensró . nis, et ipfam chimeram, ex vi cuius facit cns rationis,fundameptum huius Aucto ri$,quo contendit per di(senfum circa im poflibilia feri ens rationis, et hinc folait rationem allatá,falíam eft, ncmpé qp per illad iudicium, quo dicitur, chiniara eft non exiftens,non folüm attingatur repu gnantia, Ícü non exiftcntia chimcetz, [ed ctiam ipía cbimara, nam vt ex profcfsó dicemus difp.6.de Anim. q. 10. art.2, ac tenct.etiam Oauied. ipfe controu, $. de Anim.punc. 2. actus iudicij cítvna fime» plex qualitas,cuius proxin.um,& imme diatum, imó et adacnatum obie&tü non fünt terminiilliincomplexi fubic&tü, et praedicatum, fed copuh illos conne&ens; termini veró illi attioguntur. per actus Sperchentonis precedentes a&ü iudicij, illiq. coexiftentcs com aduenit; cü extrema illa nó artingantor cx viausiu dicij, fequitureuidenterperiudicidjquodicitur,chimaranoncftexiftens,nó fie ri ens rationis ; quia pcr talem aum pr cisc iine repugnantia ; iué non. ftentia chimzra, non autem ipfa chime ra, vnde conftat tam rationcm Ouuied. q eius folutionem ad noftrum argumentum falío inniti fundamento ; quod ncc eius rincipijs confentaneum cft . Alij pro €x co, quód vis cfficiendi ens ratio nis non oritur ex imperfc&ione intellc Gus, (cd potius cx perícétione, nam sim Gg $9 ham 334 hanc rónem füpcrat pctenrias. (enfitiuas, qua nequeunt lbi formare obic&tum ad fimilitudiocm proprij obiecti; Scd. neque hac ratio vrget., al/oquin probarct etie perfcétioncm in intellectu fibi conficere oLbicctum per a&sm falfum; et quia pu tatur. ratio àpriori fumpta ex. vntuerfali tütcobicéti intelle&us,rurfus ponderabi ter.infra. Alij denique diftinxcrüt de va rj: zcneribus entitrationis, et dixerunt vüvm gcnus €florman poffe ab intclle&u diuino, non aliud,tandata nimirum,.non. fi&itia, quia ip bis fotmandis vtique fal fitas. interuenit, et deccpio, quia nullum corrc(pondet fundamentum à parte rci, at nonin illorum formatione, cum inzcl lc&vsxunc tribuat obie&to,quod.lli có unit ratione fundamcnti, qua dc caufa nec firgit,nec decipitur. sed quauis hec via facilior videatur ad hanc partein pro blematis defcndendam, tamcn. folidior tatio pro hac parte vniueríaliter probat, da ente cationis tàm fundato, quamnon. fundato, quod poffir ficri à E eo . Accc dit;quod oppolità partem fuftinentcs ad hucvizebuncquód licet coznitio forma tiu €ncs rationis fundati veritaté habcat: raucne(ondamenti, falfa tamen crit ra tione obicéa immediàri, et formalis . 76 Rauoigiturad hanc parté proban dám cft, quia poteft [eus quodeumque. ensaationis.cogaofcere abíque ordine ad, «iftelle&utn cícatum » et confequétcr dae xc. illi pritt.m efle obic£tiutita& imper » qua jnterenit in fabricando ente. rationis, pritür precise ex natura obici. quod ita petit intelligijnam cum incriníc €x analeguimn includat ad ensrealc, non mifvad initar cius,& per ordincm adillud inteilisi poteft; et bic c(t modas. proptios. elir:ibilitatis cius; et quando ita intcl hgiturdici poteflintellizi, ficut ctt, quia. tiis CLE ctus.natura;vt iprelligatar p imi tationem ents realis; cum gitur tota ime j ci fccto (c teneat ex parte obie&ti, pote yt diuinus tutelledus illod: arungcre euá. adinodutn cnus.realis, quia ad. petfe&tio ncm. cis (pcétat, vx voumquodue co snotcat, ficuc cd; nec abfurdum cfl diuiTuminielle runi concipere obicétü cum Ayettcéuonc suam fecum adf. cx na.  DesEnte Rationis? 0 « tnra rei ; et per hoc folui poffant omíies rationes partis-oppofite, quz fandantur in imperfectione potentiz requifita: ad faciendum ensrationis.. 77 Parsveró problematis oppofita j quod nequeat diuinus .intelle&tus entiaza rationis cóficereycx oppofito co FÉ eft proba imperfectio, intérucrit in fuss i picos non oritur przcisé cx natura obie&i, (cd ex noflro prz(crtimimproprio, et inadaquato concipiendi modo, € faz pe fz pius cócipimus,qua: nó funt diftincta, vt diftin&ta ; qua non funt relata,vt rela ta,quz (unt ncgatiua,& priuatiua,vt pofi: tiuayin quibus omnibus apparet res cone Cipi exiranco modo,& nào quales süt,hoc autem repuguat perfe&ioni diuini intele lc&us,qui res cognof(cit vt süt in fcipíiss et idco cum entia rationis non fint in rcbusipfis,nó poteft cognofcere ibi effe v. . g:dillindlioni vbi non cfd;rclationé, vbi pócft viu iu dui itc actingece ipint » lianc impcrfc&i cogno(cendimrodam,fed nequaqu&co vti ;. poterit etià attingere entia renis 'cognoícendo fictiones ab intclle&u noftro futuras,vel poffibiles jcuarü süt obie Cta,non th.jlla attingere in (cip(oy& hzc 778: problematis. magis: coníonat com muni modo loquendidc ente rationis. : 78. Inoppotitüarguitucprinto, quod Deus non cognofcatentia racionis: à no» /bisfa&a ; Tum quiacfto attingat omnes . fi&ioncs noflras:, nomproind: Jiccndus. eft cognofcere cns rationis, quod per cas eflicimus,quia vclatt ct idem nume ro ens rationis per illas machinatum ab intelle&uaoftto;& hoc rationis iia dependet ab actu illo. inteileGus crcatiyvt n oca: pendere repugnet ; tingi ^ens fátionis ibo dipiciuim ad (imilitudine illius, et ncque ltoc,. alioquin nonattingc ret ens rationis à nobis'faGtum, (cd aliud €i fimile .. Tum quia fi cognoícendo fiQoncs notlrasatongic etiam fis aentas, quz iunt earam obicéta^aam illa cogno(cctad moedüentis,quia (ic continttur tn ca fictione,ergo efficit cns racionisyquia boc cft coguofcecc noncns ad i; d cie Ls nOgquia.iftad cns d ox 6 Muy may &is, Tum tádem;quia etiamfi illa cognoia vtà tob fads. tamen quia recipiunt nou e(icobie&inumab .intelle&tu diuine, tàquam ab integra caufa, nam ad jllud,vt ficinon concarticintelle&us crea "crus,erunt entia rationis ab ipfo efformatanoaurem ab intelle&tucreato.Réfp.ntelle&um diuinum cognofcecidem ensrationis à nobis fa&tü, quod licétinefTe, et fieri ita pendeat ab acta illo intelle&uscreati, vt fic nequeat ab alio dependere,poreft tam ab alio actu VA RAD incognofci modo meré (pe«ulatiuo,& vcluti ineffe fignato, et in dioc fenfa pendet à cognitione Dei.A d. $mmediate, et formalirer cognofc it i!la "ficuti funt,quia videt effe figméta, et en"tia rationis, et mediate foli attingit illa rhodü entis; quatenus videt fic etfe o"ebieéta noirorum a&uum . Ad 5. dat illis ie(je obiectiuom exttinfecum, X denomidatiuum, quale eft illud, quod conuenit leiam entibus realibus,non aucem intrinfecum, et tormale, quod foli conftituit ensrationis ex di&tis concl. 1. et idcó li'cé illud cfle obic&tiudá primi generis fo lo pendeat intelleétu diuino;non idcirco 'dicantur ab eo cntia rationis ficri,fed tátuni factajvel factibilia c íci. '79 'Secundo, quód polit facere ens ra itionis; Tum quio;vcarguit A mic.cit. vis efficiendi: ens racionis perunet ad perfe"€tionem intellectus creati,ergo nó dcbet ;denegari diuino, probatur a(fumptum, quia-oritur.ex lacirudines& vn ucrüalitate « Obiectiy quz vtique ad perfectionem po"teaug (pectac nam quà potentia ad: pluta (e extédit;có c(t perfectior, et idc vis €ficctiua enis rationis negatur porentiz 'fenfitiuz ob cius impcríectionemyquia 5 "atcuatür ad ens determinatum, ranquá ad 'Obicctum, putat ad rem tenfibilem. Tum quia vt arguit Fuent.cit.deratione mtellectus cópt chendeatis cft, vt obieciü om ni modo; quo cognoícibile eft, penetrer, fed priuauones, et angcli nó fol si (e, fed admodum altcrius (ant attingibiles, "érgo à diuino inxelic&u ctiam hoc mo.:do atungi poffunt fora;ando encdia rationis. T táaé,quia Deus cognotcit priuationcs& ncgationcs,qua funt non entiay  €4n Deus effciat ens rationis . 335 '& vtique per modü entiü, quia nihil e(t per feiatelligibileinittens, et vt Doct. r 'q 4: vniaerfal. nihilintelligitur (ub ratio nc non entis, et bac nece(Ticas communis cit omci intelle&ui quia won fandatur in imperfcó&ionc intell:genris, fe. in ipfa matura obicéti inrcllisibilis ; ergo &c, ;: Reíp. negando alfumptit cü fua probá tione, n .n. ita patet obiectum ade quatum intelle&as, vt ctam fub fe dire&? «Gprehendat ens rationis; imo ex Doc&torc 1.d.3.q. 3. folum ens reale cft obiectü primum primitate adequationi$; quare ex latitudine fütobieót non hibet, jiod ferri potlic in ens rationis, n' à in virtuce entis realis, concipiédo eas rition.s ad modá& eius, et quia talem'collationm n5 entis ad ens rcale ne jui: fenfus facereob Tuam materialitatem ex Scoto quol. t 7. C. ideó negatar illi vis cfficicnd! eas rationis,quz camcniniatellectu nà ett pecfectio timpliciter, [ed perfeétio (üppiens imperfcé&t onem, aut potids imperfectio, et impropri.tas in concip eedo;nz; hoc c(t mirum, quia età vis refleziua tribuirur intelle&ui ob etus fpirrtual:tatem et negaiur fep(ui ob eius impecfcQtionem, et tamé formal.ter non reperitac in Deo « Ad 2.vilet affumptum de: modis non inducentibus impctfzQionem in. comptrehendente; qualis eft ille, 4:0 ens rationis elicitur, alioqui prob ret etiá rcs a Dco cognofci debere cuin diícuríus cum hoc quoque modo fint cogaofcibiles. Ad 5. perfzétus modus cognof.éd. negationes, et priuationcs non cft ;llas. attingere dircété per modum cnus., fed induecté ius dicio quodam diu:fiuo, qu» modo attin-Simuscaecitatem conciprendo in calt or» gano non effe potcntià vilitiam, fic cn; m cogno(cuntur, acuti func, X per mo-lü no enus, et hoc qutdem modo -ogonofcuniuc à Deojinquo nulli imercaenic eas cÓmis» Quia nop concipiuntur ad modum entis. «90 Tertio? contra probucar ao police Deum efficere enscacionis, Tum quia vis cfficiendi ens rauonisnon ram. gcndct. ex. imperíectione obiedti iei pub quà intellectus, quioonada-juai obiectum comprchendens,nec incoitiué videns, ead (at in co diftinctionein rationis, et alias ego  336 intencioncs logicales, quz fiunt per abftra&ione. Tum quia tuac cócipere poffecque non (unt diftindta, vc diftindta, qua non (unt relata, vt relata » et priuatiUa,vt pofitíta; et cófcquenter rcs aliter, ac fint. T à tandem quia entia rónis dicütur formz fi&as prfertim, quz nullum habent (ündamenti inte, ergo oequeunt à Dco ficri, alioquin fingere diceretur. Refp. negando aiTumptum, quamuis enim quzdam cntia rationis ex fua intrinfeca ratione formentur ex imjxrfe&à apprehenfione rei, vctorté (ant relationes rationis in argumento ra&z, tamé vniuer(aliter loquendo vis efficieadi ens tationis pédct potius ex parte obiecti intellectus,quod cum fit cns, intelle&us vo lens cencipere nihil, cogitur formare ens rationis, quia n:hil concipere poteft, nifi füb ratione cntis,& ideó non eft abíolure affereadum Dcü nullum prorfus ens rationis efficere ; quia etiam intclie€&us circa obiettü cmt vifum potcít formare ens rationis, m relationé vi(i, ac intuitiué cogniti, de quo vide Lichet. I.d.8.3.5. in$. Preterea intelleius innitiurs. Ad 2.negatur in cflicienria entis rationis (emper miíceri errorem, et rem ' concipi aliter, ac (t, quia e(fe, quod tunc intellcétus tcibu;t non enti, et effe di(cretum, vcl relatum, quod tribuit non diftin €is, et non rclatis,non cl rcale,fed ronis, et cócipit non ens (ub illa ratione entis, que illi conuenit. ex vi intelle&us ; inquo nullus interuenit error, nam concipit nó tclata rcaliter, vt relata racione, non ens tcaliter, vt ens rationis, et quamuis in hac conceptiontecogatut cx natura ipía entisrauonis illud concipere ad inftir veri entis, nonob hoc concipit illud, vc verum ens realc,(ed ad cius fimilitudinem, quz duo niultum diff:cunc, nam in prima có€eptione eft falticas,& error,non in fecüda, imó eo ipfo quod ens rationis concipitur ad iníLar entis rcalis, concipitur, vt eft, ob incrin(ccam analogiam, quà habet ad illud. Ad 3. nonomnia entia rationis dici ficta, nam illa, quibus correfpondet à partc rci fundamentü, proprie non (uat figmenta ( nifi forte traba diceré tur per cóparacione ad entia rcaliaquorü Difput. LIT. De Éwte Ratioiis vmbiz, et (pectra dicuntur ) vt infrà eg Scoto dicemus q.4.vn:uerf. in fine, et $. Met.q.1 t. ab initio ; (ed quicquid fit de antecedente, negatuc cquentia,tanc n.Deus fingere diceretur quando ità cóciperct impollibile, wt illad affirmaret effcy at Deusità cócipit,vt fimul neget e(Te, q nó cft fingere, (ed pou? cuectere figmé tü,vt bené aduerut Arriaga. (ck.4 n4 1.  4n Ens Rationis babeat proprias affe» G iones, C que [int. 91 N2: quatimus hic, nü entia rationis habcát proprietates,que ab ipfis veré fluaot, (icut. n. nó (unt proprié entia;icà nequcunt habere veras proprié entia ità nequcun: habere veras pas priccates ab iptis veré Bué&es. Qa 5 modá ergo dicuntur entia per (olam ana log à ad ens reale  ità quzrimus r tatcs,qua tales dicátur pcr analogiam veras proptiecates 5| et quatenus ad mo« dum illarum concip: poflunt, Dc. Dicimus [.rimó Ens Rationis habere f fuo ordine proprias affectiones. Conclufio elt Scoti 4.d. 1.9.2. I.& q.6. vniu. vbi efto in !pecie loquatat de fccundis incentionibus, et vniucr(ali log'co, doótrina tá commun; clt, et probatut, tü quia, vt ait DoGor cit.in entibus rationis non falum inuenitur przdicarum in quid., et przdicatum in. quale effentiale, fed enam io Quale accidentale. conucrtibile, quod e(t proprium,  vtinductione probari poteit in omnibus, tum quia formari pofluot de ipfis propofitiones, nedü in primo modo dicendi pet fe, fed ctiam in fecundo, in «uo propria pa(fio dc fuo (ub:c&to prz dicatur ; tum tandem quia (i babet fuo modo effcntiam, crgo €tiam, et ptoprictares ab ea fluentes ci proportionatas,nam quamcunque cífentíam propri comitantur paífioncs . Contra obijcies ; Tum quia proprietas ità fc hibet crga lubicctum, quod ex natura rei diftinguitur ab llo, ab euis quid ditatc fluit, et e(t minus ens illo,(cd oulig affectiones cogitari poffunt, quz ia 4e. habeant cr3a ens rati onis;non.n. cx natdra | Queft. VT. De eius affellionibu:. | Facti diftinoui gofsentab ente rationis, um non cxilterent à patte rei, nec pof. fent ab cius quidditatc fluere, cà ens cónis nullam habeat cfficicntiam ; nec po(funt effe mious en co, quia quod cft minus ensente rationis, cft penitus nihil, Tum qaia tales paffioncs non effent rcades, vt patet, ncquc rationis, alias contit effentialiter (ub ente rationis, et dc iliis eflentialiter predicaretur,quod gnat cuilibet c(fenciz refpectu propriacum pafionum. Tum tandem, quia dantur quzdam enria rationis ; qua aallam habent determinatam naturam, eo «uia nullum habeant à parte rei fundamentum,vt func chymerica » ergo faltim ita proprias pa(Tioncs habere nó pofsüt, quia ilz petunt determinatam naturam, ^ áquafuetc concipiantur. 91 Ref(j.conditiones proptiz paffionis a (li ia maiori (folum affectioni bus rc timpliciter couenire;at fecü 'dümquid poffit etiam conuenire affc"€tiomb.rationis, nam (uo modo concipi unt, et fluere abeffentia entis ratiohis, &ab illo ex natura rei diftingui, et tle minus ens co nec ob id (zquitur effc othil proríus (ait Docror cit.q.6. vniueríad 4.) quia ficut in entibus real.bus "dantut gradas in eflendo, nam accidens €ft minus ens fübitantia; nó tamien oihil, ita (uo modo admitti dcbét in entibus r&tioms, cum omninó concipi debeant ad inftar coram. Ad 2.licut ens rcale ob fuà tranfcendentiam praedicatur de (uis paffionibus, vel quidditatiué, vt aiant Thomiftz vcl denom;natiué, vt nos, et idcó e(lentialiter non continentur (ub ipto, cum proprié, et formaliter non iit ens rcalc, (ed cantü aliquid cius ita pati modo dicendum de ente rationis. Ad 5.chymerz et fimilia entia rationis fuudaméto carere dicuntur, et nó habere determinatánaiuram non quia nullü habeant prorfus fundamenrum, et occafionem à parte tei nec quia nó habeant naturá fibi proportionatam, fcd quia fundamentum illis correfpondens à parte rei no determinat nos ad illa Gegend hoc pouus,quàám illo modo, ficut nos determinant fundaméta, quiz folent correípodere determinatis cn537 tibus códis, et (ccundis intentionibus gc ncris,(peciei, &c. potelt igitur ipíis ccá adícribi natura (uo modo determinata, &c affcdtioncs illis corre(pondentes; imum hzc ip(a critcorum aacra, vcl affe Gio ncceifaria, quàd fingi poffint quocüque modo ad libitum notlrum, et pet hoc e(fcatialitec (ccerncacur ab. alijs entibus rationis qu: aon po'funt fiagi, nili illo modo, ad quem nos deterainat, et im. pellit fundamentum illis corrcfpondcng à parte rei, vt magisexplicabitur q.feqe 95 Dicimus 2. ensrationisin comuni habere (uo modo omacs illas proprictatcs, quz conaeniunt enti rcali in cómuni, ad cuius ia(tar concipitur, et pariter entia racionis in particulari habere proptietates illorum entium, ad quorum in(tac concipiuntur, Pciuia pars concluGonis probatur, et explicatur, ens rcalc habct. yropriccates limplices,vt vaum,vscuary onum, et diliunctas, vt contingens, ne» ce(farium,idsm, et diuerlum, fin:cü, et infinitumy(cd omnia i(ta poffunt fuo n;odo adapcati entibus rationis,ergo &c. Prob. minor, quodlibet cnim ens racionisin fe eit vnum (uo ino-lo, quia in fc indiui(um, et à quocü uc dittiodtü ; vnde natum e(t ad quode ü uc cóparetur idem, vel diuere (un (uo modo cife; eft etiam fuo modo verum in cllendo, fi veritas, quz elt paffio enc;s, declaratur per ordiné adzquatiodis ret ad intelle&ü ; etenim ét ens ra» tionis natü c(t terminare cóformitatem cognitionis ad ipfum, et hoc prztertim, quando fa&um per priorem actut recog tatur inde per alium polterioré, && rcflexü, p qué veré aciazicur, trcuti ett, vt (upra declarauimus, at uc idcÓ propriam haber intelligibilitatem, vc aic Do &or 2.d.1.q. j. B. nam ficuc habet catitatem ad modum entis realis, ita et in» telligibilitatem . Neque hiuc inferas ip» fiim ede tantü per accideas ince;ligibile imó ficut eius eiden.ia conuttic 1a hoc, quód cogaofcatur ad modam entis reas lis, ita hioc inferendum efl per fe cósenie re illi quód fit cognofcibile ad modü lteriüs. Habet etiá bonitatem (üo modo nam (ze videmus vóluntatcin fecti in bonum apparens, et fictum. Po;tuot de«nique nique étiam fuo modo applicari enti ra' wienis affc&iones difiun&z. finitum,& infinitum;neccflarium, et contingens (li«et aliqui negent) vt conftat,quando Dcü concipimus ad nodum venerabilis fenis fempcr durantis, et infinite virtutis. Probatur ctiam et explicetur altera "pars conclu(ionis, nam proprietates entium rationis correfpondere debent fuo modo r«busillis, ad quarum inflar:con. «cipiuntur, quapropter fi concipiantur ad moduri fubftantiz non habebüt proprictates accideptisyfed fübftantiz,(i ad modü accidentis, € contra;& paritér (i cóci piantur ad modi entisrelatiai, nó habe(it proptictates abfolutorü,fed relatitmotü, fiad modum entis abíoluti € contra. :94 Contra obijcitur 1. quod etia ra. tionis non habeant propriam veritaté;& jntelligibifitátern. Tam quia hac e(t propria&"idgquáta paffio entis realis,vt do «et Do&ót 1/0:5:q. 3. Tum 2.quia obic. 4&&um concurrit cum potentia ad cóproducédàm (ui notitiam;at ens rationis ncquii partialiter producere (ui notitiá, c hzc fit ens teale. Tum 3,nihil cft intelle&u,quod príus nà fuerit in fenfu, (cd ens rationis fub fenfu cadere nequit .Tum «4. vel cflet prius ;lla cognitione, per quam actingitur,& hoc non, quia per ipfam accipit e(ie, qua ratione ncc ét poteft e(fe fimul cü ea, vel pofterius, et neque hoc, quia coghitio in illo priori ad nihil tcrminaretur « Tutm f. qnia de enribusrationis praefertim fi&is non dotur fcientia, quia non habent certam naturam, de qua determinatd. paffio fit demonítrabilis, et . idcó Scot.quol. 3. ab initio docet entia ratjonismeré ficta, et quz conuadictiomem ic ludunt, nó cíle per fe intelligibilia. Tà 6. obiectum fpecificat cegniucncm, quz cum fit rcalis, debet rc Ípceaficatiuü reale . Tum 7. obiectum eft menfura cognitionis, cum tota perfcótio cogn tionis mcea(urecur ex obieéto, at ens rationis nequit cííe meníura cognitionis, qu cft cns rcalc, vt Scotus docet 4. d.1.9.1.füb S. quia ex 4. Mer, meníura eft perte&ior menfurato. Tum demuin quia cognitio diiit rclarionem reàlem atüngenua ad obic&um;quod pcr ipfam Difput. 11 1.-De Enté Rationis. attingitur-ex Scor. quol. 13.:at relati realis expofcit terminum. realem. 95 Refp. ad 1. Mauritius q. $.voigerf. '$. Quantumadtertinm,q»licetintelligibilitas motiua fit propria paílio enrisrea lis,terminatiuatà cfteómunis viriq;quia obie&um adaquatü terminatiad intelletus non eít.ens reales (cd communi (Time fumptá ad reale, et cónis, quz rcfpontio innuiturà Do&orequol.. ab inito; fed quia inferre videtur vnitiocationem entis cóiflimé,quod rc vera z:quiuocim eft ad reale, et rationis, idcó aliam (ubdir.cefpó fionem ab omnibus Scoriftis receptam, qp ficut ens rationis e(t ens per reduction ad tcaleita eftintelligibile per redu&tioné ad illud, na ensrcale cóítituitur obie&um adz quatum iatcllectus per duplicé primitatem,vt docer Scot.cit, f. d. 3. q. 5. $. Quantum ad fecundum. articulum, comm(ünitatis, per quam fub.e continet omnia, de quibus quidditaciué predi tur et virtualitatis, perquam fub fe tinecomnia,quz quoquomodo ;n co vi tualiter continentur, et abeo, origine ducunt;quo feníu entia rationis dicuntur in realibus contineri fundagieutaliter, et inchoaté, et fecundz intentiones dicuntur ofiginari à primis et hac ratione citur ens rationis per. fe iatelligibile, nimirum virtute cnus realis, in quo funda wr, quz folutio c(to pra (errim inferuiat pro enzibus rationis fundatus, vt declarat Tatar. q. 3 -przamb.dub, 2. deferuire tf ét post pro al:js,quia vt fupra diximus in hic quaft. omne ens rationis habet aliqualc fundamentum à parte tci, qp quado tale non cft,vt cogat ad lic illud cffingédum;unc ens rationis dicitur nofupdatá. Hac quidé re(ponijo optitna cft,fed vc aduert.t Barg. t.d.3.q. in illud. $. Quan tini ad 1.art. procedit um de obiecto mo tiuo,nà in ratione mociui ytique ens £a« uonis reducitur ad reale,no uh in ratione tzcrm:natiui, quonia ratio terminatiua nó pot fapplcri, vt cóftar de creaturis in di  uina ciientia,ybt licetnó moucant,terininant tamen,ideoq; erroris notat Lichet. quod ibidem dixerit fecüdas iniéciones tcduci ad primaséc inrónc terminatuui, et laudat Vigcriü, qui ficut ens ronis ttatuit nL o o iiio X ;E we P WA Quail. FI. De eius affectionibus. tuit effe alterias tonis à reali ; ita 'ponit duas intelligib/litates terminatiuas correípódentes illis vna erit fimpliciteralia fecundü quid, iuxta illorü entium condi. tionem ;;neq; hinctimendum cft inferri Ic iscomuni(fimé süpri, iaratio mouÉdi, li foret comunis, 1ntret comen nan ey: vs ratio verminandi,inquit .vi au.q.3yaiuer(.in fnci& Barg.cit.in$. 4d que fitotiem;quomodo ctiam hinc non cogiponere vnum obiectum terminatiuum intelle&us-ex Scot.in z. d. z4.ad 2. 96. Ada (epiusdi&ü eft aff'amptü valere de obiecto motiuo, nó de terminatiuo, qualc ponitat ensrationis .. Ad 3; ait Dodor q. 3.vniuet(, ad 5; a(iumptü vale. re de illog eft primü intelligibile pro fta ui ifto,quod eít quidditas materialis, vel fenfibilis,non auté de omnibus per (e intelligibilibus., multa enim intelliguntur non quia pecie faciant in. fen(u., (cd per Sc Hexionem intellectus, quare nó cfl (cnfus. illius a(lürbpti, qp nihil cft inincellev   €u,quin prius fuerit in fenfu períe, et immediate, quia res fpiritualcs intellipimus,yc Deum,& Angelos, quz (ub fenfu non cadunt; fcd vt notat ibi Mauritius ex. Ant. And. 1. Met. q:5.art. 2:quod priusnó-fucrit in (enfa aliquomodo; vcl per fe, et immediaié,vt colores,vcl per accidens, vt fübíizutia, que cognofcitur medijs accidentibus ; vcl fecundü fuas pattes, vt hir€occruus, mons aureus, vcl per effectus; vt eus, et Angcli,yel per fimilia,vt cü cognolcimus abí(cntes peripforü 1magines, vcl.per-oppotita, vc afpera per lenia,tencbras pcr.lucem;& in hoc fcnfu falsü cft, gy €ns rationis nO (uerit infcn(u,quia occafioncm iliud fingé4i habeinus à re (enübil;ynéque cognofcitur ab intellc&tu, ni i. adinttar alicuius rei aliquo modo à fcnfu: cognitz. Ad 4,cít fimul cü ea cognitio. nc,per.quarm fity;efto pcr noftrü cocipien: MOD, poflit dici pofterius ca; quaicnus peripíau accipit cüc,. eíl aut pricscognitione rcflcxa feqocnii;pcr quá atn. »Ad $ cria de fictinijs poteft. haberi fcicutia, cü babcap: patíicn.s. de iptis demo(trabiles, vr patet cx dictis có-&Lr.& q&comunite: diciur dc illis aon: 339 habcti (cientiam, id non debet. abíoluré intelligi, fed coparatiué ad alia entia rationis fundata; quatenus dc illis nó potett fcientia inftitui in tali grada certitudinis, qualis habetur de iflis,.& fic debet Doct, intelligi loc.cit.fi ibi loquitur de figmentis,rern.vcra-de illis loquitar,quarira pet fe primo contradictione includunt,vt nedum eífe in rerü natura repugnet,verame etiam ob manifcftam implicantiam nequeunt intelle&ui obijci, vt vnü intelli« gibile, quod claré coliigitur ex eius verbis. Ad G.obic&ü (pecificat cogpitioné nó intrin(ccé, fed extrinfecé tn, vt (epe docet. Scotus,& ideó hoc munus fuo modo poteft ctiam enti rationis conuenire . Ad7.licet ens rationis nequeat c(íe menfura füz cognitionis quoad perfc&ione, póttamen cile méfura quoad. veritatem, quo fenfu de rcla:one menfurabilis ad meníura Do&or loqui videtar quol..13. M.& O. et proptié dici folet relatio cóformitatis actus ad obie&am. Ad 8. (icut in notitia abftcactiua. dáur relato. rcalis actingentig ad obic&um noncxi(tens cx Scoto ibid£, ita dicendü erit in notitia en tis rónis;nec in tel:tionibus tran(cendentalibus,qualis cít illajincouenit c(le ad tec minüm non realem,. vt patcbit difp. dc Relat: quia earum realitas potius fündamento fpcéanda cft, quàm à termino. 97 Sccüdo arguitur, fi ensrazionis e(t intclligibile, vel cognofcitur per propria . fpeciem,ycl per [peciem entis realis;nan primü, quia cü'ensratienisnon fit obie&uin motiuum, propriam fpecie caufare : non poteft ncque sm uia fpecies difpa« rata nó poteit. cau(are nodtiam alicuius. obicéti difparati,vt per fpecié hominis nó. pollumus.venire in cognitioné.Iconis, vt Scot.docet 2.d. 3.3. 10.. &. tamen magts aliimilantur adinuxcé homo,& lco,quam ens-tealey et rauonis lcd pecicsiotantil: reprefenta: aliquid;quia eft eiusfimilitue do, ergo [pecics.cptis realis. nullo modo Feprzicngare potefl ensratiópaSs.lefp. dilcieparc BieGtorcs, an ensraetionishabcat propriam fpcci&imprefsagoan potius cognoí«arüz folum per (pcerem.entis tcális,in quo fundatur, et ad Cculusefumilitudincin cocigitürg Vrique ipte 346 bile puxant Cóplat.difj.2. Log.q.5.n.19. Atens rationis non habere propriá fpetiem impre(fam manifefté coliigitur ex Scot.q.3.vniuerf.ad 3.vbi innuit entia rationis intclligi per re flcxjoné intellc&tus, et nó per propriam ípeciem,quod non eft ita intelligendum, vt intellexit Bonctus in pradicam. cap. de relatione, quafi vio actu producantur; et alio reflexo in-telligantur,codem .n, a&us;quo producüturycuá inielliguntur, com eorü produci fit cognofci;& eft exprefía Scoti do&rina in 2.d. 1.q.1. art. 2. vbi ajt non prius haberc entia rationis cfle intelligibile, q sntellectum;& licet 2.d.1 .q.5. B. vidcazur ipnuere ; quod folumio actu rcflexo intelligitur ens rationis,&quód in dire:&o producitur, velut modus objecti,non obiectum, iam fuperius explicatum eft Q.zatt. zinfol.ad 1. quod in cognitione &cílcxa cognofcitur, ficat eft, in. priori vcr, qua formatur; cognofcitur aliter; quàm fit, quia attingitur ad modum en1is rcalis. Qaod a(t ens rationis non habeat propriam fpecie impreffam; Proba 1ur,quia bac (pecies nequit e(fe producta ex phantafmatibus, cá ens rationis nó üt $cnfibile,& confcquenter propriü phantalma nó habcar,neque etiam educta eíle poteft cx ipfo ente rationiscü ipfa it ac cidensreale quod nonnifi ex reali (ubie-&o cit cducibile, Accedit, quod matcria prima non cognofcitír per proprià fpc&iem (ed per analogiam ad formam :. Phyí.7. i1& relationes rcalcs, et cia tranfcendentia proprià (peciem non habznt ; ' wt docet Bargins 1.d.3. q. 1. in $. Quinto dico quod iii a, ergo tanto minus ens rationis, Quod cít infcrioris conditionis omnibus :flis, ficut igitur materia ccgno fciuir pcr analog;á ad formam;vniucilaJia, et tranfecadentia per fpecies infcriotisin quibus continentur ; et relationcs per fpecies abfolutori, in quibus fundanaur, vt ait Barg. fie in propofito entia rationis ccgnolcétur pcr fpecies entiü realium, in quibus quoquomodo fuodantur, vt hircoceruus per fpecies birci &ccerui, et omninó pcr analogiam ad ens rcale. . 98 Etcum dicitur in argumento fpcciem yn:us obie&i di(parat caufare non Difput. 111. De Ente Rationis . p notitiam alterius, &c. R efp.fpecid minis elle magis difparatam à leone, q; fit fpecies entis realis ab ente rationis, quamuis enim in cfiendo magis affimilétür homo, et leo, tanicn in reprzfentado poffunt conucnire magis ens reale, et rationis, ficut duz (uübftantiz magis in ef(endo inter (e conueniunt,quàm cá acci dente, et tf in reprzíentàdo magis, conuenit accidens cum fubftantia, quàm vna fubftantia cü alia,nam fpecies reprafentatiua fübíLantiz accidens eft ; non fübftantia; fic igitur 1n propofito, quia fec dz intentioncs virtualiter continentur ia primis, dicere poffumus, q» (pecics entis realis, licet fit reprafeatatiuum formale folius ent is realis; ideoque per fc primo in cius notitiá ducar, tame cft reprafentatiuum virtuale ctiam entis rationisidcoqs fecun darió in eius notitià ducere valens; Ncc inconacnit ipecicsobic&i vnius generiscfle virtuale reprzfentatiuü obie&ti alterius Braripe Barg.cit. quando hoc continetur in illo; quia videmus (peci albedinis effe virtuale reprafentatiuii fie militudinis in ca fundatz quamuis fit alterius generis; Et hoc eb magis in propo. tito dicendum cft, quia dicimusensrónis   quando incognitionc directa artingituf    per fpecié enus realis,non cogno(cit ada uaté  et licut efl, quia cognofcitur pet peciem alienam: quando veró initione reflexa attingitur, ficut eft, tüc dicendum cit nullo modo concurrere fpccicm enris realis 4d cam cogaitionemyfed tota a&tiuitas tribuenda eft virtuti reflexiuz intelle&us, vt inauit DoG. cit. q.5« vniuctf.ad 3. Mauritius ibidem.$. $exto dubitatur, in folutione ad primum. : QVvV£ESTIO VIL Quotuplex fit Ens R«tionis. . 59 Elcbris, ac inScholis frequens E diuifio entis tationis eit illa in ies fpecies relationem, negationem, et priuationé,quá afferunt; et recipiunt Re€entiores omncs, vt traditam à D. Tho. 23.de veritart.1.& 1.d. 2,9. 1. art. 3.& : 19.Q. I.att-1. ita Suatez difp. $4. Met. Ícc. 3. Didacus difp.3. Log y Ae d qf   di« H ^ P j2 ^73 : ] Pr i T " . lia : Fa Za E. dom modum, v; valdé improjtium e Eua. VIT. Quotuplex fit Ens Rationis. 23 «tife&t.4.q i dart. 3. mc 46. Àkoc DAE UOS fasdurac. 1t. «]» fRuuius tra&t, cit. et alij paffim. Comp $4. o. de S Th. ferant Complut.di(p.2.q.4. Io. de Q. 2satt. I, fed bimembrem, .(. in negationem, et rclationem' rationis, quia (ub negatione amplé fumpta etiam contine. «tur prinatio, et hoc modo teftantur tra-dià D. Th.cit. € q.5. de malo att. 7. vbi «€n5 tationis immediate diuidit iu rela. tionem rationis, et carentiam, et hanc in negationem, et priaationem. 'ed quocüique modo tradatur hzc ditifio, (emper graues paffa cft difficultatcs. In primis .0. non videntur rccte a(lignati, vt (pecies entis rationis, negatio «X priuatio, quia cftó non fint entia realia, non proindé inter entia rationis formaliter computanda funt, cum veré dentur à parte rci, non quidem vt entia reapriuatiga vcl negatiua ; vt arbitratur Mct.difp.2. et Fuentes t1. Phy(. c gen cum multis alijs (hunc .n. «onfutamus difp-4Phy(.q. 1 art. 1. ) (ed vt amorioncs rcales entiü quatenus nullo.cogitantc intelle&u veréjaer cft rencbr "4 niger, non albus. Q)uà fi dicas cum Suarez, et al;js hic non fami ncgationem, et priuationem, vt (unt amotioncs realium entiam, fic.n à parte rci repcriuntur, (ed quatenus concipiuntur ad modum forma pofitiuz, vc cü inzelle&us cócipit caecitatem in oculo per modum formz pofitus tollentis vi(um, fic .m, funt aliquo modo entia,non tcalia, fed rationis. Contra ctt,quia negauo,vel priuatio, vt cócipitur per modum forma polüiriuz;nó cit priuatioyfed forma po(itiua fi &ta ; et negatio, vel priuatio in fc materialiter (e habet ad ens rationis, et velati (ubit ratum quía eft id, cui cribuizur cile rationis cx dius Q.z. art.2. ergo vt tales nunquam íunt entia rationis, et rat10à priori cft, quia intelle&tus format cnsrauüonis illud &ingédo ad modd cntis potitiui, €t ipa non «ntia, et negationesrcalcs, crgo nullü daiut cns rationis nega: tiuum,íed omne cít pofitiuum, vt innuit Do&or 4-d.16.q. 2.ad 1.in oppofiti; Et 34 pet hoc reijcitur folutio, quad ad hinc tónem affert Blanc. cit. vbi vult tantü ens reale, ad cuius inftar ens rationis concipitur,e(sc formam pofitiuii, non aatem ipfum ens rationis . Hoc prorfas talsá eft, ná li ens rón's formati debet ad inftar entis tealis,cum hoc fit forma pofitiua ralis ctiam etie debet ens rónis, non quidé ve-r&,& realitec fed fi é,& fimilitudinarié, alioquin noncíf:t ad in'tac illius . 100 Soilct etiam prafata diuifio' ve» fellivelat in(ufficiens, et diminuta ; nam przter enumerata dátur alia entia rónis, qua coníucuetunt appeilaci fizmenra, et entia prohibica, vt chrmera, et hyccocec uus, hzc.n. ne3uc ad relationem, aut priuationem pertinenr, quia dum finoitur y nonconcipiuntur per modum relationis ad aliud, aut per modam carentiz in (ubic&to apto, vt fingi folet priuatio . Ncquc pertinét ad (implicem negationé, et veluti extra genus,quz ab omai fübiecto p'aícindit, quia negatio, vt ens rationis Ítatuitar, dicir carcotià form conceprá ad modum entis extrà fubie&tum, at chy.mzra non dicit carentiam, fed aliqu: pofitiaum,.(.animal dam per fc vná €x hominc, et Icone copofitum.At inquit Gd Suarez cit.fcG.4.n. 10. et fequuntur alij, omnia hac figméta fub negatione comprchendi;quia (unt fimpliciter non entia. Contra cft, tum quia hac ratione,vt beaé notat Auería,ctià relationesrationts (ub negatione cótinerentur, quia fimpliciter (unt nó entia ; tum quia vt ait Blanc.aliud cít cócipcre negationem animalis, quod fimul it homo, et leo per modum vnius compoliti, aliud verà concipere animal fimul hominem, et lenem, quamu:s igitut ens racionis primo modo formatum ad ncgationem ípectare poífit, tamen ens rationis-fecundo modo fidum c(t prorfus ab ea diftinctum ., Adcó alij, vt faluent fufficiétiam illius diuifionis, inquiunt hzc ; et fimilia entia rationis cffc fi&a (incfundamento;,& idcircó in ca non includi, quz folü eft entium rationis habentium fundamentü ia re;1tà Didac.& Complut.cit.ex Suar.cit. n.2. Quz folutio nihil prorfus valet,tum quia plura fuot entia HM Du 342 fandamentum in rc, qua excogitari pofÁunt in alijs przdicamentis à relatione, imó illa ipfa:, quz fingunturin pradicamento fubftantiz chymcra, et hircocernus ron omni proríuas carent fundaméto, vt poftca dicemus; tum quia € cotra inter fpecies diuifionis allatz aliquod ens rationis continctur non habens fundamentam in.re yt negario extra genus, quando concipitur vcluti rcs per fe cxiftens, 1o1 Aacerf.loc. cit. maluit przfatam dinifionem in peregrinos feníus deduce re, vt cam facerct fufficicntem, quàm deferere, 'nquit enim, quód primo concipi potcft ens rationis per modü effendi ad aliud, et hoc efle relationem rationis; fecundó pec modum c(Tendi in alio velut in fubieéto tine ordiae adaliud,vt ad termi num,&-hoccíle pri uationé;de cuius róne eft cíic infübic&o ; tertio (inc ccípectu adterminii,& (ine modo cflendi in (übie&o per modü effeodi in (c, et per (e vt cum concipitur chymera, et hitcoceruus, et hoceftnegatio,quz non neceffarió ad fuübie&um determinatur, (ed zqué bene faluatat cxtra illud; itaque tria ftatuit gcncra cuti cationis, ens rationis ad aliud, qp ít relatio tationis, ens racionis in alio, eft jrivatio rationis, et cns rationis in et quod cit negatio racionis,& fübd this eltimnis duobus generibus bcne applicari tiomina priuitionis, et ncgationis, quia in vniucríam ens rationis non cítens rea le. Sed licct in re bene dif: utrac Auerfa, difplicet tamen in modo loquendi ; e(to enim primáü genus entiscationis conucniter appelletur relatio, o hileminus n6 rc&é cetera duo negatio, et priuatio vocantur ca przrfertit ratione quam affert, quia in vniucr(um cns ration s nO cfl cns tealc. Quia liac rationc ctià relatio rónis dici dcberet. negato, vcl pcuatio, quia non elt cnsreale, vt iple :bidem neg.bat «ontra cópcchzndcnies 1 gmenta fob ncgatione ju a funt non ent a; AcccditgaIi0 principal s allata initio quzit.ens ra. tionis in vniucríum quid pofitiuu rónis prafcferre, ac proinde forma!iter cotificre nó poflc in ncgationc, aut privationc, 102 D;cendü igitur cfl cns rationis data proportione diuidi deberc, ficut ensDifput. 111. De Ente tionis . reile, ad dfodum cuius concipitut. Com: clufio colligitar ex Scoto q.6. vn:uerf. in fine, vbi docet, quod ficut in cate reali dàtur diueríi gradus (fendi, ita etiam ia Tem ar s, et probatur Primo ex illo generali pr.ncipio ; quod quicquid fimpliciter p n entibus hus ibus f Rs dü quid inuenitur in entibus rationis, crgo qtalis eft d a:fio fimpliciter entis reas i$, taliserit sm quid diuifio encsrón s. Dcinde quia natutá entis rationis, et quid fit et quotuplex,omninó inucftigare dobemus pet analogiá ad cns reale,(icut crgo intancum habct effeinquaptum cócipitur ad modirentis rcalis, ita intantü diuiditur quarcnus cócip tur diuidi ad modum entis realis,quarc (icut ens rcale di-uiditar in (üb(lanam,& accidens, et hoc ih abfolutum,& rc(pc&;uum;& ruríus ab folutum in quantitate, et qualitatem, te«fpeciei inintrinfccus, et excrinccus aduenicns, fic ens rationis diuiditur in fubftantiam rationis, &accidens rationis, et hoc in abíolutum, et refpe« rurfus inzmriofecus, et extrinfecus adueniens.Demü pro iuum rationis, id batur dcmonftrandoin tingulis pteedicamétis proportionata entia rationisabintelle&u formars,vc docu t Mayr.quol6.   et mult ; ctiam v fuc ie rait rez cit.Ícc.4. Vafq.1.].difp. 114.à nu-14. Caict. 1.p. q.2 8. gr Molins ibidem, Aucrí.loc.cit.& aij. etenim in füb lacia concipiuntur chymerz, et fimil:à monftra.qua« non vt al5js adiacentia, (ed vt in fc (ub fiftentia fingüturjin quantitate fpa tiuinsimaginariü extra Caelum, et ipfam quantitatem molis 10 chyasera jmaginatamyinqualitarc cócipimus famà ; et honorcm,vt dif, ofitioncsconaeniétes pcrforz honoratz, et iplas denominationcs cxtrinfecas cócip:mus i rebusdenom'nat;s pcr modáü correlations, vt rclationcm cogaiti ad cogn tioné ; fingimus etiam a&t.onem,& patlionem,cum cogitamus igné animas torquere, et in casage rc aCtione corporca, caíqs torqueri paffionc £o mili, et tádC al a quoqit ng m, cü cogitamus Deum rcpelei c huoc à üsu ad modom coryor.s,Qarc in Ce'o,vci fe dere,infin.to tcmporis fpatio E )& ; cilc t dE M ET ^ tücntisrationis non u. Quaf.V1T. Quwotuplex fit Ens Rátionis . effe am:Gum!umine tanquam vcftimen. to. Et qui. vod prat.r ens radionisrefpe&tiuum;quod folum videntur agnou;f fe veteres Scotiftasét abfol.itü cóccedi de  sbear,exptefsé docuit Scotus 1.d. 56.q. vn. $ conira illud obgrituryn(olad 1. et ex -Kecétioribus Scotittis qui »lures P; Fab. 4. Met.d.fp.4.cap.5.& 1. difp. gt nu.26. Satnanus tract.de 2 intent. Smi(ing.trac, dilp.z.n. 179. et :nfra, vbi ctiamcitat atar.4«d. 1.q 2. Rada 1. p.concrou. 29. -Nolanusin P.nach.q.15. Vulpes 1.p.to, I. difp.28.art vit. Camciar.q. 1 4.Mct. 3103 Rurfusensrationis.in tora (ua am plitudine diuidi debet in ens ration: s fundatü in re, € non faadatum, fed à nobis mcré fi&am, quod hac rationc fibi vcadicauit nomen &gmenti, vt chymcra, et byrcoceruus, Ex quidem per fundameni accipi in przimperfe&io noftri intellectus ; ac dcbilis eias concipiendi modus, vt quidà volunt, alioquin omnia entia rationis ha berent fandamentum, et illa przfertim, eani ama adesomoie A ai nà. que przecipué pendent ex actibus chyme Roda intellectus ea ad libitam fingentis, vnd ifta magis dicerentur funda, ta, quàm alia,cum magis nitantur noftro «oncipiendi inodo esie . Neque per fundamentum encs rationis debet ac Cipisilud ens reale, ad cuius inftar concipitur, eadem racione, quia nimirü omnia entia rationis haberent fundainenci in re, etiam chymerz, et monftra, vt bené aduertc P. Faber in Met. cit. c. 2.in fine,nam intellc&us ex apprehélione rerü realm fumit occafione fingédi illa maftra, non.n. cnsrauonis cozitaret, nif | prius cnszcale cognou:ffet,vadé chymaIXm ipfam concipit ad inftar animalis, q» ens rcalc eli. Ncq; perc fundaieatum entisrationis (umi debet ens reale; quod ab. ente rationis denominatur, (eü de quo. ens rationis pracdicatur » vt fora inten tionalis de (ubic&to 5 Íicur exittimauit Fonfec.s.Metécap.7. q.4. fe&t. 5. Quia ens racionis poce& alicui (abiecto actripuat fine tundamenro, vt fi homini tribueiec intellectus inventionem gencris, nó (pc& ci,coloci celationein auditi, non viti;cr343 go fundamentum entis rationis aliquid aliud importat preter (ubiectum, cui cibuitur ipfüm ens rationis, occalioné neam pé llam tribuendi tali fabie&to cale ens rationis, € non aliud;non ergo fundamétum entis racionis contundi debct cü eius (ub:ecto,prefcrtim quia accidere poteft, quod mielle&us efformet ens rationis €um fundamento ab(que fübiccto, cui illud tribuat, fic fpatium imaginarium ab €o cogitatum per modum cuiuídam extenlionis cenfctor ens ratignis cum fans damento,nam occafionem habet à parte rei illud ità concipiendi,& non alio modo, et tamcn nulli entireali cogitatur adiunctum, de quo przdicetur . 104 lraque pcc. fundamentum entis ration.s illud intelligimus, quod cft fpecialisquedam occafio;ac veluti motiuum vrgens intellectum ad excogitanda entia rationis et tali, vel tali modo fin . itaut intelle&us non temeré, et meré gra tis,fed ex ipfis rerum proprietatibus oce caíione defümpta efficiat entia rationis et hzc eft communis explicatio Scotiftacam Fabri cit.cap.3.Sarnani, et Rocci tract.de (ecimd. intent. et aliorum, dum inquiunt fecundas intentiones loicales neris (pecie, &c. non po(fe ad libituna [aes quafcung; res fundari;fed iuxrà re» rum proprictates, vt li aliqua natura. fit aliquibus comunicabilis,(uper ipfam fan» dabitur «atio vniuer(alis, (i plutibusmagis vniucríal;s, i nullis, particularis, &ce uz explicatio exprefsé traditur à Do« re q. 4. vniuetf. in fine, ybi vniuerfale ponit effe ensrationisfundatum, quiae Aliquid ei in re exu cocref, quo mouetuc intelle&tus ad caufandum ralem intentionem,& nó aliam; figmentum ve« ró inquit e(le non fundatum ; quia nihil talc extra correí pondet, vade coacludit ens rationis Cundatü. di i à figméto quia originaliteryfitie ionaliter eft 4 proprietare in tc, figmentum veró. minimé, ità Do&or ibi, ac cius Expofitores Maurit.Braiauol X alij . luxta quam do« &inam à pluribus, Recentioribus receptam,& prafertim ab Auerfa q. 5» (e&.3, €nua rauion;s cum fundamento 1a lunc qua cx aliqua nece ffitatey vcl x $44 £c finguntur, et nonalio modo ;. at fine fundamento illa dicurtur ; que fingimus. prout volumus, cum nulia fit neccífiras, vcloccaíio, quz nos dctetminet ad tius.quàm ille modo fingendü,vt dum: E aon chymeram,vel aliud monftcum;, in quo non determinamur ad hoc potius, quàm illo modo fingendum ; Quem. di«endi modum optimé fuadet Aucrfa cit. vx coníueto loquendi modo, illud enim,, uod cft nobis motiuum; et occafio aliqu fundamentum noopinionis. et indicia, ac fi gna;qua mouent ad aliquid iudicandum, dicuntur 1alisiudicij fundamentum, ficut é cótra «omquis fine ratioue opinatur.,| et (ine 1alibusiudicjs iud.cat,. dicitur ine fundam«nto gratis. et temeré opinari, et quia chymerz ; et conlimilia monítra z áta formantur; idco antonoma fticé. no» men figmenti fibi víurparunt.. 10$. Ex hocvetcres quidam Scotiftz; &. Thomi(tz deduxerunt. fola. entia .rasionis fundata veré et proprié e(ic entia zationis ; quorum proinde cognitio des&rinalis cit, et ad Ícientias deferuire poacft; alia. vcró minimé.,. fed potius dici &cbere entia fi&itia, et prohibita, quia «oium cogpirio doctrinalisnon cft, pozeftque in infioiuum multiplicari nulla. ahibita rationc rerum, et paturarum .realium,. fcd pro inelle&tus cerebro, vc ait Didacus, iuxta quam doctrinam praíata qiuifio effet zquiuoci in zquinocata. Ve» zum immceritó: huiu(modi entia fi titia excluduntur à fcrie entiüi racionis, nam fi ens raiionis illud eft, quod ce repugnat et parte.rci& folum habct e(feob:cétiué iniptelle&w vt fupra fancitum cft ex cóambni omnium fenfu, plané fié&itia quoquc. cruar entia rationiscum goa habcát €(fc.nifi peropus intelle&us ; imó vt ait "Auería; hzc videntur quodammodo ma gisparticipare de ente rationis. vtpote qua. magis pendent à virtute fidtiua intel. Meétus, et minus nituntur rebus jpfis, &. «oníequenter. magis diftant ab ente rcaIi. Neq; huic obíiat, g» nequeant ità (cié1ijs de(eruire, (ieut encia rationis fundata. . Inoppofitumobijcitur 1. ad probandum negationem, priuationem cfc.en» Difput. Ill, De Ente Rationis: tía rationis, Tum quia Arift.&a connuzmerat inter entia 4. Met.2.X li.$.tex. 145. et plané nonnifi iater entia tónis conumerae potuit. Tü 2.quia noa folum danetur negationcs realcs,qualessüt omnes,, qua verz sát à parte re! » (cd etiam won uonesratioris »uales funt oés, qua (unt: falfa à parte rei, Tum 3quianontantü: concipimus id, quod non eft, ac fi effer, verumctiam id, quod cft, ac (i non eser,. et non folam affirmamus, 9 impoffibile: efl;(cd negamus;quod neceffariü eftjergo: non omne ensrationis formalitere(t poficiuum;fed dari ctiam debet negatiuum.. Tum tandem; quia efto negatio, et pri uatio,vt íuntà.parte rei,non fint entia ra: tionis, tamen quando à nobis concipiun«tur, vt formz pofitiuz, participant ra«tionem entis,non realis, ergo rationis, 106 Rceíp. negationem, et priuation& infe eífe entia rationis fundamétaliterta: rationisilliszribuendo efle pofitiuum, vt: tüm ., quatenusintelle&ui epof  funt occaGeiicot Wow senno " benenotat Hurt. difp.19, Met. $, 87; et in hoc fenfu Arift. ilias:cnumerauir interentia rationis; vel potius enumerauit ina-.ter non entía;ait «n. quare Q7 ipfum mon: ens efie non ens dicimus,vt adacttie Fu&s £a tes. Ad z.ipfaquoque negauo rarionisà nobis apprchenditur per, modum forma. potitiuz ;.vt magis conffabit eeu r fione (equentiAd 5, negatur (eque fiue cnim affirmemus» quod impoffibile cft, (iue negemus,quod necelfacium eft; hoc femper fit fingendo, quod non cft. ac fi elict,vnde cum iudicamushomineim: non cfle animal rauonale, cogitamus idj. ac fi ita elfec à parte rci, Sfi ngimus veria tatemin 4fla propositione, inqua tamen: nulla eit veritas, et veritas i(ta fi&a quid! pofiuuum cft; ficut veritas.realis in propofitione quid -potitiuum dicit... Ad .4.cum concipiuntur à nobis pcr, modü for« mae pofitiuz,(equiwur folumquoad illud i efc potitiuum,quod illis ab incelle&tu triabuitur, cffe ena rationis forialiter, non: autem vt font ncgario, et priuatio, 107. Secundo obijcituc (olum impres dicamento relations, nó autcm pcr alia: polle cns rasonis proportione d.ftribuiy, | Coo o Qul. VIL. Quotuplex fit Ens Rationis.   $45 ' TN ratione D.Th.1.p.q.28.ar. 1. quia predi. | et  €amétü relationis cóftituitur per ejfe ad, ..  «uEtera veró accidétium geucta per ce o "in, et inhztere, at hoc intercfl inter efie Uh «d, et ejfe in, fcu inharere, qubd effe ad | e abítrahit à reali,& rationis, (cd inhzerere 3 €x proprio conceptu dicit aliquid reale, : ergo folum in genere relationis pót inueniti cns rationis,nóin alijs;ita hanc ra. tionem declarant ibi Caíet. et alij Expofitores D. T hom. Confitimatur, € decla. ratur ab alijs in hanc modum, potett initelle&tusreferrevnumalteri, ad quod re . vera non refertur, at nó poteft facerc inhaerere; quod re vera non inhzret,& càto minus fübfiftere, quod à parte rei nó fub. fiftit,ergo inter omnia przdicameaca foJarelatio potcft in fua coordinatione en. tíarauonis admittere. Ruríus eriam in cómuni modo loquendi non admittitur  fübftantia rationis, et quantitas rationis,. vtnotat Do&or 5. Mét. q. 11.ab initio, . fed fola 1elatio rationis « Demum licet aliquid poffit fingi ad inftar (ubflantiz, Chymera, et quantitatis;jvt vacuum,nàó B2 9t » . . bidfcquitut dari poíie fab'tantiam ra fed negationcs fübftancg", ve] quantitatis ad inftar (übitantiz, vel quantitatis con» cipiütur; non dicitur aüt ens rationis id, Ma pin inftar aliquid cócipitur, fed id, q» €oncipitur ad inftar entis, cü fit non ens. 108 Refíp.rationéillà D.Thomz pagum valere, vc enim conttabit ex inferius   dicédis de Relatione,talfa eft maior,quia relatio cx propr;o conceptu intrinfeco nó folum dicit ad, (cd ctiam in, fal(a eft eria minor, quia effe ad veré, ac proprie fümptum, quo fenfu confticuit przdicamentum relationis, 1uipptam reale cít; quare ficut ho« nó obftante poteft dari efse ad fationis,ita et cjfe in; et quidein mbzrere diminaté (ainpium conuenit etiá entibas rat;onis, có (io modo habeanc causá macecialem ex f'ipradictis. Ad Cofirm.ncut. iaccelleétus vim habec conciyiéditefpcetum jotcr aliqua, qua nonicfecikurs rta plané v. m habec apprehendendi accidcns in aliquo (uoiccto;eui inicie nequit, Agua . tionis,vc em rationis, quia non F du K i EELdCNreRE E^ : ac etià aliquid in. rerum natura fab(iftere,quod implicet; et quamu:s dcucàt iprcllés viceure füa facere inherereg» non inha:ct ; coyítare tamen pót iliud;vt inharens, hcut quando ireferibilia adinuicem rctcrt, vtique non facit illa referri à parte rei, fcd illa apprehendit, vt relata; idem dicarur de fübiifterc. Ad alia Confirm. frequentius nominatur. relatio racionis, jua lübttantia rationis, quanti tas, &c. quia illa magis in fcienujs deferuit; et aptior eft ad noftros coceprus exe plicandos. Do&or autem loc.cit.ait quá« titatem racionis nó reíaltare in intelle&a €x vi a&tus collatiui,vt ibi cft videre. Ad vltimam, fi valeret, concludecet etíam no dari relationem rationis, vt conftat, fi de«pfa argumétum formetüt, ticut igitur informatione relationis rationis, ncque relatio realis, ad cuius inftar efficicur,nec negatio relationis cft relatio rationis, fcd forma relatina fi&a,ita in formatione fub ftantiz; et quantitatis rationis, nec ipía real.s fübftancia,vel quátitas,ad cuius inftar efficitur, nec eorum ncgatio eft fübftancia rationis,vel quantitas rationis,(ed precise forma abíoluta fi&aad corum ti» militadiné,hzc enim eft, qua habet prz« cise effe obiectiuum in intelle&u; et nulq loalto modoexiftir.Tertió arguitur ad idem; Tü quia non debemus ponere tantam diftinctioné inter ca,qua finguntur ad modum entiumg quanta eft inter entia ipfa fimplicirer,ere o non debent diftribui per omnia pra» icamenra, Tum eciam. cg &c., differunt genere generali(fimo, et habent decem modos eiicndi primó die ueríos, fcd omnia enuarationis habét v« num,& cundem effendi modum, .f. fit E rauonem, et diminutum. Tum 3.quia c ratione Door q.1 1.przdicám. có» fütuit peculiare przdicamentum cntiam rationis,quod poft ifta: omnes arm plexati fuor, et llaronc i pra dicamenuió . Tum tandem quia di. entis rationis in oe infcriora i eft vniuoci analogi.in fua analogata, e: un poteft ciTe yd apte rra L a genera, qualis cit. Ica. probiua aampium, vnum eus ra dian á 546. tationis non dic tut tele per analogiam adaliud ens rationis, (cd omniadicuntur talia per analogiain ad cnsteale 109 Reíp. non debere. poni tantá diftin&ionem fimpliciter, et abfoluté,fed tantam; sr quid, et proyortionaliter, (icut intcr hominé,& leonem pióos vtiq; fimpliciter non tanta diftin&tio rcperitur,quanta c(t intcr illa animalia vera,reperitur tamcn tanta fecundum quid, et proport.onaliter ad illavera. Ada. iam fuperius dictum c(t cx Scotoq.6vniuerf.infinc,quódlicutintra latitudinementisrealisdatutvarij gradusc(fendi, ità proportione dicendum cfl de ente rationis ità quod fübflátia rationis fit perfe&tius ens accidente rationis, quia nimirum cócipiturad iaflar perfectiotis entis ; et cü d:ci:urqnod omnia habent vnum,& cüdcm cflendi modum;.f. fidum pet rationemsvcrü cfl de comuni(Tino,& trapfcé-, dcnti, non au:em de fpecifico, ficut etià entia rcalia dicuntur habere vnü, et eunelem cffcndi i odü, quarenus omnia przteropus intclic&us exiftunt, vel exiftcre petlunt. Ad 53. Do&or ibi mouet dubium, an entia rationis rcducátur ad predicaméta rcalía, num potius propriü cofituaut prz dicamcenium, nec aliquid reÉoluit,. fcd provtrag; patte-difpurat ; et em enatis paffim peculiare illis a(lignent pred:camentum,tamea ne dicamenta auluplicentur line Meri 1e, reduci poffunt ad illa predicamenta rcalia,ad quorum inítar concipiuntur, ficut vabrareducitür ad corpus . Potcit tamcn quoque conílitui vnum predicagient& pro oronibus entibus racionis fub codem gencre gcneraliffimo, quod fit ensrationisin tota fua amplitudine, inquanü cóftixui etiam meis .ynum pradicamcntü pro omnibus entibus real;bus fob vno, et codcm gene:e generali(limo, "fit ens reale finitum ; fed fiue hoc, alio modo entia rcalia dift ribua:ur, ce inferius füó loco, E Gud my vno,iu€inpluribus przdicamcntis, cer.é cntia rationis codem modo di(lcibui, ac di« uididebent, ficuxilla (eruata proportiose5dc hoc vidc Fabram cit.c.6.& Vallomum in Foraialit. pag nubis 93. et Zerb, 4X cx muni mode loquédi non cenfetut funda«  talisaüit cft oceafio,vndé án 1ebus,ncc proxi gaturaffamptum c i Mct. q.8. Ad 4. ua probatione, ficut .n. accidens rcale attributionem ad fubftantiam realem, tic accidensrationis habet attributionem ad (ubftantiam rationis fecandü quid,& proportionaliter, cftó deinde ve rum (it »fta omnia vltimaté attributioné. tad ensreale, et ex tali attributione vltimaté dici entia ronis neq; hzc vltimata attributio impedit illa; (ic dicere fo lemus qualitaté depédcre proximé à quàtitate, vtrüq; veró vltimaré à fub(Lantia, 110 Quatto obijcitur,g» omnia entia. rationis fint fundata, quia (cmper ad illa eflingenda occafionem intelle&us (umit à rebus, quod etiam in ipis chymeris ex(eme non .n. eas ex incompofíibilius partibus conftitutas fingere poffemus, nifi partesillas (ciun&im, et in diucríis repertas intelligeremus. Refp. negando affimptum,cfto.n.per endum, nó tamen quamcunq; fcd occafionem pro»imam, et vrgemté,nam. EV p r^ fi leuis fit et temora,proprié, et cx 'omy mentum, icut in moralibus. qui iudicat aliquid de proximo fao, etli boa a iat abíq; mociuo,fi tamen motiuum non « vrgens,(ed parui momenti;iudiciumillud   vocamus tcmerariü, et fine ITA Pes! s chymeras, luis nimirum, et remota; licut temoté tii [undatur in rebus,.f. ratione fuarum parti, lectus ad fabricandas: RÀ nopratonctotios.Imo P.Brafauolaq.4«   x vniucif. in finc exponensdi&ü Doctoris. T dicentis figmento nihil extià correlpondere; inquit Doctorem loqui de fgméto ca rauione, qua e(t figmentum ; et quod. pet pnt intendit ornata omnia . Quod f obijcias partes corrc[pondere bamcento. gni boc effe verum de. figmento ca rationesqua tale cft, quia rationc partium noncft igmentum,fed id» tum ratione vnionrs earum. » cur vniont nulla pcnitus po(libilizas corccfyondctà p?rte tei, et idcó conclud:c figmcnmum, vt talc, nollam pror(us occalioné habere m; nccremoram, QVAquA E. Du dft, HT De fecusdisTiimtionlli e A1. I. 347? t erey £&STIO VIII. e(emrialis, Varias ad hoc re[;onfi nes ye Wax e. JOD affzrant Heragus y et Menzus tract, cit. t «cipua [pecie Entis Rationis by caicer dici poteft:ex Scoto q. r4. pw. dicitur jecunda Inteutio., voruer(;in corpore etiam hoc nomen  í5yit FN hácmateriadefecnodisinten fen:5o e(ie concretum, intenuo..n.iaquá E donibus Au&toces extcemi für,   vumiintentio,cft apoticabilis reb, 19 quit : quidam,n, Thotmiftaram,&Scorittirü| Do&or,atq,ideofignificatquidditatem^éntegros ediderunt tra&atus defeeindis "intétionisintócernentia ad rem ip(am;vt  .. "Ratentionibus,vt Herüzus, Méngus;Saribi Beafinola cx pouit ; vel faltim omnes fanis, occus, Billeus, et alij . Neoterici « eo nomme vtuncur, ac fi concretü effet . ctó;vel mhil, vel parum de'llis cra&át, « inadhibzn Jis xutem vocabulis communi . "wteftvidere apud Suarez, Ruuiü, Hart. 1o queotirn víui ftandum eft vc monuit Did, Blanc.Coplat, Arriag. et alios. Nos ' Do5t 4.d. 1.q.2. explicato quaítionis ti"mediam tenentes viam füperflaa ommit tulo;& qirid nomin:s intentionis (ccüda, mus, et illa folmn trademus,'queriemnc explicandam e(t quid res. | «elfaria videbantur ad cognoftendá.ma.-.^ turam; et affe&ioncs erii Mun( I tionum, quas iion ad rnàci e dU PED DO4 7.  mus, vt Neoterici, Gidbdlon ipfas vec. Ald i, Tecta ipie o quamodofit, |fetmrLogica,vteflab Aríft.conrexcta;  i prima differat . .. omnia veró duobus articulis comple&te  112 I" explicanda natara, et quiddira.. amurjin quotum s das to quidte fecundatum inrentionum varij ditatem earum; affle&ionts inaleeroex funt dicédi modi. Mayr.in primis r.d.23. | no ibimus.' Et wcà noaiinis explicatio qc. et 2.& quol,7. aic primas inréciones .qnecxord:amuryaduercendum eft nonfueife ceram quidditares, fecüdas veró efle J ^mihic inténiti  preís& pro tendentia | earundem aptitudines,vc v.g.ratio fpeciei ; (aum finem, fed laré pro t&| in homine nonet, mii apcitu 10 cómuniu$ in rem coznitam, feü. cabilitatis pluribus indiuida:s natdraliter 5c inscelie&us; fed uia concehumanitati inexiltens,& ratio differétiE ptus int is elt. dupfex, formilis, €   inrationali eft virtus quzdam;qua natum Obictiaus;fic et duplex-eritintéuo,foreft animal diuidere, et hominem confti« máalis, et obicctiua ; formalis cft actis. uere; vndé cenfere videtur [ecundas 19ple intellettuscédens in obrectum,ob:e teacioncs eile potius entia realia, quà ra| diis cit ipéceng uam tend.t 1ncelle  tionis;qaia viuerfalitas qua ab omnibus étus, et vccaque c beet prima, et (e. ponitur (ecüda in:enrio, in homine ; et . unda; dum ifütuitur quzitio inpr   an'malraliud non ip orat uàm hara | fent de fecunda intentione, non iaflitii nacurarumáot tudinem,vt pluribascom"tur de formali. hiinc n. faceritac omnes | imunicentur, et hc apcutudo vi juc illis ^. fe pe eft adtusipíeintelle  natucis comienit citrà. opus. inrellectusz « et us; quof: riótédit in rem,fedin.^ Verüm hecop o reijcitur ex folcus $ (00 Riuritur de fecüda intenuoné obie&iux: | ceriinorum declarati »a? ab omn.bus ce -« "Accirca hunc có munem loquédi mo  cepta prima, (ccund e intentionis, càin  . .. dem, &accipiendi intentionem primás   formil s;quáim obic&iís ; mn cam iüe 'vel fecundum, ori«ur d fficultas, uia res   celle&us, cendens in obiectum cx rimit qu dicituc prima, vel fecüdainrentio, illud ia (ao ordine,.i. cogno(zi snillo ta. . 3 Z 4 re E Vara rium, vel(ecüdariam   apiributa jqu£ ipfi conaeniuatex ma'ura i adipíam j.(ed res. rei.cicrà omnem  iatelle&us negoxattavtimelle&a dicitar inrenta-jaconcreto, nem jadcó vc 6 nulla dacecor ficio jicl| Es dines titio lc&us, adhuc illa actr.buta: spa 'obieóbo  aio inábitraso femperelk-perío et imenrio formalis, Tea d 34$ coghium dicitur prima inventio obic&ipa, vt v.g. quando intelledus cognoícit mararam humanam participari à Petro et Paulo ; matura humana cognita com atiributo dicitur prima intentio obicdtiua, et cognitio, cua intcllc&tus tendit in na'uram humana füb ca ratione, dictur prin aictenuo formalis, Cum ver» hac eccalione motus intelleQus, quia.f. videt natur m humanam cóem Petro et P.ulo, concipit illam woiuerlalé, et illam veluti fpecicm actu dc illis przdicat hac vniver (alias concepta in ipía efl (cconda inten tio obic&iua ; et cognitio cam exprimés fob tal: formalitate cft fccunda intcnuo formalis,qua licet (it realis, id tamen, €i cotrcíy ondet ex parte obic&i, reale no eft, quia vniver(alitas non. daturà parte sci, fd fit p opus intelle&us, vt dicemus diíp.ieq. et inconfultó proríus confundit May:ó tundan ema, et occafiones (ecundarum iptenticnum cü ipfis imétionibus, mam apt;tudines ilie naturarum, vt plutibus cómunicentur, funt radices, et occafioncs fundandi (ecundas 'n'couones, no iplz (ecundz intentiones, vt «x cadcm (p. conftabit. Cum ig itur (ecundz ini €. tiones rermincent Ííccundartas animi con ceptiones, conícquenter entia ronis erüt, et non icalia, nam vt colligitur cx difcriminc pofito ; prima intentio 1deó dicitur ima, et alia fecunda, quia cum obicétà -€ontidcrari poffit in duplici (Yatu, primó fecundum quod cft in (c, et sri attributa €i conucnicotia ex natura rei ; (ccundà vt cft in apprehenfioue, et sm auributa ci Corucn;entia ex intellectus operatione, qui (tatus, vt liquet, polfterior ett illo ; mcritó cognitio, quz exprimit obicétum fub primo tatu, dicitut. prima inrentio, et quz illud exprimit (ub poferiori,dicitar (ccunday& cà er qua talé cóce grioncm terainant, entia rationis eruar, 113 Sccundó .lib. 1. denatura Kogic& cap. 5. inquit primas intcntioncs eic nomina rcs ipfas igmticáua med.js anime concepiibus,vt nomen homo,ani, al j cu efle conceptus ipíos, quorü hzc omina figna fuat . s vcro nten« tiones ait cic alia nomina lis nourmibus Gmpolita,vt genus, à (pecics ) quae, (üac Difpu. TI I. TDeEnteRationis. ncmina impofit« animali, et homint,fett elle concepts ipfosqui pec hzc nomina lone et lvbit primasiniéciones idcó non efie an'mi noftri figmenra,quia fignificát rc prout fünt,yt homo; et anis   mal natoran: hominis, et animalis in fey at (ccandz. incenioncs res. lign ficanc s prout à nobis menie. concipiuo. ur, nom prout cxtra nenté funcvnde potius cores ceptus concepruum fignificant,quam rerum,& ideó. ote mernó fccundz incen« toncs appellantur, atquc aninv no(tci opera,& fign enta, cux fuit opinio No« minalium,vt refert Tatar. q.3. yra: mb. Logic dub.1. a« E;ceuj,vt rcícet Dado. uct.lib.r. Formalit. cap. 16. Sed neque hic modus dicendi eft admittendus; nam vt docct Mauittmis q. 5. vniuctf.aliud cfi loqui de primis. et fe-«undis in'entionibus, aliud de termina primarum, et fccundarü mientionü,nam. ? pria et fecundaintentio,vccontlat c ipfis vocabulismporiantcceptusmen    us, et que conceptibus: lisexerimüiut, teco/mrvcró,kcunominaeasdüvt homo,  animal, genus,pecics lolas voces impots tant lignibicantcs illas ad plaotum; cofut dit cr&o Zabarel.cum Nommalibus nomi. 4 na (ccundarü enrionao, et primarum   cum intenu:-pibus iplis.» cft cauendum. 114 Tercio, alj exylicantsm intede tioncm omnino, vt ensrationis, purant enim hzc duo eife ade quaté idcm, ita Zeibius $. Met. q.8. ad 1. Arcum. art, r. Formal.com.4. s,& Roccus trac, dc fecund.intent. quod probant nam ijsüens rationis, quodcanque tr, fccandarió intellig.tur, nüquam cnimcirca ipsü jo» tcít in cllectus operari, n.i prius rd realibus intelle&tis, ergo in vniucrfum ips fa enia realía íunr priinz incenüionces, et entia rationis (ccidz, Alijita explicant e vt fccunda iütentio latíus pateatquá cns rationis;ita Didac.cit.q.vlr.quem fequi» tur Fact.q.2. di. Macht: ERAN A fccüda intédo obiedtiua includit omnia iliaqua: rebus non conucniunt ante opcrationé intellcétus,vndc et inclad. t dcno minationé cxtrinfec ERA Net Á proucnicnté e anis ghe jquta €ct,ens rationis non fit formaliter, nom "oie. Lio i tamen cónenit reiantc opus intelle&tus, Auer eft fecunda intentio. At vtriufque modi dicendi Au&orcs valde dccipiuntur, quia tantum abctt, 9 intentio fecunda go pateat, vc] magis, &c ens rationis, quod potius e contra res fe habet, vt bcne notat Dudouct. lib.. Formalit.cap.6.nam fecunda intentio sépet eft ens rationis rclàtmum ; cü fiat per €ollationem rerumadinuicem in attributo rationis, vt mox dicemus, ens vero ra"nis,vt fic,abftrahit ab abfoluto, et re. fpe&tiuo vt cóftat ex dictis, atq; idco cófultó intitulo quaftionis diximus fecunintentionem effe fpeciem entis rationis. Ratio vero primorum probat tm quodcunque ensrónis poffe dici fecunda intentioncm,quarenus in omni inuenitur «.. fccunda auteütio füpponens priorem cognitionem de ente reali, ad ca'us. inflar concipitur, quz fecundz intentionis ac€eptio valde fuía eft, et impropria,vt notant Complut.q. f.5.44.& Suarcz fe&.6, Meere fecun Kart intentioné proo RA Md eure Sides riturquc etur rem, | dü quod cognita ef cópatatacum alia in attributo rationis, De hend, d in omnoi ente rationis, et ideo non quodcunque cft fecunda intentio. Ratio ét aliorü parum roboris haber,nam q.2.art. 1. fatis aperté demonítrauimus denominationé extrinfccam et ex a&u cognitionis dcfam ptam pertinere ad illa ; quz rebus conacniant antc operationé intelle&tus, nó quidem illa, ex qua defumitur ( fic enim et a&us,& habitus ipfi intelle&us fecunda jntentioncs dici deberent, cum n6 habeát €ffe antc opus intelle&us ) (ed illam, qua fiunt entia racionis, et à R ecétioribus dicitur fictio, ab antiquis autem negotiatio jntellcétus. Accedit, quód fecundz intentioncs fapponunt pro fundamento cffc cognitum,fi ut 5enus füpponit rem effe ab inferioribus abftrractam, ergo formaliter non funt ipíz denominationes cogn ti, et cogicari, fed aliquid aliud (oper illas findatum., 115 Qno, concedunt alij fecüdaimn intention.in clc fpeciem enus rationis, Ulam nimirum, qua confütuit ens ratioe Logiea « : Me on 7 Sauct.VIr. De. fecundis Intentionibus. c-r t.I. 349 nisrelatiuum, vnde afferunt confequenter omnem relationem. raiionis cífz fecundá intentionem, et e contra;in juiunt cnim omne ensrationis ex a&a collatiuo rcfu!tans e(fe f(ccundam intentionem ; fed tale ett omne ens relatiuum róníis, ergo &c. ita Scotiftz quamplüges. INcque ifte modus dicendi recipiendus cft, duo enim prafertim manifefte, fala continet; primum eft, quód omnis relatio rationis fit fecunda intentio, docet vcique Scotus in 1.d.23. q.vn. $. Contra ifíiud, omnem fecundá intentionem cffe relationem ra» tionis, fed non quamcüque, fignum eut» dens rclationérationis magis patere fe» cunda intentione, vt ibi notat Bargius, et in 1.d.8.9.3.in $. lterius probo, Brafanol q.quol. 19. et (equuntur Kecentiores omnes Susrez,& Complut. cit.cum alijs» et manifeit? probatur, quia fecunda in» tentio e(t alis relatio rationis, quz deno minat rem, vt cognitam, et illà exprimit in aliquo attributo rationis, vt genus, et fpecies,qua naturam denominant vt ab itferioribus abftractam, et illis collaram in ratione füperioris, vndé cífe fic cognitom pracedic in re velut ratio proxima fundandi fecundá intentionem,quz ideo dicitur exprimere ré extra fuum ordiné, et in flatu fecundo, qualis cít effe cognitum; fed multa relationes: rationis, licét ex cognitione refültent,ramen nó fupponunt efle cognitum, velut rónem fundandi,fed potius vt meram conditionem fine qua non, et immediaté fundantur fupra effe reale rei, et ideó rem exprimunt im fuo ordine, nóautem in aliquo attributo rationis,q» ei compctatquatenus cogni» taeít,ergo nó omnis rclatio rónis cft íecunda intentio, maior patet ex communi cóccptu;:qué omnes haben: de relationes probatur minor de quuiose cm ^ Deo;dexiri in columna, et alijs, quia li dicdiué cet relatio creatorisin Dco fiat e à cognitione, ipfum tf e(Te cognitum in. obiccto non fc teaet cx parte fundamétiy vt ratio recipiendi talem relationé, nom .n.ideoó Deusfandat relationem ereatori$,quia cognitus eft,fed quia cft omnipo tens, vel creaturas produxit,& idcà expri mic Dcum $2 Hdjquos; T à parte E y vla, ; E p uum tÓÓstw mt CIERRE UT $e feconcü habitudinem realem, quam dicit €tcatura ad ipfum,ac proindé noneft fe«unda intentio, de cuius ratione e(texprimere rem extra fü ordinem; hoc eft; 1n fccundo flatu, qui er competit,quatenus cognita eft Ruríusfecunda intentio eft relatio rationis in vtroqoe extremo: €x scot.Cit. quia dere[inquitur per rationem in obic&is comearatis adinuicem im attributo rationis . vr patet de fecundis: in:Cionibus log calibus,fed relatio Pei ad creatoram, licet fit rationis, tamem rclatiofibe correfpondens in alio extremo eft realis, ergo nom quaecim uc rclatio raioniseft fecundaintentio 116. Alterü,quod falfum affümebatur ab illa opinione, cft ex,uocunque actu «ollauiuo duorum obie&rorum cogpnitorü: reíultare relationemrationis; qua fit fe«unda iniétio, nam vc docet Scot. r. d. 7» 9,7.infra E; arguens contea Gorfted. in; wcliectus cOferens.youm obic&tü ad aliud sristalem habitudinem, qualis c(t ipforü: €x natura rei,non caufat rclationcsratio» nis, cuz funt (ccüda: inrentiones ( de his: am iBiloquitur) fedtantum qfv comparat in habitudine, quz nom fequitur illa ex: matura rci (cd careis: conacoit ex nego siazionc intellectus,at per. multas relationcsrationisfolcnr cxplicari res in (uo: ecdine;..i. in habitudine,.quam vna: ex matura cekdicivadali$, vt modo diccbamus de rclaeiouecreatoris. in. Dco; quar licet fit rationis, adhibetur tiyad exprimendam real habitudinenr creaturz ad eum, crgo non quodlibet ens rationis: «xa&u collatiuorcíultanscit fecüdain» tenuo; cx:quo ét infertur nó. (emper pri« máintentionem cle cns rcalc, (cd iner€um efie rationis, et rc&é notauit A mic. trat. 3.q. r.art. 5. in fine.,& ata cuenit: y. quoticícü:); pct ensrationis res cxprimiwr in fio otcdine;hoc .n. (jcótat ad cóceprum rei primarium et pcr eófequens limites non egreditus prima integuonis « 117 Quimio hac de caula Recétiores comuniter ponunt fecundam intentione   hà ellc vtiq ; relationem Fatiopi$, non tamem omneumsíed illa (clum, qua lupponit aliquam priorem «ognitioncm, et iniétionan; inqua fondetur, qu& jceindé not Difp. III. De Ente Rationi;   000 folum in ficri ib intellectu ct, «E eft relatio rationis in Deo, fed Ét infune dari, fundatur .m. fpecialiter impriori co» gnitione, vel inobie&ca, prout denominato à priori cognitione, atquc.ità cum concipitur cffe cognitum,cfle prad efie fübicctü per modunr relationis fundarg imobtecto prius cognito, dicüt fieri fecundas intentiones; ità Suarez, Aucrfas Complur;Toan.de S. Tho. et alij paffimz& ratio corum potiffima eft, quia fecüdae intentiones illa dicuntur,qua: fecundae notioni, feu'intentioni formali obijciuntur, appellantur.m fecunda inceriiones ; quati refultantes ex fecunda attétione; vel cófideratione intelle&us, (cd nó folü ef| fe przdicatume(le fubie&um, &c.fedég     e(íd cognitum; effe apprelienfümr, cürte Hexé cócipiuntnrper mudumrelationisy obijciuntur fecunda notion: formali intelle&us, erzo proprie erum fecunda in« relationes rationis, qua fundátu ri cognitione, vck in obiedfo re prout denominato à priort cog . 118 Quamuisifte modus Rant» t(i liabeat probabilitatis, et propiusalijs: accedat ad veritarem; tívnec ipfeattingit de, formalitatcar fecundi intentionis, nà de: ratiome fecuridae: intétioniseft,vt pom Jh texprimatur res extra fuüordiné | aitributa tnis, que ei competit imfecüsdo ftatu;i m quo nóponitar; nifi abintelkétu negociáte zfedpel viliéssorüni: etiam fundatasin priori: cognitionc, (cir inobiecto, quatenus prius cognito fzrpe exprimütur rese (uo'ordine,S sm quod: süt à parrereis ergo nóo6s huiu(medi re lationesfanrfecunda: intéioncs, maior" patet y quia quádiu res exprimitur in füoordine, si quod;cft pane rei illaexpreffio pertinet ad cGceptum rei prima» rium; nó fecüdarium y Probatur minor 5. uia ficut per rclationem. crcatioois in Ino capnt toU, quod eft à parc rel y. licet fit relatio rationis,natu ex primiimus: i realem creatur adipfum,. ita per relationcm cOgpitt ip obiccto ad: porctiam co. Cem. exprimimus id y quod c(t à parte rei. Í. habitudinem cognivionis ad obic&uim;X obicétü à parte rei icatüg, : D» tentiones, &talesvniueríalitereruntoé$:  mrimptig  xci à opü xclationem creatoris in Dco, mI Sei eitiedec xdcbemus 1cE: tioné conceptá in obiccto cognito ad (ome LET "ES ER ^ 4 M^ "i Lo IET " 3tionis jcrinésad extrema i . mifeflaratio quia cum re(ultet in exirecogno(cétem ;& ratio cít,quia z potjoncs nó carcdiunrur dimiies Roos n RAT explicent rcm in (uo ord;ne. Rurius idco rclationé crcationisin Dco diximus nó clTe fcc. dntétionem,quiamo eft rationis invcrog; Xr mo;cum in creatura (it rcalis, (ec ida vcró intétio eft relatio ronis mutuain oenueno jg claié innuit Doctor 1, /d.25.q:vn.cum inquit;quod eft relatio ra& (a idet ma[d rmis per-mutuá cóparationem in attribuso rationis, fequitur debere cie mucuá in ambobus,fed fic cft, in propoiito elatio cogniti m obicéto ad potentiam «ognofcétem nó cít rationis in vtroq;cXe  sremo, quia habitudo inxelle&tus ad obic, Repo iem ati ra rü ratio: at incitoppofitum y quia p feÍecan«undamintentioné formi r d Geneooeptonéin intellectus non dc-. bemusintelligere quamcunque €ogotuoncm teflexam cadic im aliai) cognitionem;vel in obic£tuay prout deaomina. tam inprioricogniione » vc ipfi purant, conftat .n. nó lolum ob:c&tuim, quatenus, «ógnitum ; fed ctiam ipsá intellectionem: .. eeaiem polle reflexé cognolci., &.inboc. fenfu obijcifecundz iientioni tormali; fed pet (ccundá imétionem forisalem intelligi debet actus res exprimens extra fuum ord inem;quod fit per a&um collamitum illari in aliquo attributo rationis ; inhoc autem feníu cle cognitum, et cflc appreheníum nóobijciuntur fecunda intenrioni formali (ed pruna 5 nam ficut pertinent ad illa, qua «cbus conueniunt cx natura rci,hoc cfl,ante negotiationem, itelletus «x dictis q.2.art. 4. ita nó tersoinantsnifi irimatias animi notiones. 119. Obijcies,cü obic&tum cognirumreCogitaturcilccognirum,cócipiturextràfüumordinen,&poniturin fecundo flaw, quia inteliigiiut (üb aliquo attti» ; buto;quod non cit àiquid cius. ex natue Quafi. VILI Dé fecundis Intentimibutesi.I. nin. txquneilingo ficuc taret y mem; fub rclatione rationis 3d, iuGmusá numero 4ccundarü potentiam cagnofcErem,eig» conceptu re flexus, qué cecmuat y ettfecandar:us s et clie cogaitan haic;concejrui obiecto cric fecunda intentio obieótiua, Negatul. affumptrauxs quia per eamd fam relation tationis obiecti cogniti ad potétiá cogno fcentem aliud ex primere ap 1ncédimus, quam obicétü terminare actamintelleétus,quod totü cit parce rcl et per cós fequés attinet ad cócejtum rei primariüs ad fecundam auem intentionem nO fuflt €it5 qp ficrclatio rationis, fed vicerius re» quiritur vt per.cam rcs cxprimatur Ctra fuum ordinem, et in ttatu (ccundo. Sexto :àdem hac de caua Scotite nó omncs tclationes rarioa!s etià fandatas in prioticogoicion: vel obiecto, quatemus cognito, agnofcunt pro fecundis intéuonibus, (cd 1ilas vm, quz derelinquantur inobiectis comparatis, vt comparata (ant in aliquo attributo rationis, qp apet1€ colligitut ex Doétore 1.d.3.4.7. infra E.& d.23.9.vn,& 4. d. 1.q.2. et $. Met. Q.11-& alibi (z a lententia ita intel ligiwirab An&tore foruzlit X Tromb. in Fatmalit, et al;js Scotíftis,quos fequi. inpet cinyt fecunda meo dà ies uer fit ipía pa(fiua cOparatto derclicta sedis "lta db t5 ita n. loqui videtur Scot.a. d. 1» q. 2: Sed uon a(fentiivar quia vel per compa-« tationem pa(Tinà intellig tur ipía deno-: minatio exrrinfeca derclidta in obiectis; ex terimmmatione a&us comparantis; quadam cclatio rationis, qua rcíaltare. concipiatur im obie&to,vcl obieQtis copa ratis ad intellectum comparáté, ícd quo» «unque modo accipiatur, pertinet ad con» ; cepium rci primarium, ergo nó benc cues nitur fecunda intentio obtectiua, Probas tur minor,quia (i primo modo fü y pro denominatione extriníeca, claréliz d exloco fepe cit.q. 1. art. 1. huias difp.pertinere ad ca,quz rebus conuemut : nullo fingente intelle&ucum aliud ceali.ter nó fit; quam ipfemer actus collationis ad illa obieéta terminaius,cp quidem verum eft de extriníeca denomimatione à uoctnq; aéu virali derelicta, vcibi ote i cundo modo adhue nà: p iseery aane Hh 4  gtc1$'cx actui incelleétus cópatan| LANG, Lo 352 egreditur limites cóceptus primarij, quia licét fit relatio rationis,cum non atfamatur,ni(i ad exprimendam realé terminationem,qua obie&um ter minat adtá rcalem mentis collatiunm, plané expriinit rent, (icut c(t in (uo otdine,& ita eft prima dumtaxat intentio. a 120 Dcbet igitur hzc fencéria (ic in-telligiquód comparatio pa(fiua duorum obic&orum in aliquo attributo rat. onis concepta ab intellc&u inter ilia ad inftar teípe&us inter illa duo verfantis (it (ecu. da iniétio, et quatenus per illamobiccta comparata referuntur adinuicem nó aüt ad intellectum cóferétem; aliud eniin c(t e(fc coparatam, quod habét in ordine ad intelle&um comparantem, et aliud illud effc comparatum quod inter fe habenc ex otiatione intclle&us, et aliud eft co cipere illud effc comparati; hoc; cócipientes .n. illud effe comi paracà obicétofum in ord.nead intelle&tom comparantem nó egredimur limites concep:us primarij,vt Rüpct dicebamus conceprü veràó fecundarium formamus,cü illud efle cotum concipimuas, quod obic&a inter € habét ex negotiatione inte le&tus ;quarc magnum d: crimen cft inter concepcü, quo concip'tur homo, v.g.habere cffc co gnitum, vcl con paracü in ordinc ad intel le&ü concipienté, et comparántem, et alium conceptum, quo cóparotus cü e tro, et Paulo intelligitur haberc rat.oné pradicabilis, quia hic vitimus,cx quo ncc tfem;ncec habitud né realem cius ad «lud exprimit;aut alterius ad ipsá,«fl conce ptus omniné fecundarius expranens ho minc,& Petrum, nó (icut (unt in fuo ordine,tcd sr illud addi ab inielle&u ca ! tc in attr/buto rauonis ; iile veró pror cóceptus cít primarius, uia cx quo exprimit realem terminacionesqua obicGum terminat a&tum realem mécus collatiuam, exprimit rem, ficut eft in (uo ordinc. Hinc Scotus &. Mc. q. 2ait, quod fecunda incéuo inetl rer inquancü con(ideratur, et per cé(idcrationcin alieri cóparatur, qua cófiderauo cti ccll^tiua vnius ad aliud, quafi dicere velit (ccüdam ántentioné inc(c rei,vr con(idera.u: altcti coparatajcu in ordinc ad aliud; cui cóDifpat. 111. De Ente Rationi Seen paratur,non in ordine ad intelle &tü com parantem, quia talis có fi deratio coll tiu. folum e(t, quz dar rcbus c(fc omainó rationis, et inuicem referri relatione raiionis,quod etiá manifcfté docuit 1.d.2 4.dü dicit si iatencionemeetfe relatione cations perinétem ad extrema (nempe ia. ter quz verlatur) axtus :ntellecus comparanus.& imn 4.d.1.q. 2,(ub B.quádo ait, quo fecüda intentio e(t relato rationis, feu comparauo,quia cófideratum cóparatur ad aliud pet a&tum cófideranus, 8e ita im.elliganc haoc fentenià Mauritius q.3.vntucri.$. Sed quias lcafauol..j.quol. 19. Bargius 1.d. 23. quictat Lichet. et ahos. Qui tamen in hoc deficere videntur, quia p.it ant fecundas intétiones necetfar,Ó aliquá proprictacem à parte rei exige re,vnde moucatur intelle&tus a4 (l'as cau(andas, quod nobis omninó nó probatur, quia coparatio pa (Tiua inter duo obiecta, TM modo expl.caiaettyporettomninó  ng: ab intelle&a |tüinzvilo fundamétoin re, Vcrum efl vugu. wiétioneslogicas lcs non tormari finc tundaméto, forinatur enim vniueriale y.g. ftante reali come   ucniécia plarin 1n cadé nacura, formatur przdicatio. vnius de alio (tante ccali ; idétitate vtrorumq; adinuicem, formatur illauio, vcl confequentia flante real. enanatione vnius ab alio, vel filtim cócomitantia& fic de alijs. Aft hoc nó impedit, quin pofTint al;z excogitari fecundz intenuoncs omninà phantaflicz j quibus inieiicé&us comparet ad libitum obiecta cogna in attributis rationis, vnde non cft dc rationc fccüdz intentionis, vt fic, habere fundamentum in re. Ex ditis infertur definitio prima, et fecunda intentionis, et difcrimen intet illas, Namprima intentio cfl obiciiuns al£u cogni um vel abfolute per ai re£^ Gum aut refle xuyvel im ordine ad aliud per atium collatiwum. fecundi aliquod aitributü conueniens illi exnatura rci ante. intelle&us negotiationem . Ratio huius dcfinirionis ett, quia per actum re« €um, et rcflexum res cócipi folet in (uo . ordinc,X boc ctia fieri potctt actu collatiuo, (i res cOferantur adinuicem fecundü aliquod attributü reale ; (i quiscnim ho miAm, et animal cócipiat actibus abfolomo oc ra quid fint, ac -etiá rclexis inelligédo fe illa intelligere, el illa vt (e cognita adhac et actu. colfaciuointelligédo hominem c(Tentialitec warcicipare naturam animalis, animal aüt mon includere natur hominis, nihil talc concipiet,quod homini, et animali in (uo ecdine non cóueniat. Verum fi a&u col. latiuo alterius generis cócipiat animal di&um dc homine cíTe genus hominis, co "quod inrcllcéus cognoícés hominé par|! ticipare natoram animalis (umptit occafioné pradicandi animal, et (ub: jciédi ho minem dicédo bemo cft animal cunc vti. que in obicétis fic cópararisdiucríe com tiones pafTiuz per talem actum col. feioem derelinquantur qua ex parte extccmorü srh diucrías corum proprictates diucr(imodé nominantur, et intentiones fecundz dicuntur przdicati, fübic&i, gcperis, fpeciei &c. Specificauimus autem prin intentioné elle obie&um a&u co. ^ gnitum, vt cétra quáplurcs Scotiflas do" ceamus non fufficere,g» üt cognolcibile, (wt prima intétio dicatur, et racio cit,quia ficut obicétum nondicitur cognitum, et intellectü, niti qnádo actual:tcr terminat actü intelle&us, (ic nó hibet elfe primo intentum, vcl primà inccntioaé, nili quatcnus primó tecmioat actü intelle&us, va dé ob:cctum,vt cognofcibile,dici nequit prima int&uo, niá remoté, actu veró có. ftituicurcalis .cumreriminat actualiter pret-Apàm inrentionem formalem intclledus, vt bené notarunt Tromb.7. Mct.4.9. sarnanus, et Fuentcs cit. Secunda veróinté140 eji comparatio pa[fiua, qua reperitur int«v duo, vel plura obie&ia adinuicem "€aparata 1n aluo attributorationis fi6o ab intelleiu per modum relatioms dUnuiud intcr illa, quz definitio soligitür cx Scoto 1. d. 25. q. vn. cu us intcliigentia cx dictis facile deducitur quoad owncs cius parciculas,. Maximé auté ad hunc dicendi modum accedit. Aurcol, 1. d. 23.pati, L.art.2. m fine, vbrait intétioncs prunas cie cóceptus obicétiuos primi ordinis, quos inicllectus immediate format circa res ; inientioncs veró (ccundas «ffc conceptus (ccundi ordinis » quos Vi. De fecundis Yntestionibus efr.   353 intelle&us fabricat relc&tédo, et redeuadocitcà primos conceptus,v: süt vniucr(alitas, przdicabilitas, et huiutmodi qti ad actum componétem, et dinidéie, et connexio cxtremorum in medio, quàtum ad a&um di(curfinum,& inquit omncs itas intcutiones pertinere ad przlicámentum relation;s. 1211 Quomodo aüt,ac pcr qnem ada fiant (ccundz int&cioncs, facilé deducitur CX di&is q-4art. 2. nam iuxtà principia ibi tradita dc formatione catis rànis diccte debemus (ccüdam incctionem materaliter ficci lioc ett derelinqui (ec acti collatiuum intclle&us, nó quidé omnem, fed illum dumtaxat, quo res coimpacacur in aliquo attributo rationis ; formalitee vcrà Bir per a&ium reflexumsquo tal;s cóparatio pafliua cócipitur in obie&is coparatis admodü vere rclationis,& mutue inter illa. [tà inlinuat Do&ot 2. d 1. q.i. atr. 2. dum loquens.dc fecundis intentionibus ait non haberc e&c line actu. cóparauvuoscfló fiant per intelligétiam in ve^ ro cilc (uobis. n-ycrbis,vt D. Vulpes cit. di(.att.vit.adaotauit, fignificat (ccüdas iar&tioncs per actum cópatcauiaum habcte un eflc materciale,& derelictum, et per intell.géiam ccflcxà füfcipere poftca c((c vcrum conis fabricatum, et Formalc, Et probatur breuitet y quia talis comparado paífiua anté scum rcfle xum, quo comcipitur ad mod rclationis, eft cii d enoininatio exuinfícca in obiectis coparatis detcliéta ex «crminatione a&us collatiui, ec o ante talem a&ü non habet cüle actuac, et formale rauonis, (cd rantü materia» le,& fundamentale,cü vcró tali a&u cócipitur ad inftat verg. relationis iater illa obic&a, tunc (uícijic formale e(fe ronis, ità (cnc Barg us cit. 1.d. 23. vbi notat gp fi interdum inquit Doctor fecundas intéuones produci. per aCtü comparatitils id debct incellig: nó formaliter,(ed przzfuppofiuué, 1nquavtum produci nó póc fccunda in«cnuo, nih jrziuppofico actu Cópatatiuo ; quo habitoincellectus nouo. actu producit intécéonem in re coguita s et nó producit eam ipfo actu comparatis uohzc Barzius ibi,pro quo modo dicedi citat ctiam Lich.z, d«1 5 q1.1dein habet Maurit, 354 Maurit.cit.q.3. vniuerf. vbi jn formatione entis rationis ponit multa figna, et cü indecimo figno dicat intellectü habere actum comparatiuum pluciumlobie&torü in attributo rationis, poftea fübdit in v0decimo habere actum prodattiaum fe«üdg intétion's cólargentem cx cóparauonc przdié&o,& idé docet Brafauol. 9. quol.19. Et quia hicactus apprehendédi illam coparationem per modum vecz relationis fpeétat ad primam operationem, idco pcr hanc (olumoperationem fiü: (ccundz. iptentioncs in fuo e(Ie formali. 'a vcro situs collatiuus omnibus, et Jirgulis operationibus conuen:cc poteft, idcó poterit per omncs ! eri marerialiter et derclinqui peculiaris fecunda intentio, fic per primá operationem intelle&us có fÉcrendo animal rationale in ratione definitionis ad hominem in ratione definiti, et é cótra abf; aliqua affirmatione, quz nócít dc cílentia definitionis, derelinquitur in his obic&is fccunda int&uo dcfi nition:s,ac definiti; per (ccundam operationem cófcrentem animal, et hommem in rationc fuperioris, et inferioris,generis,& fpecienprzdicati,& (ubie&ti, pre dicádo.(.anima] de homine,derelinquun«tur 10 huiuí modi: obie&is coparacis comit parationcs illz paffiuz pra: dicati, et fub. 1c&i,copulz,propofitionis,&c. et tandé per teruam operationem cófcrendo vná propofitioné in ratione antecedentis ad aliam in ratione cofcqaentis derelinquüzur in illis propofition. bus có arationcs paffiuz pettinétes ad argumcotationcm, aioris,minoris fequc!a,&c. qua omnia fatis liquent ex dictis q. 4.a1t.2.&inhocfen(adixitZerbius.sMet.q.8. ad 5. fc«undam intentionem non rantum reperiri in primaopcratione,quádo eft compas 'rátiua; quod ytique potcft illi conuenire, vt docet Scot.2.d 6. q.2» fed ctiam in fe. cunda;& tertia, quando per cas vnum altcri comparatur in attiibuto rationis, 123 rcs an folus intcelie&tus cfficere pofiit (ccüdas intécioncs ; num potius etiam volátas,& dubium pertinet fo lum ad Scotiflas cocedentes cns rauonis ctià à voluntate ficri po(fe . Bargius cit. negat, et cít doGrina cómun:s apud RcDifrut. 111, De Ent Ratinis ph "C centiores, idquc nó probatfed veluti" nifcftum fupponit, 1mó.hacde cauía, it quitno omnes relationes rationis effc fe» «üdas iniériones ; quia mult relationes rationis fiunt à volütate,ua' tamen non funt intentiones (cctida . Sed a6j Scotiflx cocedunt, vodé paflia det:niont £3» «üdam int&uonem, q fit; rc(peétus caue fatus ex actu collatiuo inceiledtus, vcl ab tcrius potétiz collauuz, vt comprehen dant refpectus ration's à. volütite caufa» tos,& Tatat przícram lib.1.Elcn: h.q. r, $. Quartó (ciendum inquit, quod figni ficutio)quz in vocibus ett relauo rauonis vocis iigaificaciüz ad rea 6gnificatam, cft (ecüda intétio fadta per voluntatem, quia hazccóparatio vocis in ratione figni ad rem in ratione f;gnatifi c à volütates nO ab intcllectu,& talcs vidétur cífe omnesrelationes rationis,quz in vtroq; extremo fundátur ratione denominationis extrinfece ab a&u voluntatis procedéte; vt fant relationes dominij, et (eruitutis,   emétis,& vendéus,&c. que ompesoriü tur ex COtractibus,& volütatibushamas nis; nejue inbocdubio videturetle ma ior difhcultasquáminillooanpoífiteffi-cere ens raionisquare fidcfendatur poí» fe ens rationis efficere, facile ctiamdes fendi poterit polle formarc fecundas Aanienuoncs . [t jx.  Ino d; Vbi conferuntur fecunde intentiones cum primis, C" ad fe inuicem. Pr. T AX 114 97 Onferri foléc intéciones fecüdz C tum cum primis y quibus imm tur, et applicárur, tum ad femuicéjquatenus einuicé dc nominant;ex qua collationc vari dignofcótur affe &bonts carum . Pranó iaque cóferantur fecundz incétiones cum primis y licut imagines cü rebus imagatis;inuente cnim funt ad reprae fcntádas ics ipías fecüidum methodaom,& cuitatcm, có modo, quo declarauimus q. 3huius difp.explicádo caufam finalem: «nuum rationis,& q. Prooem. Log. art. $. et haicpotiffimum ratione dicuntur dircétriecs noftig cognitionis, vt 1bi cxplis ', CàTUIMNMOUSNOS C HTS . catum eft,& notauit Auería q. $. fc&. 8. tali vero collitione oritur, q quic. d (ccundis tribuitur intentionibus, et rcbusipfis verificetur y ficuc quicquid Á T tribuitur 1magini,de re, cu:us cft imago$ EN verificatur, cam bac fit fa&a ad inflar illins, illis du nta» at przicats exceptis, vt E  "bene Roccos aduertit trac.de fceund. inT vx ponunt diffcrentiam inter ipfas fecundas intentioncs,& primas, nócnim ..Valetdicere, genus cft ensrationis, fcu $1! intendo, animal eft genus; ergo RUE animal cft ens rationis. vel fecunda intenTUBI » ioyquia eicfmodi pra dicata funt illa ip» f E EU PNOMI peciem, alias. . intentiones fccundus à. primis j. ficut fi . ... diceremus de imagine effe figuram » vcl H ^. piQturam, vtique hac predicata dc re Pu euius eftimago, verificari nom. poflent Edea ipfa, qua difcernunt imagi.. pem ab imagato, && conuenrunt imagini gatione fuí nor ratione imagati .." r2$ Buplicitctautem hoc contingere Tw os bifariam poffunt inrenti ones fecüda primis applicari, vno modo mcdiante priedicatiotie exercita, alio modo ^» pes iR eir quam duplice pradiionemy ita declarat Do&. q.1 4» voiu. ih corpore quie (ii; et 'o€s ciusex pofito» resibi qp exercita fit illa qàz-fit iniebus, vclintentionibus per verbum Jus yesyeff, vt homocft animal, fignata veró fit illa,. qua fit perterminos(ecundarum in'étio: gum per verba dicí ; et praedicari, vt ge] mus praedicatur de pluribus fpecie diffc' . fenubus, cx quo infcrt Mauritius q. cit. Banc pofteriorem nótam effe pra'dicatjonem,quàm fign praedicationis amus: indicium ett, quia. quod: deberet poni à rte praedicati inca ponitar à parte » biecti, vt patet in allata praedicatione fisnatay attalis non cft proprie przdica« tio,quia non prz 'icatur, quod matum ge ieari  et non fübij. itur quod na« um ett (ubijcis quami docteinà nomrecipit Brafauola illa eadem qj: (t.contendic enimvetiam. fignatz pradicationem: effe ie füo generc vcramy et propriam pradi: cationem; que liscit parui moinéti, có» cedi .m. po:cft cíle veram przdicationem in (uo sencrc y abtolué tamenloquendo »e (000 eft. PL De fecundis Iptentionbus.e/dre.I.  35$ negari nequit quod prz dicato exercita non fit magis propria praedicatio, vtpote illa, qua primo inturtur ante. oculos ponit ident; ficationegy predicati cum: fubieEo, quod non facit. praedicato fignata ; fed rarius de bac duplici pred:cauoue, » tedibic fermo infcriusdifp 5. q. r. art. 1. 126: Ad propclitum redeundo,li fec dz intétioncs applicencur primsmediate cxercita predicatione,predicari ne» qucunt nifi accidentaliccr, et denominatiué, nam non (unt nifi relaciones quz dam rationis, quas intelle&us veluti acci"dentia quzdam intentionalia: attribuit primis intéion:bus, ac proinde nom ni f& dcnominatíuéde illis przdicari poffunt, hic cnim cftpropriismodus przdicandi accidétium dc fuis fabiectisita docec Do or q.. 10. vniucri.& ficüt acccidentia e realia de fuis (abiectis pra dicamur in cocretoynor in abfl ra&o, dicimas enim, gr homoett a/bus,non albedo;ica dicendum eft dc his przdication: bus fecundatü in» tétionum refpe&u primarü,vnde animal d:citurgenus,non gencrcitas,& fic de a« lijs »quia hic €t eft proprius modus przcandi accidentium de fuis fubiects ; vt concreta przdicentür de coacreus . Pof[um auem fimiles prz dicationss,animat c(t genus, homo ett fpecies, fumi infenfur formali,aut tantum funJamentali, quidenv(i fundamétalier fumátur, sát verae à parte rci y fenfüsenim eft ; quod animal cft fundamentum: idoncum, vt ad plures fpecies referri polfit in ratione vniuerfalis, quód vtique verum eft nullo cogitantc fatelle&tu ; at ti fümaatuz in (en(u formali,nó funt vete;ni i intellectu a&u illis fundamétis affi géic tales relationes rónis,& per itenim ad plurcs fpecies vcl indiuidua'in rauone vniuctfalis,. 127 Si vero huiufmodi applicatio fecüdarum incéuonum ad primas fiat media piz dicatione iignata, pór fieri etiam praclicatio e ffentialis, vt conftar cum dicimus gcnus pradicari inquid de pluribus (jcciebus; fpcciem de pluribus indiuiduis;; verum tamen eft hanc non exerceri nifi intermynis primarum (pót tamcn exerccti ecia in ccundis, quando intentiones (c habent, v; lüperfus, et inferius, 356 tids,vt notat Tatar.q. 1.de genere dub. r. vnde valct dicere Vniucríale predicatur de genere, ergo genus cft vniucrfale ) vc tlocet Scot.q. 14.cit.vnde ifta praedicatio: fignata in (ccüdis fpecies praedicatur. in re dc pluribus indiuiduis,ita exercetur, pra&icatur inprimis, Petrus eft hamo, Paulus cft homo, et ratio e(t, inquit DodGorquia fecüdz intétiones, maximé uádo copulátur per verbum predicari, üpponunt pro fandamétis, et ideo tales pradicationes verificati debent per terminos primarü . Ad pecsdm aüt, «uomodo fieri debeat huiu(modi appli«atio (ecüdarum intétionum ad primas praícrtim per. excrcità pradicationem, attendi debet fundamentum, quod cft in primis intentionibus, nam fi inferiora, «lc quibus natura apta cft przdicari,ditferant eflentialitcr;illi natura applicari deAbo intentio generis fi vero funt indiuidua, applicari debet intentio fpeciei, et cic dealijs. 1:8 Deinde cóferendo fecandas intétionesadinaicem,videmus vnam fecandá intentione alteri applicari, et de illa przdicari tàm exercité, quam fignaté, vt gcpus cfi fpccies vniuer(alis,vniuerfale pra» dicatur de gencre. Ratio cit, quia vt do€ct Scot.q.6. vniuctf. vbi omnes cius expofitorcs et q.3.antepradic.ad 3. et q.1. poftpradic.ad vIr.& 4.d. 13.9.1. infia T. et quol 6.infra X.& alibi foc pore ab 'istellcétu vna fecü.ia intétio fundari (uper aliam, et fic de alijs przedicari, quod pe pendet cx virtutc reflexiua  q bet intelle&us (upra (uos actus;hinc.n. potcft ipsa fecundam iniétioncmreflcxé €ognofccrc,& ipfas alteri comparare in attributo rationis, atq» ità cognofcendo, et cóparando fuper ipíam fundare aliam fccidam intétionem, ficut intentio gencris.quz tribuitur animali, fanda iniétioxcm fycciei eo ipfo, quod ab iicelle&tu «óparátur vniuer(alivt inferiustuo fupe rioti, et tunc fecunda intécio fundata dc. nom£aat priorem fundatem,& fic in prefato exemplo dicisur,3nod gcnus formalier cft gens, et denorninatiué fpecies, &idcó inquit Do&or, quodin his caibus1ntentio fundans fumitur, ye quid, Difpu.11I. De Ente Rationis:   tat, uafí dorf us, fandata verà,vt modus ; hos auté termi nos ità explicant Expofitores q.6. cit. ex verbis iplius Do&oris przfertunqu.8.  $. propter boc,vt (amere intencioné fundantem, vt quid,ím illa accipere sin fuam quidditatem,& natura, (cà vt eft id,quod intelligiturffumere intétionem fundatá y vtmodum, (it illà acc: pere, vc decerminationem, et modücótiderandi alterius, et (ic cum in prz faro exemplo dicimus 5 €p genus cft (pecies, genus (umitur vc id, q intelligitur, fpecies vt modus, fb quo intelligitur, et hoc modo non incóuenit, quod vna fecuada intentio praedicetac de alia, et (ignaté, et exercité ; imo cadem de feipfa,vt cum dicimus fpecies efl fpecies, mquoca(unos eft imaginandum, quod cademmet intentio numero fit illa, quz incelligatur, et ub qua intelligas   eadcm intentio numero fic mo-.   vtputauit Mauritius; (ed.  c(t imclligédumeandemimnédonenfípe cie effe modum fui M4 c éü di9€ cimas fpecies cft fpecies, vác (pecics,que accipitur vt modus, et poniturà parte rz dicati,no cft illa eadetn namero, quae  f umirur vc quid, et ponicur à parte (übies 35 Gi,quià idem numero nó poteft applicae  rifibiipfiytadditi, quilberautem moe   dus efl quid additum, quod benégotaui  Bra(auogla contra Mauritium Q6. 1:9 Hoc autem intereft inter appli« cationem,quae fit fecüdacum intention ad primas, et ad (c inu/cem, qtiod primis femper applicantur, vt modi accidétales,. qu femper applicatur,vt accidétia (ubie. is,& ideó coltituüt pradicationes exec citasaccidentales tantü.m, ac denominatiuas; verüm cü vna intétio (ccüda alteri applicatur, poteft illi applicari tàm vt mo dus accidétalis, quàm effentialis naa 1i intétioqua alteri applicatur, vt modus, fa illi (aperior, vc cumdicimusgenus e(t   vniuctíale;eft (ecunda intétio,cít cns rationis,tunc applicatar,t modus, et detec minatio c(entialis, et cóflituit predicationem quidditaciuá. fupcrioris dc inferiori ; fi veró incenzio alteri toten fit infcrior, vt cüdicimus vaiucríale cft genu$ vcl difparata,vt genus cít (pccics,rüc. applicatur, vt modus, et dererminaso ace ^ : eideniidentalis,quia inferiora accidü: fuperiotibus, et vnum difparatum alteri difparato;quod valdé notáduin etl;quia Scou(te cómuniter,& alij vniuer(aliter docet abíQue vlla limitatione, €ü vna fccunda intentio fundatur in alia, et Plone » vt modus,cam denomipare, (eu prz dicationem accidéalem, et denominatiuam cóftiucrequod vniuer(aliter verum non eit,v; cóttat in allatis exemplis jin quibus intentio fuperior przdicatur de infcriotian vcro pra(ertim in hoc cafuycum fipeior intenuo de inferiori pradicatur, (lic, nedum m cócreto ; (cd cuá iaabacto ficri prz dicatio, vt genus, vcl gencrcicas cit Poesia » infra fuo loco dicemus, quia eft difficultas communis €uamadalispizdicanones, Contra prazdicata podeis 1.probando (ccundas int&tiones de primis pradicari non poflc, quia o m nequit | przdicari de oppolito y ed ens. reale, &c . Kauonis (unt buinímodi,quia habcnt có tradiétoria pizdicata, ergo &c.. Nec di(le oppohtrum przdicori dc oppolito, alim per accidens, ità e(fc in propoiito. Nam contra probatur fecundas intentiones. ncc etiam accidétalitcr polle prz dicari de ptimis»in accidentibus.n.experimur,qua veré praedicantur de inferioribus, vct ecram,pradicari de füpcrioribus,& fi veré Pe de fuperioribus, veré ctiam pra dicárur dealiquo,nfcriort, vt fi de Feuo przdicatur «urius,neccifc cft eiiam prz dicari de homine, et animali, et li przdicatur de hominc, ncceiic e(t etiam. pteedicari de aliquo homuuc fingulari ; (ed nec fecüdz int£cntionc$, quz przdicantur de inferiocibus.poiiuat przdicari de fuperioribus nà » 5h à meMUPEUR fccunda imiétio individui predicatur de Fetco, (o tamcn de hominc, et animali, ncc qua pradicatur dc (uperioribus, pof. süt praedicari de interioribus » mà fpecies dicitar de hoininc,»ó de Petro,ergo Xc. -4$9 licfp.ens, et non ens eite propr;é oppotita con. :«dictorié, non autem cns ecalcy& tatiouis, vnde porius dici debent di parata, velui tubitaniia et accidens, A ádcó ficut rali difpatationc, vel qualicuad : REB Quafi. 111. De Jecmdis Tutenticnibus.eAfrt.IT.. 357 cidens pr zdicatur de fubftantia denominatiué, ità à pari poterireod& modo ene rationis de euce reali praedicari, et fecunda intécio de príma ; (ed cóceffa minori, adhuc (ufficienter foluitut argumentum per rcípofionem inter arguédd. allatam uia vt notat Do&tor t.d,1. q.3. C. et 4. 43.«q. t. infra T.bcné potett oppofitum pradicari deoppelito filtim denominatiuc, et vt modus. Ad impagmtionem, quod neq; per accidens. poflint fccundae intentiones przdicati de primis,ncganda cít paricas d accidctibus rcalibus, et ra tionis, quia vt notauit Kuutus tract. de. 5 pizdic.(ecund. intent. cx do&lrina Maus riaj pluribus in locis accidentia realia có» ueniunt fübic&is abfolute, vt (unt à pacte reiy(ed (ecüdz imétiones conueniunt nae turis, vt tali modo cócipiuncur ab intel, lc&u; hinc eft. quod (ecuda inrentio indiuidui,qua Petro cóuenil nó dicitur de hominc, et animali, quia illi conuenit, vt concipitur indiaifibilis in partes fübiee &iuas, qua conceptio repugnat homini, et an:mali, et é contra. fpecies dicitur dg homine, non dc Pewo, genus de animalis non de homine;quia talcs incécioncs có« ucniüc illis naturis,vcfunt diutlibiles in ta les partes fab:e&tiuas, quz pracíus repas gnant indiuiduo,& ctiam fpeciei, (i plu(s quammumcrolinrdiuerír . Secüdoobijcituré cótra probas do fecüdas intentiones przdicori de pei mis, nedü accidétaliter, (cd &c centtalie ter,quia homo per fe prz dicaur de plus ribus diffc;étibus numcró, ergo per tc eft fpecies, cólequentia tenec per locü topi cum à deGini one ad definitum, Si neges. tur affuu;ptü, quia pradicar; cóuenit pet fc iotétionibus, rcbus verà tm. per acce dés, vt docct Scot. q. 14. vniucrf. in core pore quzfici.. Conua elt, quia fi oma. pet «ccidens tám, et nà per fe de infe« rioribus przdicatur, ergo Petrus perace cidens tatum, et nà per te cft homo, cO« (c. uétia patet » quia ideo Peuus cftho-mo, qura homo praidicatur dc fuisiafe« t:9rbus, et eo modo € homo, quo pnt dc inicrioribus pdicauur  valct -a«contee quentia à hgnata pra.dicauone ad cxcre €itam, vnde 1 prgdicauio dignata rx $358 fer fe, nec exercita raliserit. | Relp. Do&or q.11.negádo affumptii, fi ly-pet (e determinet inbzrérià obiróné affignatam in folutioneinter arguendum data;(ed verü eft dumtaxatsti ly pérfe determinet inhzrens; pro cuius declararione nota, quod per inhzrentam intcliigic vniónem pradicati cü fubie&o, per: rens vcro ipfummet pradicatum, inquo funditurillavnio ; quando igicur aliua dcterminatcio, vcl begorema conftruitut cü copula vétbali determinat iahzrcntiam, vt fi dicatur,accidens per. fc «eftens mm fenfus eft, quod ens couenic pet (eaccidéti; qf veró conllruitur cum a dieato tunc determinat inhcrens; ve ffi dicátar accidens etl ens pet (e, quz eft s co ree quid eft fen(us, quód fit en$hóaltcri inlierens;ita igitur in propo fito itiquit Doctor affumptü effc fal(uen, fily pec fe dcerminet inhzcentiam,quia ftcacípecies per accidens ineft homiai, ita et priedicári de pluribus numero dif-.  ftro, cum vna fecunda intemio füper ali   "Kunidatur,1unc enim fecüda intentio fun feteritibus; cocedi tà potett,' fily per fe deterininet inhzrens I.ly preeüienr ;& : Difput.I 1b De Ent Raiinté S et Í-5 -ficyfit modus intclligédi prima intentio" nisjnó potetit per aliam fuperucnicnrem intentionem modificari, € denoaminasi,, Tum 2. quia fecunda intentio dicitur taJisquia prime fuperuenit,& in ea fundá-.tur,ergo fi intentio vna pàt aliecifaperuenire ; et haic alia, dabitur non (oium prima;& (ccunda intétio, (ed cerua;quar« ' tayquinta, &c. iuxta catenam fabticaram fecundarumintentionum . Tum 3. quia fundamétum eft maius ens fundato; quia . hoc iubftentatur in illo, fcd vna fccunda intentio non eft matusens alia, namome ncs aque pendent ex intelle&us operas tionc,ergo &c. ]umrandem, quía dare-tut proceffüs in infinitum, qui cuitandus..  eft quantum fice potcft. 2 133 Refp.ad.1. quicquid (it de modis císendi,in modis ramen intelligédi, vr süt intentiones f(ecundz non implicare dari.   modü modi,dummodoalterlumatur, vt  quid;& determinabiléj ater.vr modus,&  eterminatis,& fic córiwEit in cafa nor. dans (ümitur,yt quid,& induitquafi coe  &üc fenfus eft, qp prz dicati perfe de diffe geüiribus ouo fici itwini nb quida noe (oltm per accidens ; vnde patet ionem inter arguendum datam effe fafficientem,(i bene intelligatur. Ad imditionem intentionis pria refpedtualé terius fundauz,nó quia icfimpliciterprie   | máafcd quia eft pnorillaquam fundaty& determinátur per eam,vt modírinrelligés WWE B9, XM B9  pugpnationem ibi fa&dtam negatur Con(equentia, ad tionem dicimus,valere vtique coní equcentiam à (ignata ad exer«itam, quoticícunque illa fic in terminis fecaada intentroriis, quomodo proprie ett pradicario fignata, et virtualiter có: tinct e«crcitan, amet fit intermi: nis prima intentionis, vt eft in argumen to aliato ; quod fi interdum in fioiibbus p iombus tenetConfequentuia à fipoata ad excroicam y. hocplané ctt gr; tia marcérig j noa gracia formae, rta à git. q. 8.in fine, clatus Brafauol. qu. 117 quain docttidati habet Do&or q14; et "eL iy d aes 25 Vai ut 9?131 Terrio obicitur nó potle vnam fécundarà incentióoem alteri, velut modü » perierat Tum quia imcat dari inodudi modi;nod. enim datue. aXionis a&io;tiec vnionis vnioj et ficde alijs at «um crgo [ecüda iirentíoyve di €ius, Ad 2.negatur aflümpti,nóenim. fccunda inté io dicitur fccunda, quia fu perueniat prima, fcd quía explicat resia cíte (ecüdoy& attributo racionis,vr art; 1, declaratum ett, vnde licét vna fccüda inrcntio fundetur fuper aliam,& fundátes dicantur (ccundum quid primz reípectu fupetaenicntum, (mpliciter tamen, et abf(olu:é omnes dicuntur fecüda, no aüt tertia, vcl quarta, quia ones coueniunt obrcéto,vtcognitoy et cÓparato ibattris buto raton's, quodeffecognitum, et cóc paratum eft ftacus rerfecundus. Ad 3.ne« gant aliqui naiorem, vt Mafius (cct.5.de rcbus vriuerhis q..8. fed quicquid hc de hoc,vcra cft anaiorjquando tundatio exigic lubitemationem; X influxum f:udgo meti quód nog requiritur in propofis tode antentionibus ; «uz-fumb mera relationes vatioms ;& nullum ye. tum inlaxum exigunecy patic fandaméuy ^. Myfed qualicunque exigitur ad dandam MeNlunis chio BiMM patus atiendi turex parte intellectus ; et adhuc cóccfTa 13io1i deberet negari mjnof;quia vc con | T |.  àmuenitur (i0 modo gradualis latitudo, | «wtinente reali ex Doctore q. 6. vniuerf. |. . infine, et ibi notant Mauritius, Anglicus;  &alij:Ad 4. Negant aliqui Scoriftae pro "keffum in.infinitum, nam trcs tátum affignant gradus in fecundis intCtionibus ; tiones fundaras in primis, in fecüdo pa(füb quibus concipiuntur,& hic datur tta«. tus, quare vÍq; ad itum tertium gradum; dumtaxat admittunt. progreffum in fa« bricanda catena fecundarum intentionit, ] et hoc. putant e(fe de. mente DoGoris. Qs6.cit. in (ol.ad 4. vbi expreflc admitst vltimum gradum in fecundis intentio|. -mibas, quiet terius.iamaffignatus.Verümfolatio hzcnon eft idonea, nà ES Ux A» ; Qua FI. De fecundis Inicwrionibus . e-fr.1T.: ftat ex q.6. intra fphzram.ents rationis inprimo gradu ponunt fccundas inten-. . fioncs Buentcs abipfis ; et in 3. modos, 359 etiamfi in ordine entum rcalium proccf fus in infinitam effet euitandus ; tamen noninconuenit in relationibus rationis y vt expre(sé docet Scot.4. d.6. q. 10. fub E. &calib; zepé, id.n. aliud non (ignifi'€atquàm intellectum poffe.fncoeffiue in infioitum intell:gédo refle&ere [e (upra biecta cognita; et illa comparare n attributo rationis cam autem loc. cit. ad« mittit Doctor wlItimum gradum in entis: bus rationis loquitar ex füppofitione, vt   ibi notauit Mauritius,qu£ tamenfuppos fitio ett abfolucé falfa. Vel dicédü, quod etiam tribus illis dümtaxàt gradibus admi(lisin fecundis intentionibus, hoc non. obítat, quinadhuc vna ure intentio poflit (uper aliam fundati in infinitum, quia im i]lo tertio gradu potett inflituilatitudoinfinita fecundatü ;ntentionum, . quarum vna fuper aliam fundari poffit, et omncs fpe&abunt ad illá tertium gradi, quia quatenus vna fecunda: intétio fuper: aliam fundatur, liabet rationem modis De Foiuer[alibus im Communi. Xplicata natura Entis Rationis, C: fecunde Int£tionis, vt fic j imgenere, nunc ad explicadas in fpecie defcendimus intentiones Logicales, Cr ab eis mmcipimms,qu 'niuer[aliayfen Predi-' j|  «abilia dicitur, eo quia eorum cognitio multu deferuit ad or« || dimanda pradicaméta; agemus autem de ipfis pofleain particulari H«c dici folér viniderf ia inpradicada ad differétia vuiuer[alis, tum in caufandoycu iufimodi efl Deus, A: rimó in comuni, € quacunque alia cauja concurrens ad plures effetius, tüm in fignificado, qualis eft vox plura fignificans, vt boc nomen animal, quod omuia fignificat ammalia;th' dnreprajentanio,qualis eft bomisis imagoyaut ettam eius cognitio, que aliquo modo omnes bomines repr &fentat; tum denique ad differentiam vuiner(alis in effen  vs nempe cum aliquali fua vnitate e[lyvel eje potefl im multisyvtnatura ani alis in omnibus animalibussGr bominis in ommibus hominibus. Igitur Vninevfae le'in pradicando, de quo bic agere tmtendimusysnullum borum e$t, fed tantum eit fecuida quadam imeniio appiicata illi natura commun, que dicitur vuiuerfale   in e(Jendo, per quam relationem rationis illa natura communis conjtitui oxi| ? m? potens pradicavi de multis. Ex quopatet vniuerfale rp. effeudo effe funda tum vunerjalis in Lemaire eon. quód natura banana cft in ?Peivo O Paw i lo, pradicatur de illis Hinc vniuerfale in effendo confucuit appe liart Jat materialeyc7 fundamentaley cr pro prima intentioneyiré vuiucr idle Metopbylicits i guat enus Meragbyficus vonjiderat magtras rerum fecundum Jes yuiuer[aic E^ in 3$6 dantur in primis . Cum igitur vniuer[fa £lety ad Meta d Logicisyquant Logicum; nc n detur V niuerfale à parte rei . Oueturquafitum tàm d| de Vniueríali in c(s&4 B doquàm in przdicaM| do; &quoad viráque | parié hic refoluetur, "EXEC. obiter tamen de vni'werfali in effendo. Hac de re due extant €xtremaz opiniones, et vna media,que cft wera ac tenenda . Prima cft quorundam Philofophorum antiquorü, quam rcfert Arift. 1, Mer.c.6.& 4. Mctcap. $.de Hczadito, et Cratillo, qui in rerum natura fingularia folum agnofcebant,& vniuerfalia pror(us negabam ; ab hac opinione non malum ditat Nominalium placiti, qui rationem vniucrfalis reponant folum àn vocibus, et conceptibus concedendo tantüm vn;ucr(alia in Gignificado, et reatcntando, negando prorfus in eff endo,vndé et Nominales cognominati süt, ià Ochá Vd Log.cap 14. et 1. d.a. q.4. et quol, s.q.121.& 15. Gabxicl 1.d.2.9.7 Grcg.1.d.3. Rubio.ibid.q.7. et ex Recéaioribus quamplures ex Patribus Socictatis prz (ertim Hurt. difp. $. Mct. fe&t.10. Aniag.difp.6. Log.fc&. 4. Akera opinio €x diametto oppotia concedit vniucríale ina&uáà parte rci, nótamen codé modo. Plato namque hoc adaittebat (eparatum à fingularibus,vt ci impiogit Arift. 1. Met.cap.6 et lib.7. cap.. itaquod dazetor homo, (cà bumanitas ip cómuoi, de qua tingali homines participent, et equus in commani,de quo omnes equi, co fcré modo, quo pliscs hucerng cx codem luminc accedunius. Alij «cro. admíttix vni, wecflc à parce rej nont à fingularibus Difput. IV. De. Vniuerfalibus in Communi. gradicaudo dicitur vniuer(ale formale in a&inye pro fecunda intenzione, quia nis mirum importat ipfam intentionem vmuerfalitatis,que e(l forma rationis,qua ali" uid denominatur vniuer (ale in a&us dicitur etiam vniuer[ale Logicumy quia Logicus per fe confidevat feowndas intentionesnaturas »erà erum nonguf infevuiunt pro fundamentis illarum, m p ini fecundis intentionibus, vt fun in e [icam trattationem eius ex profeffo remittimus, vt Met fieri potefl di [cernamus, quia tamen fundatur ineo vniuerfale amentum eius fit tyronibus pror[us ignotum, aliqua obiter ini« $io buius difp. de ipfo wniuerfale in e[Jendo ex Metapbyfica fuppouemus . quatenus sendo proprie ad Metupbyficum fpeaphylica feparatü,fed in cis realiter inclufum,imó et cum cis realiter identificatum; vocant autem illud vniuecfale in aGu, quia nataram cómunem in pluribus Lena amyinquiunt, veré, ac propri P dici vale uec ci aliquid deficeread a&ualem vniaerfalicatem mW tam,ità Paulas Venet... 1.vniuerf. et lib. z.Mer.& ;cusrenet Monlorius difp. de vniuet(.cap.6.& folet quoq;Scoto ime. pingico quia in 2.d. 3.3.1. docct naturá à arte rei de fe pluribus cómunicabilé efi. Tertia demum (entemia concedità   parte rci vniuer(alc in effendo, .(.naturas communes in fingularibus exifténces n üidemquafi (it eompletum, et ip adus ; ed inchoaté folum, et remote, quatenus fundarc potcft fecundam intencioné vniucrfalis Logici, quod folum fatetur effe  vniuerfale completam, et in actu, at non habere effe, niti per intellectus opcratio« nem quz eft vera (cntencia in omnibus fcholis recepta . xdi  Refolutio quafiti de F'niuer[ali in 1, effendo . ; Dis Vniuerfalia in efewdcm Y reir inu a» fed i ncis i à fingulari t2, fed in cis fcu, Cmdm cis realiter identificata . Coxclu(io eft Arift. loc.cit. vbi acriter iouchicac ia cos, quicantum fingularia agnmofcebant in toto entrum ordinc E ait deinitionem, pet quam exolicanit rerum quiddicates, dari de re vnmuerfalibus,& 1. Poft. c. s. et 1 1. fcientiam effc de vniner(alibus, qitz in (ingaJaribus exiituat ; SCeum Kiencz pluris "ma mie (int'reales y wniverfalia eorum ie&a erunc aliquo modo à parte rci, Gi: Perihzr. rerum alas poni vniucr(a; les,& aliasfingulires,X 1.Poft.c.1.& 2. dec Anim.c. fait vn 'ucríalia miclleétu fin laria fen(u cognofci ; cerum autcm eft ic&um, praicctim motiuum, antcce detca&tum potentiz cognoícentis aliquo modo,ergo hzc conclufio cft peripatetica, quam proinderecipiuat vnanimiter T » et Scotiflz coma Nominalescum D. [ ho. de Eme, et etfentia c.4. Met.q-13.Probatuc € cuidcoti ratione ipfam declarando. Nam per vniuerlalia in eflendo hic intelligimus folü naturas cómunes;per quas indiuidua à part€ rei conucniant, et affimilantur,fed tales naturas reperiri ipfa experiencia docet, nam per hamanitatem Petrus cóue' nitcum Paulo, non eum Bucephaloy f animalitatem conuenit cum Bucephalo, . nócumlapide,crgo &c.Itemiper vniuerM ile in cfi sm cómunem loquédimo «lum non intelligitur vniuerfale cóplctü, »fed natura comunis, qu po(itati$5& ob fuam cómunicatem przbe1€ occafionem inttlle&ui, vt ipfam cóci« piat veré, et pofitiué vnam in mukis, et ec mulus przdicetur, at admittere vniueríalcà parte rei 1n hoc fenfa, inchoatü nimium duntaxat, incompletum, non folum ab(urdum non eft (cd maximé ned €cílarium, ne dicamus intelie&um teme(0 $6, abíque fufficienti fundamento co& o natucas vniuerfales, ergo Xc. vide:   "[romb.7.M ct. q.9. et Ant. And.ibidem; et initio pradicabi À -..4 Secundo probatur cadem Conclufio €ontra INoininales. ncmpe noníolái dari vOCC5, aut conceptus tormales cómuncs y fed illis veré corre! pondere maturascom muncspzo cóceptibus obie&tiuis, idque Mic jmpriaus cx. veritate pradicatiOni Sin quamatt Pa comunis cnunciatur dc ali có pata vt cum dicunus 'Petrus c deno ead arp vniuettale quoddam cnunciamus de (ingalapi .& oftedi« musbab.re cü eo eticntialeu conncxiomcn, et quidem noa indicaui connexio ^o Logaels | N e w et opafc. y j. et $6. Scoto 2.d.3.4. I. et 7 1 : Duell Lion detur Vniwer(ale à parte vei. eEL y6nb inter illasvoces Petrus, et booo,ncue inter conceptus formales illatum, quia pradicatio effec omnino fala, (ed. inter rcs per illas voces, et conceptus tignifi« Catàs, ergo cum epunciatiofit vniuerfaLsde parciculaci, plané prater. lingula ria, et vniuerfalia in igmficando admittenda Íunt natur communes, quz .dicuntur eniuerfalia in effendos et conceptibus formalibus comunibus corrcfpone dent pro conceptibus obietiuis. $ Refpondent Nominales neg. cone feq.conceptus namque formalis hominisy vt ficnon fignificat immediate aliqua naturam coómunem indiuiduis humanis, (ed immediate omnia ipfa fingularia confus& cognita fine diftin&tione inter illa. Con tra vel fignificar illa copulatiué, aut copulatim süpta,vel difiun&iue, feu ditiun: &im,nó primum, quia cum totum, q concipitur ex parte przdicati, debeat af^ firmari de fübic&o ; fi per illud przdicae tum bomo copulatiué fignificamuc indi uidua omnia, et fingula naturz bumanz, omnia quoque, et fingula dc Petro affirmarentur, et fic effet propofitio fal[a.s 4 Nec valet quorundam refponfio,quód li-cét videantur omnes naturas fingulariump de Petro affirmari, re tamen vera noafficmatur, nifi propria cius natura quia irs hoc br aétus copulatiuus B rrind per quéfit fopradicta propo(itio,3 cope latiuo claro, quod vbi itte de fübicéto affirmat totum id, quod ex parte pradicatiattingit,confu(us nonaffirmat,nili part&fuiobiccti. Non valer,quiaad vezitateas. propofiuonis copulaciug ab(oluté fum-ptzliue nimirum fit copulatiua clara, fi uc confafa y1ndifpen(abiliter requiritur g yt totum przdicatam, &cqualibet cius pars verificctor de (ubiecto ; nec fufficit quod aliqua pacs tàcamalli coueniat,& ip: hoc praferum à ditiunétiua fecernitur s vt con(tat ex Summulis.. Si verà alemume alicratar cum Hurc.$.179:quód .f. bomo in allata propofiuone ficar 03a Due mana indwuidua dilute ;; cunc. illa propohio eiriseft bonos fic colues zur, Petrus.eft hic vclille horao, Ícd ifta. noneí) pradicatio-vniuenals' de (inguee lari plod indiudui vagi yvt cum   Fr 362 ille homo ; tum quia vniuerfale dcbet pluribus pradicari per modü vnius, hac enim ratione dicitur vnum in mulus, et de multis, crgo in ptzdicat;one non poteft fignifcarc plura difiun&im . Si tandé dicatul,vt ait Arriaga cit-Ícét.6. nu.3 1. naturam humanam confusé conceptam effe przdicabilem de quolibet indiuiduo ina. dequaté, .i-vnam de vno, et alià de alio, quod fufficit, vt abfoluté 1ila fit pra dica. bilis dc pluribus, vt ad wniwetfale requiritur, Contra, quia tunc in qualibet propolitione propria matura przdicabiiur de proprio indiuiduo ., et ita cum dicimus "petrus efl bomo,nop erit pra dicatio fa. perioris de inferiori, et vniuerlalis ce, 5 brgulari, fed eiufdem d fcijfo ; vt bcne vrget Lichet, contra Ocham 2. a q.1. $. 4d vc[ponfionem, qucm nodum vt folnat Arnaga cit, mirabilia dicit,& ;neredibilia, qua confutatione non egent. |. Deindé principaliter, cognitio v niver falis non immediaté terminatur ad om. nia lingularia cotenta fub illo, ergo obieGum immcdiatum talis a&ss erit aliqua vnanatura ita comunis à patte rej omnibos illis,vt in ipfa onininó ccnucniant et aflimilcntur, Irobatur affumptum; quia illc actus omnino pra (cindit à Gingulari'aatibus, cum ex vi ipfius indiuidua conueniant, et nó diflnguantur, ergomóimmediate «ci minatur ad /dla, alioquin etiá Jfingularitates attingontur a c(p.Hurtad, cit. $.163. per illuni actum concipi 1mme diaté omnia indiuidua, vt. 6 milia, X idco. [cindcre à fingularitatibus, quac 1pla redduni di(Ii miliayvnde $. 147.inqnit immedaotün lündaocnt 6 vn ücríalitatis ef» feplura tingularia, vt timilia, Hac folazio tàm infirma eft, vi ncque Arriaga, -€ftó it eiufdem opinionis, cam rceipiats et quia cft quorundam veterum T bomi» farum przícrtiin Heruzi, eam refcrt et optime unpugnat Zerbius 5. Met. q. 17« S. Prepier. [ceuudum 5 nà quatitur, quid fi 1 lud; in uo inciuidua v.g. bumana. fum 6 milis,Kané cns rationis c ffc nequit «uia Vimili ode (ipj oniur efe reat s, fa €Ák quid rcalc; plané id cte ncquita)iqua Difput. IV. De Puiutr[alibusin Commmi; .  petrus efi aliquis bumo, taenimrefol  natura ] tiitür,vc cius fenfus fit, quod elt hic, vel js, quaidtm Diainis perfonis referua-. ispluribus commmmicibió ^. tur, ergo communis, Neq; immediatum  Ó fimilitudinis poffunt poni ipfa omnia fingulatia, vt cóformia s. vt dicebat ome mni eft omnia fingularia, vt coformia, vel dicitaliquid  prater ca abloluté confiderata; vel non; finon, cum omnia (ingularia abfolute: confiderata fint plura,vt plura, tuncom« nia fingularia, vt fimilia erunt plura, vt plura;& fic ratio pluralitat;s, inquantum talis, effet ratio formalis conformitatiss et vuitatis quod eft impoffibile ; (i primum, certéid effe nequit, nifi aliquod rcale ipfis commune, in quo conueniants quod eft intentum. . 7 Refp. Arriag.cit. pera&ü ilhi cone 1 fufum plura cognofci ex parte obiectis  etiamí) cx parte modi attingamtut; vb vnum, quatenus pet confufionem nó dikr rpm illa plura . Contra, ille adus. ob íui contufionem nonattingitfingula    riates omnium indiniduorum,ergonom aiingit plura, vt pluraex parte obiecti y quia indiuidualis pluralitas cx illis folum et : prouenit,ergo nedum ex parte modi, fcd ctiam cx partc obiecti plura attingit, VC-vnua; Prob.comfeq.quiacogniioidiàe tum reprzfentat, quod fc tenet expate . 'obic&rüigitur non reprafentar plurali utem, et d.itinctionem,certé neq; obies &um, prout efl terminus illius cognitio» nis) dittin&ionem habcbit « Confir. qiiia li-cx paite obiedti plura attingitvt plu« ra,ergo non repra'(cntabit illa vcindi ftm &a,& per modum vníus, namrotum id teprarfentat, quod attingit, com ergo nó rcprafentet plura;(cd vata, (i 2nd. cft no atcingere plara (cd yaum. Tandem it kodec Anim, oftendemus obie&tü non accipete vnitatem à coceptu,fed potius € co tra conceptum ab obicéto, quia potentiz.   Épecicaumr pactus, et actus per obiecta. ex 2«de Anim«crgo falium cft natura hu« mani; g.aliam vnitatem nó habere, nif quà accipit à cóccptu formali intellectus. confuío; (ed contra hoc [INominili(mum fufius agcmus in Mct, Vide Taur. q.1Pra dicab.dub.z. Fabrum 4., Met. difp.9. $ Ieruó quod hzc. vauucr(alain cí Íci$4.1 f. «efu detur Vniue[ale et parte vei, &/Art.1. 265 . fcnlosfeü n.c re cómuncs poni non debeantà (u;s ngular:bus feparata, fed in 37. eisinclufa, et cum eis realiter idenufica|     gta, clt cid communis Peripatheucorum, fenfus, et expreffa A1ift. fententia contia ; Platonem, vnde 7. Met. ait; quod nullum -. vniuerfale exittit preter. fingularia fepa;ratim, et 10. Met. vmuerfalia. non. (unc . przrer multa, et 1. Poft. domus non cft prater has domos, et lacetes prater. hos lateres, et in predic.fubftátiz haber.cor.rüptis primis fubftanujsimpoffibile cfle ali uid aliorum remanere,hoc cft, deftcu . €tis fingularibus vniuerfalia quoque cua" neícere;vt expofitores ibi tradant; et probatur manif fla ratione ex ipfo A:ilt.dcdu&a 7. Mct. contra Flatonem, quia vni-. uerlalia veré praedicantur dc fuis fingala. gibus, vt 5ottcs eft homo; fed przdicari   «cté dcalio przí(upponit effe inillo, de P qu predenunenge vniucr(alc eft in ini   diuiduis,nó autcu, (eparacum ab cis.1mà vniucrfalia eflenrialia, vt funt genera, et fpecics,nó folum dcbét elic in jndiuidus, B LU 5C nerío.ingularis cft, ac ind;uidaa, iuxcà ... jud Bocuj axioma Qmn^,quod c$t,ídeà   7 efl, quia »3umnumero eff, quodin hoc feníu ab. omnibas intelligitur. Vecüm an talis fuerit feacentia Piatouss m ci e eyrus Aritt. valdé dubium cft et quod picionem auget, cit, quod teftatuc D. Thom (teftis plane &de digniffinus, et omni cxce ptione maior.) lib.4. de regim. |. FPrinc.c.4 Arift. ncmpé non plan? tefcrPons [cntentias, maximé Socrar.s,& » ^h fy o£ et "t KA 17 RUN ! ; et quidem grauiffimi Patres et ilofophi, prz (cca veró Auguft. lib. $3.4.9..]446. et lib.7. de Ciuit. De1c.28. Seneca lib. 8. et E ugubinus de. perenni : 10. Placon. indices àimpottura, X 4 iuit £aulc locutum de Idcis inedit. quibus. (ubícribit Scot. 1.d,3 4.4. vn.$. 4d «fia y allirmaus Atiltanaié retul dc Platonis (cntentiamy fubdit Mayron.1.d.47.9.3. id fccillc in» nidia motum, fed videin'uc Auci(aq 8. Los.(vc&.2 . et Fafqual. parc. 2. fuz Mer. difp.1 1.(e&.3.de«nence Pliconis oii né dilcuccentes, et Mayson.loc.cit. pro Pl;tone conica Arift, fteeoué decertans. De -yniuer(ali platonico etiam d tfasd diTe.ric Bonct.a. (uz Met.c. 2, et 4. et poftea lio.8. cap.1. agit de eifdem vau. rfalibus iuxtà men:cm Acift. et Concaren. to. 5. quat. perip. 3.1. 9 Hac igitur cft comm'ms fententia Realium contza No.ninal.s de Vniuerfalib. in eífendo ; v: notat Mcuri(fc lib. 2. Mert.cap. 5 q.3& quidem Scotü ;lla admittere à parterei modo :am declararo tet exloc.cit.2 d.3.q. 1. vbi conis viris id probare cótendi:, quia vcró VT. loc.lapracit.ita aper: non la u'tur,ynde non dc(unt ; qui eumtrahere conantar in Nominalifaium, vt Hurt. et Arriag. cit. ideó locum alium adducere libet, quem rcfcrt Zerbius,ex crackatu de fenfu refpe€&u tiogulacià, et incelie&tu tefpe&u vniucr(aliu.n, vbi in 6ne inquitipf.£ natur, uibus accidit inientio V nuerf[alitatis, unt in rebus," propter boc no'nina comunia fignifi c antia natar as ipfas pr.edieqntum de indiuiduis, non autem nomina fignificantia intent iones, Sortes-n.efl bo moyfed non [pecies, hinc,& alialocva . S. Thoma ex tra&. de Vaiue fal. b. et den tura genceis,X cx 1.(cn .d 38.3. 5 acc. io Corp. a idaci Zerbius, ex quibus inanife(té deducitur Doctor. Angcl. non à Nomioalibus.(edà Realib. ft «ce., Verum tamen cít, Keslcs poflea etia inter fe dif.tcparc in mo lo ponendi va'ueríalia in €il-n1o; Scouitz nam ]'ic docent, nacura 1;à cxiltece in üngulaci, vt juam us ficilli realiter ideacfi caca, manet adhuc camen €x natuta rci formaliterd tlincta à (iogu laritate ob d ucriiarem (uar rationd, quas etiau) in cali idenarate rcali (eruant bees ca e   n. ex fua ratione ormali femper ctt pluribusco ica bil iagularimtim dinum bU RR quod natura ex coatractione per fingas lacitatem facta,non ni(i exainte. 6, x des nom .aaug? aaanet fiagulaizata, q./à d.» tlinctioaem euam agnalcür iocec ac dis. m.taphyacos i. inter padian s de : A la ; à 364 fia natur fuperiora, et inferiora lineg gradicamenialis eadem fere ratione, vt v.2.anima!& rationale it& diftinguuntur, quia importát diuet(as formalitates,quafum vna c(t potentialis, alteca a&unlis, «na e(t ratio, qua homo; et brurum coaueniunt, altera eft ratio, qua. differunt, 'citrà quodcunc; opus incelle&us;cum er' go de codem (ecundü idé contrad:&oria à parte rei verificati non po(Tiat, nece(Je eft, quod importent diftin&as ex natura tei formalitates, ità m  i apud Scotum 7.Met.q.13. et 16. vbi Tromb. q.4. Pert jv: Am et in r.d. 8. q.:. X 1. :di3q. 1. vbi Tatar. Lichet. et alij Scoti, relrca eademloca. Thomiftz veró, ] tquidem naturam cómunem ha. "bere e(te reale in ingularibus, (ed nullo ca ab efle fingulacium, et differentia iuiduali ex natura rei actual ccr d ftin€uin,fed tantum virtualiter,& per intelIc&um concipientem cü fundamento ia re/naturam cóem à fingulacitatc abítra&am, et ità con(equcncer loquuntur de cateris gradibus metaphy(icis ; vndé ad argumentü illud de contrad:ctoc/js ccfpa dent ad collendam contrad €tioncin (uf. ficcte di(tin&ionem virtualem, ratioge cuius aliqua' non funt omn nó idem, et adequate, et ità fic contradidtio circa $idem,non (üb cadem ratione, nec fub codem modo . At hzc folucio parum valct, vt conftat cx di&is difp. 1. q. £. art. 2. loquendo de diftinctione formali, et ex dicendis difp. 9.q. t. art. 2. cíto .n. fufficiat ad euitandam contradictionem fuppotita intclle&us operatione, et d uera ciu(dé | gerappreehenüone, quia tunc oppolica s pridicata non verificantut de re fecundü  adzquatá iplius róncin, (ed inadeequatá, et aliquid T emqe vni Roa, qued " t altet!,:fi prz ci(o opere intellcri So fufficit uim ibi nó eit alia,& alia ratio, jvndé abíoluté quicquid przdicarur de|vno, pra: dicacur etiá de altero, vt tunt à parte rci ; fed de dittin&ione icamentalium,& compofitionc mctaphy(ica, quà faciunt, quatenus vna. c (t «calitas actualis, et contractiua, altera, ial.s, et contrahibilis ex profcífo B Mcgis igendutet; quamuis dc c6Difyut. 11. De Viituér]alibus in Coimiunt ' tat indiuifionen per principia eilentialias . non arbiccantuc abfurdu.n, (ed fumme .lo, ucur eaim conftituit c . taquantum eit defe, poteratcótlituere  Paulum ; à illi à gencrantecomuiunicata   po itioae aliua dicemus difp. feq. q.3; to Piaterea neque ipfi corittz (aci imer. (€ conueniunt de. cGmunitáte cealt naturatum', quidam .n: contendunt effe cómuncs per inexi ttentram, itaquod vna, : et eadé humanitas realiter reperiatuc in Omnibus homimbus, v.g. humanitas Petri, et humanitas Pauli nondifferunz, nid  extrinfccé,rationc .(; diffcreniarüad d Garum; qf autem atferunt vn im eile oa. tutam iv omaibus fiagularibus, (3nà non intelligant cile vnam mumericé, d.n. diuinis taacü períonis referuatum ett, in quibus vna, et eadem numero prorfus indiui(a na:uca repetitur; fed loquuntac de illa vnicate propria naturz, qua impora "  dici folet vacas rocmalis, et eff -ntialis, quai ide ett m nor vnitace nuines ; et ponere in cceaus eande n nitucá fic vnam in platibus fiogutaribus nedum   neceifar;ü ica. dc fendunc Canon. 1; Phyf. q 6.Bonet lib.i Mcr. cap.2. ra'ion bus fané nó (petnend s, Mcurüle loc.citq.4.  et fuse Pafquahg. «om. 2. Mct.dif.1 4. à etia ita loqui videtur Faber 12 Mci. loc, ci, et 1n Ehilofoph. cheor. 95. cuin alijs  qu.buldam. Carceri vecó Scoutlae admits   tunt natura$ cómunes folum per inditfes  rentiá, non autem per incxitlencá, vade.   cóícquéter volunt quodübet fuppoutum  hab.rcpropriam nacurà cum fua vnitate  foimali, et aliam effe humanitaté Petri,  aliam Pauli, etiá ancecedemer ad diffciés  tias indiuiduales; dicitur ca.évnaqueqg  nacura €ó s,quia.juanrumuiss lit excciníes   €é contra&a pec differentiam ad hoc,vel illudindiuiduum,inir.niccé tamcn sépet  inditfereas manct; vc ic in hoc; ce mile et tuilfet, et idcó dicitur comunis pct indifferentia, ita defendunt l'atar. qc1.przs  dic.dub. 3. Vallo: Formalit. in explica tione diuifionis entis rationis, et cgregié ] Lichet.cit..vbi camen benc notant, quód licét tint toc. hamanitratesquoc homines, adbuc tamen vna tantum eit (pecies humáànà, quia vnaqua quc non c pr aic, Aem... 2  L L x Li | Q. Een detur Pniuerf. h parte rei. c/Art, T. dare, nifi fccopdam intétionem eiufdem fpeciei.ut poté entitates ciuídé rationis, idem tenet Rada a. p.contr. 5. ar. 1. 11 Et fané hecfui(fe videtur més;Bo &pris, vt patet cx toto proccffu ill;us q. 1:dift, 3. fecüdi,nà pra(ertim à $. $ed con365 uiduis remanentibus; neque nouus homo creari, quia creatio perit e(Te ex nihilo,&c in hac s€:étia przexifleret cius natura inr indiuiduisiam exiflenubus; daretur in(uper de facto vniuer(ale in a&ü à parte rci y cx vna enim parte natura elt realiter vna, tra v[que ad finem queft. aperti(Timé dgp& ex alia cum tali. vnitate reperiretur in «et communitatem Baturz cífe per ind:fferentiam, nó per incxiftériá, et q.6.ciufdédift.(ub D. refpondens ad illud quztitum, an vnitas natura cómunis fic alicu. iusentitatis in vno tz indiuiduo cxiften  tisan vetó alicuius, quod imul e(t in duo bus,inquit Concedo ergo, quod bc vnitasformalis nà efl alicuns entitatis exiflentis in duobus indiuidai led im vno, et in 5.d.8.q. vn. in fine ait aliam e(Te vnita (ormalé haman tatis Chrifti, et aliá bumanitacis Mari, et 2.d.3. 9. 7. D. in. quit effe diftinftas humanitates im. pluribus ominibus, eciam vt przceduat fiagularitates ; h«nc tà ioferri non debere » Slides m vr meri ise td id.di(tingui, et aliud ipfum efle primis Fationem di(tinguendis vel diftin&ionis,quia cum hoc, quod ipíum fit di.. flinctum, ftat, quod ipfum non fit ratio  'liftinguendi ; concedit ergo Doctor hu. manitatem Petri effe emitatiué. diftinGm ab humanitate Pauli, non tamé cffe rationem di inguend; Petrum à. Paulo,quia quátam eft de fo, ett ctiam com    gmunicab iis Paulo, et ideo cum fit entitas communis per indifferentia, non poteft cfe prima,& per (e ratio diftingoendi, hzc c:go eftgenuiua mes DoGtoris, vnde €inonm iple cit. quamuis probabi« liter oppotiram tueatur fententiam, fübdít tamen hanc fecundam ctle magis (ubo gilem,& opiniog Scoti conlonam 11 Etquidem faftinendo dari naturas: Comaxines per inexillengam, cuitari "mequeuat ab(acda iila, qu cootca natu. Ig commaoaitateim vrgebanc Auccolus:, et Ochim, niarram-quód via, et cadem .Batura er.t(inul, et femel mifera, Sc beata, quia io Chcifto exiftens cft. beatz,& in 1ida animata ; et quod Perrus nequit aonihilani à Deo,quià femper aliqua ciuscniitas remanerer, nempe illa Mena Rp eOD | E qaa commanis c(t illa cum caters nda(o 4ogieae : multis, quz duo confticuunt vniuerfale in actu, vt patebit art. (cq. Conantur quidé Audorcs alterius opinronis Doctore ex« plicare,& hac inconucnienria cuitare, vr dc ad primam au&oritatem ait Mcuriffe q. 4. Scotü intelligere vnitaté natutz nà e(l alicuius entkaus exiftentis in duo-. bus indiuidais cum fui diuiione athero genca 4. per di.terentias alterius ratio« nis, quales (unt fpcciticz, bene tamen cum fai diui fione homogenea .i. per diffcientias ciuídem rationis, quales (unt indiuiduales, Ad 1. inconaenicns ait Faber, gr natura Chrifti eft numero diuer(a à natura ludz, et lolum eadé (pecie, non inconuenit aucem aliquam naturá cia(dé fpeciei cum matura Chrifti e(Te miferá.Ad alterum inconueniens inquit Canoni. fufficere ad anihilationem, fà nihil temancac s sn ad creatiónem, fi nibil przcxittat fingulare « "tg 1:3 Sed funt vani cortus, nam cum ait Do&or vnitaté formalem mtra nó. effe alicuius eatitavis exitléus in duobus indiuiduis,fed in vnoyc (to exemolificet de na tura fpecificaycradidit címllá do&lrina ge neratim de vnitate natucz tàm fpecifice y à genericz ; de quibus loquitur promiftue inillis qua. imó fi verü eft, quód ibi docec Mcuri(Te natucam lramaná effe totá honozencam Metaphyticam,&c indiuidua natutz hamaoz effe partes fus bie&iuas illiustotius, atque ideo contractam habere folam vniracem ne« antem diuifionem atherogeocam, noti am(in quo melius lo ui nonza. poterat) ccrté nod amplius defendere, s pore(t commumnitarem natura fientiam quia nalla eadem encicas. eft. in duobus indtuiduis, alia .n« cfLenciras hue ao Petti, alia Pauli, eftoomaesM contlitait Pe« 55 Ne ae damnilin util 366 . Uipu.1P. Pe Fmutrjalibus m Commmi. Neque etiam Faber primum fübterfagit ab(urcdum, quia argumentam vrgct incóueniens e(lequód vna, et cadem entitas, «quomodocunque ponatur vna,fiuce nume 1ó,liue fpecie dummodo fit vnitas realis, qualis ponitur effe vnitas nature; fit fimul, et (emicl mifera,& beata, nam i illa opinione humanitas Chrifti  et Iuda nteccdener ad hingularitates nó funt diftin€lz rcs, vel entitates 5 ergo licét non cadé (ingularicas fit mifera, et beara, limul, &(emc!, benetamé cadem matura, quod adeó abíurdum et etiam in hoc fenfü a(ferere, vt meritó Tatar. cit. hanc imaginationem appellet meram fatuitatem . Nec etiam candide Canon. alterum fuübterfugit abfurdisquia fecundam cómuné, fanum fentum annihilationé requrritur, vt nihil remaneat in reram natura us entitatis a&ualis qua intrinfecé compo-. nebat. rem annihilatam, ficut ad creationcm, vt nihil prrexiftac entitatis imrinfccé componentis rem creatam, íed de hoc ex profeíio agcimusin Metaphylica, ac Solusmrur Obicttiones 34 YN oppofitü obijcitur r. pro opiÀ nionc Heracliti,& Crarilli, quias syuicquid eft inrer natura, veIett Deus; velcreatoras fed vaomquodque horam fingulare e(t, de Dco patet ; ac etiam de €reatura, quia hac exiftit cxvi alicuius is realis, adtioncs vecó. fant circa fingularia r.Mct-tex.i, Tum z.cziflentia eft aQusrei (inguluris, ergo quicquid exi ftit iineulare cft Turm 3. qu:a omne, g eft idcó cil, quia fingulare eit-ex Boer. Tum 4 fi darenmir voiucríalia,id potiffimum cífec propter [cientiassled ifTa poffunt effe de Gingularibus, vt coa(tat de "Ihcologiz, quz cft de Dco fingulariffim0 . Tum $. ad vaiucríakeduo neceísarió px CoA vnitas, X multitudo, vnde definitur, quàd tit vnum in maltis, quia fi clct vnày et nod re(piccret mulra, cunc ' comuiiunitas, fi veró refpiceret sigla, et non cíf:c vnum; tunc etler mere simpliciter plura, (ed vntras, et m ltiutdo inicr Kc repasnant;ergo &c. Tum tádcm €uia SEMETDoli-t49. lcquzn$: 7 t 1 E de vniuerfalibus ait; fpecies valeant, figmentum.n. fant, et i de Anim. c. 3. EM vniuerfale, aut nihil eft, auc pofteriuseft -F. per folam operationem intellc&us. ; Refp. neg, minorei de creatura quae libet vniueriim ; licét enimy omncs illae Q«eaturz, qua primario, et immediate terminant actionem productiuam, fint fingulares, nou tamen quicquid producitur concomitanter ad earum productionem, neccíle eft effe incrinfecé Giogulare, et in hoc fen(u poffunt a&ioncs efe etia circa vniucrfalia, vtait Do&tor 3. d.22. q.vn« G. Ad z. verum eft allumptum de cxiflencia perfe&ta, et vItimata;, qualis e(t exiftrentia rei immediate exiftentis,talis non cft exiftentia matuczs, qua cxiftit folum mediantibus (ingulatibus. Ad 3. . ideó fic loquitur Boet.quia etiam naturae : comriumes ideo exiftant, quia (umt in (im quedam ratione; et ipíz tingulares. icunttrjnoa per fe, et intcinfecé,(cd pec accidens, et denominariué ratione differentiz indiuidualis adiun&a, vt declaratDoGtor 2.d. 5.2.6. T. Ad 4.data ma.neg. min.vt .n.dicetur ad lib, Po(t. fcientia proprié nó efl de (imgnlaribus, Deus aür cíto tit fingularis, adhuc tamen eft (unzméncecetfarius,& ideó deipfofciétiadae  tur. Ad 5. vnitas, et multitudo non rzpurs; gnant, nil) codem modo famamur, népé:: vnitas numeralis, et pariter nameralise multitudo, quédo autem dicimus ad vnt-.. uetfale in effendo ctia fuo modo requirr. vnitatem,& multitudinem, loquimuc de, vnitate formali, et multitudine nunyeca, lis qua: inuicem non repugoantyquta vaitas formalis cft minor numeculis bend iamer verü cft non requ cí tantam vn ta. ad vniueríale imetfeado, quama rcu citur ad yniuetfále im prz dicádo, vc pitcbic ex dicendis, Ad 6.vt ones Exyotrtorcsadaerturft, ibi loquitur Atifk.de Vaiuec(alibus Platonicis;& loc. cic. 1«de Anim, loquitur de Vaiuec(ali Logico,quod viique aut nihil eft, cum (olun lit ens ronis; aw pofterius et; cum abflriliutuc à ccbas per operacionem inclleótus . 1$. Secundo argaituc pro Nomioifibus, quad dentur loia vaiaeríala im gatfiàdo,quia Aft. Mer. 13: X Lb. 10.6D eur ^ in jac MR NL: €, ca Cala PP] pr 4 n et Quaf.I. /fn detur Vniucrf. i pareri. cdu.I. 469 rri geneta, et (pecics (abflanriaró no (ubftàtias ; in praedicam. cap.dc (ub. . ait (ccundas (ubftantias qualequid fignificare;fed fignificare pro prium eft nomimüm, et conceptuum; ergo hzc omnia » funt voccs duntaxat, et conceptus. Et 4. Polit.cap.2.ait de optimo ftatu Reipub. differere nil aliud effe, quam denomin;bus difputare . Praterca dantur termini fhiueríales,& particulares, vt ex Sümulis &onítat. Tandem fcientia eft de Vniuerfalibus;at non eft ni(i de vocibus, et co«eptibus,cum .n. intelle&as affirmando, . vcI negando iungit, vcl feparat extrema, «erté non iungit,vel feparat rcs ipfas,(ed taatum conceptus formales 5.& voces, dum foris exprimuntur, crgo inter con. ceptus folüm,. et voces exercentur pta-. dicationcs mentales, et vocales. Rep. Arift. negat genera, et fpecies fübftantiarum efie (ubftantias feparatas, wt aiebat Plato, ita exponunt ibi Scotus . gralertim,& D.Thomas;in przdic. fub. turre pro nomine, vt fcafus fit fecun. ; "msan re momios ioni fubflanriarum fignificant quale quid,codem  n. modo ibi. dixit. C n Pi epi fignificate hoc aliquid, que ramen etíam fecundum Nominales non eft. purum no: mcn; vel acci pit fignificare pro cle, ficut dicere folemus, quod homo fignificat animal rationalc.1. c(t animal raticnile; 4. Polit. non hibentur illa verba, fi alibi habentur, dicendu:n ett interdum ac«ipi nomina pro rcbus, et quidé phralis eft Sacrz Scripture (atis familiaris. accipere vcrbum pro re (ignificata, videamus boc verbum, quod fattum e[l, &c. -dijplicuit boc verbum in confpecturegi5,&c. Ad 2. illa diftin&io conuenit terminis ratione fignificoti vniuerfilis, yel particularis, qj optimé docuit Arift. LElenc. cap. 1. cum ait nominibus nos . Vti pro rebus, quia res in di[putatione ad. duci nonpoffunt, vndé nec de fingulari.bas ipfis loquimur, niti vtendo nominibus, Ad 3. ncg.min. cum fua probar. intelle&us .n. in propofitionc iungit,& (c[sn in uidem vt (unt à pattc rei, fed vt funt obic&iué in ipío, et fimiliter dum fiunt. przdicationes v ocales non cnunciatur vna vox dealia, fcd rcs lignificata per voces, ! 16. Tertio argnitur pro Platoaicis, qp fi dantur vaiucr(alia inc(Tendo,-debeanc »oni f(eparata à fingularibus; (cientia dect c(fe deobic&ko immutabili, incorru« pobilisac eterno, fed vniuerfalia adrittuntur, vt Vera de cebus habeatur fcientia, crgo hzc (tati debent immutabilia, perpetua, et ecrna, fed (i ponerentur in Gngularibus, no cfient haiufmodi,quia ad corruptionem illorum interirent,ergo debent pon: abillis (eparata. Tum 2.: nullus exifteret homo tn particulari ; adhuc daretur. fcientia de homine in communi;vcerum «n; e(fet dicere hominé effe animal rationale,&c.ergo datur homo ia communi, «c quo id vere affirmari pàt . Tum 3. cífentiz rerü (ünt eternz, cum femper vcrum fir dicere hominem cffe animalratiooale, fed non funt zternz.in fuis (ingulatibus, crgo extrà illa, Tum 4. fimile deber gencrar1à (imili,at videmus multa à caulis particularibus diflimili'bus generari, ergo dcbet dari aliqua caufa vniver(alis, quz (uam fimilitudiné re» bus genitis imprimat. Tum 5; finon daretur vninerfale feparatam, tunc intelle&us filleretur cognofcendo. vniuer(ale non cognitis fingularibus, quia cogaofceret e&trà illa, cü tamen lit intca « ['um dcemá (i vniaerfale e(let in-fingulariy ipsi quoque.teddeter vniuerlale,Gicat albedo exiftens in homine ipíum reddit albuar, 17 Rclj. nócffe de róneobic&i (cien tiz, quod tit neceffarium, et immutabile quoad exiltentiam, fed tátum quoad cóncxionem predicati cum fabiccto,quod eft dicere ad fcientiam requiri ncceffitatem complexam, et propofitionis, non ; veró incomplexam, X terminoruin, vt : docct Do&or 1. d.3.q. 4. I. et k. -Ad ie ncg. conícq. quia ad vcritatem propofiriis ieu nó. gin extrema fupponant pro aliquo c& tc; fed (uflicit, quod (apponant pro aliquo íneíle. cognito, et quod iungantgt adinuicem, qua .n.. extrema talium füppolitionurm componuntur adinuicem,propotitioncs cóftitutz exi pfis fact fémper vct y » i 4  368 Conformitas a&us intellizendi, (cà pro(itionis menralis ad rea1 cognitam, ità atar. q.vlt.przdic.art.2. dub.3. ex Scoto t | cciher. q.8. et fufius 1.d. 36. q.vn. Ad 5 cil-ntiz reram dici folent zternz, non fimpliciter, et incemplexé, quia et ipf corcampuntur ad fingularium corruptionem, vt notat Do&tór 3. d. 22.q. vn.G (ed sm quid, et cóplexé, quatenus propofitiones zternz: vcritatis de iplis etformamus,dum eis có:ungimus propr!a prz dicata; dicuntur etiam zternz,vt notat Do&or cit.quatenus non fünt proximé corruptbilcs, ignis .n. non cít in potentia propinqua ad corruptionem, nifi fit in effeexilleniz. Ad 4. non cít ne. cefTaría femper fimilitudo formalis, et vniuoca inter caufam,& cffe&ü ;fed multotics fufficit virtualis, vt generatim patet in caufis zquiuocis ; et talum in effe' &ibus vniuocis locü habere nequit vniuer falc Platonicum. Ad $. intellectus nó fallitur quia dum cófidcrat natutá non confüderatis indiuidais, proprie non diuidit, aut feparat naturam ab illis,quia non cótemplatur naturam (ine illis,fed confidefatiuum mon confiderando aliud,quod eft praícindcre, et abttrahere, abítrahentiü veró non e(t mendacium z. Phyf. 12. Ad vlt. negatur fequela, quia nauxra cít in fingularibus, vt (fuperius in infetiori,non vt accidens in fübie&to, et communitas conuenit naturz vt fopponit Gimpliciter y Aon aucem períonalitet . :ARTICVLVS Refolutio quafiti de Vniuer[ali m -o. predicando.  | Icendum cft Vniuer(ile in przdicando;quod folum proprie ett sniüerfalc, non dart dein dtantü  cóclaper operationem inte HE conibinis p ità manifefte do euit Scotus, vt immerito pror(us.cicetur "in oppofitum, quamuis 0.2. d.3. q. 1. et "fcq. tribuat natürz à parte rci quandam. d enitarem seed ane namcraált, quádam aptitudinem ad e(fendutn in mu «is diiun&tum, ibi tamen aperté fe declatat hoc son (uflicere ad rationem vni i Difput. IV. De Vuiuer[alibus in Communi. uerfalis in a&u, vndé (üb I. fic loquitur ; efl ergo in re commune, quod non ef de fe boc, fed tale commune non efl vniuerfale in atiu, cuius di&i rationem reddit ibidem ; imo $. 4d questionem diee docct naturam de (c, nec effe vniuerfalé, neque particularem, fed ad vtram jue indiflcrétem, et in fiue quztt.ait, quód có. munitas conucnit natutz ex fe, nó tamen vniuerfalitas, et ideó quarenda c(t caia vniucrfalitatis, non tamcn quzrenda eft cau(a cemmunr:tatis alia ab ip(a natura, et 1.d.233 q. vn. verfus finem iuit vniuec(alitavem non conuenire homini, ni (i per a&um incelle&us operantis,& negotiantis, et 1, Met. q.6. n. 6. irem 7. Met. q.13. n.19. fic loquitur. fmtelligendum quód vniuer[ale completum eft,quod e, im pluribus, C de pluribus,non a&fu,Jed potentia propinqua, tale mb;l efl uifi ex con[ideratione intelleBfus, ic ctiam loquuntur eius Difcipuli circa eadem loca,vnde To. et. q.9. efto voiuer(ale Metaphyficé fumptum ponat à patte rci, vt fundamentum vniverfalitatis Logicz, ipfam tamen vniuer(;le Lozis cum, inquit, e(se tantum n intellectu, et nullo modo extra intellc&um ; «e mente igitur Scoti, et Scotift acum nullus renianet ambigzndi locus. ! 19 Probatar. itaque conclofio au&otitateyArift.loquens 1.de anim,tex 8.de vniueríali logico, ait ; aut nihil efie in rebus,au: potterius eílc, quía nimirum ope rc intellectus fit pec abttractioncm ab Cis; et Auctrocs ipfe dixitibidem intcllectam ficere vniuerfalitatem in rcbus, cft ihilop. 1. Poít.c. 20. dicentis vniucrfale in (ola intell:gntia habere else, et omnium deniquc Gi scorum, et Latinorum. Ratioà priori buius conclufioniscít, quam Scotus adducit 2.d.5. q. t. H. vniuer(ale in acti illad cft, quod habet vnitatem indiffecrentem, fecundum quam ipfum idem c& in potentia proximayvt dicatur de quolibet (uppofito pra» icatione dicente,hoc e(t hoc, quia vniaerfale 1,Pott. 25. eft,juod eft vnam in. maltis, et dc multis, (cd nihil (ecuüdum quamlibet vnitatem in re cil talc. quod iecundum ipfam vnitarem piacifamn fit m F3. 2 dr "A "ü.  :|Qua[L.I. en detur Vaiutrf. et partevei.drt.IT. $69 in potentia MN adialé predicatiopé ergo malla natura à patte rci dici pót vmuetíalis proprié, et in rigore ; Prob. tnin. quiá licét alicui cxiftéti in re nó rcpugnet efse inalia (ingularitate ab illa, in qua eft, nontamen illud veré dici potett dc quolibet inferiori,q» quodlibet fit ipsü,quia ctu nó reperitur, nifi in vno indiuiduo, et à patte rei nó conftituit, ni(i illud,quare de illo folo poterit affirmari. a0 Proinelligentia huius ronis notádum cít quód in Schola fubtilium duplex diftiogui folet cómunitas,(cu indiffcrentia, aut apt tudo natare ad císendum;n multis (quz. diftin&io eftoà quibufdam Scotiítisfoleat pauló aliter. explicari, à mobis tamcn éxplicabitur magis ad phrafii Do&oris cir.d.3. q» 1. vbiilam infinuauit) altera pofitiua, altcra priuatuua, vcl ncgatiua;pofitiua eft illa; fecundü quá matura concipitur in fc indiuifa, et abom ibus differentijs indiuidualibus abftca&aaqualitcr omnes re(picicns, qaa róne appcliati ctiam folet indifferentia, feu indctereinatio contrariasquate nus pofitiué con fariacir derermmationi: aCtuali per d. rlercGam,& cam penitus excladit fi cnin illam fecum admitteret, iam non elset a» omnibus (ingulacibus abftra&a, ncc e jualiter omnia. refpiceret 5 priuatiua ve o.fcu negata e(t illa indifferent, quam adhic natura in (e retinet, quando conttscta elt, quia,n. adhuc contracta» diltiagurcor Éormalitec à differentia ; per quaqi coniushicur, hincreener quandam non repugnantiam c: fua ratione tocma]i proccdentem, vt poffit else quantum clt de res(ub alia üngalatitate ab ea, in qua eít,& dicitur prinaciua, vel negatiua, quía €um fimili indifferentia naturz ftat extrinfcca determinatio eiuídem per ali'quam d.ffcrentiam indiuidualem .. Quiz inctio ab alijs adhuc facilius tradi. tüuríub nomine apticudinis, quód duplex fit aptitudo natura ad eísendua in mul"tis vna proxima, altera remota, proxima 'eft potentia li bera, et expedita, remota €(t potentia impedita, propter quod iim-pedimentum rcduci nequit ad actum, ticutmateria fecundum fe dicit potentiam proximam recipiendi formas quasli difiunctim, itavt hibeat (i mulcitem potenti, non potentiam ümulzaus,fed affc&a aliqua forma eft in potencia remotà ad recipiendam alteram. : 11 Rur(us not. eft, vcfüprainfingautmus,rationem formalem vniuerfalis comfiftere in duobus.(. in vnitatey et có nunjcabilitate. i. t actu, vel faltim aptitudinc pluribus infitngm vtramque explicat A« tilt.dchiniens vniuerfale vmum ia multis, et quidem id intelligendum elt de cGindt« nitate pofitiua,& aptitudine proxima;ita vt ex aquo omnia inferiora refpiciat  et non magis vaum;quaa aliud; (ed natura non poteft ita (c habere à parte rei, d tantum per incelle&um illam przícindé. tcm á differcua indiuidual:, (ub qua adw reperitur; Frobatur hoc, quia à parce rei in vno tantum iudiuiduo reperitur vna, et in muitis multiplex, et ab vna differctia determinata, ac proinde extrinfécé im pedica,vt omniainferiora ex equo refpiciat ; et omnibus difiun&im commu . «ari pof[it, vadc à parte rei non eft indiffcrens, uj(i negatiue, pet intelledtum autem aufertur huiufmodi impedimentum, -dum przícioditur à diffcicritia indiuidaali, et redditur communis pofitiué, dü concipitur pluribus actu communicata s vel faltimcommunicabilis,vt magis mo patebit, ergo (olum per inceile&um eíficitur proprie vniueríalis . Y Inopyolitum argaitur, quód natura cóis fit proprie vniuerfalisà parte rci,ná habet de fe propriá vnitatem formalem minoré vnttate numcrali, item de fe habet quód fit pluribus comu: icabilis, quae duo fufficiüc ad confticaendg vniuerfalc. Tam 2. natura vmuerialis eit obic ctü intellc&us, vnde (cicntia dicitur efse de vnueríalibus, tcd obic&tü prz cedi actü Áuz potétiz,ergo &c, T 3.malta atttje buta tcalia de natucis. enunciancur, quae tenus vniuct(alcs fant, quod ncinpé obicéta fcicntíarum,de iE biliayergo à patterci (onc talcs » Tü 4« pót vnias naturz. vaiucrfalis attendi ex. vnitate ceptus mentis, tunc .n. feque" returquód iultipl;catis numcro, conce. Neh aid human in pluribus sncellg Gibus,plurcs quoq;císét nagura: VIRANR 570 miuer(ales, ergo dcbet attendi ex parte tei. Tum demum à patte rei datur lingulare ina&u ; ergo et vniucrfale in (quia relatina funt fimul natura . 21 Refp.efló natura habeat à parte "fei vnitatem formalé, et communitatem 'ncgatinà, hec tamco non fufficit ad vni"weirlalitatem proprie dictam, fed debet cffc communitas pofitiua, vt nimirü a&u fit in multis ; velfaltimin potentia proxi$a ad fic effendum,imó non tantü maior 'cómunitas, ed etiam maior vuitas requiitor ad vniuerfale, quam habeat natura a rte rei,vt conftabit ex dicendis. Ad 2. Lares vniüetfalis materialiter, et re'moté ob (uam indifferentiam 'negatiuam 'eft obie&um intellc&us, vt notat Doct. €it.2.d.5-q. 1.9. 4d qua[Tionem, vo aüt wt vniuer(alisformaliter, Inftabit Scot. t. l.3-.6. $. Contra iflam opinionem, do"ere vniver(alitatem formalé efie faliim conditionem obie&ti intelligiblis, fed Obic&tum przcedit adum sm coodition uz requiritur ad rat ioné obic&i, ergo &c. Relp. et ibi Do&oré loqui de wüiuerfalitate materiali;& remota, vt adwertunt Vigerius,& Licher. quód (i conzendatur loqui de formali, dicemus non efie códitionem prarequifitam, fed tantü concomitantem actum intelle&us. Ad 5. patet peridem, illa nam; ; attributa enü Ciantur dc naturis, quatenus vniuerfales funt materialiter, et remoté quia nimirü on pendent ex condirionibus indiuiduá tibus;(ed à ratione formali naturz, Ad 4. verum eft ynitatem vniuerfalis przíertim attendi debere ex vnitate formali, q libet natura à parte rei, in;qua fundatur, «amé adhuc cócedendum eft naturàá vni| ab a&u cognitionis fufcipere ger cxtrinfecam denominationé vnitacé numeralem obic&i,vt notat Do&. a.d. 5. 4.1. H.quacenasett ynum de numero intelligibilium . Hinc tamen nó fequitur e(. fe dinería numero yniuer(alia, quia concretum n prefertim Diei multiplieatur ex multiplicatione formarum, quádo e(t idem tubieétü ex di&is difp.z. 1e at in cafu,natuta quz cft (ubicintentionis vniueríalitacis, eft fempet vna fua vnitatc; formali. Ad vlc. tam 4. "Difjut. 1I. De Vuiutr[alibus in Communi . fingulare, quam vniuer(ale fami poffunt formaliter, et materialiter, ni nirum pro intentionibus fupcrioritaus, et inferioritatis, et pro rebus fubítratis illis intétionibus, vniformiter lumpta funt relatiua, et fimul natura ; materialiter enim (umpta ambo füntà parte rei, formaliter verà folum per imelle&um przdicantem, et (ubijcientem illa inuicem. 23 Sccüdo arguiturad idem. T ü quia przdicamenta funt entia realia, et extra animam, (ed in ipfis continentur naturz vniuerfales, ergo &c, Tum 2. Conftans cx materia, et forma cft ens reale, comfitam naturale ctiam in vniucrfali cft uiufmodi, ergo &c. Tum 5. vniuerfale cadit fub fenía, vt cius obie&um, ex 1. Pott. in finc, cfto .n. (enfitiua potentia non attingat naturam, ni(i füb fingularitatc, non tamen fingularitatem attingit, vt docet DoGor dift.& q.cit.füb C. (zpé etiam apprehenditor res diftans (inc cognitione differentig contrahentis,' vc cum cernimus aliquod cffe animal, fed nó cogno(cimus fpecie, vcl effe hominé, et non cognoícimus indiuiduum, crgo &c. Tum 4. et cft argumentum DoGoris ibidem,à parte rci non fol datur. diuerfitas numcralis, fed etiam fpecifica, et generiCa, crgo et à parte rei dari deben: vnitas fpecifica, et generica, quz funt vniuecfales, patet Confeq. quia vnum, et multa, idem, et diuerfum fant oppofita 10. Met. toties autem dicitur vnum oppofitorü, quoties et reliquum ex 1. Topic. Tum 5. intelle&us concipit naturam vniuerfale, ergo talis eft à parte rci ; quia ipfe nona mutat realiter obiectum, nec veré pó: illi tribuerequod à parte rei non conuenit. Refj.przdicamenta efe entia realia. ion racione vniuerfalitatis,fed rone natutz qua: denominatur vniuer(alis, quorum contemplatio, vt fic,(pe&at ad Metaph. efto quatenus vniuer(alia ad logicü pertineant. Ad 2 compofitum naturale in : niucrfali con(tat ex materia,& forma obic/&iu&,& veluti in effc (ignato, non aucem realiterj& exercité, Ad 3.rc(pectü fenfus licét fingularitas non lit ratio mouédi, ctt (altim conditio moucnus, itaut q» fentitur, femper fingularc ett, vt in i"  BBÓ "RENE A onpnnn& Quafi I.e Mn detur Vuinerf. à parte vei. ei drt.IT. de Anim. fic etià quod à longe vidctur, séper cft aliquod fingulare,vt docet Scot. 4:d.S.q. 1. Has omnes conclufiones, quam uis confuse, et indiftin&e ; conftac enim femper. attingi füb conditionibus indiuiduantibus temporis, et loci, vt animal, vcl hoiníné hic, et nunc ambulanté, Ad 4. probat folum dari à parte rei vnitatem genericam, et (pecificam fündamen. taliter, et ad hoc inducitur à Dot. loc. €it. non autem formalitet, quia fic przÍfeferunt. fecundas intentiones, mcritó quarum funt vniueríales. Ad vlc. neg, confeq. quamuis.n, iniclledtus nó mutet: realiter obicétü, immutat t obiectiué, nec prOptercà (alsü dicit,quia licét atcributü vniuerfalitatis nó cóueniat náturz d. patte rci formaliter, et actualiter, coauenit tamcn füandamenraliter, et virtualiter y quod fufficit ad faláitatem tollendam .,.44 Tertio adliuc fortius atguicur ad idem., natura cominunis e(t à parte reí yaa.,& cadem in omnibus fingularibus intrinfece, et (olum extrin(ecé multipli. cata pet differentias contractiuas, ergo. veré € (t vniuer(alis à parce ret. C, patet, quia vt dicebamus art. praeced. adnaturam comuriem vnà in omnibus per intexiftétiam vaitate ill formaliqua eft minor numeralt,ceaemur quoque à parte rei admittere: vniuerfale in actu ; affumptua veró fusé probatur ab Auctoribus, qui vnitatem formalem natürz non multiplicanz im interioribus ad multi plicationum vn«tatis numeralis, fed protíus ponunt candem ;& fundamentum tro, et Paulo, cavet diuifione formali, et ellen: ial, ergo à partc rei, vt eft in pluribus, eit Formalirer vna,& confequenter vnitas formalis natara: humanz cft vaa in Onmn/bus, nec multiplicatur ad multipli€ationem enticatis namcralis, Confeq. patet ; quia vnitas cíl carentia diuifionis $-Met.1 1. et quz diuifione carent, eo modo (ant viai y quo caremc diuidtione . Frob.amec.quia ie cus,& l'aulus nó diffccum in nacura; et effentia, et 1n ratione h»minis noo (ua plura à parte rciquia (i Petrus noa etl'et cilencialitee vnam cuim Paulo à pacte tei nqn magis differret à 371 Paulo,quà à Brunello. Imó vnitas formaz lis natura: ex hoc capite dicitur mínor nu« merali,quia bec reperitur tantum in vno, illa vero in pluribus,& ef quedam vnitas communis importrans indiui(ionem par pipvs, se formalia, et effentialia . 15 Refp.(olutionem hnius difficultatis prolixam petere difpurationem ia-Me«taph. differeridam, pro nunc dicimus,ens dupliciter accipi, primó formaliter, feu; riomínaliter, et tignificat effentiam,(ecü dà materialitct y (cu participialiters.& fi«. guificat cxiftenuá, X quidem primo ma« do abftrahit si (e ab omnibus códitionia: bus indiuiduantibus, alio modo cócernitomries; cum etgo dicitur vnam, et eandé nacuram, fca entitatem cómunem elfe in. ouinibus inliuiduiseiufdem fpeciei ; nom e(t incclligendü de entitate in (ecio fen« fa, fic .n.nolla pror(us entitas, que cft im Petro à parte rci, repetitur in Paglo,ome. nia enim funt realiter, ac entitatiué diaí«. faat in priaio fen(a entitas cómunis,quae cít in Petro;etiá in Paulo tepetitur, quia: vna formaliter cft vcriulque etfntia, quia. entita$,vt dicit efTentiamsnullam dicit determinationemsnec loci, nec céporis, nec. indiuiduationis; vnde fallantur imagimas tione ecc A rie hzc feratur ad. entrate fing Mes, es pattículà. aliquam iategez entitacis Petri eife eciam in Paulo ; concludimus ergo naturam nG habere fuam vnitatem formalé adaquaté in omnibus indiuiduis à parte rei;quali (it cadé entitas participialicer in omnibus s fed in hoc feufa in quolibet indiuiduo cit vnitas formalis ftam confequens nata ram diftin&a ab vnitate v'merali eiufd&. indiuidui, et ab vnitate formali naturz al« terius indiuidui ; et licet multiplicezur cis vaitate numeral; adhuc tame dicitur minor ea, quia quantü cít dc fc pote e(fe io alto indiuiduo ob intrinfccá eiuscom münitatem, vnde dici poceft ftare cum multitudine numerali  (altim aptitudimas liter. Bene tamen "€ dum pe intcllectum natura; quz eft in omnis à parte rei loló per rodifferéciamy ca« Cip&ur ctiam vna in omnibus pcr jnexiflentiam (quo actu fit vmacrfalis,vt infra dicemus) tune ejus vnitas dicitur minor nume$7»  DifpIV. De P'oiutrfalibus in Communi . femerali,quia aGu ftat cum multitudine mumcrali,vcrum hzc vnitas nó eft realis, fed rationis, et dicitur vn.tas vniuer(alis, 26 In fine huiusart.aducr endum eft Pafqualig.to.2.fuz Met. diíp.18. fect.5. hanc candem tencre fententiam. de vniuer(ali in przdicando ad menté Doctoris vb: füptay& c us verba refert;ac poderat. Weram in duobus erraz, primo in hoc, quód vniucrfale ip przdicádo putat effe vniucríale Metaphylicum ; vnde confe«ucnter etiam errat ^n alio, quia quod Scouusibi docuit de vniucrfali in przdicando, putat docuilfe de Metaphyfico, qnia hoc cum illo confundit ;hinc polteà ad métem Do&toris ibidem poni du;'lcx  wniuer(alc,alcerum Phyficum;alterü Me. taphyficum, per illud intelligens naturam à parte rei in ftatu rcalis e«iibencia: complicatam cü differentijs indiaiduantibas, per iltud candem naturam in ftatu prz£ilionis obic&iuz, quando nimirum per antelle&um exuitur differétijs indiuiduà tibüs, quod fubinde ait efie vniuer(ale in a&u, et císe przdicabile de pluribus in potentia proxima . Hic loquendi admittendus non cíl;quia vniuerfale Mezaphy(icumnon cít vniucrfale in a&u, et formaliter, fcd in potentia tant (i, et füa«lamentaliter ; et hoepedum in Schola 5 Subiilium, vt videre eft apud Parifiéfcs ; "Irombci.7. M ct.9,8. et 9. fed ctiam in la Thomi(larum, vt teftantur Compluc.dif p. 5. L0g.q.6. ip fiae; vbi aiunt aliacrloqui Mieibad terminis, et quidem velie yniucrfali mactaphy(ico. praedicabiWiatem tribucre, cit-prorfus wrationabile, et contra cómunem loquendi modá, süm quia apud emnes wniacrfale logicü E ocium Rise cft cotum poreatiuum dius libik ip plures partes fubic. s&iuas,de quibuscít pradicabile,vniuetfalc vetó-metaphy(icü vt fatczus Pafqual. m. 4. porius habet rationem partis pocenuialis per differentia contrahibilisad conskiwuendiun totü ge ei metaphy(cós tumquia práficari cft proprium Lecundarum incCuonum,ac proinde artinet ad saiuer(ale jogicum;aon meta P iegn E IN eq. Scotus 2-d-3-q.1 ando fub LL ait Auct ale jn acta ic jd» quod eft jn jotentia proxima ad przdicari de pluribus s: loquitur de vniuerfali metaphytico, (ed logico; fuperius .n. fub E. de illo verbaua fecerat quando dixit naturam de (e nec vniuerfalem effe acu, nec parcicularem et licét realiter nunquam (it finc aliquo ittorum, nó tamen e(t de (c aliquod ittorü,(ed eft prius naturaliter omnibus iftis et (ecundü iftam prioritatem naturalem c(t quodquidet, Kk pet fe obie&kü intelleétus,& per fe vt fic confideraturà Mctaphyfico; ita Do&or,quibus verbis aper té lignificat vniacr(ale metaphyücü effe naturam fecundü fe con(iderata, vt praefciodi ;à fmgularitate, et vniucc(alitate actuali : non ergo (ecandum Do&orem vniuer(ale metaphy(icum eft vniucr(ale in a€tu, (ed tantum :n potentia... 27 Quantum veró ad illam di(tin&ioné, quam ait cffe de mente Doctoris, de vniueríali phyiico, et metaphytico, vt illud; coftituat vniuer(ale in potentia, hoc in actu ; verum cft quamplures hanc mittere diftin&ionem, vt cfl videre apud Suarez difp.7. (cók.8. n. 3. per vmuer(ale PEIUS ac gentes nacuram, dum in elfe realiscxi(tentiz cotracta manet per differéciam indiaidualem, per metapbyficum eandem naturam, quando cí(Là có» ditionibus indiuiduáribus per ab(tractioneat intellc&irs omninó immunis; «ous, cipiturque folü in ordinc ad fua pra: licae ta cífenualia, in qao ftatu przcitionis dicebat Auicen. à Dotore relatus, quod equinitas efl tantum equimitas, (cd vlterius addant vniuerfale losicü, per quod: intelligant eandem natara aff-Cbam (ccit-da intcotione vaiuer(alitaus, per quam ad inferiora tefertur in ratione fuperioris, &praicabilis ; et quidem rauoaabiliter confideracur natura 1n hoc teruo ftata,, quia ;níecundo (tato re vera non. habct rationem vniuer(alisim a&u, fcü prdicabilis, quia tuac vel con(ideratur vt pars. metaphy (ica poxenzialis.per differenitam, coatrahibilis, et lic pon rationcm yniucríalis,quia non refpicit differentia s. vt inferius,de quo pradacari poffiz;vcl in. illo (katu-concipitas vt qnoddam.totam actualca. in ocdine tantum ad ca atcributà, qug aC Contiikt, non vero. inordi« /£ LL NE |i P Buff T. ei den Vaiuerfpárte relié dei. 393,n Lb Hia ; Xo de eR» quodin fecundo flatu eft in pocenria rs LI 28, ad infericra, que cátinerin potentia, ^pa ie s natura gon vt fübijcibilis, quam vt przd cabilis; ergo nec Maro eididos cft tertius ftacus, vt fiat vniueríalis in a&u; bene vcrü proximaad recipiendam relationem vaiuerfalitatis,quia tunc intellieitur potit:ué jndiffcrens ad multa, ficuc in primo ftatui Quando eft contracta per fingularita(1€m, dicitur in potentja remóta, quia non   hibet indifferentiams ad multa,niti priua. giuiá, hinc eft, noftrates pa(fim, vt tít videre apud Trombet.cít.q.9. noa(fignant,ni(i vniuerfale logicum; quod eft in a&u, et metaphylficü, quod cft in potentia, et fondamentumillius, quod rur fos dupliciter accipi poteft, vel pro fündamento remoro ; et eft natura ipfa per differentiam contracta, vel pro propinquo, et immediato, et eft ipfa natura per intelle&tum abflracta à conditionibus in«diuiduantibus; et lic modus loquendi eft "magis cófentaneus, quia per vniuer(ale, fcü genos phyficum confueuit (ignificari matcría prima iuxtà cómuncm cxpofitioré jlliusd &i Aci. 10. Met. 16.corroptibile,& incorruptibile differüc ied genere,vt refert | oor 4.d je. q.10. M. ad animadacrfione digoum iudicauimus, nevárictas Auctorum in modo loquendi de Vniuet(ali confutionem paretct « Ss In quo conjifiat effentia. Vninerfa1$ Logici . Ommunis fententia. eft, effentià Vniueríalis Logic: inrelauione €onlitlere, et per refpcctumrarion:$ naturz comunis ad inferiora conttitui non defucre tamen, qui nature vniuerfalitaré in ratione abíoluta conttitüiebant, vndé Suarez difj.6.Mec.(e&t.6.n.2.rcfertopinionemquorandams fferenuumpaturàfierivni uerfaleuina&upet.operationédire&am intellectuspoftibilisquacognoícitnaturà communemfecundü(uàpraci(amrationéformalem, &etlenciaynihilde inferioribusrónibus, veldeindruiduisconlidctando ; ncque cciá formali« tcr; et quali in a&u fignato conidcrando coitarem ipfius nature, quia hzc ci conuenit in lecundo modo dicendi pet fe ^5, fed folam cífentiam, quz communis cít, quam fententiá deiodé etiam ipfe Suarez €x patte approbat n 8. Conimb.q. art, 3: et amplectitur Tolet. 4. 1. vniuer(, 3c videtur fuifTe Durand. r.d.5. p.a. q.$. et in 2.d.3. q.7.. Quamuis aucem cómunis D.D.vt dicebamus,conttituat formal;tátea vniuerfalis in acu in relpe&a rationis ad inferiora, quia tamen duplex comftitui poteft refpectus racionis in natura vet(us interiora, nimirum, vcl ad etlendü inillis, vel ad przdicandum de iliis dubii eft, quifnam iftorilcoultituat cílentiam vniuetfalis,cui dubio cca (ionem dcdere plares definitiones vni ter(alis, quas a (Tiguauit Arift. modó definiens illad pee efie iny vc 7. Mer. 44. modo per drei 4e, vt t.dc Ioterpt. c. $. modó per ytrumqs vt 1. Poft. 25. vbi inquit cífe »num im multis, e de multis; quapropter D. D. diuifi (unt, alij dicentes, quod ratio vni uerfalis conliftat in effe tm i dici de (it tlio,qoz lententia frequens e(tIn Scho fa Thoi ft. aljjé contra, quod dici de fit definitio, et effe in fit paio, qua apud Scoriftas ccceptitlima e(t, vt eft vidcre apud Expofitores fuper q.6.vn:uerf. Mautitium, Anglic. Bra(a:0l.& aliosefto DoGor ibi expre(lis verbis fein hac re problematicum oftendar. Auctores vcrà vtríufq; fencentiz adbuc inter fe diuifi funt, quidam .n. fentiunc císentiam vniaeríalis contiflece in ene inyvel dici de, vt importaar aptitudinem, et non adtü; alij € contra, vt important actum, et non aptitud:nem,cui etíam dubio anfam pribuit Anfl.ipfe, qüi in prafacs: dcfimicignibus modó víus c(t nomine actus, vc f. Poft.2 ;. modó aputudiois, vt alijs duo 'busin locis, quarc ad plenam elfeaiz Vmuertalis nouiciam tria puncta examiade re debemus, an eius efsenua (it abfoluta, vel rclatiua ; contiituto ; quod ficrclaciua,in quouam re(pcéta confi ILacex prae dictis; et an pon: debeat actualis vcl (ufficiat apatudinalis, ^^ 7770 tara Weg o50V . GTWIE A RKo ap ceixd kia É . üt hp. LABS B n ($74 Wuiuer[ale Logieum intrinfecà quid ", relatiuum effe. la ]cimus Vniuerfale Logicü forE D maliter cóftitui edes, cec fatioms nature comunis velut fuperioris, ad infcriora, et fübijcibilia. Conclufio cít communis, fcd przferrim Scoti, et Scotiftacü locis omnib. cit. deduciturg; ex ipía definitione vn uer(al's, quod ctt yuua in multis. demmultis,per boc.n. datur intclligi fceundam intcéconem vni. ueifalitatis e(Te «elationem rationis ad amulta; quod amplius declaratur, quia o ad coní(Liturionem vniuer(alis duo neceffario interueniunt, vnitas,& comunitas, fcu ind.ffcrcntia, et apritudo ad pluca, mon qu li/cunque fed. indifferentia po(itiu2, et apiitudo prox«ma, et expedita, vc. di&um eft q. praeced. ar. 2. et rà cft, quia fi natura non cft aliquo modo vna, fcd prorfus multiplex, 1am erit multitudo, -fcu colle&io mu!rocü, et non vniuctfalc ; "fi non fit cómun:cata vel comunicabilis pluribus, 'am erit fi e, et non vni. ucr(ale, ergo vniueclicas in natura vniucrfalizata ponit neceffatió hanc ordiné ad plura, quo apta conftituacur ad cfjendam inillis, ac j pats er de illis. Cófirm. ecol o; i sm aede con. nenit e(le przdicabile de pluribus, vel vt «tius formale eontlitatinü, vel vt propría patfio iuxta diuertitatem opinionum ; fi yiam habetur intentam,g erit cfÁentialiter rclatiuum, quia rzdicabil;tas dicit ordinabilitaté v ntucríalis ad plura ; fi fccundum, adhuc habetur intentü, quia talispafTio non poceft fluere à natura, vc &f à patte rci, quia nulla paturaá parte ICi,vt: voa, idis cát in pluribus, aut Ale potefi in. pluribus ob umpedimentü extrinfecü diflsiuie ^o0pDES, ncds d natura vt abflracta a fi ritate,quia fto vt fic fic «na » tam vt fic przfcindic potius à tingular à ca concernat, €rgo oririnop potcft, ni(i abvnitare naturz cum otdine ad efTendü in pluribus. Demum vniucr(ale Logicü in hoc ditfcre à Mera; hyüco, quod illudcft vnum in loe vero vnum excra mulca, quaDifpu. 1... De Vuiwer [alibus im Communi. tenus ab illis abfteahit, neqae illa cox nit,nil vt cciam » à quo, ergo cftà c(femia vniuerfalis Mcra phytici (La:ai poffit abfoluta finc vlio ord:nc ad interiora iuxtà,/lLid Auicen. eq4/225. ejl (atum €q «4:25, ctlenaa camen vniuer(a..s Lo: ui" gici poni. debet clariua, E uA 3o Sed vt magis digno(c itur hec fecunda intentio vntucríalitaris c 5(id ran.. da cft, ac inucitiganda 13 n tuc i cÓmuni ratio proxima fuadandi ipfii, at DoGor, vbi (üpra rationem proxiaam funs dandi el vnitatem natucz, non il!à tcalem,quam hibet nauuca à. parte cei, Ratio eft, quia (ola vaias formalis, quam hibet natu a in rei in ungulis indiAiduis,non fufficit ad vaiucr(alitate.n,nà illa mulaphicatur in iofecioribus, q» vais. tati vniucr(slirepugnac; tü quia (ub ifta debet inferiora vairituxta illud Porphir, participatione fpeciei plure$ bomines Junt. vnus bomo, tum quia fi vaitas vui uer(alis maultiplicarewur in inferioribus, .vc formalis, plane tot confticuenda cífent genera quot fant fpecies, et tor (pecies y quot indiuidua, quia vnitas generica 0 multiplicaretur inlingulis (peciebus, S   fpecifica in ingulisindiuiduis; maiorere go vnitasaffignari dcbet. pro fundamento proxuno vniuerfaliaris, et maioritas «ontiflit in hoc ; quod inhoc flatu pra ci^ fionis obicétio foncibie natura habere vaitatemiodifferenté potitiué,vbi à parte rct,mgnniti ncgatmé crar indiffcrens; imó dum fit vmuerfalisconcipitur ehabere talein indifferentiàh potitiuam,  vt poffit effe ab(jueimpediméto in omnibus, et hngulisiofcrioribus, non tam ü di(iunctanfcd fimul,X coniunctim, quia de ratione vniueríalis eft, vc fic etiam de fuis infcrtoribus poflit przdicart, vt do«ct Scot,loc.cic et adhuc magis expreísé in 4.d.45.-2. F. ex quo fit pottea, vt qf concipitur natura vütuerfalis atu in fuis infcrioribus, concipiatur in eis vna per incxiltenuam quamuis .n. zalis vnitas ree pugne: naturg,vt cxillic à par:e rci in line gulribus, vt dicebamus q. praeccd.art. T (ono tamen illi repugnat, vc concipitur ird eis pet intellectum per | vniucr» falis. Addit preterea. Doctor de"T€ càbile inferioribus p 1 i is, eft fecundi ipfam 1e omni finga chet; 2.4.5. 4. $. 10i fed contra iflud,' | et fequitur dur erehtlten iei . quod (aperiüs innuimus q.1; arr. 2. vni Ahuef.1T. De effentia VuiuesfLoin. T. satem numcralém obie&iuam, feu ín rone [i Were naturam woiucrfalem habcre vni.. ebie&ti intelle&i;non quafi ip(a natura in fc it na numero, quia lioc ei repugnat, juatenus voiuer(alis, fed in hoc feníü, q» cut conceptus formalis hominis, vt fic, eft vnus numero, ità obiectu eigsin ratione obiecti vnum numero dici pàc per lenominatione extrinfecam à conceptu. entis, quia vt fic cum tota füa commaaiite vnum de numero intelligibilia, et curi tali numerica vnitate eft comuniiotibus: per cOtra&ionem ralari eft pradicabile pradicatione dicen-" te hoc et hoc, quod opumé' declarat LtLnumir2. 31 Exhis patet,quomodo verum fito tem,& indifferentiam requifitàm'ad vni: oérfalitacem cffe maiorem vitate, et in" t . idet nati à " L. ch qui A let natüra d parte itas quam haber à parte rei, eft vnitas pet indifferentiamsqug non flat cit multitudine namerali a&uali, quia multiplicatur'in indiaiduis (ecandü propriam : caiufque naturam; vnitas verós ha-: etper intelie&tum, quando vuiüerfali-zatut; eft perinexiftentiam; ita quod eius vniras ftat cum multitudine numerali in' díüiduorum; co quía vna per inexiltentia: concipitur io omnibus, et fingulis. In' differentia quoque;fcu aptitudo ad efsédum in pluribus maior cft;quado fit vniucríayquam libeat à párte er den parte rei cft indiffereotia tiu2,& aptitürdo remota ad cílendü in phüribus difiunCtimyat fub vniucrfalitace eov! indi£ferens politiué, et proxiinéapta ad e(fendüin fnultis, nedum ditiunctinr, fed etiam fimul; et coniunctim, ex quo rurfüs paret tám vnitatem quàm aptitudi nem re jurfitas ad ynittérfolitatém non cile rcales, fcd'rónis;cá tales non hibeát à parte tei., Hi fátficor Suarez cit. dim ait vnita« tem vnidecalis logict conGiflere irindiuilione alicuius naturzzin plures nacuras fimileslub.codém nomine, et raone c a, titudine, vt in eas diuidatur ; et hac de caula,inquit)nó effe vnitaterffrcalem,fed ] ration; $ ; quía talis indiui(io n6 competit naturz in ftatu realis exiftenciz ; vbi per varias indiuiduales differétius diuifa maner, fed folum im ftatü pra'ei fionis obie«" &iuz; et vt l'übflat conceptibus mentis y. loc.n. modo óthnes homines im ratiotie fpeciei dicitur vnus homo, quía in conceptu hominis, vt fic,non diuiduntur; fi&a. verà diuifione, feu contra&ione vniücre falis ctiam per intelfe&tum, ftatim eius veh »quia iamdiu: drar in plura eiufdem nominis, et rationis,vn.Ie vule vnitatem vniuer(aus efie (olum compoffiBilem cudrápticaditie c(fendi in mulcis,  nontàmencümaQu. ^   we 31 Hecdoütina omninó non p d arbitramür im. vnitatea vniuerlalis età ' confiftere cá actu effendi in multis, ratio t uia hoc negato nalliamplius daretü vrbdicalo vniuerfilis de inkerióri dd n, vnriuerfale a&a przdicarit de inferio ribts vel (apponitur per intelle&ü prius ^ cohtra&tuim ad illa, vc de illis przdiceturg velfiltim fic contrabitor inipf 2&uali" przdicatione; ergo ni(i extebmimare velis | mnsomries haialinodi przdicauones;fas^ teri debemus vnitatent, et aptitudinens vhiaccfalis manere cam fra actu elfendt. in axattis,& przdicandi d. dit aptitudinem nó dari ad a&ium cü í répugnancetr, tmà paffim videmusadtü," perficere aptitudinem, et effe cum ea copollibilem; (olumq; deftrut ordiné prioritatisad actum,ergo idem fuo modo dicédum etiam in apticudine rationis, qdalis ponitur ifta natura vn;uer(alisad efsé" im multis, et przdicandü 1c mulcisg » ig tur facédum cft, vninecíalicatem ftare ctiám cum a&tu e(lendi in multis pec £a« ' tioném, quia tunc natura concipitür haz" bcre inomnibus ilis adzsquaté luam vnitatem formakm per incxitientiam rone eiuldein communis RM in o conceptae, ac intrinfece indaiifae, Vlte qiiidcta cbacéoh adn tato Qr tonis obic&iuz: poffidere nárur/mindiüifios nein Pu eidfdcm rationis, et cam amig tete dam pet differeotías dinidt DO" rar. Vetüm aliud cit loqui de vocuerfali, quatenus precise c(t y:0ddà toux pos tentiale habens patics lubiectiduso quas mente,  malis, Acce"t 376   Difju.IV. De Vuluerfalibus in Conmuni: tnen:c diuidi poteft, aliud de ipfo loqui. quarenus ctiam tocum quoddam actuale, eft, et sm hanc a&ualitatem includitur in, omnibus illis ratione cuius inclu(ionis Gt. | pr pul de ipfis przdicatione dicéte,. ioc cít hoc; (an€, gnapdg vuiucríale v.g. animal diuiditac m (ua inferiora vt homi ncm;& equum, defiratturtozalitas potétialis, et pcr confequcns cius vnitas, quae in illa indiuiGone confiftcbat; fed bo. goanct vnitas cius,quatenus eft cot actua. le;si quam totalitatem eit in fieguhlicét nontotaliter,& adzquaté, et idcó adhuc diuifum ( vr notat Do&or 2. d. 5. «4. [ub H.& 3.d. 2.9.1, 6. C1 arguitur) potcft in ratione vniucr(alis prz: dicari de omnibus illis, et im hoc fenfu dicebat Porph. participatione fpeciei omnes bgmines efle vnum bominem, vtique enim. quando hoc dixit Porph. loquebatur de . homine diui(o in plura indiuidua, et ab omnibus ncs ge afferebar tamen ad. huc illa omnia dici vnnm hominem;qua&£ngs natura bumana concipitur in ome. ibus vna vnitate formali, quz eft minor mümcrali, per inexiftentiam, et folum cxpuníccé diuifa per differentias. pap 33 Contra pofitam Cóclufion£ obijweitur yniuctfale logicum quid abfolutum. «e (fc : natura fit fingplaris per diferentias. gindiuiduantes, ergo tancum abcít, quod. 1fiaz wniuci(alis pez refpcétum ad tingula-. z5ia|uod porius fingularizatur, et eo ipfo xjnodab omnibus iliis prafcindit per cons iptum abftraGtum, vr; ucrlizatur. T ü 2« «uia li bomo ità in te cxillerer » ficut illi contcptui abfoluto-obijcitur, cíTet vniucr ^ ow afalc ia cílendo » qualc Plaroni tribuurs «rto ctiam nunc cít vniuct/ale pec denomibaconen ab intelle&u ablque aliquo dtu adinferiora. Tum 2n intcilcdiis ie Beato fupra hominem fic cone | scptum conlideranscóditionem;& (Lati  ius, cognotcit illum non cfle aliquod fin. apre »icd eíse quid commune omnibus. sixgularibus,jn qua rcficxione non tribuit anielle&us homi fic concepto aliquod. aouum»lcd.conci pit,qnod.in eo przcrat,, «rgoenic hanc reflexionéiam homo erat . siis pet priorem eonccptioné diactam, Tuin 4-quia wniucrfale péc con» cipi per modum abfolati non dicentis re fi Mdunod alteruay,fed potentis fundare. talem refpe&um, vt album, et quantum; qua (um abíoluta, et poGunt fundare relationem fimíilitudinis,& zqualitatis. Tü tide iei vniueríale regulariter loquéo fiat per cognitionem cóparatiuá, iraut. abftrahatar à multis ob (imilitudiné ine : ter ea repertam, abíolaté camen loqucndo abitrahi etiam poteft natura commu« nis per puram prazcifioné natura ab vao inferiori abfque vlja cóparatione, wel fue Periorisconepeed aliquem iirirb vel iptor iorü adinuicem,!vt doà (olo Petro fimpliciter prar[cindi ia fiogularitatem  et fiftimus in folius-hu-manz naturz confideracione, quo cafu. habemus.concept&i vniier(alis abfolatitw 34. R efp.per folà ab(tra&i à códitionibus iadiuiduantibus naturam fieri vniucrfalem metaphyficé,aon logicé, licé nm Fasstnnhdabésasa à proptia indiuiduatione (e habeat inditfereter pofitiué ad hanc; vél illam indiuiduationems., diuifim, nó tamen fit, quod virtute illius. fimplicisprzcifionis. po(lit vna eíse in.» pluribus coniuactim,qualiscít ynitas,quas. exigitur in natura ad fundadam proxime: logicam vniuer(alaatem ; et qnamuis cii vaitate pra:cifionis nom. cohzrcac actas e(Cendi in. pluribus., bené tamen cohacte aptitado,& fic non implicat naturam císe: przcifam à pluribus, et adhuc retinere. » aptitudinem cffendi in pluribus; imó art.. 3.baiusqua (t.oftédemas. a&tü ipfum c(-fendi in plüribusper rationem., efto rc-pugnet cu vaitate praccifionis non tamé: €ü ipfa vanitate vniuer(alislogici, (cd actür dumtaxat cíl'endiia multis per reale contractioné. Ad a.patet per idemsquod tale. idolum non tranfocnderet limites voiucríalis.mctaphy.lici. Ad.3.auingeret iotellc&us in tali zcflexione (olum vniucrfalitatem quandam negatiuam; quatenus. cognofcerct hominem; v fic,mó-cle ali. quod ng MAR MR PoRHUt m, 9Ria non cognoícece: illum., vt comunicabilé. pluribus fimul. Ad 4,negazar aiamgptl y, (pia vo:xuccfale,.vt patec.ex «cius definitio-ne, dicic formalitec relationem ad. multa... Ad YltSUagitz (cet. n1 1. velle d ie S3safII. De efentia Psiserf. Logici. &drt. H. xb vno folo abftrahi non po (Te vniucr(aJlelogicum, qaod eft re(pe&inü, fed hoc meceffario plura requirere inuicem comao 5àquibus abürahatur ob fimilicu. "dinem interea fepercam ;. vult igitur ab -«no folo abftrahi tant vniucrfalesquod : appellat abfolutam ; in quo reijcitür ab 'emnibus ; quia natura apta ad vniuer(alitaté logicam ita abftrahi poteft ab vno 'ficut à duobas], alioquin natura folaris vniuet(alitatem logicam fundare nó poífct; ratio cít, quia natuta, po met :abitra&a, etiamíi abftcactio faéta fit ab vno folo, non plus eft illius ; quam aliorum quorumcunj; fimilium,& ad omnia Andiuidaa maaet indifferés pofitiué;aliors ab(tracta non effet; ità Aueríaq. 8. 1 t. Pafqualig.difp. 20. Amictract 4. q.2.dub. f. in fine, et alij paffim ; igitur . Adargamentum infe dicimus, quod na 'tura,tiue ab(trahatur ab vno folo indiui: duo, tiu à pluribus quoufi; non conciitur cum ordine ad inferiora, nempé vt llis cómunicabilis coniun&tim, nó tranfcendit limites vniuerfalis metaphyfici . .-35 Rurfus arguitur ad id ; pura rela. tio rationis nequit cóftituer "uer(alé, ac de multis przdicabilem, ergo vniuer(ale logicü non e(t formaliter relatiuum,probatur affümptü, tum quia illa rclatio rationis eft fingularis quzdam fc. cüda intentio,ergo nequit vniuetfale co. ftituere; tum quia nec ipsá relationé vni. uer(aliratis pr dicamus de inferioribus, non .n. dicimus, quod Petrus eft fpecies, ncc ipfam naturam fubtali relatiodie có. eR fic eft ens per accidens,ergo talis relatio mec impertinens eft adcoftituendumvniueríalelogicurn;Reíp.negandoaffumptum;ad primam robationé dicimus, quod ficut fpecies prelTa, vel exprcffa eft vniuerfalis inre pra fentando, cíto fit fingularis in. effendo,fic'(ecunda intéio vniuer(alitatis poteít naturam denominare vniucríalem, eftó entitatiué. fit fingularis, vndé ipfa.» non eft vniucrfalis,, vt quod, et in effe €xercito, led folum, vt 440; ac in cffe fignato, ad (ccundam pariter dicimus relationem vniuerfalitatis: non clie pradicatum; fed conditionem pcadicau ; quod kogica: L4 e naturá vni' 377 optimé Lichetcit.adnotauit, cuni ait nas turam fub ratione relationis ad inferiora przdicari de illis, non quidem quatenus eftens per accidés ex natara ; et relatione con(titutum, fed tantum per rationem naturz,quze cft vnum ers per fe quz tamen prazdicari non poteft; nifi a&u fic fab tali relatione ratíoais, Hoc autem probatur cuidéti ratione | quianon vniuer(alitas,nec aggregatum ex natura, et vnitcríalitate, (ed nacura cantü eft in rebus vniuerfalis fubietis, ergo natura etit, qua proprió pradicabitur de illis, illad .n. przdicatur de fubie&o; gs eft in co,& vniuer(alitas erít códitio,qua facit naturam in potentia proxima de illis przdicabilem . Verum tamen cft in prz» dicatione fignata, non proprie naturam, neq; aggregatum ex natura, et vniuerfalitate, (ed vniucrfalitatem ipfam, in concreto tamen,. i. vt applicata naturz pra dicari de plaribus,ratio eflquia predicas tio ininaodi fit per terminos fccunda intentionis; vt applicantur primis, ARTICVLVS IL Relatio inefsendi vuiiuerfale conflituity 5 andi efi ro " v» 3 predic 36 HX conclu&o eft Scoti in 2.loc, toties citato $. Sed contra,cum .n.q.6.vniuerf.$. Dicendum;de hac re du bius manferit, dicens, quod fi definitio vniuerfalis tradita 1.Periher.cap.$.quod eft efíc podicabile de pluribus, fit vera definitio, tunc effe vnumin maltissper q» definitur 1. Poft.2 5. erit pa(fios& e contra fi ifta e(t veta definitio,tunc ica« bile de multis erit paffiosdü poftea .s&t4 loc. cit. vbi maiorem habet au&toritaté s accejxat pro vera definitione illam, LI traditur 1. Poft, per efte iz, tenédü c(t in fenrétia Doctoris potius efse in, qua díci de c(fe vniuer(alis c(Tentiamg& quidé hee elt expreísa mens Doctoris ibidé, docet n. quod vniuet(ale in a&u illud eft;quod habet vnitatem indiffere : quàm ipfum elt in potentia proxima y vt dicatur de quolibet fappofito quod non conuenit natura RA da au ci non eilc in alio angulatiyquans mme sí me . áo e ME o oo o 3738 tum eft de (e, tamen quia in vno reperi tur, nequit effe (imul in alijs; et ideó de illo folo przdicari poteft cum veritate y non de omrübus;fed hoc folum cft poffibile de riatuta concepta fub indifferentia pofitiua ad e(fenduni fimul ini pluribus ; quarido .u. habet vnitatem fic indifferen tem,tünc ftatim efl in potentia prosima ad ptadicaridum de pluribus ; cüí ergo di«at Doctor vniuerfale in acu illud effe y liabet vnitaté pofítiué indifferenté a ciendum in niultis ;& ex tali itidiffereritia otiri potentià proximans ad prédicadutbs(eu pfzdicabilitaterii de mülus, pa« lani cft (cüfiffe, ui vhiüerfale cóftituitut pet efie ins et rs dé ett paffio ; idé docuit q.18.vnit,ini fine, ebi dit getiu$ n e(fe apti dici de multis fpécicbus, ni(i ptius ab ree cócipiantur qiulta fpe «ies quibus fit gebus;fed in liac re pratfcttiai teflimoriiunt Doctoris ini quzft; vitiderf, (iuc pfo vnd y fiüe pro aftera part€ pátumi debet vrgere, quia ibi fuit dit. biás ; ptaterquari quód etiarn? affertiué loeutüs effet, ftare debemus teftirnonio (fcripti (erit, duai ibi di&a alibi reüocat justd fegalami datà in qu£ft; ptoeai. ide dertiqj habet TUAE PSRUOR CI RA et ifi tex: 45. eiufdem lib. Haric eandem fentétiamt tradidit. Majrou. füper viiuerf. pafTu prime, Lichet, ini d.dift.cit. Tat. vac. . in Pétrürii Hifp. iri princ; Trombet. 7. Met.q. 8. att.1. tbi poflqtiám docuit duas conditiótie$ ad vrtiuctfale id atu requifitasità coricudit, ex ltis (equicüt ;qdod pramiffum eft ; quód ad ratiofiem vniuetfalis iri a&u tequicitüf nattira ipfa.» j e(t aGu participata ir multis, et ip. ititentia vdiderfalitatis atcributa matu. rz per actim ifitclleGus coparantis talé naturátn, «t ptadicab;lem ad iridiui dua ; hac Tromb: vbi vides ad vüiuerfale iri s&u prius esigece, quod narra concipi&s tur vria iü i$,Vt de illisteddauit prédicabilis j (ic etiam loquitur Bargius de Vniuerfali it a&u 1.d. 4. q.6; $.. Ex alio membro (ic arguitur » ex Recentiotibus veró tradit banc. febtefitiath ex profe(so P. Fuentes q.6. diff. j art. 4: et quidera cü hzc (eteutia fit epreffifima Doctoris in 2 fent, et oppofitam (ub dubio (olum Difput.1V. De Vniuevfalibus in Communi» tradiderit q.6.vniuerf. miram eft cur Seg ti$ztàm vnanimiter banc arripuerint vtde mente Do&toris; fedantequam cG« fionenr probemus aduertenduni cft, quod cua dicimus vniuer(ale conftitui per eíse es araltis loquimur de illa vnitate indifferenti pofitiu&. ad effe in multis (imiaf, et coniunctim per intelleGun, rug przced. declarauimus, 7 Primó itaque Probatur coriclufio' in fiunc mod&.; quod primo intelli simus aliquo dicimus efse eísentiam cius;(ed ' ptiniuni y quod intelligitur de vniuerfali Lógico, et in a&u, et efseiri multis, ergó lioc fpe&tabit ad efsentiá eius ; ma. patet miri.proD.taüni eX Árift.qui r.Pofter. 2 f. vtrique attribuens vniuerfali logccoy prius tribui efse in s poftca dici dey inquiens vni € e(se vnü iri multis, Sc de'nialtis,tum ex Scot. cit.vbi ex hoc, gr vitite(afe cócipitur vnum in maltis, vel faltini (ic aptum efte in illis ob indiffecé tiani pofitiuiami naturgarguit, quód fic in poteritia proxima, vt dicatur de mufis; tü taríderi ratiorie,quia effe ime(t cau(a dici des(icut.ti« quia hoc eft fic quia lioc e(t iri ilg per rationem, ide éritticiamus hioc de illo per intelledum . y pei Scotifta: oppofita? opitiió« nis di uitpto dc duplici efse in;rcali y et rationi, hoc importat communitatem pofitiuam,ilíad negariuami, verumi eft efsé initealc' ptacedereé dici de ; et cí(sc cáufam, cut riatutra (it prdicabilis de inferiotibus (ed eft caula remota, et no (a£ ficit ad conffitutionemi vniuerfalis logici fed taditummietaphyfici ; (ed (i de. efse iri cationis,& pet intelle uni (eraio fiats fal(a eft omnid minor j (ic enim. efse ini (equiti dici de, et vnider(ale eft vnü in riultis;quid dicitur de ainltis, vel (altim non MAN fed (unt pror(us idemi dici de, et ese iri, in lioc fen(ds praedicatio .m. qd fit fuperioris de imferioribus per iritelle&uoi, nor eft nifi quadami identificatio rationis. illiu$ cum multis; et vnutri prádicári de alio cf lioc éffe in illo pet aliquam identitatem. Hinc dd i. prob. miri. cx Atiftot. dicunt quod et loquitat de efie imtealiy iam non definit fni« inillo realiter e   ideó enunciamus lioc de illo realiter y ] 2 [1 er, vt eft in,Mecur Quefi.IT. De efiemia Vyiuerf.Lopici drill. 379 viuet(ale logicum, fed meraphy Gcum, |. ffiloquitur de efse ài rationis, hoc nonditur : abipfo dici de, quia predicaitio non eft, ni LidestiBcasio eationis grzdicati cum fübic&to . Sic ctiam ad 1. | gprob.ex Scoto e(pondent,& addunt aliui Doctorem ibi non loqui de vniuerli completo fed incompleto, et pro fundamento proximo . Ad 3. aiunt yalerc in przdicationibus ; quz funt tocmali«tet vcrz à partc rei, non in illis, quae füntformaliter vere per intelle&tum,& attributioncm alicuius fecunda intentionis y mon vcro à parte tei » nifi fundamentaliMito, cum fuperius yzdicatur.de inferiori j 78 Lcuiffima quidem refponfio, et multa falfa continens, nam Arift.cit. lo. quitur de rniuer(ali logico, ac proinde de F3 inrationis, imà Ane quis (afpicaretur i definire vriuerfale metaphyficum, ilJud dcfiniuit per actum yon i in mul;tis, non per aptitudinem; dicere veró «p -e[se in tationis,& dici de funt idem, ett,yrorfas ridiculum, tunc eaim fruftra -quarerctur, quodnam fit e(sctia, et quod patfio, quia vcl verumque efsct de císen;tiayvel vtrumque paffio, certum.n. ett, quod dum hzc quaftio inftituitur, non . € (t altercatio de efie £n ;reali nam apud -omncs cft in confefso vniucríale logicü per efse in rcale non,conftitai ; falfum etiam cft jesse áliquid de aliquo for snalitet eíse vnum identificari.cum alio, -wel eíse in illo, (cd potius eft per przrdicationem oftendere, quod hoc eft inillo, vcl identificatum cum illo, itautine-xi (t&utia » vcl identitas vnius cum aliosége modo prarfapponatur, vt cadfà veritatis przdicationis, hoc innuit'Do-€&or füb lic. 1. dum ait indifferentiampofatiuam císe illam, fecundum quam vniueér(ale aliqua identitate efl pradicabilede quolibet indiniduo, vbi vides fecundam Scotum predicábilitatem in aliidenuntate fundari ; et rao ipfa fuajl uia/fündamcntum, et radix przdica €(t identitas extremorum predicabilium, quod .n.-noncít idem cum aliquo ^ Lancia! vct, fed remoàb illo ; ergo apuitudo adidenuficandum efl fandamentum aptitudinis ad praedicandum, et actualis identificatio cit caufa a&ualis pradicationis. 39 Facile eriam refcellitur expolitio allata ad auctoritatem Scoti ; qui dubio procul locit. loquitur de vaiuerfali cóppletoy vt patet ex hs, qua habet (ubi tI. vbi ait; quod indiferencia pofi tiua, /fe-«undum quam nacura concipitut vna im multisper iatelle&um, complet vaiuere f4le in actu, quod iampridé docuerat 7. "Met.q.13.n.19-dum ait »aixerfale com pletum ejses quod est in pluribus, et de pluribus, ergo Do&or loquitur de vni-: "uerfili completo ; et per conícquens.de .e[fc im rationis, loquitur enim ibi de vni tate in multis, quz conttituit vniucrfalejn potenría proxima vt poffit dici de illis, vnitas aucean realis, quam habet natura per. indifferentiam ncgatiuam, non conftituit naturam proxime przdicabi« lem demulris,(ed rantum remote. Acces dit,quod (i vaias rcalis in multis elt cau faremota predicationis,.vt Aduerfarij. .concedunt, debent affignare talem vat» eft nili vnitas rationis in multis, .vz ibi.docet Do&tor. Confirm. quia ibi ex nom T ia nature ad cilcndum in multis dunfim à parte rei arguitquod (olum remote eft prz-dicabilis de mulcis, et cx aptitudine ad ellendun mm multis imul per intel e&tum ait, quod ctt pradicabilis in potentía proxima, quod étiáa repetit : 4d. 43.q.2 F. ergo dici de (oras ab effe in'ratione, (cu per intélle&tuam . t 40 Qodrandem dicebant ad 5. prob; eft pror(us fallum,& voluncarte dictam, fi enim praedicari accidentis defubic&to pra fupponit efle accidfehtis in fübictto y '€ur idem non erit de prdicaris per rationcm formalter, quod prias prz (üppos antur effe4z,pofteà derilis enunciens tur in quibus ab mtelle&u preconceptá fuere ? hanc plané paritatem conuimcunc rationes adducta ; et adhuc vlcerius pro batur, nam fimplex appcehentio prz cez,dit compofitionem,quia'bzc fpectat ad' fecundam, illa ad primam operationem, fcd pcr illam natura apprehéditur in pla-? ribus, pcr itam 2e Tu de pluribus, 1 c tatem, qua lit caufa proxuna, et hzc nom. LI 'Konis, non poteft autem dici vniu $89ergo effe in przcedit dici de in omni prae. dicationc. Item in przdicatione. formali przdicatum debet aliqua idétitate idé-tificari cum fübiecto, fed natura fcclufo opere intellcétus non ident ificatur tingulis ind:u dais, fed illi (oli, cuius e(t propria; ergo neceffeeft, quod intelle&us aliquant machinetur vnitatem,(eeundum quam cum fingularibus idenuficeiar, vt proximé poflit de quolibet przedicari, Secundo principaliter prob. concl. fi daretur natura communis vna per inexi: ftentiá à parte rei, ficut datur per indiffcrentiam nagatiuam, procul dubio daretur wniuer(ale à parte rei in acto, haberet .n«.fimul,& (emcl,& enitatem,& communi-. tatem pofitiuam in multis, qua duo (ufficiunt ad conttitucionem vniucríalis in. adtu fed natura Petri cü fua vn rate fotmali in ipfo exiftens redditur communis pofitiué mulus eo ipfo, quod cótiderarur «t contracta nó ad folum Petrum; fed ab omnibas indiuiduis fimul, ita quod non fit propria alicu us, fed omnium ;ndiffes rentet, ergo per hanc implicem appre» henüonem naturz in ploribus imul habe tur vniucr(ale in actu,abfiuc quod natu sa affirmetur de hoc, et illo indiuiduo, na dicebamus, hoc pertinet ad (ccüintelle&us operationem. Tertio probatur, quia natura diuina litiné pluribus perpon quia de illis non pradi m quia de illis nc icetur predica, tionc dicentejhoc cft hoc, fcd ird quia eft vna numero in illis abíq; ylia fui divifione, et multiplicatione, vt Scot. notat 1.d.8.q.3 .in fine cum caeteris Thcogis,quód Ij eflet yna in illis rribus cum qliqua (ui diuifione, (alum numcerali ia quod effet vna in tribus aliqua vpitare minori, quam fit numeralis, (ané effet vniuerfalis in a&u, etiamfi non conci» finr aQu, ycl potentia przdicari de » ergo vBitas naturz in multis per entiam, quz (it minor vnitate nucf communis ' merali, cum communitate po(itjua (uffi€it ad cóftitutionem vmuerlalis in 41. Quarto candem oftenditur cuidc€i rationc, vniueríale predicari, yel predi €abilc cíie dc pluribus aliud non cit; quà "Difp. IV. De Vniuer[alibus in Communi ; vt fuperius enupciari, vcl enunciabile effe de ilis, vc de inferioribus, ar inferiora non(unt, nifi per inclutioncm fuperioris in illis, ergo efse im (emper przcedit dici de . Dices, quod ficut fuper;os inratione fuperioris intelligitur, eo ipfo quod concipitor potens efle. in inferioribus, riamfi nó fit actu inclufum, iic é conira nferiora intelligürut eile talia, co ipfo q» concipiuntur includere potfe fuperius,. (io actu nó includant ; et 1dceó actaalis nclulio fuperioris non c(t nece(saria ad cottituendam fotmalitaté infccioris Có. trà, neq; argumeniü contendit probare modó cíle necctlariam acualé incl.fionem fuperioris ad conítituendam formaltatem inferioris, fed (o'um probare intendit efse in lemper procedcre dici de y fi vniformiter fumantur,vndé dato,.;uod inferiora talia dicantur per foJá incluiio  nem poffibiié (uper orisin cis,& actualis nccetíaria non lit, adhuc tamen habemus, uod e/se m apriudinale praecedit dici   aptitudinale, ficut a&uale przccd't &&uale;quia inferiora nó (unt, n:fi (uperius intelligatur poflein eis includi, (ed.  tedicab:litasvninerfal'snonett, nifi de,   inferioribus, ergo dict deséjer necetfas   rió prefupponitefíeim vmfotmiersüpta,    4» Reflatigitut ex d s, quod dici. dc lit paflio, nam quando sü: al'qua duo attributa, quz c dem rei conueniunt, fi vnum eft caufa altcrius nin pote(t id, quod eft caufa, eile putbo fübfequens ;. lud, cuius eft cau(3, fed pot us € contra, fea eile in mulus, et przdican dc mulus conueniunt vn ucríali& primum cft cau (a (ccundi,vt bucuf.; probatum ctl, lieb -phomo prazdicatur de pluribussquia eft in pluribus; (ccunda «operatio, pcr qua fit ilia przdicatio, tapponit primam,qua hocapprehendiur in do abf; vlla afficmationc, ergo efsein multis erit eüenUa, et dici dc eri pa(fio. Confir. quod (upponit etlentiam rei ada.juatam, (cd idhuc nccetíari9 fequitur illain, cft palfio cius, at police pra:dicari de multis (up-. ponit adzquatain Vniuerlalis etientiaas 1am con(titucam per ejse in rationis, et adhuc neceffarió conuenit ipfi, ergo e(t proprietas eius « Dum vcró dicimus pa(» Roncmn Douclt.I. De effentia Vuiuesf. Lopici. eft.   48Y fionem vniucríalis efle poffc przdicari de pluribus, intelligendum eft veré affirmatiué, et diredt?, fiué cffentialiter, fiue accidentaliter, fiue in quid, fiue in quale, fué neceffario, fiu? cootingenter. Katio efl;quia orfine;quod eft in alio; veré;affir gatiué,& dircdde poteft pradicari de il. lo,veré quidem, et affirmatiué,quia repe sU jo (lo » directe ctiam ; quia directa przdicatio illa e(t, inqua pra-dicatü aliQuo modo recipitur in fubic&to propolitionis, vt hzc homo cft animal, nam ani(mal recipitur in hominc, vt pars matcrialis cffentiz ipfius ficut € contra illa dicigur indirc&ta;in qua porius fübieGü inclu ditur in przdicato, vt animal efthomo, vnd hzc dicitar innacuralis,& illa natafalis, vt declaratü cft ve infit, trad, 1. £3. cü ergo vniuer(ale (it in multis, veré, atlirmatiue, et dire&é poteft, et debct pradicari de illis . Debet auté fic przdi«ari abftrahendo ab illis deterinmmacis mo dis prz dicádi effentialitets vel accidentaliter, in quid,vcl in quale, neceísarió, vcl  €ótingenter, quia ex quinque vniucr(alià enymerádis coueniunt inícrioribus neccfsarió, .f.genus, (pecies, differentia, et propriumaliud veró con. tingcater.faccidens. Item quadam przdicátur intra e(lentiá,vt prima tria;quzdà extra,vt vltima duo. Ruríus quzdam ra dicantur in quid) nemp modi aer inhzrentis, fed pe li per fe exiftenis, et quafi aliud (uflentancis, vt genus, et fpecies; alia veró in quale, f. tnod&alteri adbzrentis,& ex his quoddà gpradicatur in quale efsentiale, vc differctiayalia vero in quale accidentale, vt pco prid, et accidens . Dcbetiandé po(ic dc '6mnibus przdicari, nedum fucceffiue, et difiunétim,(ed ctià fimul,& coniun&im, n& homo in rationc vniueríalis poteft (imul dici de Petro,& Paulo; ac ceteris inliuiduis, vndé dicebat Porphirius;gy parSion fpeciei plures homines funt 15 homo,non quidé à parte rei, fed per intelle&ü;ratio buius et, quia vniuer(ale habet indifferentiam pofitiuá (ccundü uà pot de(cendere ad plura fimul, et cócott de omnibus pari modo pradi-. Sari; quia dici de proportionatur c/)€ jl « degita . fecun Contra allatam do&rinam folct obijci Primé auctoritate Porph. dcfiniétis vniueríalia per przdicari de multis,na auté pet effe im, ac etiam Scot. q. 1 j.vniuer(.$. Dicendum vbi docet rationé vniuerfalis císe dici de, et fufficiétiam vaiuerfaliam a(fignat per dj ci de, quod eti robat hac ratione, quía in quid, et in qua [: (unt differenuiz eísentiales diuidentes vniuerfale in communi, et con(t ituentes uinq vniuer(alia (ed in quid,|& in quale dnt Ac contrahunt ptzdicari de plu tibus, vt conftat cx definitionibus pradicabiltü, ergo praedicabilitas cft ratio vni« uer(alis, Deindé obijcitur ratione. Tum quia tunc vniueríale concipitur in ordine ad multa,cum cognofcitur couenire mul« tis,fed hoc fit per przdicationé,ergo &c, Tum etiá, quia. vt paffim Diale&ici docent; et ipfe Scot.q. 14. vniu. hoc intercft inter dici de,& «i in, quod dici de fe copetit (ccundis intentionibus, r vero per accidens, é contra vero efje in rcbus per fe cópetit,& fecundis intentionibus per accidens ergo cü. vniucr(ale fit intentio, cius ratio eris dici de, non effe in, Tuatandem, quia vniuer(ale Logicum, vt à Metaphyíico fecerai« tut, dicitur vniuerfale in przdicando, et metaphyficum in e(sendo,ergo efje in;cfb ratio iftius; et dici de illius. 44 Rce(p.primó falfum efse omnia vniuer(alia definiri p dici deyquia propriüs et accidés iuntur per ejse in,vt videbimus di(j. (eq. Deinde nontantum pet dici de,(ed per ipfam a&um pradicandi definitur genus, et fpeciem, et ramé cer tü eft a&ualem pradicationem non císe de cíientia vniucrfalis, imó nec eius pros prietaté,fed accidens coe, ficut aus rie dendi in homine, vt art, (eq. non igiar quia per dici de [olent vniuer(alia defcribi,& eorum (ufficicntia affi gnari » inferre dcbemus eíse de císentia, quia et ipfe Sco tus non tantü q.12.& 19.,vniner(led erià q. illa 1 f. ingenné fatetur inquid et in. quale przdicari non cfsc per fe differeacas vniuct(alis, (cd potius modos;qui in-uantà important cócepius contrahentes denen quit poísunt deb i jo auiem, cur ita actum fr, cita EET RE.) 392 uia tra&atas de. vniuerfalibus inuentus eft, vt rité cogno(centes terminos fimplices abíque errore poffemus eos adin-: uicem coniungere fecundü debità (ubie&ionem,& pradicatiopem, vnde cü vniuerfalia defecuiant proximé ad bene enü ciandü terminos comunes de particularibas, hac de caufa. per dici defuerant à Porph. defcripta, et per dicide eorum fufficientia tradita; et demum vniuerfale logicum hac ratione con(ucuit appellari vn;uetíale in przdicando, vt ideo verum fit vniucrfale in Logica potius confideras. xi (abratione przdicabilis, quàm vniuet-. falis; vnde et illz quinque fpecies vniuer(alis (olent potius predicabilia nuneupari,quam vniucrflia . "Ad rationem neg. min. poteftenim. vniuer(ale, vt q. feq. dicemus, cognofci &onuenite-multisetiam per primam ope gationem, quando nempc per (implicem apprehenlionem. concipiturin maltis aétualitcr,vel (altim apcitudine. Ad 2;Dar €or ibi oit effe conücuite per fe. rci, S per accidens intentioni,nonautem loquisuc de effe imr, et quando etíam de ipfoloqueretur intelligendum effet de effe in xcalis hoc enim per accidens conuenit imenrionibus [écundis,quatenus fandan« (ür inprimis. Adi3iviiuerfale metaphy«. 4icü dicitur vniuétfalein effendo, loquen, sio.de ejfe: in reali,pct quod non excludifür, quod logicitm nequeat dici vafuzrfaJe in effenda, loquendo. de ejfe inrationis, tamenne zquiuocátio contingeret in Nocabulo, et etiam ob catione nuper ad4loctàm vniuerfale logicum in. communí, vu loquendi: vniuerfalc in praedicando Zee confueuit;& per praddicabilita àmezaphy uco diftingui «;   JurwS: il, lle.in a&u, er apritudine constituit vniner(ale, dici de aptitudiue   tantum. e5i paff 4$. pies $ effe in multi (pe&are ad vniuectális effet] am, nedum wt dicic aptitadiné, fed étiá vc dicit 48, dici vero de muliis efie palfioné taniü, vt dicic aptiudinem. Conclufio ves hia-..De Viiierfalibus ii Conmiumi! bet partes, et quoad omnes colligitur exe. Scoto, et probarur . Et quidem primo» quod aptitudo proxima ad effendum in: multis fimul, et coniun&im (ufficiat ad. conftitnendum vnrucr(ale in acta, eft có munis opinio, et eam manifcfle tradidit Do&orloc.fzpe cit. dum ait indifferen-uam proximá ad elfendum in maltis fimul complere vniuer(ale, probatur ex Ari(t.qui 7. Met.4 5. definiuit, vniuer(alc per apxitudinemdicens effeíllud, quod aptum efl, vt pluribus infit. Necvalet cum quibufdam iyd »ibi definiri vniucríale metaphy (icum, et fandamétale; quia, vt notat Doctor in cum textumy et caeteri Expofitores, loquitur de vni uer(ali formali; et in a&u ; Probatur etiá ratione, quiaper vniuerfale in a&u illad intelligitur, quod eft cómune, vcl falticr cóomunicabile. multis cum (ui diuitione $ remanente tamen: adhuc aliqua. eius.vni« tate(edaptitudoproxima,&indifferentia pofitiua conftituit naturam in tali fta tu, quem vtique nom habec à parte reid.8 ialicét; vr ait Doct. naturaàpartereá  u Un conDM. vtei intrinfecénon ves   pagnet ciTe füb: alia (ingularitate ab ed fub qua efjdilsnéHor spon taret communis, vt poffit effe in mulcis (rmalj ergo talisapcitudo (ufticit ad confti dum vniueríale in a&u -. Confirm. quía quou(que manet natura coniuncta Ireceritatinequit dici vniuerfalis, quia vt fic dicar tallseo ipo 3 dien india uut talis eo ipfo, i i£ indi daali pet isediechun ect i add fetenter comparatur ad omnia indiuidua, vt eis cómunicabilis, etgo &c. Preterea a&uali cómurticationi. rationis, qua vna fet inexiftericiam concipitur-in multis cit fola diuitione. numerali, correfpondetc debet potentia, (eu aptitado proportianata, ergo fi actualis communicatio Corte ftituit vniuer(le in a&u fccundo, ac valatin exercitio, aptitudo.& poceniailli cortifpondens conflituet. vniueríale ve^ lutin actu primo . LT 6 Negat Blanc. difp.2.q.2. in nata abiicacta talem aptitudiné, quia 1n natu ta, anteqnaar actu referatuc ad incrioTa 5 à quibus cfl abftracta, folum (uppapitur Fa : ar M . exclulionc hzcceitaum; tui neque ensitas nacura cfl talis potentia, fic.n.cífec mes  eti Lu x 2n » 3 Ade «^84 x -Saw A : Poe le [em non;ipis quiuis hoc af : Qua[1H. De effentia Vniuerf, Logici-c Art. TIT. s25 aténtitasnacurz,& denominaijo extüimíecayà qua denominatur cogni.a cum »ocetia rcaliscum encitasnaturz fit rcas, ncque ip(, denominatio extriníeca, namnab ca folum cognita denominacursnó vcro apta ad ef[endu in mulus, ergo ralis :apritudo rationis non eít admittenda in natura abítra&ta, (ed ad fummum non repugnantia. ALIS i$ clt hzcfolutio,nam quando nil aliud (uppcteret, dicemus 1lià nó repugnantá ex incrinfeca ratione nagutz procedenrem,quando non cít impeditaconíorrio hacceitatis ; quomodo (c habet in ttato. pracifionis obie&iuz ; có  &ipià nobis pur odum. cuiuídam aptitüdims proxima,& pofitiuz indiffereua .ad effendum in mulus fimul, Ec (ané noa .videtut vllo modo negari potte vniuerta Aein a&u cóftituium per folam apti;udinem rationis àd, e(lendum in multis per diuifjoné diderenziarum ; nam genus, et Fpecies, vt icta quzdá potcflarua, et per diff. céntias. i0 piutcs partes tübicétiuas et rauonis dinilibila, pr&cedunc et difiercucias 3n et Anferiora conft;iuta, quia vniuter alia funt priora natura particularibus, &, proculdubio in illo pt;or: antecedencer ad có. traCtioncm, di uifionem fanc voiuerfalia io actu, érào &c. |... Sccundó,u0d ciam ynipérüolitas «onlilLa: cum a&tuali coaunicatione ipfius vniuer(alis, colligitur ex scot.loc.cit. wbi vult vniuer(alc 1a actu dici dum eitin potentia proxima y vt pradicetur de impl&is fimul, (ed nuiquá cit ifipotenua magis propinqua ad (ic prac dicadum, mfi qf acu eongipiur ynàm in mulus tunc «n. immediate potcft (e.jui talis prz dicatio s nec vnquam fi eri poreft talis. praedicatio, E prius naturá concipiatur, ned apta fcd ctiam atu cxittens in pluribus idem . eXpréllius habet 4«d.43 «1-2. F-diceps vniiucale ele [imul dicibile de omuibus Jingularibus, 1a quibus. jaluatur,vult ecBo vniuer(alc 1o actu cciam faluari in fingularibus polt a&ulem co;cauonem, et letum fi: eoatra cómuncn; qua fepon,t tota rationa vniücte (alisin i&à. in fola apcitudine ad cifendü in malus, tamé viri graues illad cec ipit Biaac.loc.cit, Caeicit.difj. 5. vniuert.fcc, 3» ita ctiá loqui videntur. Fuentes fapras cit. et Mearille, dum ait vmaerfale ia actu fieri per actualem collationem eius cü (uis inferioribus ; £ulcitur quoque au&oritate exprclfa Arift qui 1. Poft.2 5.82 lib.2.. ia fine volcas vniucr(ale in atu dcfinire, illud exprimit per actam, non per 'apcitudinenyy: per hoc mnd:cacetnedaas cam apticudine, fed ctiaarcuma&u ipfo e(lenátin multis cófi(tere vnuerfalicaié 5 ac ctiam folidiiliais racionibus, quz deducuntur ex di&is art. 1. contra Suatez., nàm propriü eit naturz vnuerfalis eiie pcedicabilea«de multus in tauone vniacc falis, ergo a&ualis przdicato de mulus, iua fit, vel faadatur in a&uali commaunicatione naturg per incelle&ü ad illa multa. imul, nonzollit vniuerfalitacem ; tum quia actus nó deftcuic aptitadinem ad ipfum,v: rifus-riübilita rem, imó potius perficir, et poait ia a&u fecundo ; rum quia nulla alioqui daretur a&ualis praedicatio vniuer(alis de fuis fingularibus,; et certe in hac predicarionc. Petrus. e bom, videmus ly bomo manere in (ua vniuecfalitate,quia non lupponit fuppolitione, », fingulati fed communi, alias eter lenLas "Peirus cfl bic bomo,&, iic nóquam pradicatezur de Petco aliquod, fibi cóc cuia Paulo;n naturayergo vnuugrfaliras codfaflit cuin ipfo actu eilendi,in maltis, X nó cuim aptitudine tàu. Cont. quia naruram e(fcin plucibus actu coi/caram per in» telleCtum (ub eadein enutate »ac vnitate formalicü fola dilione materiali, [ca mumeralt cít actus («cua lus nacucz confideraiz íecundum eife precio ab indiuidus à parte rci y ita quód na ura fü AXali pri ione, ac ind.ff-zenva. pofitiüa "fu velati io actu pramp refpecta a cxiitendi in pluribus pet cale pott adum non detiruamir, [cd porius exer.&eaturgaiurz vniuetlalita$. Nec v.l ec cüiucra Aduerfariorum reípálio aaturam,dua cfl ininfcciogib; dcuncre eife pie quia Amacui vnitatem, quam habeba: i | puzcinónis cbicctiuz A em in, pluta Kk 4  cul384 tiufdem nominis, et rationis, Non valet, quia diuiditur folum sm e(fe materiale, et f'oumericum, non veró sr proprium elfe fformale, quia vaa, et eadem (ibicorcefpóodet formalis vnitas, vt eft in omnibus inferioribus adatquaté, vnde valde diaecfus eft (tatus naturz, vt extat in indiuiduis à partc rei difu(a, ab eojquo concipitur in ci(dem per intellectum, dum fa€ c(t vniuerfalis, naminillo primo ftatu ita diuiditur, vt diui(io redundet etiam in ipíammct formalem nature vnitatem, ita quod n:tura in ftatu realis cótra&ionis ef! ó hibeat fuam vnitatem formalé, non tamen quz fit eadem in omaibus indiuiduis, fed propria vniufcuiufiue, quia 4f. in ipis multiplicatur natura,& con(euenter etiam vnitas natirg, vnde in taVi ftatu Petrus, et Paulus non (unt vnus homo,fed plures homiacs ob pluralitaté humaaitatürat in altero ftatu cótractio. nis pec intellectum diuifio non redüdat in vnitatem formalem naturz fed (implicitet fi ftit intra latitudinem hzcceitatá, et ideo natura incali (tata 'contraGionis remane:! vna formaliter io omnibus indiuiduis,& (olà exttinfecé multiplicatur nu meraliter,vnde et in tali (tatu ob candem naturz vnitaté ia omnibus Pecrus,& PauJus dici pofsüt vnus homo co modo,quo Porph. dicebat oés homines participatio nc Ípeciei c(ie vnum hominc. Ratio huius . diuerfitatis eft,quia aptitudini refopdere aebet a&us ci proportionarus,cum igitur aptitudo, quam habet natura à parierei 'ad c(fendum in multisfit remota, et ad plura difiun&im, confequenter ita debet ad actum reduci, vt à parte tei'íit in vno folo indiuiduo cum fua vnitate formali, et nonin al;js; cumautem aptitudo, quà hibet EowlA in ftata przcifionis obieCuz, ad c(fendumín multis, fit proxima,& ad plura conian&im;vt reducacar ad idum ci proportionatum dcbet aífignari via, et eadem natura per inexiften. tiam in omnibus, et fingulis, ita quod vnitas formalis cius illi correípondeat, yt cft inomnibus indiuiduis adzquate. ' 49 eere m noftrá non loc tur de illa vnitate importat pcr in. Qisifótem in plura ciuídem racionis, tuin qu Difp.IV.. De Vuiserfalibusin Communi) quam natura acquirit ex vi precifionil luz, hanc enim vtique concedis mus diflolui eo ipfo, quod diuiditur, et ad inferiora comrahitur, fiue realiter, (iue per intelle&ü, vc loc.cit. dicebamus, nam talis vnitasc(t prorfus incompoffi"bilis cam differentijs, cum ex (uo conceptu dicat negationem. a&ualis coniun. &ionis cum ets, fed loquitur de vnitatd focmali,qus (equ itur naturam,vt eft todam a&uale, et effentiale, &c dc e(ic, quod etfencialitet dicit, et per pre dicationem tribuitur indiuiduis, modo idem predicatum obic&:ué famptum isa iatelle&us tribuit vai indittiduo, vc cctbuat eciam alteri, ergo licét per diuifionem, et cóntta&ionem ad inferiora di( foluatur vmritàs cius, quar ipfim fequebatur ante diuilionemin tatiome totius potentialis, adhuc camen etiam poll diuie     fionem perfeucrat vnitas qu iplun(equebatur inratione rotius eilencalis, ^ fo Tertio rande, quód dic; d« multis fit paffio vniuerfilis, cancü vc dicit aptitudinem, nonadum, docet Do&ot 7, Mer.45.dit aic a&um ip(um przdicádi ac. cidere vniueríali, quod etram man.(etta ratione cóu:ncitur quádo homo v. g.de vno folo przdicatur dicendo Tetris cf bomoyfané przdicatur adhuc, vc va: uería €, quia non (apponit (uppotiriope fim rijfed commuoai,vt fupra dicebamus, id aute nó habet ex vi actualisiftius rzdicationis,imó ex vi illius exttncatut relario vaiuer(alis, vc norat Do&or q; 16. vuiuct(.m (ol ad 8.quia ex vi illius applicatut vni fingulari tantum,non ad plura, fed przcisé id habet ex vi. przdicationis aptitudioalis,oá cíló ex vi actaalis ad vnü un fingülare máncat coar&td, tá ex vi apritudiaal;s manet adhuc jllimitarum ad plura, ego dici de ett palTio vniuer(a« lis vc dicit aptitudinem,non actum. Dicesfilrim adi przdicari de plurib. poffe poni paffionem. Neque hoc bene diceretur, quia cx vi a&ualis przedicationis vniueríale noa magis applicatur ad pluraquàm a4 vnum (oluin, fed ad vtrüquc manet indifferens, at cx vi aptitudinalis neceffarió extenditur d plura. Cófirm, id ctiam, quia vaiuéc(ale in acta apium Du«f. IT. De effeutlaVniuerf. Logici-edrt.IIT.   583 eft proxime, et immediate przdica/ c. sam autem aptritudo nó com etit ei in primo modo, vt probató cft;erin (cüdo. ; atque ita hzc apritudo przdicandr, feu przdicabilitas de multis erit pekovimelim dh vcró pdicatio, nata fiue exercita erit exercitiü ilfius paffionis, vt ft ridere ri(ibilitatis. "$1 Inoppofitumobijcitur 1.probanMoeffe in «onftituere vniucrfale vt dicit "ipfam a&um efíendi in multis przcisé,no /  Gutemaptitudinem, quia vt arguit Blàc.. sit. vniuerfale metaph Ne a&tu cognolcitur natura bnc dif. ficum tüc tale fit, ijsinferiorum, ergo viuerfale logi -«um tunc fict tale,quando actu cóparatur -. ad míeriora, atque adeó ficut vniuerfum-metaphyficum non conftituitur per apti-udinalcm ab flra&tionem, (ed per a&tua-Jem, ita neque logicum per aptitudinalé "€omparationem, fed per actualem ; vnde "ficut vniveríam metaphyficü, vt oprimé   defihiaurs dcbet definiri vpà atu. à mul "tis abftra dtum per racioné, ira paritecvt optime dcGimatur vniuerfum logici jerít -definiédà vnà acta in mulus er rationé. Deinde vniuctíum logicum con(lituitür 'tále per a&toalem relationem ad inala,nó "alice ac albü conflituitur tale per actualem albedinem, atqui ilb dcfiniturfubie €um aclu afkétum albedine'; non autcm potens illi afhcere, ergo pariter vniucrfum logicum crit natura aCtu affc&a rcla tione ad mulia, tinc dic, noo potett conipi nátura actu relara, quin concipiatur actu in multis, ergo ton potcft concipi vniucría lógicé, quincocipiatur vna actu in mulis, et con(equenter vmucrium logen dcBiniewr vnum actu in multis smationem .. l'emum opinio Blanc.fic cófirmari potcft, niuec(alitas ett 1 elatio ra. tionis a0 plui a infcriorayin quibus eft natura vniuertalis, et de quibus prae dicabilis cft ncccfie ctt ergo, quod fi illa plura non (unt à parte rci, (alim per intelleétü accipiat eísc quia relatio nequit efse,vel «oncipi finc cxccmis, vnde illa plurayquae à parte rei (üt po(f.bilia, dü fit vniueriale,süt in a&u per coladcrationé, ergo vni 'uersü logicü e(lentialiter re(picit plurag inquibus aétu fit; et non aytitüdinc um, $2 Ref. hzcomnia stgum enia in zina. laborare,cócedimus, n. vniuccalelogicum fierí per a&ualem compacationem ad inferiora,non autem aptitudinalem;hzc tamen a&ualis cóparat:o var, ucr(alis non fic fcmper ad inferiora, ia quibus actu cófidetetur inclufum, fed in. tecdum in quibus cálideratar apum iitcludi, quare auliter cadit vtique fempet (upra comparationé,non autem fem pet fupra inclutionem argumenta autem ità procedunt;ac fi negaremus a&tualitatem ctiam in coparatione, € ex;a&ualitete in comparatione contendunc inferre a&ualitatem etià in iaclufione, xp falso deducitur, nà ante actualem inclufronem ipfa inferiora (unt, vt potentia includere, inquátum inferiora, licut ip(üm fuperius » vt potens includi, et fic terminant relationem (aperioris, et vniuet(alis anccqua conlideretur aualis incluio in multis . Dices inferiora non císe, ni(i per actual incluGonem (üperioris ; atque idcó oos terminare relationemillius in ratione v». : niucríalis, nifj per efse jn a&tvale, Neg&7 tuc afsumptü, ficatenim acta elt aliquid faperius, non tantum quándo a&u inclu. "ditur ia. pluribus, (ed etíam quido ei cóuenit aptitado,vt fit,& includatur in mu] «tis; quia ad (ormalitatem fuperioris non cit neccísaria actualis inclufio :n iofzrioribus, fed (ufficit etiam potentials; ita inferiora func actu talia, non tanti quam do aa includunt fuperius, fed etià quam do conliderantur,quod adu cis conuenit potle includere, et contrahere fuperius ; «x quo patet quid dicendum fit ad fin2ula argumenta, et hacc doctrina expreísé habctur à Do&ore q.18. vuiuer(. in corpore quaft. vect. Item fi aliquid. $3 Sccundo obijcitur et contra probando efsc /z conititacre vaiuccfale s» vt dicit aptitudinem tantum, non veró a&um, quia uit paílim Scontiz doccat cx Do&t. cit. vt naturalit vniuerlalis, requiritur. indeterminatio pofiiua, lcu contraria, [ed hanc inde.termimationem non,natura eo ipfo, quod ponitur conkra&a, fiue» 1d tit à parte. tci, Buc per intcileetum, erfali t aum actu cíLu vaiucifalitas rzpugna m $86. "Diu. IV. Dé Vaisevfalibis in Conus. fendi in multis;quia hic eft (tatus cótra. &tonis . Tum 2. quia qoamuis patura de fe indifferens (it ad (ingularitaré, et vniucríalitatem ditiunctim, coniunctim un hzc dao in natura. repugnant, fcd ftatus contraéctianis cft ftatus (1 ngular;tatis ere EN repugnat ci «niueríalitas in tali ffaru. Jum 5. vnmcrfile formalitec ita. habet: indecermimnationem ad plura ; vc tic incapax determinauonis ad vnum at. nacura tn ftatu. cótra&ionis c(t determinata ad ynum per differentiam cótrabentem, ergo non eft vniueríalis. Tum 4. naturacótrata nó praedicatur,vt indifferens;ac ia» deterininata, (cd vt applicata ifti iadiuiduo,de quo prz dicarut;& vc vnd cü illo, alioquin verénon predicarctur, ergo nó manct vniucrfalis, remo:a. enim indifferentia tota vniueríalitas ruit, Tum tandé natura non habct vniucrfalitatein, nifi in fuppolit:onc fimplici, nam quando dicituc bomo eft fpecies, homo efl vnincr[alis, ly homo fa pponic fimpliciter, dta q» no defcédit ad fuppolita fub fotmalitate fpecici, et vniucríalis, (cd qf peraétualé kontractionem pra dicatur actu. de indiuiduis, non habet (uppofitionem fiampliccm, (cd per(onalem, verificatur enim de perfonis, et indjuiduis ergo in actuali iprzdicatione non habet vmueifalitacem. $4 Refp. hzc panter argumenta in gquiuoco laborare, ita,n, loquuntur de natara contra&a per icellectuim ad actu e(fendumin multis, ac de natura contraa à parte fci, cum tamen ambo hi tta-rus conira&tionis fiot intcr (e valde diuer fi; quando enim natura có;rcahituc à parte rciycum yna, et eadem ne;ucat efle fimul,& (femel ia pluribus, determinatur ad vnum, et fit illi propria, arque ideó in 1ali. (tatu realis contractionis repugnat àlii vniueríalitas ; qu&do verà contrahitur per inicllccti,cum vt fic obiectiné cólidcrara non vna et eademin plu ribus cumíola diucr(íitate numerali, tunc nen conideratar,vt coottacta ab vno folo, (ed ab omnibusanfecioribus fimul, et femel, itagy licéchoc, et illud cogítitaat, nequit camen dici ad vnum determinata, aut alicu:us propría, quia indiffcréter om nia refpicit, et omnia conít iuit ; et idco licét per cótra&tioncd rcalé amittat:mas tora radifferéuam potitiuam,. indeiceminationem cótrariam,nó camen per cówaé&tionen rationis, quz fic zQüalierad omnia inferiora: perlcucrante: Vnitate, 9 4ocmali eruidem natu zin omnibus -cepie; cx quo paret; quid dicenda ad à gula argumenta naui ad prima ttcja yera -ett minor denatura có:racta à pacte rei » falla:de ipfamet contacta pcc incelleGt s «Ad 4 ctló ex via&ualis.przdicationis maneat. yn 'ucrfale applizatum adynu:üy adhuc tamcn cx vi aputud;nalis remanet ad alia ind;fferens,& idcó cetinct vniuccfalitatem, vnde dum' dicimus Petrus. eft «bomo, ly homo non amittit vnuerfalitacmyyt enim eà amitteret; opus efTeccóns ceptum cómunem mutari in fingul . Ad vlcfillaett maiorquia natura retiogt vmucríalitatem eua in fuppofitionc abfoluta fub qua poteft &t ad indiuidua defcenderes et idcó fala eft quoque minor, | ucícunque natnra deand iuidui . pra dicatur, fitluppoGtio-pcríonalis y vr :conftar ex dictis Inft.tract.1, c10. 5 $5. Tertio tandem ob; jcitur, ad prabandü dici decfle patTionem vniuertalis; t dicita&um, non vecró aptitudinem quia pa(Iio proportionata vniueríali deber ctie rationis, non rcalís,at fola aQualis praedicatio eft relatio rariogis, pradicabilitas veró eft rcalis, cum talis aput :do cópetat natucz euam à. jure eds &c. Kelp. naturam cffe pratdicabilcm de multis, poffe dupliciter intelligi, vcl fune ; damenialiter, et remote, et fic cf quid cale, neque hoc modo cit pa (jo vniuctfalis; vcl formaliter proxi. y. c imme diaié ;'& (ic ett quid rationis &, vniuerfalis,vide rationem huius in » ci H. Dices nuilà dau rglatio rationis aptitudinalis,(ed quzlber cft actualis;cu ambo extrema habeant actualem cxittetiam obic&iuá ergo &cRel p.quicqu:d dicat Braíauol,q. 18, negatur adu. pium, nam (uo wodo dátur aptitudincs 1005 .potiun faperius, et «nfcriusnurcem actu cófcrriin roac füb:jcibiliss praedi«abiljs no vcró.in,ratioue actu jubiccti, et pradicau  et jo boc teníu collatio eoiü erit actualis, (cd elaüo apiudinalis . 46 Ex» TN pec" S ET x oc Quat De effentia U/niuerfLorie MIT. F6 Explicaà Voiuetfalis c(scn:ia, faci Je cft colligere germanam vniuc; (alis de Biitioscu, uod f. fit nun in multis eum. (ui multiplicatrone, Gr: dinifione, ac vcram eiusintelligentiam, quz talis et, quod per Ly vai ifitelligere'debemus vnitaré rationis, per S Vased pa uoca habentia folü vnitatem nominis, et analoga ; quando süt cürri £quiuocatione coniun&ta,quia de ratione vniuerfalis cít vt Gc predicarü vniuocü de fuis inferioribus,.i. habens rationé in fc vnam quo. modocunque hzc inferioribus .coueniat; fine effentialiter,fiue accidentaliter; dà tür enim, vt videbimus inca, vniuer(alía nedà e(sentialia fed etiam accideotalia ; et ratio-huius eft,. quia cum de tatione eniuer(alis fit, quód poffit effein multis; ffifi'diceret rationem vnam, (ecundü quà reperiatur inillis, iam non effet in multis, fed vna ratio efser in:vno ; et alia in . alio: ly im multis indicat quod vnitas vfilueríalis ton debet e(se numerica, ícd Cómunis ; tüm quia .yniuocatio proprié fpe&ar ad termini cómanem ;'tum quia vniaer(ale-dire&te o ir fingularis od adhuc magis declaratur;per part Yam à nobis additam ad maiorem fionem cum. fni Ó  di fiifione, per quam fignificatur narurá vni« uet(alem débere, quidem plaribus cómunicari, (ed cam fui multiplicitate', ac dic . uifioné numerali, itaquod cftó ratione eiufdem natura vniüerfalistformaliter, &.. effentialiter indidifie po(linc humana in-7 'diuidua dici vnus homo in coim-nuni, ve. aiebat Porph.totiescit. ratione támé-di"uifionis numcralisetiám in ipfam nacará redundanus pofsunt quoque d'ei-nó'tanetum plura indiuidua; fed étià plures hori Ws. Ex quo fequitur; vt docet Do&or hic fob I; et omnes E: áduert ác naturá diuinam;eftó de fa&o it tribas perfonis comungicata, díci noii poffe vniuer(alem y quia non eft cómunicata c maltiplicitat€ nümerali, fed vna, et cadé numcto elt jhronmibus tribus (uppofidis diuinis; qua etiam ratione req; forma eadem namero, fi poncretur a Dco. pec teplicacionem ín pluribüs fubiectis "5 -acquirerec vüiuct(alitatem, quia in €js nog iiec cum la; muliplicatione rimerali,  Facilé etiam eft ex dictis (adisfaced rc que(tionibusà Porphiexcitatis de vnie uerfalibus in fuo procem: Si enim prios Qquaratur, an voiuerfalia fint in rebusve potius in intellc&tu .i an fint entia reas lia,vel rationis e Refp.fi macerialiterfus mantur.f. pro naturis, quz denominarur vniuer(ales.süt in rcbus, (cu entia realia, fi verà formaliter fumantur j süt entia rae tionis, et tanti obie&tiué in intelle&u . Adüertendü tamen eft vniucrfale etiá ma terialicer fümptii poffe interdü císe ens rationis, cüemim vna (ecüda intentio pof fit (aper aliam fundari ex di&isdifíp. 3 q.8ar.2. poterit vniuerfalitas ipía appli cari etiam entibus racionis, et ita euenit c&entia rationisad inftar realiü à fuisine ferioribus abftrahuntar, et iterü ad ip(a cóparantur, vnde vniucrfale dicimus c(se enus ad quinque vniuerf(ilia', vt infra. Sí €cüdo quaratur; an eniuerfalis fint cor, porea, vci-erorporea? Refp. formaliter Süpta'nec corporea efse,necincorporeaj cum ita nom fint nifi quadam (ccü is ine téciónes haic, vel ili natura: affixa: ; ma tetialiter veró ; quia tatio yniuet(ali limitatur ad naturas. corporeas, vel i cotporeas, cosíequenter et corporea, et incorporea eíse pofsüt ; et etim ab his abfirahentzà ^ quandoq, qtidemi per iriediffcrenriaii; quàndoq; vcro'etid per ef fcritiá; quando natura, qua dénomtmatue vniuér/alis, ef córporea, tüc vniuerfale corporeü ctt ; vt homo refpectu Petri, et Pauli; quando eft. fpiritualis, tüc eft ine corporcü,vcangeliea'natura refpe&tu Git briclis;& Rajfhaelts;quando nec eft cora porea nec iricorpotca formaliter, fed Ve trümd; perari (Hrué; vt fubftantia, quz cft ápceXin primo predrteamento,tuünceft abe ft rahcus ab vttoq; per indifferétia, quia et hoc; et illud else poteft; efto: fit £formaliters. quando tanídetri bens denominata elt cüsrationis | gy nec cor^ porcuin, nec incorpoream efie r dix fiit differentia ens realis tune ni verülediciuir abítrabens ab vtroq; no pev indiffcrenciá, (ed pér elsenciam, quia Alla: acgationes ei conuemiünt c(sentiali &cc «$1 tandem quafarür y anvniucefatia 338 fint in fingularibus, vel potius ab eifdem feparata. Hefp. materialiter fumpta effe in fingularibus, formaliter veró accepta poffunt aliquo modo dici ab eis (cparata quatenus vniuerfalitas eft ens rationis habens tantum cfíe obie&iuum in intelle&u; adbuc tamen etiam in ifto ftatu di«i potlunt cum fingularibus coiwn&a per intellectum ; quia conftituuntar' per cíIe jn illis 3&u, vcl aptitudine . $8 Eodemt modo alijs quibu(dam quz(itis de vniuerfalibus potcft (atis &iz,vcl accidentia? Refp. formaliter fampa, nec effe fabftátias, nec accidentia. realia, dici tamen poffe accidentia ratio wis, quatenus funt fecundz intentiones, quz funt relationes rationis ; materialit€r vcró accepta, et (übftantias cffe po(fc, et accidentia, et ctiam ab his abítratia, intentio enim vhiucr(alis fandari poteft (uper naturas fübftantiales, et ac«identales, et pud formalitatesctià ab bhisabfteahentes, Si quzcatur an tint tec 'ha,vcl cemporalia? Kefp.formaliter fumta non cfe aterna,tamdir enim funt,quàintelleQtu fiant ; materialiter veró fumpta, quantum ad exiftentiam adhac terea non funt, quia cam hanc habeant án fiagalaribus ad corum corruptionem elcíinun:; dicuntar ergo terna quantam &dceTentiam ; tum quia non (uot in poAétia propinqua ad corruptionem, nifi fn: in cífc exiltentiz, vt Do&.docet 3. 1).22.q. vn. G. tum quia quantum ad efie potlioilc (emper talia fuerunt,& erunt,vt «locct 1.d.36.q.vn.& d. 43.tuimquiaquaNum ad pradicata complexa, quz ab exiflentia non pendent, femper talia fucco 3K crunt,quia etiam fi non exi(lerent finria adhuc talia przdicata fibi debita » dcftra&is.n. omnibus indiuidais -bumanz | fpeciei, vcrum aihuc eífet di«cre hominem effe animal rationale, vc slocet 1.d.3.q«4. I. et k. quia verbum eff Wn his propotitionibus non dicit exiftenextremorum, fed neceffariam cónexionem inter illa. Scd dices, i yniuet(alia queres funt, cecté alicubi permanere bat fi nulli effet fingulare, vbi ccá:? Befisen Do6.cir, nallibi actu erum, (cd -ficri ; nam fi quaratur, an fint fübítà  nerf; Difput. IP. De Viineifalibisin Commhni. obic&iué folum in intelle&u diuino 4&8 cognofcente cis effe debita huiufmodi . przdicata,& cü his coiungi debere, quàdo ad extra producantur in agulatiuus, Qv &STIO III Ter quam operationem intelleus fiat   vniuer(ale in aGiu . 9 : ftione có, quod tota anima(t:ca fit, (ed quia malcü cofert ad noritià Vni« alis Logici, eam difcuticmus non ez profeffo, (ed (olum quantum patitur Loen inftitutum. Pro intelligentia tituli b m eft ex 3.dc Anim, plicem in nobis conftituiintelle&umyvnum » alterum patlibilem, feu poffibilem ( fiue formaliter, fiue folum rationc diftindtos ) cumenim cognitio €x potentía, et obicQto generetur, vt fusé Do&or 1.d.3.9.7. et nequeat obic&ü materiale immediaré recipi in intelicctg pet fondi eniin niei fuit, vt in eo reciperetur per fni fpeciem,& fimilitadie nem intenti » vnde dicebat Arift, quód lapis nó eft in intelle&u, fed fpe« Ibenter abftiteremus ab hac qu£, » cies lapidisque cft accidésquoddamges   rens vicem obic&i& illud reprzíentans. Verüm licét (pecies fenfibiles ab obic&tis externis totaliter imprimantur. in fenfis bus,tám exterioribus, quà ioterioribus quia et ipf funt adhuc materia cor porca, ideóque opus non fit aliquo séíu agens mui cum illis obie&is fpecies (cnfibiles comproducat, tamen quia fpecies iftz non (unt intelle&ui proportionatz, : vtpoté n cít potentia »: fpirita » pU ac proinde non receptiuus fpecierá, ni der ondas 5 ideó vltra iütcl. &um paflibilemqui talis dicitur, quatenus cít (pecierum » fuit opus alià conítitaere iutelledtiuam facultat£, quz cx (pecicbus fentibilibus (piritualem, ac,vt vocant, intelligibilem fpeciem cliceret, et intclle&ui po(fibili imprimecet, àquo munere producendi fpecies intelleus agens. eft appellatus, de quo fuse Do&or 1.d.5.4.6.& quol. 15.quia obie. €ta (cn(ibilia non poítunt feipfis produeere fpeciem fpiritualem faluim totaliter. 6o Ru T--i DEL   0 onus. LIT. Quo aC Vuiuerf. fiat... 76e Rurfus ex di&is difp.przced. q.4. ar. 2. et q.8.ar. 1 .recolédi süt varij aus, quos circa idem obie&um potcft habcse intellc&tus polffibilis; poteft. n. in pci. mis habere actam abfolutum, quo fupra 1€ abfeluté fertat non in ordine ad aliud ipfum con(iderando, qui etiam fubdiuitür in rc&ü,& reflexü, vt ibi dictü cft ; poteft eam habere aGtum collatiuum, . que rem aliquam, non iníc, fed in ordific ad aliam confiderat, qui rurfus fubdinidirur, nam alter terminatur ad res, vt $nuicem comparatas in aliquo attributo eis coneeniente ex natura rei in foo Ordine y alter vcró terminatur ad res', vt inuicem comparatas in aliquo attributo rationis, et ruríus actus collatiuus tàm primi, quàm fecundi gcaeris duplex eft; fimplex, et compofitus; fimplex eft, quo concipitut vnum jn ordine ad aliud finc aliqua afficmationc ; et ideó pertinet ad primam operationem,poreít .n. et ip» fa implex-apprehenfio e(ie. comparatiuà, vt docct Scotz2.d.6.q. 1. ad 2. et bene declarat P.Caucl.q.8.de Anim.n.5.quomodo rclacionem ipfam (emper apprehédimus; cópotitus veró eft;quo intelle&us ita vnà ad aliud cóparat,vt per actua lem przdicationé vná dc alio affirmet, 61 Qraftio ig tur fupponit ad intelle &ü dütaxat fpe&tare vniucr(alis cffcctio nem, fen(íus cnim, quia eft corpori aí(fiXUS, nequit naturam attingere, nili fub conditionibus. indiuiduant tempo, ris.locis&c. vt dicum eft q. r.art. 2. n.a fol.ad 2. idcóque vmueríale cfficeve. ncuit,quod abf rsh t omnino ab his cónitionibus «. Ncc alias pofle cfficere faltim ta!c vniueríale, cempe fenfibile ; abendo quidditatem. rcrum | fen(ibiYe Quia et ipfa natura rerum fcn(ibiiam 1i (ccondum (c confideretur, non amplius cit (entibilis, licec fit quidditas tci fenübilis, ratio cft, quia fenfibilitas nedum oritur ex tali qu:dditate;fed etiam € €o, quód fit immería ceteris condi! 1nd;uiduanibus, vt reété aduerut Faf.ualig.cir.difput. 19. fcc. 2. vbi de rc agit cx profc(To ; lupponit igirur quaílio (vt d.cebamus )(olum intellc&tü cdiccce vniueciale, et qu&iit » cuius in 389 telle&us (it hoc munus, num agcotis, vel. potius poffibilis, quàd fi ad po(libilem pertinere dicatur,quzit vlterius ex aul tis a&ibus, qaibus (e poteft exercere circa aliquod obiedtum quem adbibeat. ad vniuerfale conficiendum . STU | 6» Hinc variz sütexortz opiniones;, Quidam enim aflerant hoc effe munus. intclle&us agétis,quia putant ipfum cam. phantafinate,ncdum fpeciem intelligibilem fingulatis producere, verü etiamfpe cies magis, et minus vniuerfaliü inquis, . bus proinde narura rclucet denudata à, conditionibus indiuiduantibus,ita Auer. 1.de Anim.com. 8. D. Thomas 1.p.q.8 f. act. r.Caict.ibidem,& de ente, et eflentia. cap.4.q.6.Sot.q. 2.vniuerf, Zumel.1.p.q.. 13.art.7. Mafius fec. 2. q. $. Flandria 3. Met.q.5.art.2.& alij Thomflz quápla rcs, et ex noflris Orbeilus initio przdicabilium.Faber 4, Met.q. 9.c. 4. citans Do-. G&orem ry. d. 3. 3.6. Alij é contra vo-. lür,hoc effe munus intellectus podfibilisy fed adhuc inter (e difctepant. ; nam affe-. runt multi fieri ab intclle&u poffibili pet. a&um abíolutum,quo naturam parícinas do à fuis inferioribus concipit quoad fua: prz-dicata qu:dditatiua;quem proinde vo. cant a&tum abtira&tiuum, fcu pracifinüi intelle&us poffibilis, vade hzc fecunda. opinio parum differt a prima, quia vtrae. que confentit vniuer(alefier: per ab(lra-. &ioncm ab inferioribus, et folà di(cres» pant de potentia abítrahente, hac vulc. effc intelle&um agentem, illa poffibilé ; ita defendüt Au&ores cit.q. A jen qui. ftatuebant. formalitatem. vnluerfalis. in abíolui0,& Capreol. 1. d. 8. q, z« art. 3«. Haru.c.1. de fccund. iotent. Conimb. qe: 4. Vallius dc vniuerf.in communi q.4 C« 9. Pctron'us lib.4.q. 1.ar. 6. Serna difpe 1.fec.4.q. 7ar.6. et alij. Tertia fententia. docet vnimeilale f eri per a&tum. collatis, uim, quo natoia fata vna. per abítrae, &ionem, et policiue indifferens cogno», Ícitur pluribus inefle cum tali nitate. 2» vel f'altim fic apia ad inc(lendum, ita com. muniter Scouitiz cum Do&tore 5. Mer. 11.& Eib.7.q.13:56 i0 1.4. 3: q 74. 4 1. q 2. et ex prote(fo 2.d 1 vbi cius Expolitores pta ertim LishetS. rct, E E . Tromb.7. $98  Difpu.IV. De Voiuerfalibus ih Comi : do " s. vue, Er 7.Met. « Bargius t.d.3:9.6:$. Ex alio memMidQuuc: 3» Q.6.diff.3 . art. 2, 'Mcurifle ldc.cit. Merin.di(p.2.dc Vaiuerf. q.1.1t€ ex Thomiftis Complat.difp.3 ..6. Loan. de S. Tho.p;2.Log.q. 4.art.2.Sanch.q.58. Vniuerf.Soncin.9. Met. 27 .£auet S. Tho. opuí; 55. &1;p.q.28. art.1. q. 7. de pot. art. 1.4. Met.le&.4.& -Pecibet. le&.10. Jtem Kecentores ex Societate, Kuuius q.5-& 6. Vnerf. ies ^ Up 6.concl.6. qui alios citant. Mor f.diíp. 1. Log:q.8.& Blanc:(upracit. V erüm neq; adhuc Au&orcs cit. omninó intere coucniunt,gnificant .n. aliqui hunc adtüm «ollatiuum efle primi generis, alij infinuant eífe [ccüdi ors (nam te vera in. hoc puncto non fe fatis explicant). Rurfus quà plurcs volunt hunc actü collaciuü effe fimplicé (pe&tantem ad primà opt: ratione, dli] inquiunt effe compoficü fpeétátem diecindi, et ita defendunt quicunq; contendunt c(fentiá vniuetfalis cófi (tére in aduali prezdicatione de multis. 63 Demam nonulli Moderniores voJentes relatas fententias concordare, diftinguunt, aliud effe vaiucríale fieri ab intelle&u, et aliud cognofci, vt vniuerfále ; fit .n. pet fimplicem ab(tra&ionem abíque aliqua comparatione, non tamen cognoíci poteft,vt vniucr(ale;nifi per co iti atiam, quia debet co gnoíci cum ordine ad inferiora Sed hzc. concordia parum valet,quia ens rationis, quale ett vniueríale, vt hic de co loquimur, non hábet, nifi effe obie&iuü in intclletu -non habet autem cale e(fc;ni(i ex vi alicuius cognitionis, crgo tunc fit vni. €, ratim:loquendo fieri: entis rationis El cortofcile intantum fiunt, inquantum cognofcuntur,.vcdi&tum eft diíp. 5. Q4» att. 2, ergo prorfus incpta:elt hec concordia, ac proinde ipfa relicta . 64. Dicendum eft vniucrfale in actu nó fieti per a&tü intelle&us agentis, (ed poffibilis, non q uidemabfolauim, fcd iuum, non compofitüfed fimplice, et hunc non primi, (ed (ccundi gencris. Conclufío eft Scoti  et Scotiftarum loc, iter, Ant. And. j. M«t. 26. qaando coguofcitur. ;'tam quia. cit. qunad.ocs partes, /& quoad (ingufas probatut. Primó non fictipera&umius tellc&us agentis (ed potfibiliset alia lo» «amittamus,docct Scot. (pc cit. 2. d. 3, Q1 fub H,ibi .n.ex profe(fo impugnar il. lud di dintellcétus agens faciat: vniuer(ale illis vcrbis ; ex boc apparet: improbatiosllius di£it quod intelletius. agens facit vnuerjalitatem in rebus per. boc, quod denudat ipfam quodquid eft inpbanta(mate exiftens, dc quo ftatim: infra concludit, quód in intelle&u agéte munquam «efl tale, cui potentiaproxima conuenit dici de quolibet,fed tantum e(l 4n potentia proxima, vt est inintelletiu pffibulg& probatur efficaciter quía opi mio aduería 4dcÓ flatuit vniuerfale fieri pet perirsarmyr Vua quatenus arbi. ratur ipfum ita dbflrahere fpecies intelligibiles ex phantafmate, vt naturam de. putet, non tanrum à materíálitate, (ed éc à i indiuiduantibus, ita g» in tury athocfundamentum eft fatis dubiüs quiavtdicemusinlib.de Anim.probabie    lius cft fpeciem produ&am ab intelledta.  agente reprzíentace naturamadhuc.cum. conditionibus indiuiduantbus, quz im phantafmate-reluccbant ;.& intellectus offibilis fit ille qui cam vltcrius abftrae darácoditionibui illis,ita quod fpecies, et phanta(manondiflinguantur cx obic« &o repraríentato;fcd ex propria entitates quód phanta(ma fit ens corporalej& fpes .€ies intelligibilis (pirituale,"vnde intantü intelle&us agens .dicatur abflrahere à «concrctionematceriz, inquantum produ« cit fpecies (pirituales ; hzc enim ett ma^ gis recepta dcétrina dc intellectu agéte, quam docuit Scot.4.d.4$.q.3. Ttotibgs . Mct.q.7.& 8.Bargius cit. et alij Scotiftar,, qui paffim «cum 1pfo dicunt intellectum. agentem vtique transferre obiecta dc or« dine in ordinem, .i. cx otdine materialiü .ad ordinem 1mmaterialium,non tamcm ex ordine fingularium ad ordinem vni« ueríalium ; et idem cum Scoto docét alij cómuniter-A mic.cit.art. 3. l'a(qual.(cc.3« Auería q.8.Blanc.cit. cum coeteris. Ac« cedit,vt aduertunt omnes hi Auctores, gr ctiam dato iniclle&tum agentem  ab: firaiefolanaturacomunisreprefentee  bá ey Dii sd "étz8 fftahete fpeciem, vt etiam depuret natutámà condicionibus indiuiduaritibus, adhac tamen non dicetur efficere vniaerfalc 4n a&u,quia tora eius efficicatiatermina'tur ad illam fpecieni;qua eft quid fingulace; poterit igitar ad fummum dici intel esiceduul paio ue tntádo quaténus i yqua ex byiotlicf eft reprafentatiug vniuerfalis, aut vniuer(ale in libitu ; quatenus at medium y quo vniuer ale in aapo. poffibilí j dum illi ger fpeciemi obijcitur ; vt docet Sin hun fenis iren $ o: füám, et Caict, cit; pro prima opinion coniu doaside S. Thom, &dlij Re tiores Thiomi(ia. 6$ Secundo quód nó fiat per a&ü abfofutum, et przcifuum intelle&us pot fibilis(ed collatiuum, eft Scot. cic dum ait vaiser[ale in au e(fe illud ; quod liabet vuitateni indi, d y fecimdum iffuni idem ef in potentía proxi3t dicatur de quolibet fuppofito y fectitidim mentem DoGoris «inc fit nattita a&tu. vniuerfalis, quadido iam faGa vrià,& indifferens pofitiué per abflra&ionent poftea comparatur ad infetiora in ratione participabilis fimul ab omnibus, et de omnibus pradicabilis q» adeo clarum eft, vt nefciamus quo verbo Dod&oris ibidem motus dixerít Pafqual. eit. ipfom inibi fencire, qy vriiuctfale frat pet cognitionem pure abítraGtiud ; plané Pr ot ibi vult vniuetfale ia acu. effe s&dicabile de rnultis ; et nà poterit hoc i pet itioné pure abftractiuá, j: natara fic abftra&a qon eft de alio predi. cabitis,nó. ni. dicimus Petras efl bumanitat. et igitur, ve natura per a&tü abfolutà abítra&ta ab indiuiduatione, quz ipfam ad vnum deut inabat, fiat cócreta pet tefpectü ad ififctiorasquod fier; ne (ine (upetueniéti a&u collatiuo.Neue dicas pofita tali abftractione racurze jm in €a refultate re(pc&um ad inferio ta je interuentu noui a&us, qui collatinus dicatur : Hoc enim proríus voJuntari diceretur j tum quià ex Vi a&tus abftta&iui potius tollitur à naura quilibet refpe&tus ad inferiora ; quàm po0 Sesduafl IT. Quo aGbw fier Vuiuefale?  sor natut ; tum quia relatio rationis, et fe cunda interitio ; qualis eft vniuerfalitas y non làbet effe per refültantiagex vi pofitionis extremorum y fed ex vi cognitionis, et negotiationis intelle&us ex. dictis difp.3.q.4.ar.2. Ratio antem à priori huius atlerti eft; ; quia vniuerfale definitur vbum in multis,ergo nequit natura. hanc vniuerfalitatem recipere, nifi conicípiatur in ordine ad multa y fed hoc fieri nequit pet abftra&ionem y quando .m. ime telle&as naturam abftrahit, potius illam fegregat ab inferioribus, $ àm concipiat illis comimüriem, crgo id fit per comparationem j prob. min, aliud .ni. eft conci perealiquid in alio, aliud veró concipexe aliquid fine illo, vel non cum illo, per abfira&tiotem intellectus concipit natüirarh don coricepto aliquo inferiori, et» £0 per abítra&ionemi nequit natura vniuer(alisfieri, et hac ratio vrget tàmi de abftra&ione facta ab intellectu poffibilijquàmi ab agerite 66 Tertiosquod fiat per a&i collatiad ficiplicei», nó compofita, fequitur ex extent Dod adum prd gp €x fent. .à i fiere nát pr i iaiplceft veluti exercitium pradicabilicatis, &c vt aiürit Complut, potius faci przdicatumy quá ptzdicabile ; pradicabile verb ponit voinerfale tám a&tu conttitutütri s üid efteus ) send, €rgo a&ualis pr&duo; quz fit per comparationem comofitam ; fupponit iampridem vniuerfa^ formale conftitutum . Accedit, quod eft5 per a&ualem przdicationem comfurgat aliqua relatio rátionis, heec tamen ad vniner(alitacer (ufficienis rion eft, quia vniuerfalitas refert naturatm ad multa» ficceffarió,alioquin vniuerfalitas non effct, ar przdicatio actualisex di&tis ibz art, 4. indifferenter refert niuerfale adi vnum, et ad plura, loquendo praferti dc pr dicatione exercita, ergo non et fufficiens ad conftitiéndum vniuerfale imb ait Do&ter q. 16. vniuetf: per Bag przdicationed actualem pótius exttabeari à nanura relationem vriuerfalis quàin conftitui ; ob rationeti allácam' . Quarto tandem, quód vaidérfale fag per 392 gera&um collatiuum fecundi i$, fion primi, conftatex ditis difp. 3. q. 8. art. 1. vbi diximus fecundas intentiones, dc quar namcro cft vniuerfale logicii,, per talem actum collatiaum ficri; Er fi. cutibi diximus fecundam intentionem actum collatiuum accipere tantum effe materiale, et dereli&um ex illo codem a&u in obicéto comparato, eífe au tem rationis formale, et actuale recipere per alium actum reflexum, quo illa.» extrinfeca denominatio comparati con€ipitur in obic&to comparato modü i relationis ad aliad obietü, cui comparatur 5 fic in propofito cü dicimus . vniuerfale accipere effc per a&tü collati. uiid cft intelligendü de e(fe materiali, ac . dereli&to rationis, quia efle formale non i niti cü intellc&tus reflc&és fe (u4ptà naturà comparatá in attributo rationis ad inferiora;cócipit talé comparationem in natura ad modum cuiufdam vera relationis ad inferiora terminatam. 4, $7 Inoppofitü obijcitur r. vniuerfale kids fieri ab iptelle&u agente ; tài quia ; Vt ait Faber cit.eft expre(là Scoti fenten1a 1.d. 3.9.6.6. Contra ifl am opinionem, vbi ver(ZNpba arguitur bic habet Do&or, quód in fpecie rclucet actu vniuerfale, et 7-Met.q.16: manifcfté declinat 3d hanc partem 5 Tum quia id (uadet ratio, nam wn;ucríale e(t obie&umincelledus. poffi'bilis,fed talc obie&um praeparatur ci ab Antelleu agente,dum LI ab(trahit à phantafmatibus, et pre cedit quécunque a&üintelle&us potTibil:s,ergo &c.Refj. textum à Fabro citatum fignari pro exAray& quando etiam conccderemus intel. Ae&tü agentem tales ab(trabere [pccies, mon fequitur ip(um ob. id proprié facete vyniuerfale, (cd g» former fpeciem,qua mediante poffibilis inteilc&tus naturam intelligens Gne indiuiduatione formet vniuerfale, vtíupra dedu&tuin e(t,& in hoc fenlu dici poteft in. fpecie relucere. ada vniuer(ale,quatenus nimirüm in ipfa obie um cít actu infpe&um ab. intellectu Eae mel egiosin prt ird ni(i ddy: I itu. Ad locum ex Met. ait bands rius ngularibas, quia fit per abitractióDifyut. YV.. De Vniuerfalibus in Commumi . nem(ed in 2.d.5.q. 1. faam docuit 4. dez inde, quod in Mct. loquitur fecundü tenentes;quód intellectus agens cauíct coitionem,quod cómaniter infua Schoa non tenetur, et in 2. loquitur fecüdum aliam viam probabiliorem ; demü ait 9» in Mct.loquitur de vniuet(ali habituali, quod cft (pecics intelligibilis, et in 2. de vniuerfali a&uali. Ad tatione ià diximus q-1. art. z.in fol.ad 1.vniuerfale fandanie taliter tantum efle obie&um intelle&us Ji.naturam,vt à fingularitate. prafcindit., vel precifione negatiua, quomodo prz-fcindit à parte rei, quatenus formalitas naturz non eft formalitas hzcceitatis, yel przcifjone pofitiua, quomodo prz fcindit cam per intelle&um (ingularitate denudatur ;» qua etiá re(pontione vtantur .Complut. hoc tamen non c ft intelligen. dum cum przcifione., qua(i intellectus nequeat cognofcere etiam fingulare,vt in lib.de Anim. dicimus ay 68 Sccundo, quàd vniuecfale fiat . actum abftractiuum intellectus poffibilis,nó comparatiuum;quia yniueríale debct effe vnum;fed tale non ctt;cum conci pitur in mulcis,quia fic e(t multiplicatum, et diuifumyfed us quando abítrahitur abillisergo fit peractu abí(ltracciuum; nO  comparatiuum « Tum 2.quia nili natura non pra (cindcretur à differentijs, oüuá,€am vnitatem, et indiffecentiam acquirereret; quz ad vniuer(ale defidcratur;ergo actus abítractionis eft necc(farius ad vni uerfaliratem. Tum 3;vniueríale ett vnum aptum in multis, at natura habet vtrüque ex vi lolias abftractionis ; habet vnitaté, vt pater, habet etiam aputudinem finc interuentu alterius actus ; quia banc habebat à partc rei,fed remotam, et impcditam à diffcrenua indiuiduali, tale autem impedimentü olg per folam abttracuoncm,& aptiuflé, quz erat remota, fitrproxima. Tum 4 natura fit fingularis ex vi diffcrentiz contrabentis, ergo fict vniuerfalis ex vi actus praticindentis illam à tali differentia. Tum 5. et 1. Poft, «& 1. de Anim. vniuerile dicuur, pofte'€it.primó,quod Do&orin Mcr. cómu ncmab cis,yt omncs exponunt. hem yine temporis fecutus eft opinioT 69 Rclp.non folá debere effc n, v JOE o  D nmn amDet M? j: 0 Quafi. LIT. uo ali fiat Vniuerf. fed vnumin multis ; quod non habet ni tura,cum pracise intelligitur à fingulari busabhiradia » quomodo aucem talis vnitas vniueríalis coafi (tat, nedum cü apti. «udine ad effendum in mulis, verum etia cum ipfo a&u, fatis explicatü eft q.praced.art. 3. przfertim in (ol.ad 2, Ad a. vc. ram e(t a&am abftra&ionis nature à ftatu exiftentiz, et contra&ionis realis ncceffarium effe, vt przuiam difpofitionem ad vniuerfalitatem inducendam, vt nimirüm natura, qua à parte rci erat vna omnium per folam indifferentiam, pott abfira&ioner fa&am concipi poffit in omnibus vna per incxiflétiam a&u, vcl aptitudinc faltim, per qué actü proprié natura fitvniuerfalis,vnitas .D, natucz, vt eft vniucr(alis,non eft vnitas abfoluta, fed relatiua;, non ergo negamus abflra&ioné fuo modo concurrere ad vniuer(ale, (cd dicimus pet ipíam non compleri, fed Lus percomparationem. Ad 3.aiantc Recentiorces nacurà à differentia ab(ira&tam non effe comunem ; et aptam ad efTendü in multis pofitiué, fed tantum negatiue, quatenus non eft ME tate; atque ideó non císe vniuer| quia ad hoc requiritat communitas pofitiua . Nos concedere debemus etiam pofitiué e(íc cómunem, hanc enim aptitudiné adfcribimus naturz ctià in ftatu realis exiftentiz licet remotam, et impeditá à dif. ferentia indiuiduali ;jadhuc tamé au vniueríalis dicenda non eft,quia nondü concipitur apta ad effcndü in pluribus fimul, fcd «in ditiun&tim, concipitur aüt fic apta p«r nouam rclationé rationis, (quia talis aputudo ncquit cffe realis ) et tunc dici potcft vniucrialis inactu, vnde ad vníuerfalitacem rcquiritur, vcl quod fit a&u in oultis, vel faltim apta ad effendum in illis cóuun&tim,quz aptitudo nó habetur ex vi. folius abftractionis ; fed noui actus i cmd Íuperuenients, per qp patet | Poncium;qui ob predictam rationem 4ifp.5. Log.n.74. probabile iudicat natuTam fieri potie Logicé vmuerfalé per folam e:us abftr;étionem à differentia indiuiduali, qua co 1o ccníctur in potentia proxi ma v poffit przdicari dc pluribus; € intali (tatu fit, libera ab iopeii&Sica. 393 mento fingularitati$ .. Ad 4. patet ex di« &is q. preced.art. 1. in folut.ad t. uomo do natura ex vi przci(ionis à differenria con:rahente nó fit vniuerfalis, niti fundameataliter, quad non tranfccndit limites vniucrfalis metaphyfici. Ad . patet ex di&is abttractionem cócurrere ad cóftitucionem vniuer(lis, vt excludit concre« tionem rcalem naturz cum fingularibuss quia talis conctetio, et cótraétio vtique tollit vnitatem naturz, qualis exigitur ad vniuerfalitatem, non aut concrctionemy fa&am per intelle&um, et fic loquantur Expofitores ;jn eum locum Arift. dum aiupt vniucrfale ficri per abftractionems alia argumenta ad hoc facientia vide qe praced. art-i, cum folutionibus . 7o