GRICE E MASTRI 7

 Vyitate Gonciptus e/Analog. rt. LIT. osddons, fiquidé eft maiori(to, et mi nor illa . Cóclu(io aperté craditür à Sco o 1.d.8.q. 3.in fol. ad 3. E. vbi docet vni fatem analogia ; quam 1b: vocat attribu tionis, e(Te vtique maiorem vartate zqui üocationis  féd minorem vnitate vniuo cationis, ac proinde else c.n illa cópof fiblem;quia non tepugra: minor vnitas cum maior ficut quz (unt vnam genere fant vnum fpecie, licét vnitas generis fit minor, quàm vnitas fpeciei, ita inquit Do&ot, licét vnitas attributionis nó po nat vn:tatem vniuocationis, poteft càmé ftate cu n illa, licét hec non lit foemali tct illa, hec scocis,quibus verbis Do&ot duo man.tefl é mtinua: (quz sát dux par tcs noftre conciufion: resin ett, analo  iam flare potfe cum varuocanione, vel a quiuocarone in cozé pradicaro, quod coinéidere materialiter cü. votuocis; vel zquraocissátrerür quód eftó ita com, alhüc tamcn femper eft formali ter diaccía vnitas analogie ab vnitate tá,quàin yniuócationis,cum dn coníonéta rcpéritur, et e(t qaos ammodo inedia, quia eft minorifta, et maíor fla; &'quidem banc veritatem at^ tigit P. Faber in (ua Phiof. Theor.95. c 1.n finc; VbiCGianyfolaictationem alio rüm'Sco:rftarom imóppofitam,'quami uic poftca Met Aoc. cit. eadem rariodd fitus 'abtoldté'voohhcier an doEü mut? lo modó 1dtéraitócim, W s quiuocum tiedrare Be qiiod ficecvnirisamiogis fie fortmialrierdioerfa abwniráre vniuoca, et mitioc inl!, tamen non ef media mreft vilitatedi vritiocam ; et ze juidocam. ^?  "39 I'rübatur iraqüe ih Primis conicà T hotniftas'omftc$ andto£um' marerfalicer $E jet cóincideté cüm «maneo j et eduic tio£o, ac proinde datinosi poffe praedica tum, q&od (it pure analog medians LE tCPyniuócinm, et erus "Vnitas'dha im et quedam vorcis! [iréportioBis ; potiusviitàs cuna damordinis, et ac | e vntos ad aliud vcl piuciiri: d'tertium im ctr fatrone equa fien ffecüdumi prius, et potierius,! fed'hie COP nh edel i füc té zqu'uócattonis; et vni vicéarionis j etgo fcaftra! ticdius c1 difii gnatur locus, maior patet ex di&is hucuf que deratione analógiz, probatur mt nor, quód enim talis vnitss attributionis ftet cum vnitate 2 juimocationis quz cít folius nominis,pater de rifa cefpectu ha minis Ici, et prati cidentis, quibus vtiqg eft cóiune z juiuocum, tame prius dict tür de howine,pó:terius de prato depene €i poflunt dc his a jurocis à conilio; im quibus ob ralem ordinem, &attribatioe nemab omnibus admitutur analogia ; qp Cam eadem vnmitas a tributionis ftet cá 'Ynitate vntuocationis, probit Do&.loc. Cit 1.d.8.3.3. et d. 3.2. 3. Q. nam Aul, 16. Metitex. 2. et inde concedit orditicem  (fentialem,feu attriburionem f pecicrum einldetm gencris ad vnum primum inillo gencte quod ef! métrum, et menlura om tium aliorum,& támen cumhoc ILat vni tas vn'mocation's ratiónis generis in ipfis fi'ecicbus ; quod: adhuc vlterius'oftendit otor, qura nunquam aliqua comparg tüf;vt menfurata ad menfuramyni in ali» vno conaeniant, (icut eim coparae fimpliciter e& in: fictipliciter vniuoco 5. ehyCtox24: et inde;ia omnis compas tio eft in aliqtiabrer vninoco, quandg. n. dicitur, hoc eft ius tllo; ratnr,quid perfectiüs ?. oportet ibia (Tim. realiquod cómune vieiqueyita quod ome $ cópacacim deteemincb:le comune cft vt riqoe'éxtréi&io:comparationis uon «m. in eft pecfe&ior hono; quiim aíi nag, ed perfeét iis áni tial, cibergoali jua pof irit cÓpurariin etes «p omiies Fatentur elTc analoz,ét quód Dus ctl perfe&uus en$ ctcatura, oporter enctare effe vtris tóminem, tn qiia) cá fitaccributio vnius ad atiudyclaré patet, suotnodo eii vaxtate dtiributfdnis It cvm as in uocadonis.. c3 "UgRurfd cánc Áliqued pre d:caauncene fecir oiiidduemg cunt Minibus Conucmt s [:d iwnirhochuv; et vhiidependcaterab alo, ànvIàpra nomkqoe (mper aliquá fee cum delére inaequalitaréay ; &cattributios nemi vis ad aledjob quam ino;nnibus áfalobis vei à mper ett iu aodo( quia fane afeno snalozorum cinagis vC« rificaeic, quàai m atio ) Dialzéticorum axioina; analequmabjolw à «3 278 Difrut. 1H.flare pro. famofiori fienificato y pótaüt przdicatum huiufmodi babere ad illa plura cum tali ordinis vnitace cómunita tem foitus nominis, vt e(t de rifü re(pe&u M et prati, aut etiam tationis, vt de cnte rcfpc&u Dei,& creature, nec tned.ü videtur excogitati polle, (i grim, etit aralogü ax«uiuocum,fi (ecundü, erir analogü vniuocum ; et hzc cft pou(lima rfatioycur Ar.ft in antepczdicam.cü cgif fet dc x ouivocis, et vniuocis, nullum dc inceps inftituit de analogis (ermoné, quia addito ordine prioris, &.potterior:s ha bent cundé modü przdicádi cum vniuo €is,& mquinocis, et cum eis coincidunt. $o Loftremó probari potcft à (uffi €ienti dinifionc;analoga cnim omniayaut Mant atiributionis, aut proportionalita £is, vt patet cx 1.srt.Dam aliz dua (pecics inzqualitaus, .(. et «ranfcendenuz non fant à primis duabus condiitin&z ; (ed hzc omnia coincidunt cum voiuoc;s, vel aquiuocis,ergo &c. Probatur minor, nà analoga attributionis, et proportionis primi generisfané cum aquiuoci$ coin cidunt, quia ilii$ (ecundu:n nomcn coam mune correfpondencrauones diueríz, vt patetex cori natuia dam explicata, quia primum analogatum inter ca proprie cft tale, (ccunduin unpro prie, et per mceta phoram, primum abíolu:é cft tale, alte rum pcr quandam fi imilitudinem, et pro poruonem, primum c(t cale per forman fibi intcinleram, akerum cxtrin(ccé ran tum et pet (rmplicein. habitudinem ad illad;vt patet dc (ano re(pectu medicinz, et diciz, dc ri(u feipeidu hominis, X pra ti vndé nó (aus coíultó P, Faber in Met. loc.cit ait (anum in otdinc ad illi ctl prae dicatum varuocum, plane hoc cíl conira rauoncm, et Scoiü ipluinyquitn 2. d. 12. Q.2.ad 4. clarius 4.d.12.q 1, (b H. do cet c(ie prz dicatum omniaó £uiuocum verbis ita cxpreilis, vc nullum adanittant gloffam. I:& analoga proportionalitat;s (fecundi gencris eito talia dicantut. pec inttinfecam denom:nationeum, adhuc ta quia talis dcno ninitio 00a (umitar ab vnaforma ciu(dzm rationis in oa: fcdà detis in ungulis illorum ex.iten non vt Q;nning diucriis, (cd vt A T De Vocibus twi toportione fimilibus, vt fatis (upra eg Picard cit,idcó adhuc ad mag pertinent, quia non eftabitrahibilis ab cis vna cómunis racio, vnde ncque faris con(ultà hzc analoga reducit Mcuc loc. cit.ad vniuoca, Aniloga tandem attribut tionis (ccundi generis, quia inccinfecé de. nom:nintur ab vna forma ciu(dé ratio nis cx ftente in fingulis, qua de reab ftrah:bilis eft ab eis cómuuis conceptus, (pcétant ad vniuoca,vt patet ex di&is,ec go an1loga oum, cu'ufcun que fincges neris,ad vaiuaca reducuntur. vcl ad jui uoca iuXta varictaté analoz;z, nec dari poteit purum analogam, quod nec vai uocum fic nec z:quiuocum, (ed med:um., Ke(pondent quamplates Recentiores. cum Suarez lupra cit. quod licet | actributionis lecüdi generis habeant wai tatem conceptus, et toferioribus fuis có  ueniant non (olü sm ;dem nomen, fed éc (ecundü eandeat ratione;n, adhuc tame vniuoca non unt, quia prater vaitarem nominis, et ratioa/s ad vniuocationé ad rc quicitur,quód illa ratio communis g:ualicec participecurà (uis infer oribus, acqi 1dzó dcfedtu calis qualitatis przfas   tà analoga, quz comprci:endunt oinnia tanícendenua, nec poífe, nec debere dici vniuOca, quia ingjualiter deícendunt ii Deos €tcaruram; (ubitanciá. et acci ens, quz euam (it opinio quorundam veteruin [. bae ph laucll. ftete in hoc, quod pacticipetur fc pr/ás, et polteciusy vaiuoci vero. q parti Cipccurc equaliter,;deoque analogü. me» diare intet vniuocum, et z;u:uocum, quia zuiuocum nulio modo participa . uir fecundum rationein, vninocam partis cipatur zqualitec, analogum vcró inzqua  (ecuad.umn prius, et yo (terius . 81. Scd hzc ce(poüo ex dict:s corcuit, tum quia Acl. ia definiaone vaiuoco ruin huius zz jualitatis, quag dicunt for mal.tfi aé có ticuece vniuocationcm,ncc verbu a quidem fecit, (1gaum eu:dens 4 vniuocacionean à mplickec »» et ablolu famptam aó cile accetfariam, fed canum ad va;uocatioaen pertectiffi nag, &. in pruno gradu ca (upra a(lignaus, Em, Q. Pen mediet analinter "uniuotCortquiu. cft. II. 179hyficam appellauit, tà quia hi talis equa ps cflet ncceflaria, fequereur (ait €or)quod nuilun: genus e(fct vniuocum, quia inter f, «cies cuiufcücve generis da Ur inzqualitas c(fentialis ob differentias contrahentes, quarum vna cfl eflentiali ter perfcátior alia. At re(pondenrquod aliqua rauo communis poteft inzquali  ter participarià uis infcrioribus duplici ter, vcl inuinfecé, et racione fui, itaut sim. fe (it p.rfectiori modo in voo,quàm in a lio,& in vnocum cífentiali dependentia ab alio, vel exin(ccé tanum, et ratione conrabenrium, et taliseft inzqualis par ticipatio naturg genericg. à (peciebus, que non tollit vn;imocatienem,ncc analo giam conftituit ; cum meré ab extrinfeco proucniat, fedingqualitas primi generis proprie vniuocationem tollit, et analo jam ponit,quia prouenit ab intrinfcca o ratione ipíius natura participate, qua intrinfecé perit contrabi. per differenuas inz quales, et priusdefcendere ad vnum analogatum, et pofterius ad aliud in vir ture prioris ; et ita (e habet ens.cum cee teris tran(cendentibusad Dcum, et crca Rrepecuri coe accidens, quantum uis enim abftra&é concipiatur. ratio co vUs,^dhuc intali ftatu cft exigitina diffe réuatüng:qualiü, et iptcinfecé perit hüc ordinem, per Íe primó cop&tat Deo,& depédenicr ab co rp «reaturas defcendat. 81 A: hac folutio, ecfrapud multos plaubilis, cx dictis multipliciter reijcitur, quia in primis Ariflin vniuocorü de finiuone nuliam prorfus zqualtaté me snorat» qua ncccflaria (it ad «onftituendü vniuocum fimpliciter,& ab(olucé süptü, Ícd (clan; nominis, et ratiopis.vnitarem requirit. Tuc quia;fta inzqualitasana logiam conítituens,qua nimirum proue niat cx ipfa rationc communi,& non.po tius folà ratione contrahentium, mulas. imphcare videtur doGi (Ti mis virisjno .n. potcft ratio comunis inz qualiter defcen dere;nifi aliquid dc fe dicat in vno., quod non dicat inalio ahoquin 6 a qualiter, g» in vno dicit, cuam dicit in altcrosz:quali ter dcícendes, fed hoc flaze non poteft cü eins vDitate et indmubbiltace na diminu. tà Lüc CIE 5 ybi de (e imperfeétius exiftit, et diftincta,prout eft in iflojà fc pía, pro ut eft inalio rav;one illus maioris perfe Gionis, et quidem intrinfecé, cum talis inzqualitas cx cius natura pullulare dica tur; vcl fi eft vna, et quantum ett de fc, ciu(dem rationis in omnibus, plané quic quid períc&tionis inttinfece ponit i0 v005 ctiam ponit in alio. Tum ctiam quaa li ta» lisinzqualtas dcpendenciz, et indepcns dentiz (uffici ad inducendam analogià y €o quia oritur cx ipfa ratione communi, et antecedenter cogiratur in ea ante a &ualem contraGtionem pcr differentias, quia cx fua natura petit talem ;differen uarum i litatem 5. hoc totum dici, et debebit de qualibet natura En nerica, cumn. qualibet talis (it per dif inz:quales in perfcétionc ctlen tiali contrahibilis;talis inzqualitas cogis tari potcrit ín ca antecedenter ad cóira« ; X dici poterit oriri cx ipfa ra có»íuni gencrica, quatenus, et ipfa fuapcenátura, SpantemoMaHicacia » età crigitida pro fui contra&ione d.ffcren fic inzqualium. Tam deindé;quia fi dicatur,nec etiam ibet inz.quali tatem ex parte rationis cómunis à tem fufhcere adanalogià (ed przcisé ef fc debere inzqualitatem per differentias dependentiz, et independentiz, et non. fufficere inzqualitatem per ditfereotias Ie Quores, et imperfectiores c(Tentia er fine dependentia, qualis eft inzqua litas generis. Hoc plané videtur voluntas rié di&um, quia nec ratio, necauctoriras ad id (uppetit: imo Arift. 7. Phyf. 3 4. et 10.Met. 26.0b hanc ter inquit ia natura generica iam fubeíic, X ratio fuadet, quod qualibet 1ngqualitas in communicatione naturzy duiuinodo (i pes diffcrentiasc (Fentiales, íut&icit ad indicendam | lain maie remsvclininorem iuxtà maioritacem, ee] minontatem eiuldem; cuim vniuocarione tainen compo ffibilem ; qua de canía fus praali:goaumus varios gradus vniuocae uO0Di5, gia. "T $4 Altcra vcro parscócluionis, quod nimituüm analoga non coincidant forme r cuin zquiuocis, vclwniuocis, led. 1 boc (cniu. medient umier illa   Ó ib omnibus forté etiam a. Scotiflis rela tisqui quando negabant analoga efie me dia inter vninoca, et equiuoca, verifimi le eft, quodin ptior! fcpfu loquerentur, efto corumratiopcs quid amplius proba rc vidcantur. y et ideo infra folücntur cx ea parte, qua nobis videntur officere ; et facil probatur, quia vtinqait D;odtor, vnitas analogiz, etramli reperiatur Cum vriinocatione ; aot zcuivocatióne Ih CO' dem przdicato:,'non tamen formaliter cenfandijdcbet eur hac, et iMla;fed fem pér manet Formialiter ab vrraque. diftin €3,& eft iriaior vna .& mmor alia ; vnde foimalitcr infpeéta mediat intet cas ; cft maior vnitate zquiuocationis, quia hzc ett vnitas (olius nominis, (upra quam ana ia addit vnitatéattributionis, vel pro fóttionis;eft autem minor vnitatc vniuo cetionisquia quz furit «mam jer habitu diücm ottributionis,ve] proportionis nó €ft neccfie;quódalé liabeapt babrtudmé fecundim eádém rationem omnibus in ttin(cCé patticipatam, fcd f; fficit quocii Que moedo'illam furident y vt patet i exé phis dcfanos et rif z»us allatis ; ergo vhitas apdlopiz vctémediat inter vrram Y cage: cü vtraque fitcópo fTibilis; Ac t, qu6d Jicet analoga feraper in 1€ » eóibcidant cum wniuocts y et e qunitiocis, áliataincn (cmpgcr cftlauo vniuocatio nisya quiGocitionis&' analogia, nam fi anslogurh coincidir materialiter cosy at O, idrio zquiumocationis confittit illa corhnamitate neminis, cur rdtroncs diiicri a brief] GdCtstatie veró anilegie «onh ti tin illaiualicarque vnitate pro portionis, docu ributiomsivni? ad aliud, us illo € Cuuni B6 mise párticipár; Ayveró apalogum coircidat cum. vnihos &0s ratios nteccarionis confiftit in 1a. vniaic roninisj& rationis, analogia vc tótimlia vnitate ordinis, et attributionis wnius:adalind, vel plurium ad terum quademper cft miuervilitate vniucca nonis jcrgo analogum formaliter ium. tim veré n«diat inter; voiuoccm, viuoctn; ncc vnquam eoincidtie ; vcl permilceri poflunt, atm confundi (ccun dum duas. rationcsformalcs ;  Difost.1T. De Vobis. alc . fcqucnua in pratato [enfu, negatur; ^ Saclneppolumobijcuur J:pro Tho. quid probare A. "ow 9T s miftis probádo analogG proprié media? : reinter vniuocum, et zquiuocum.; nam analoga dicuntur illa quorum nomen « commune ejl € ratio illa nomin fub : e$t eademypartim diuer[a y: quiz analogorum dcfinitio ab omvib. re«,vt patet ex art. 1.ab initio y ergo vcré mediant inter zquiuoca, quorü. ra«^ tio importata per nomen éftomninó dis!  uerfay& inter vniuoca quormm racio eft. proríus eadem. Tum 2.zquiueca habent folam vnitatem nominis, vnidoca preter   vnitarcm nominis habec etiam vniratem rationis,& naturz comnonicabilis, quae « vnitasanalogis jvc fic,conucnite 1 teft, fcd vl.rà nominis vnitatem jÜ competit hib.cudo que dam;qui nont: . per modum vaitaus, fed vcl permodum  attri burionisjytl per m ngr ; ms 1oXta variás aralogia pedes ^ Tà3 analogum, vt fic; plura immediate fignie: ficat Iccüridum rationes diner[as j nod  7 abíoluié tumptás yy fed vtprope i  Íc habentes; érgo innü anri E teft cum aquiuocoicountidesc, quódfi gnificat plura fub pm veniri ari Jit &propote!   hic;abfíque aliqua fh H uonc, et cum vniuoco ; qrodbgnificae   pita fob vna,& éadém tatione, Tümay vniuocum;vt Bic; diciccónaemienoáà p rom fub eadcm ratione preícindendi y zQuiocum'é contra diucríitatemin rasombus prefcindendo acanucnienijà,' crgo predicatum amas lugum,quodfimuldict virumque, n造 ctiam materialiter potcflcumiftiscoins €idcrealioquin idem praedicatunidimuly  et [etel pra(cmdercr, et noti praícindes ret à comucnicnt/aimn commüni tationty aut à diueríitate. Tüm $. quta Ariflot.a. Meta vbi et Aucr. analorza,qua dicuns türabwno,&ad vnum spetté conflie  tui media inter vmbocaj et zquiücéa. ^ Refp.hzc,& Gmiliaurgum: AL rc folum, quod neqecant ataléga cos   incidere formaliter cuat vniuocis, et e» qQuiuoéss, non veró nec etia; mide  1ccraliter coincidere poffi utsquare ad pti mum ceneedimus Coníequers cum: €cn.cndàátc ; : Cuam, » Vn mediet analinter ttniuoc.eo &qHike Art IT. i81 étiam riegatur, quod vniuocum' abíolute fumptum dicat rationem ita prorfus ca dem;vt nunquam poffit babere anpcxam diucrtitacem ex analogia cau(atam, quia vnitas analogiz. compoflibilis eft. cum vnitate vniuocationis abíoluté fumpcz, folumq; pe: cum vbitate vniuoca tionis pur. Ad2.& 3.patet peridé, Ad 4.vtique ipfamet ratio vniuocation!:s .à . diverfitaue przícindityat non ipfum prae dicaum vniuocum (nifi fic parum) quia poteit effe fimul analogum, nec im.L; cat vnom, et idem pradicatum importare Conucnientiam, et diuerfitatem (ub di &erlis raionibus, analogiz nimirum et wniuocationis in ipfo coniuncta. Ad 5. fi : tadocent Arift. et Aucr. lequuntur dc analogis formaliter,pon materialiter .  $$ Secundo é contra probatur cüSco tiftis analogum in nullo (cnfu mediare iter vniuocum,& zquiuocum,quorum vnicum fundamentum cfi ; inter conua d Coria nullum datur medium; vniuoca, et zquiuoca funt huiu(modi, ergo &c. maior patet,probacur minor,quia vniuo €à dicuntur juosum nomen cid commu ne,& ratio base eft eadem; a.quiuo nocnett commune;& ratio fubftanciz non cft cadcm;at habere ean dcm rationem,& non habere eandem ra. tionem contradicuot . Et Confirm. quia. intet idcm,& diwerfüm, idem, et non id non cíl darc medium,idem cnim, et d uerfum (unt immediate oppohita circa €15,10. Met. 11.fcd definiuones vniuo «orum,& zqu:oocorum dantur per 1íta immediita,crgo &c.  Relp. hi Scotifiz hac ratione folum probare contendunt analogum materia hter fomptum non mediarc intcr. vniuo   €um; zquiuocum, cam libenter admit timus ;. at b quid amplius probare intcm dunt, nimirum, quàd ncque formaliter poffit mediare,eis non ailentimur 5.408. y vcra à £coco rcccedunt qui loc. cit. ma» nifcfié docct vniratem analogiz. forma ltter mediare intcr vni veu, vniuoeatuio ni$,X 2:,ujuocauonis, vt minore ifla, et moarcIem illa. et coim rauo adhoc j/ro bádum ingenue aliud non conuincitquà gcpez ki non poule prgdicatum,oy fit pu Logica . ré analogum,& veré medium, intcr vni uocum, et zquiuocum, fcd'omncanalo gum, vcl ei'« fimul zquiuócü ye] vniuo «um;quia hec 16. medista tunt, cü quo cà flat, uod rauoanalogz reperta «um vnivOcationcaut cum c.uiuocario ncin codcm pra dicato lic adhuc. forma liter ab eis diftinéta, ficut et eius vnitas y ncque id atlercre cft aicdium conftituere inter vniuocum, et a quiuocum quate nus contradiétoria, vnde hzc ratio bene concludit conira Thomiftas,qui admig tenics analogum purum rc vcra medium conftiiuunt intcr. conuadictoria. Ac de yniuocis,equiuocis, et analogis rur(us re« dibitfermo difp.a.Met.q. j.art.3, vI Explicatur natura Denominatiuorum ; $6 Vm ex di&is 1. pInftit.tract. i, c.3.in finc term nus denomina tiausille tit, qui formam fignificat per modii alteri adiacentis, informantis, et denominantis, (cu qualificavis, et rale fit omnc «oncreui accidentale, fübftantiale vcro tunc Alec Mri nomine fignifi catur adic&tiuo, (equitur omnia concre Lus ree cffe denominatiua, fubs ntialia veró nonjniti ofignificá iur nomine adic&iuo, et ficut predica tio denominatiua, licet diftingui foleat in c(lentialem,X accidentaló,in quibus.f; pradicatum dicitur de fübic&to, vel in a e efTe ntiale,vel accidentale, vt notat &or quol.3. O.tamen proprié im portat.prz dicationem accidentalem, et non nifi excenfiué effenialem ;. fic etiam denominariua proprié 1mportapt cencre ta accidentalia, et (olum cxtenfiué etíen uialia in quale quid prz dicantia, vt notat Mayton.(uper pradicam. paflu 3.& Bras fauol.in q 16. Vniuerfal.ad prinium, Dcnominativa igitur proprié dictané [6 «ercicra accidentalia dcfimic Arift, in anrcpra d.» (int illay Quacunque ab ali a jolo di|jeremtia caju fecudum nomé bent appellationcni, và Gcammatica Gram maticus;à forticudinc toruss cuius. dcfiiitioaisintclligétia eacft apud expa fitorcs paflim » qp denonriuatiua qua sé Dd pet. 192 Difput.1. pet funt concreta; cü forma denominan tejqua femper cít abftracta, conueniant in principio nominis, quod infinuatur pet ly fecundum nomenbabent. appella ti0nepi,& diffcrant infine, et termina tione,fcu definentia eiufdem;quod innui tür pct [y folo cafiscr. cadentia nominis, vndc poítca ad foluendas difficuliates binc emergentes diftinguunt tria deno minatorum rà, voce tantum, vt ftudiofusà fludio,retátum, vt ftudiofus à virtute, re, et voce fimul, vt cayde qui» bus exemphficat Arift. et hac tantum, ihcuiunt; Philofophum dcfinite quorum etiam plures affignant conditiones, $7 Diceodam tfi cfthanc denomina tiborum definitionem non ita mcré grá maticalitcr intelligi debere, vt ctiam fa tetur Arriaga difp. 10. Log.(ec. 2.(ed logi € explicandam effe, et quód licét Art. dcnominatiua folum accidentalia. defi nire inténdat, vt ex cius conftat cxéplis, poteft tamen tota definitio intclligi de dcnominatiuis ciiam cflentialibus; ita is docet Scots q. S. przdicam.& q.18.pre dicab.ad tertium, et in 2.d. 12. q« 1. ad 1. et quoad primá partem. probatur cóclu fio, quia fi ita intelligi deberet hec defi fiitio,vt comuniter explicatur, multa dc nominatiuz przdicaupncs de medio tol. lerétur,vt à mufica mulier mufica, et à virtutc hon:o fludioíus,nam in priori pra dicationc eft consenientia in principio, et fine vocis, in pofteriori differentia in principio, et fine. Necreípondere valet tales przdicationcs non cfle dcnominati uasrei; et vocis, fed rei tàtum. Quia etfi dc homine fludiofo à virtute fic diéto id admitteretur, de muliere tané mufica fic dicta ab arte muficz id nequit admitti, quia í(ccundü Grammaticos genus nomi his hà Variat nomen,vnde aliqui fatentur hat,& fimiles predicationes vcté cfe de riorbinatiuas, et conucnieniam illam in finc vocis non efie neceflariam . Deinde non (folum nomina adic&tiua à fubfláui uis abftractis derinata dicerentur deno minatiia, (ed ctià cafüsobliqui nomin $ccuam plura adueibia à nominibus de 1iUat2; 1llj enim cum reco. conucniüt in poncgio vccis, et dificium in fine, vt pariter ifta com riuátur 4 «tà c oftiatim. Tande fi accipiéda cft ifta dc. finitioifi fenfüquo qelím explicatur, fas. né concretis etiam fübftantialibus nomi. nc quoque (ubftantino (ignificatis. ueniret, nec videtur, per q dcbeat accidentalibus coat Gari ; animad, ss hue stia cum animalitate, et omo cum bumanitatre 1n principio. : finc vocis ficut albus cü i Rui dem prorfus vanum cft, quos it ali qui;pcr particulam illam  ficari formam denominanicem efte de effentia rei denominata, dc px " x cft,proprié non dici uid aliu ipfa,& r ef c ESL Minas animal ab aninalitatezHoc parum valet tum quia exponere ly a(iguo pro alio eft. meré voluntarium dee eX« pofitione bymanitas cit alia ab hoe ter«  bomo;quantum fufficit ad formang. enominantem, alictas m requifita inter. formà denominantem; et rerminum de nominatiuum cít | cretoy quz in propofito verfatur vtique. intet illos términos, quare magis coní« ees P. prafacum definitionis (« uicur 2 ayt. cit. qué fequitur ^ diíp.9. Log.:ec. 2. qui cócedunt hac efie. denominatiua ex vi illus definitionis fic intelle&tz,  À Mass et $8 Alioigitur igno, in sé(u magis logico dolci iEE fata definitio cam Scoto loc.cit. d tantur Ant. And.& Nicol.de Orbcllis, et alij Scouifta inexpofitionc huiusdefmi tionis in anteprzdicam.& cft, quod cum. concretio formiz, et nacura alicur fitcle duplex, vt Do&or wei 16. vniucríad 1.& 1.d. s«)«1 B. dlia ad (üps pofitum eiuídem natura, vt homo, alia. ad (oppotitum alterius natura, vcl (ubiee. &uin,vt album;ita caus, fcu cadentia for. mz ad aliud poteft cífey vcl icut aceidem. tis ad (ubiectum, vcl (icut forma ad ups. politum eiu(dem nauwurz,vt Scotus docet: loc.cit.in 2.d.1 2.9.1. I. atqueita per cde. fum, in pratata definitione dcbcnius ine Wl. l'rere non de(itionem nomini sfed ca poc fabie&tum,fea (uppa fitum alterius natur,nó autem propriz, quia fic effer denominatiuum effentiale, et potius pertineret ad. przdicata vniuo a,cü tamen hic Arift. agat dc denomina tiuis,vt ab vniuocis diftinguürur ex di&is q»4;at.2«dub.4 ita exponit Do&or hàc przfaz definitionis particulá q. 16. cit. vuiuer(.ad 1. q» 8.ad 3 et Maaritids q. 13. Quàd autem sr nomen habeant ap pellationem,non dcbet intelligi quafi per | fominis dériuacionem ab alio, (ed portus uia icantur sx nomen taatum dere enominata, appellare enim uandoque accipitur pro przdicari ex 2. Topic.cap. 2. et ita explicauit hanc particulam ipfe met Philofophus c.de fübftantia,dum di cit differentias effentiales non pczedicari . dcnominatiue, benc tà accidentia de fuis fübic&is, quia przdicancur de illis fecun. dum nomentantum, et non (ceuudü ra tionem, .i. accidentaliter, et non etfen. cialirer ; ybitamen adgertendum cft, 9 quando hic dicimus formam denominà tem debere effe quid accidentale,nomi ne accidentis intelligimus quicquid non eft dc e(fentia (übic&ki, etiam(i materia liter, et entitatio& habeat rationem | (üb ftanciz, non enim minus; denominatiua eft przdicatio ifta Corosa efl aurea, quà bomoefl albus;«c ex profello probabitur infra cum de accideate przdicabili dice mus;ita quod se(us definitionis fir i(te, vt uocat Dor,de Magiftcis, quód denomi natiua dicütur ca nomina concreta, quz à (uis ab&tra& is difftunt in modo (ignifi €ádi, qui c(t fignificaré per modum adia €encis S m illud qomé adie&iuü habcat virtatem dcaominádi,.i,denomi varigé prz dicandi dc (ubie&o, et haec et fuit Aucrrois opinio in epitom. in lib. cuius verba refer: Bra(au. cit. . 189 Exhis veró duo deducitur, vnum  cow anui dcfiaitioné dc  somintiuis c catialibs applicari, vt fa cit Do&or a.d. 12:q. 1. eit. ad 1. (quz erat altera conclu(ioais pars) quia euam 'quid huiuímod:,t à fuis ab fica&is dittinguuntur, cadunt ad aliud, et ajiud conccipan: ; f. proprium (uppos .pomenbab .in(inuat, ^o Bud VE de Nata Diseninriurum.   283 ficum, vnde à fuis ab&ra&is dici poflunt folo differentia cafu difcriminari; (funt etiam dici ab eis appellationem ise s fecandum nomen, (i huiufinodi appzlla tio fignificet, vel. (olam nominis deriua tionem, vel modum praedicandi in qua lc. Altecum eít,duas conditiones ad dc nominátiua tequiri, prima cft, vt conuc niant cum formi denominante ín inci« pali fignificatione, fecunda, quod diffz rant in modo (ignificand:, nam cum om« nis (orma accidenralis, quz in (ubie&te eft; dupliciter (umi poffit; vno modo fub .propria con(ideratione, contemplande nimirum ca zantum,qus (ant cius, et ab ftráhendo ab orani co,quod non eft ipft, fic vcique in abftra&o figaificabitur pec feip(am: altero modo, vt informat fuübic &um,& (ic in concreto fumitur, ac de nominatiué dans nobis 1atelligere (ubie &um,non quód fic per fc dc intellectu ip (ius,(ed cá juam ad quod intelle&tus eius dependet fub tali modo concipiendi » quare ipfain abftra&o, et denominati uum ab ea in concrero eandem ferm ;va fignificabunt,fed fub diuer(o modo có  fidetandi; et hz duz conditiones ex ip (amet Denominatiuocam defiaitione P Escprk Apc ex eo; quàd fecundi t appellationem., hoc eniaa uód conucaiuat in principali figaificato tormz,quz przdicatur; et ex eo »  folo cafu differunt, infinuatuc diucríus tignificandi modus, .(. concct nendo fübiectum, vcl abftrabhendo . 9o Sedquia Denominatiua funt dupli cis generis,alia per intcinfecá denomina tionem, quz (ümitur à forma intrinfecas feu inhaccate fübic &o,quo modo paries dicitur albus ab albedinc ei realiter in haréce jalia per extrinfecá;quz (umitur à forma in alio ubie&o, quo modo paries .dÉ vius à viionc,non in ipfo, fcd in ocu lo exitente, quz diftinctio indicatur à Scoto 1.d,30.q.2«& quol . 18. R. et Bo nc.in fuis Foraalit » Hic dcfiniantur (o« lum denominatiua primi generis quic id dicat Arriaga cit« cam Caictano ; quia conüderantur pec cadentiam tormz ad (ubie&um,quóà d intciaíccé dc» mominat,nó vero " wd ad aliud, Equod (olum refpiciat in ratione termini, ac proinde tantum extrinfecé denomi net, tum quia denominatio extrinfeca et(i vera fit à parte rei, nihil tamen reale, et phy ficum ponit intermino, quem de nominat, yes extzin(ecé cantum ilii at tingit per (implicem refpicientiam y atqs idcó denominatina huius fecundi gene ris nequeunt conuenire cum forma deno mináre in principali fignificato, cd eam realiter non importent, vel participent, fed potius cius terminationem ad aliud vt ad'tetmínum, hzc autem erat vna exconditionibus requifitis ad denominati ua,que hic definiuntur. Verüm tamé eft banc dcfinitionem illis etiam' applica ti poffe, fi vcl. puré grammatice: expli cetur cum communi, vc! per cafum intel ligamus nedum inbzlionem ad fübiectü, fed refpicientiam quoque ad terminum . Scd adhac ad maiorem denominatiuorü intelligentiam duos fübinngimus articu lus ad [nh quz (ionem attinentes. tn denominatiua vniuocé predicen «4r Cr num medient inter vntuo cay &quiuoca. 91 Voad primü Scotus 1.d. 8, q.5. Qs Ad aigumenta apin.oppofit. in finey& 5.d.7.3:1. D.& 1.d.3.3.3 $.Co tra iftam vod rcreliouptd cipe negat przdicari vniu inatiua de fubieckis, et vult effe cantum iva €a pr&dicata (quid autem interfit inter vninócurm przedicatum, et vaiuocé pra  dicati oai qu. 4att. 1. düb. 4:) aflcrit efle vniuocá przdicata, quía pras dicantur fecundum vnitatem: noiiinis ^& rationis, vtalbur de niue, et Cyono ' ncgat vnitioce przdicari;quiaratio pra. dicati nó eft dc ratione fübiecti . Ex: ália parte Caict.Soto,Santhez, et alij; recen ' tiores docent vniuocé praedicari de fd 'bic&is,nón quidém ceritialiter fed acci dentálicér tácumjiüqdiunt vaiuoódé prai dietis predica dei cium, : stor dels fci predicatur omen abl, et cius definitio, ptirdicatur camen acci" ipte "A ÉA deatalitét ; suitsbeokue sciat Cátroaer(ia eft de folo nom in rc conucniunt album praedicari de nis uc, et Cygno(ecüdum vnitatem nomie. nis,& rationis, et Scotus appellat przdicacü vniuocuim dumtaxat, ipíi voe cant praedicatam etiam vaiuocé dia " accidentaliter támé, vade przd:cati vni» uocé fumunt in latiori. figuificadone quàm (amat. Scotus, Do&or tamen mae gis petipatetice loquitur, nam Arift... dc (ub (t. dicit (ecundas (übftantias vnip. uoce praedicari de primis, .i. fecundünos men;& rationem, accidentia Piden [it przdicari vniuocé, quia pradicatur « illis tantum fecundum en ; crgo iu; phraim Arift. cari vniuocé pluribus eft przdicari de illis effentiali tet fecundum vnitatem nominis ; et ra» in rigore negari. debet | tis,& afleri c(sc pdicara dütixat vntuQCa. 91.Qnoad Kiner viui. aqu re vera medient j ca; Mi tuoca;an potius po mene ec p tum eft formaliter nog coíincidere, funt  enim diucr(z intentiones, et dioer(zr rae    formales: finguiorum 5an vero "tmáterialiter eciam mediare dicantur, ifa 'quod dari poffit. predicatum puré de» nominátiuum; quod necyniuocam, nec zquiuocum fityait Do&or cit, «d. 8. qx 3.quód de praedicato. vniuoca. dupliciterloqui; vel incelli catum de pluribus e(fenti2 Lm vereint iesnau Ac priditinits de MCA gei ce d 'dum vnicatem nominis, et rationis jmori inter vnioocum,& zquinocum, noníge lum fermáliecr ) (edéziumiagia ir er, z: (t aui | rsen MP amioemherecri pradicec tionis, quarc melius loquitür Scotus, et  Pdicarivaiuocé defübiedtis denomina  $.PLDe princ fignific.toncretatcidem. Ae. T1, 28$ altero illorum femper materialiter. co "incidit, cum vniuoco quidem ; fi dicitur de pluribus cum vnitatc nominis, et co iceptus,vt album de Cygno, et niue; cui; «xquiuoco autem, fi de iliis dicatur cum nominis, fed non conceptus, vc viride di&um dcherba, et Iride, aui col lo Columba inquibusre vera con cxtat talis color, fed tantum apparenier fecun ;dum cómuncm opin. Hinc habcs ; vt do «ct Ioann.de Magift. cap. de Denomin. licet omne prz dicatum fit vniuo €um, vclaquiuocum,& nó detur mcdiü, .3nodi tamen: pradicandi abinuicem ci fentialiter diftin&i (unt tres, quia omne przdicatum,y cl habet, e rationcm Ateípcétu corum, de quibus praedicatur vcl. non, fi (écundü; habetur modus prz. 4icandi zquiuocé, fi prímum; hoc con ipgit zuplicic erba vcl ita pra dicatur, "et illarauo fit eff entialis (ubicéto, et fic Dabctur modus przdicandi vniuocé, vel 3€fi extranea, et accidentalis fubicéto, et habetur modus pradicandi denomi 'patiuémediüs inter. vniuocé, et a:quiuo cé ptradicari,vt Delphin. cap. de vniuoc. s bac cid catioyrt notat Mcr cur Arift. pofuir denc gine art. 1. Form ad übiedia di módos elu, 4). 4 | 2 221, 3uU 2212943 no ARIICVLVS de. 'be principali fignificato concreti at "^ eidentalis; C7 Yadice vnitatis, aut^ i   pluralitatis eius. oM $3 pu andeno 4 jminatiua, qua funt concreta ac &identalia, principalius fi gnificét formá, vcl (abie&um, quod ctiam de.concreto fub(tantiali quati folet in ordine ad fup pofitü propri naturz. Certum cft apud emncs in hoc dubio, et colligirur clare ex Arift.7. Mcl. 21. concretum acciden tale fignificare imul aliquo. modo for . mam, et (ubie&ium ad diflcrentiam ab. firatti, et ctiam concreuim ipfum fübe flantiale fubttantiuum;vc homo, lapis,fi azul cum natura fuppofitum, Ícd difliciluiscit, ao virumque impor: o, o egiea. cres prindpalitersan potius v; ü pri 11:17,akcrum fccundario,& quodnam ex abis lit f gn ficaumn primarium,quod ue cc npOtz; tun « Et quamuis Aucr(a qe .1 cgi cCt.3. cum Eoníeca $. Met. c.7 G. fleet. $. yclicconciciom nedum fab, (ed cuá accidentale vtrumg; fi guificare per [e dircété, et intriufece ; id Aamcn omnino dici.non potcft de cou &rcto praícrtim accidentali, quod ex rcbus diuerforum pradicamentorü coae, ex quibus conceptus per fe vnus Keri ncquit,vt docet Scot. quol.13.$. De terio principali 4.d.1. q.2.. et q. 8. vni nerfal.& pradicam. et alib: fz»pe ; quia gcnus; differentia ad idem debent fpes are prasdicamentum; A ccedit,quodita dicendo, concretum accidentale femper erit ens per accidens, illud enim propri dicitur ageregatü per. accidés ex Doct,, quod dicit plura diuetfz ratio,nis, vt plura funt, i..zqQué principaliter, €ü ergo concretum accidentale veré dee finiaturyin przdicamento ponatur, de ipio (cienria inftituatur;ac paffiones de montirentur, vt inferius videbitur, dicé dum cftquod vnzm naturam princ ipali TEE COpOUSQ NC ali (onpolet y Doc enim nó praiudicat natura entis per fe vnius » .. 94 Et quidem fi dc cócreto urbes mut, vt propolitioncm ingredi t cfL.cognofccre, quid pcrillud fignifice tur, Tes connotcuir,nam pofitü à par te fübic&ti regulariter. fignificat (ubie ctum, et connotat forman: à contra ve 10 fi ponatur à partc pra dicati »q ita probatur, primitas fignificati in no mine nonatrenditur ex primitate (ccune dum rem, (cd ex primizate 1mpofitionig ipfius nominis, vt docct Doct.cit. 4d. 1, S2 G. et q.8, pradicam.ad 1.vbi ait ge hignificare cit alcjnid. reprafentare ex jmpolitionc nominis, itavt nomen ex ine tentione primi inftiwuentis ad illud (igni licandum fueüit impofitum, conoo! verà cit aliud. dare inceliigere. modi figoificandi principalis liggifigari 5, lic cit; quàd quando concretum fe cnet €x partc przdicauin propolitiopovt ci dicimus homo cft doctus,aqua cit cali da; paries elt albus, maximé intendimus. Dd à pa 236 Difput. 1T. dicare formam de (übie&to, et non ubiectum dc fcipfo, al.oquin vt norat &or cit. q 8. pradicam. fen(us illarü prorofiuienua; etict nugatorius,quia po rationcm €oncreti loco nominis, idcm (ub:c&um bis diceretur; fcnfus .n. cflet, aqua cfl aqua calida y vl à expli carciur, e(d res, eut enscaloré babens y propolitionon eüet meré jer accidens, quia non folum «alor, fed etiam enucas enunciaretur de aqua ; € cont a vcró cü € tcnccá parte (ubieétis vt cum dicimus alix eft. rigidums wowjicus adificai y vtique actám zdificandi,& frigus inten din.us jn a dicare dc fubicétis tcigoris;& mufsz,& nonc ipfis foim:s. Vei. tamcn cfl concrecum tàm fubftanuale, quam accidentale cuam à. parte (übicéti ! arise eta €x vi alicuius particu aut predicati adiun&ti deteruinari ad fignificandam formam;fic cum dicimus, wibum efl. per fe difgregatiuum v tfuss €x vi particula per fe bgnificatur. for,quia illi, et non fübiecto pcr [e com petit proprietas illa, et cum dicimus Ho ye ejt vifrbilis, tale praedicatum deiet igat fubicótum ad. fupponcpdum pro forma, et rátura,non pro fappofrto,quia bzc piojrictas cít natura ; pon fuppoli ti, vndc vt babcan.us rcgulaut géucralt, diccre dcbenais conctccuac hi,ropoli. viónc fignificare iuxtd cxigenciau vlte xiuscxccenilycum qoo comunbstt.r, 9$ Difficulias;gitur precipua cft de «Ocrcio in fe, et abioiuné Füingtos et Aui &cn.i.p.Log, c. dc proprio, quem le ui tür Hurtag.diíp. 9.1 09.cc 3. Arti4g. di fj.1.ib Summol (cct. g. docuit Bguifica ae lubicétum; et connotarc formam 5 at Oppobtaicritriua nempe banificare tor inawi, et ccnnotare fubicétum cíi cónuu nis,quam docent Auctrocs 5. Met com. 14. Alentis 7.Met.tcx.3. Qq.3.& tCX« 14 Aurcol. 1.d. 4. 1. p. ast, 1. Scotus q.8.cir. przrdicam. 1. d. 8. q.i. in finc. et d, 12. 91.5. I4 d qua fttonct. 2 bius. « Met. Q9. Lara. 2:aptepra dic. $. Duiottat ir». 1 Antv And.c.de Dcnomio. D. hom. $. Mctciceg.tes 3. Xa keriecdec. 4. et 1.   act. 3& qu. 16. ari. $« Sot. Caict. ' "Sapcb.& alij m LogicayX n.anifcíté do De Vocibus . vagi I1, cuit Acft. in przdic. cap.t. vbi ait deno minauua, fiue concreta ab abítractis dif ferrc Jolo cafu, crgo non differunt ip fi guificato penc fubit. :oft medium ait fignificare fo. qualitaté y hoc ctt principaliter importarey juod ree" petit s. Met. c4. et 1: Foft. 5 s. archbane, alb.m cft Lgnumscfle per accidés, quod nó cliet, f1aibum primario fignificaret tubicétum, et 7. Met.à «ex. 12. oftendit. concteta accidenuum defimiri per fub ftantiom per additameni 1. tanquá aliquid extrin(ecü non per fe to durend » ipcé&ansadcorüiptelle&um,(&«ap.de   qualrate ponit 1n pradicamente H  tatis concretum cius, cüm: dicam fubft. repor €dum fuic &um cffec principale fignidficaui dcm vrgcc mant. fla rauo, nam f cate cti inielicétum conftitüere in dicen. principaliter figoificatur y. ^ paliter ob. jcirir imelie&tuiaudi denomina jripgpalitet obrjonun telic&ut formam, €um Al j dicant, et in propria t pecicl fcrunt à forma, nifi cafu, feu in iub;cétum logicaliter, et teimt vocis grammatical "Conc hánehefol ds Tum quia rd pi cr gr dicitur in reci o, cum. cxplicatur,  Icd concretuíin DIRE ücfiniur | lubicétum in re&o » et fouman im   obliquo, vt sibum cft rcs habens albe . dincin. ] um 2,cadem (unt. principia cos fütucrdi& ditlinguendi, et di m o | ferc ab abtiracto: piaícrum perlubies  &um,ergo yim 'Juu.g:concretumdacit tormamaX (ubictum,cr5o«uod prince paliusctt, principalis tgnificatur, ded   fols Gn principaluuseficum fitiube  &c. d um 4. concretum fup ponik. pro (ubicéco;vcinuimnt Suo muliltzy&   nos 1. p.ipftitradl, 1.c. 10,.crgo lignificag. Íubic£tum,quiaid tupponi, quo. mime ficat. 1 um dca;uu; ait Hurrad. » v. g.foru.am perte pgnificat y haec [e5uo Femasm cft aibum, ic "1 dcoctctpomuni eji albeao babés jubieo (odium, P A 1 Ttt QVI. deprinc faguificzancret. atcidém. etl.  xp wh, vel. vaita [ableGo, quz cxpoti tiofal(a e(t, et in olsns, cum potus fic hibzat expoai eff pomum »aam al bedini, velbabens albedinzm. : 96 Relp.al 1. q101 eftvaicum fun. dumeacnun Adaer(aciocim. l'acir. c c.ex Scoto 1d.4..] t. in fiae, cuim dicitar, al bueftees hibeas albezdiaz n, non eife per (e iizaificiti expeefTi aen, (ed po tius quandam no ninis explicatione, qua vulgas vcitut, vade magis pcoprié dice retur, 194 a/bu ett albedo exiiteas ia (abiecto, h ac có ültà ait A. nic.in Log. traS. 12.4.7. dub. 3. acc. 4. illun aon ede am rcgulam cozno(ceadi principale fignificataia in concrets, et conaocati uis, qnia vaiaer(alitet concceta oma a, etian 4uando expce(ie ttint pro foeni, petuat ex eoram muucali conttitucioae defiairi pec (ub:edtam ia cec », quare, » veta cegla coli;gead: (1gaifizatü prin cipaleecit acédzcey quid. conccecam re pczíenet cx Impaliaiaae nom.nis, Sü mul (te vcco .a j2/anc ex hoc, 4354 có cretü explicecae, X re(ola itat pec fübie Gum ia re&o, noa bae dedaci ipía principal.us iign.fi acis fed raacu n q104 conctetum or» ipfo (a "ro. for. na, pro illo enim 4:cicur aoinen fü poaeco apudlo ian, [19 0 impoctacar.  gacccto, u pol otax arc dla d aoa cas im e poctetar 10 aom natiao. Vol deam «ó ceifo,j19d coaccecam dicat rubiedbin idecét» t in a»iti nariao ca(a, et rorimi in obl; quo, uacua sgindag cítelle idem d cece dli yudaa ceto, et dicere ali jid focimil|ter, vel de principali tigaifizato, et rac(aseifé idem dicece ali juid in ob ; liquo,X dire&g ali uid m itecialiter feü pro'conaocaco ; ino cócingere porefté quod aliquid d catur in cccto,& tic cou nca n, ili | iid: 05:320, et (it prin. cipale figaifhizacum, vade bic videtur có tcouerlia de a9.n'n5. Ad 2. potius ett 4d oppolitum, nam vau u coacrecü dirf«cc ab ilio, vt albü à airo pertForma n, noa per abie&am, et ex e», quod cocrecra à (a0 abikcicko duferac pec (uoizctü, a0. béne deducitur: fabic&uin: pciacipalius . fi mificaci, quia vc dict «n «(t ex Avi(t. concreuum, et abátcact un n2a dufccqar ponit, et ao pro. dum in rc figaificatay fed cantum in mo 0o ü gnificani concretam cnim,nó quidem ex ipf1 nominis impo tione, fed ex mo. do (i znifican !! princip is fignificati dac intcl'tzere fubteS.rm. Ad 5. negacur có fe. entia, quia priantas (1g vificaci qoa attend tuc ex primirate fecun tum rem, [ed ex primitate unpoficionis,licac caün figaijcarum no:ninis non pendet exna tura rei, fed ex imponenus intentione, ita et primaciuin Gigaificarum em cadem, intentione peadcet. Ad 4. quicquid (ic de antecedente ncg tut. confequentia ex Scot.q. 8.predicam.cit.ad 1. princ. diffe rü: enim fapponere ; et (iznificare ex di« is r.p. Intticloc.cic.vad: cecasnas (uj pouic vtique,quod iizaificat, fe! nó fem per fioponit pro ee,quod (ign ficat, fed interdum pro eo, quod coanorat, et dat, ia:ell.gerc fecundatió, vt patet in (appo fiti0nc per(onali,m uaterm nis cóma nis(apponit pro in,quad camem non fignificat, (ed iácum dat intciligere fecundacio. Ad 5» nencro illocum modo rum expori debet. illa. propofitio, non primo,quia albedo i tata in cócres to przedicari dcbet de (ubie&to: per ad'acenus ., et informantis,, q bon habet, dum ja ab trato» profcriur, et effccac defabicdko jne que (ecuado. quia dicendo pomdin efl wait, albedi n:yaitt babens alisdinem, «cl fen(as e(t pomum efl i44 «04 efl album Vigaifican do per ly jd m zeáere » aac regii V ipfum 'übiectum,&ruac propoutio elt nugatotia vel aoninxé. pct accidens. y vt dicebamus; vel fenfus etb; pougam e.t vnitum albedini, aut habens alb:diaem ii. pomo inhxret alosdo, et h c eit verus: sélus in cigare logico, (cd (ic pecatbü né importatur fabiectü in cezbosfed ipla foc ma albed:ais, nó quidé ia (e fed per mo dü adiacéas,& infocinácis, dz modo des fiaiendi concteta. vide dif» fact, t. qe t. 97 Scdaihic ina exti dubiü;zadé fainatur vanitas, vel plucatitas coacett y aà ex parte (oc ne, velcabedt vel veciaf quz (iml ?: De coaccetis 1cid ncalib is, et adicékiisngn ct gcauis, didi zuttas 0 nncs.n.in hoc congzatre vi deacany daa ialimodi concreta waren: uinsre y X Dd 4 pla 188 Difyst. 1T. pluralitaté ex parte (üb:e&i,vndé (i ea. dem albedo eílet in pluribus. fübic&is abísluté dicerentur plura alba, et é con trà, fipluresalbedincs torent in codem fübiecto, vnum duntaxat diceretur albü, ità inter alios docet Scoc.3.d. 6. q. 1. et d.8.q.vn.& quol.1 1. H;cu:us ratio com ntunitct reddi (olet, quia ci nomen adie et uvm dicat formám pet modum adia «ntis sübic&o, maximé determinatur pcr ipfum fobicétum,quod magis,& pro declarans Do&ot r.d.12.4. 1$. inxiá quafi ionem ifiam ait, quod nome adie&timum primo, et per fe afficit fub ftantiuum, cui adiacct, et non alterum adicGiutim quia folum fübftantiuum na tüm eft terminate depédenuam adie&i, non autem adicctiuum, nili fub(tan titié (matur, cum autem accidens non tribuat effe&um (eum formalem, nifi fübicdto,quod afficit fequitur, quod ter tnitins numceralis düostria fcx &c.tribuit eficGum formalem numerationis iubftà tiuo,ad quod rerminatur,nóadie iuo vt poté impotenti ad tertninandà eius dc» endentiá, vr dé fi vna albedo efict in tri bor (ubic&is;tría alba dicerentur, quia tà tiomcn nutictale tria: quam album lunt adic&tina ;& idtó anibo cerininantur ad terciam, f. dd fübicétam, et illi ccibuunt fum cffe&umtormalem 5 qp c in caíu fic ctiplex uia etiam erunt alba de rigore [c isjqua ctiam rationo,fi plures per fore diuirg candom aítutnerent hamani tatcm dicecceaiur plures hümanati, et in carnati :é contra veró fi plurcs albedincs eficnt in codem fubic&o vnum duntaxat diccictur album, ficut dc £1&to vnus ha» bens multas feicntias cft vnus fcicns, ait ipcáor quol.cit.& (i vna perfona diuina plures afiumérec humanizates, dicerc tur vrias dumta xat bumanatus; vous incar nauis,non plurcs.qua. do&tina cóa.mu niscít omnibus ScoufUs, et probatur à Molin.t.p.q.36art.4. difp.2. Catil. lib.r. Introduct.tta&t.1 c. 5.& mulcis alijs. 98 De coctetis vero lubflarialibus,& fubfiantiuis cfl maior difficultas, et «qui dem aliqui totum oppotitum docet cius, quod dc accidencalibus, et adicétiuis di €cbamaus, n, vaitatcm corum, et Ln N HO 1 De Vocibus,   plaralitatem ex parte forme fümi debe2 reob eandem rationem,quia cum nom&: fubttantieum d:cat formam ad modum  per fe ftanus, maximé determinaturadie;  Cuum namcrale pet ipfam formam, vn dé (1icadem diuina. pcríona pluces affüs. meret humamtates,. dici deberec homines,tà Vafquez 1. p. difp. r $$. €. et alij quáplures, qua videtac fuitle nio Do&totis 3.d. 1.4. 3. vbi refolutioné illius quzfiti,an :lla perfona dici deberet  plures,vcl vnus homo,remittit ad eayquae dixerat de pluritate, et vaitate concreti: in 1.d.12.4. t. ex regula auté ibi wadira.  de termino numerait, quod séper tribuit ^   cffcctum formalé lquodtermimiteins  dependeotiam, manitfté deducitur, « £D ad n attiplicationeni conc ceti le T lis (ufficit fola form» pluralitas,quia ^ elt apta terminare dependentiam termi )^ ninumerzlis;jearationeomnes feré Sco tfl: veteres Lichet.Batgius, Baifolius,. | &alj,concedüc incafupofito perfonam;  illam cte plures homincs, M» non determinat (üppoti el ubttan E tiuam, cui im diaté adinrgitur ?qdod.  Y in propofito cft ly hommes, et nc folum 99 Scd licét prima regulade. cocretis accidentalibus,& adicétiuis data fit vniie uerfaliter veta ob rationcm allatám y et etiam altcra de concretis "us, tubitantiuis quantum ad vni rum enitn eft folam vnitatcm forma in fi luppofita fint multa, vude cres períong" Diuinz vnus tanium Deus dicuntur ob. Hoa formz,& naturg € tamen quoad alterá parté, A tolafote   pluralitas fufficiat Ta rali; LE cocreti fobftancialis: fine j(üppo pluralitate, quia vniucr(alitet vera eft als la Scoti regula dc concrctorum. multi plicationc tradita loc.cit.im (dip in 1 .& d.8.q.vn.F.& Rol. LHax dae. pe,quodad multiplicationem «onctetoe&     non füffrcit (ola mulaplicatia fote . | : ed requiricut ia oo pe fupe.  pofitorumqua ratione ncgat 4.d. 120. I, ad s: Patschti Dininis daos irincia | piaylicec habeat duo prinripia prodoGti ua; «41 de princ fuif. comvratid.edt.H.  ato 1 3.d.6. q. 2. Chriftum effe duo nca traliter, et mafculiné, et quouis modo, vnde licét habeat duas naturas (ub(tan tialcs, et viuentes,dicitur vna fubftantia, et vnus viués ob vnitatem (up politi, qua ctlam rationc dicendum eft, quod (i Ver bum plares affameret naturas hamanas, nó effet plures homines,(cd vous homo, et ita docent quamplures Scotiftz recen tiorcs,vt P. Faber in t.di(p.44.c.4. in fi nc, et Aretinus in 3.d. 1.0.3. art. 2. Nec ndere valet cum Bargio 1. d. 12. q. 1.ad 3.przdictam regulam à Scototra ditam de concretorum: multiplicatione valere folum.de accidentalibus, non de fubítantialibus.. Quia Do&or in 3. d.8. q. vn. illam tradit de'concretis quidem accidentalibus, (ed labftantiué. fumptis, ficut (unt pater, filius, cau(a, principium, attifek, opifex, &c. hzc cnim conccceta accidentalia, quia fubítanuué dicuntur, zz quiaalent fübítantialibus, et terminare: poliunt dependentiam cuiu(cunque adic étui, et tamen Do&orait, quod homo. . habens plures pateraitates, vcl filiationcs dici nequic plurcs Patres, vel plurcs Filij Ob vnitatem füppotiti, ergo regula illa dc mente Doctoris cenet euam im concrc us fübItantialibus;& (ub ftantiuis,nam fi de folis accidentalibus teneret vc ait Bar gius,poiiet dici Pater exérmus duo prin. €ipta;duó productores, et Chriftus duo viuctites,duo entíaq cá negat Do&or.. "100 Cà vero alij Scouittae dicebàt cx tegula Doctoris tradita de termino nu mcrali in 1.d. 12. q. 1. neccfTarró deduci, quod cadem perfona plures aiumés hu ianit césplarcs diceretur homincs; quia cum ly bowiines (it fubttantiuum, termi« ntc poteft dependentiam adie&iui :nu meralis,& ica (ccundum illud numcráris,Occurrendam cft, et dicendum vuq; ter minare potle, (cd novlumaté ficut quà: tita$ terninaré potctt dependentiam al. tetius accidents (cd non vitimaté, quia. ádhuc ipfa dependet ad tubttangiam, ic etiam in ptopohto concretüay. natur y vt homo,vtique terminate pocc(t dcpen dentiam adicétiui numeralis,(ed quia ad | hucipfum depéder ad (uppotitim, quod. concernit vagé,vt omnes fátenur, etiam Do&or 3.d.6.3 2, D. et de Spiratore in 1loc.cit. ideó terminare nequit abíolu té, et vltimaré,fed tantum cum witeriori dependentia ad (uppotitum;ex quo fic,vt euam in cócretis (ubftantialibus, et (ub plurificatio (eri neucat y nifi ad(ic plarificatio (üppoüitorum, et hac cít ratio à priori, q21 optimé infinua uit Franci(cusà Chüíto in 3. d. t. q. 9. Quando dixit, quod nomina concreta ét (übítantialia,yt homo,dicuntur in plura li pluralitate tàm formz, quàm yu te ti,quia bgarfican: formam cum habitu dine ad fuppofitü;vndc ad hoc,quo 4 tine ies homines, cequirun'ür et plücc&.,S plura (uppo fita . Soluuntur Qb ict iones . 101 ntrra ias rcgulas obij e d CAMo ka. concretorü accidental; ü, et adicctiuorü (ola (ufficit (ubie&orü pluralitas, ergo in diuinis rité dici po(sét tres aterat,tces immCü,uresomnipocentes, quia funt tría ; fuppolitay& (i ad ynitatem eorundé con crecorum fufficit (ola fübiedti vnitas, et (i forme. (int plures, tunc omnia accidé tiasquz funt in eodem fübiedo, habcrée eandcm vnit:tem, et facerent idcm con Gretum, v.g.in lace album, dulce,frigi dum cil edic vnum,'& idem concreti ob vnitatem fübicéti;à ifla. Conícquencia funt £aliarjquia et Dj Acdhan.in $ymb.ac gat dici polic trcs etcrnos y'rrcs immcen 105, et cit.couumugis omn:uim fenfusal bum, dulcc, £rigidàm iu lacte ctfe diucr sa concreta ob folam £ormaruu diucríi tatem in códem (uübiccto . Refp.de rigore (ermonis d:ci poffe in diuinisucs ztcrnos, ues inaen(os, &c. | negatur tamen hic modus loucadi ab Athanaf etfc rcétus, quia cum careamus proprijs concreus igbitancdiuis ; qualia a» forent i; Qimenítor,(apientor az: 99 (unc in víu coacrera £plà adicctua (umunus, fubttantwe, X.ideó cin vna nic ececnt» tas iD tribus,vna immceníicas,voum dici mus tcrtium, Don trcs eccrnos c. Ad aliud, dumhic lo uiui devnitate » et . plualitare concretocuim s fzcino ett concretione fccundum ligaificauionem P euitelu(42 foi, n1 1t non ininipli cant forme ni mu ciplicécicíasieX, ; quibus iahazent, qu:aip(e Crema ex. (e concrecionem non faciuaz, (2d caciaae fübie&i, et 1d:9 etta lac ticdalce. alb, frigidam, nontamzn dicitar pluca qa lia,(ed vaam quale ; età h»mo ic Logi cus, Gcometra, Theolozus, nonta.nea d cituc plures (ciences,f«4 vaas (ciens, Secando, fi ad pluralitae m cóo:ceto rum fabftaatialium,& (uüsttantiuorum nón fufficit fola.forimz placalitas, quia concreta fubítanciale adhac 4e»cead zc ad (uppoiium, et  idt dependencia terininare debet adie&tiuum pluralicacis, eadcm racione (ola toc.nz vaítas ad vai tatem coacreti (ub(tancialis aà (ufi ier, quia cum dependeatia ad (ap jo (itum tec minarc debet tàm adiectiuum maltitu dins, quam vnitatis, et ideà ti func pluca füppo(ita, X natura vaa, non poterit cü veritate vnum dici concretum, ficut cü vcritate dici plura ne queunt, i1(appoli« cm cft youm, et nacucz places . 102 Refp.negindo paritatem,ni vti. que poteft conccecum fuo (Eanciale deter rbinare 4b a4iectiu » vairatis pra(cinden do ab vlteriori tea dentia et dependzaiia ad (appolitum, non aatem (ic ab adie &i vo multttad'nis; (éd racio d.(p citatis o8 cadem aff:rcue ab omnibus,' Auería q. 23.Log.(c&. 4. in finc an jc poci(Ti nin ritionem hairs rei eife ipfam vta lo quendi,quo fact im cftvc hu:uiinodi có cre finzularlter dicka 2a ficea", vel vnicatea formasvel (uo /tft :acize, et (ap poticiy plucalicer autem dicti (nifi :eac pluratitacem vcriufque. mul; Arlgc va tio non (atdistacit, quia nezare quts. »of feccalem v(um loqué 4i 4pa4. 0.nncs ac ceptum, a0 eciam ad nifa ceae nacced dererationem huius v(us, quirce non (ic abafus. [d20 Suarez 4. p.diíp.a 7. (eb | 2. hàc reddit vacio iem difparitatis; ad h»c vc aliqua finc vod, (u;dizit, qu04 in aliqua ratione va:aatuc, vcp ic in ilia cacigae, per qua.n (aat vam ; adhoc voco vc (rat: plara, in. aulla vaicace ao(5tacé. d :bzac. con.cnire, quia aalcic119,ca n ac ida. quod diuilio opyoaitur vanitati, vc ergo: Coucret.aaun malcpliceatc s : necede cit,. 4$o0 50 Difp I. De Fodbu s 00 Eh q1012mn9,& (mliciter omia plu« .. rificeatur ; et nalla vaa raria cemanear. Se4 neque hoc (ansfacir rar quia pocias, te$0ppolica udo (ehibsc, quod plus ad vnioazin, feü vattaté ceqaiicac, quá. ali viazn, 6 malacuduen,, vadé. hono, et : uas (imobeicer p'aca dcaas tu^, etiam^ hibeaa: vaitatein Zencricà s. et vaitas velat perfe&io ». et (iaplicitep: boaa pcocedic ex incezra caia. y diuitig. aucem, et mlitudo jue vecgitad mnalü,. pont tex quocua jue defedtu, ci : 3c noa ett verum in coactetis accidée! libus, quz plurifican:ur tiae I forinz : Quod (i dicat ia (abiticialibus  (aaé priacigi ' hoc a.cít,g» quzcicur,cucfola vaitas for mz oos a4    Mesi P talibus, et aon fola pluralitas eiufdé a; plucalitacé,cur que conctecü (ubltancile. term:aare polit caa veritate a uü. vaititis ftace (appo ticorid glucali auté adic&au a plucai «acis (tàce te (appo(ici cu a ola. malticadiae formas, I:a que prz:tibit. dicere cation bod gm! fcciminis, cuc ex E IM tiale dstecminari ab. ad edito vnitaus fiuc vltecioci dzpendentia ad luppalita,, non (ic ab adiectiuo. matita Timis;, « ey quia vaitas.pecciaec ad aatara nm  3 ad (upoo ica, haec .a.ia nataca vai P tur, aacucain illis maluplicatarsqda;  etiain catione adie&tiuü mulcicu dinis tele E buicuc concreco aatucz,vc C1pponirpet, (oailiec,Adie&t 4d vecó vaicaasvctup. ponic limplicuer; et ids dixit Porph. luces h »niges. coa? nacurzs dicivaum. 2 niaé ; à.az igicur eit, quod cócterum fubitàciale decec ninici po:ett ab adie Ciao vgitaus p^;elc:n dead» ab vlceciori d :pend :ncia euis ad (uppofiid nan vec ab. adiit: 10 0 ilcicu dins quia (ubhoc, ; adic&cio peeiecoimn refpicic (üppolisas.  Szdd.ces, fi à ek,ecgoPatety et Fias iaxliatots po:eru 1. dici d 10 foi E ix ratoccs s quis c(ü. cogcecü i at epamad (appo icm » 44m JJ 10 fü paticay que (piranz. íg«acg indo c [equzat.a m, quialieécex ex parte, qua  coacec ai 409a iitu n v. pa dent dici c (pitatoccsycain za ex alio capice, jai 9 .VI.Depiinéf erf amecacciden.eti.1T. dnfeimmcearate nat n4 fl iai natcac pendentian. terminj 11 0.c18/5 ad.cQu ui, quia eft lubtiant; tum; à vs pirati qa tantum vna c(t in lairc;& F l;o.vt do ct 1 heologus,' ideb «un. veritate non potefl iufciparecflectun. torn.le adie Gui nomcralis ; b) cuccx alio capice Pa ter, etiamfi babeat «uo punc:p: produ. &iua, non potcft dic; duo prod« étrcs, quia et(i adit pluralitas formae » dccft ta amen pluralitas: füppotiiocum., et haec eft gatio, cur ad pluraliratem concr.toi um accidentalium, et adicdiuorum fufficit fola pluralitas fubicétorum,& ad piura liratem tubftanaaliuai vtrag; tequiritur uia ibi [olim fubie&um tcrmunat de, é I adic& ui numcralis, cum adie €tiuum nullo m«cdo tern.inare queat, hic veró duo forma nen; pé, et luppofitum, hocvictmaié,illa non vitimaté. /( Tera atguit. Arriaga cit. veritatem predicationum, et n ultiplicationem ter aninorum «oncretorum, ncn ex formali fignificato eorum auc ndi dcberesied ex €0, qj importe tori rcélo, et hac róne ait ccrcrcta accidentalia vnitaté lume ze,& muluplic: enm ex parte [abiti precisé,quod im; port«nc in rcQ'o, non cx parte Wa pis, ean llam fignificent de formali,cum ergo «oncreta fübflantialia ex nacura, et lubfifl entia dicant in rc &to naturany et in cbliquo fubiificuam, (e quu ntcctlarió €x pra dicta resula, cp in cocé fuppofito dug lublitierent na aura s v. g.humaniates,ulud dici deberet phucshomincs qu'a plures nauiras ime yorterct in rcéto, Et num.62. av fal. m lie rcculam à robis traa;tani quod no mira non:cralia coniun&a cócrcts fub ftant iuis muluplicant formalcg& mate riale; quia non.cn pe»foma cft concrcium fubflanuud, et tbinomenpumerale 1lli adiundt à r6 mulujJicat formale) X ma« teriale illus ignificatü,aliàs dü dicuntur tres diuina perjom«, t multiplicatetür Aininitas, Qcll materiale illi? iignificati. 104. l: efy«ócrceta accidentalia nume rariad numerationcm fübiectorü pici /:88, quia ipía (cla fübie&a verm;nant dc pendentiam adicétiui nümeralis, et hac tit ratio propria; et à priori, et quia in concretis (ubftantialibus tàm forma,quá (uppofitü terminát, idco ad coi requie zitur multiplicauor € vtriufq; muluplica tio. Neq; «x hac regula fcquitur cá dici mus tres diuina per/one,€t diuiniatem .mulcplicari debere, quia cum ly dium ncmen fit adicétuum, nequit tci minare dcpendentiam adieiui numeralis ; fed terminatuf ad nomen pe» fora, cuius ti gnificatum, nimirum fobiftenuá multi plicat  hegula veià ab ipfo tradita, vel non cft ad rem, vcl pronob/$ contra ip fum concludit, quod fi in codem fuppotà to Plotes fubisfic: rét nature;illud dici de beret vnus homo, et non plurcs,quia có erctum quoque fubítantiale, ficut acci dentales pai tg per loppofirum in re &o, nam homo cfl habens homanitas iem, ficut album eft babens albedinem. De Ente rationis, eo fecundis Intemionibus  Lan? ad Metapbyficam [pe&at tra& ave de ente vationis perredu ionem ad. ens$realesy quod eft proprtum eins obiectum 5 vfus tae men apud multos snualuit, vt ifle iratiatus Logice demandeturs, ph € quidcm rationabiliter tum quia cognitio entiszationiss? fe "Progme«ium quia adbuc mogis de eruit Logica ab. Arifl hr | cupdarum intentionum valdé injeruit Logtce im fe,»t pord p 2] muli um. 1sat direti ionem: op ji nationibus rationis melius dinifionibus, € argumentationibus, vt «onflate x die eratiomum iuicllefi Ws. » ves n. percipiuntur,7 cómodiws TE Uo Difm.IL. Dente vátioirt ^ 1^ Tub terminis fecundarum intentionum eft inflitutay wt niagis patebit ex dicendis bis igitur de cau[is communem v[um fequentes bic de eme vationis agemus, cr fecundis intentionibus:  IL 4n detur Ens rationis, C quale effe babeat 73 Omineentis rarionis || intora fua latitudi ne intelligitur, quic | quid habet effe ali quo modo dependé "terà ratione ; quod ^ quidé potcft tripli citer contupgere, vt docent Formaliftg nollri art: 1. Formalit; &colligiur ex Scoto 4.d.1.9.2.$. bic primo videndum efl. Primó effe&iue, feu caufalicer, quia nimirü per verum,& phyíicum influxum &aüfatur, et producitur ab intelle&usqua les (unt atus intelligendi; qui effi ciütur àb co . Sccundo (übie&tiui, quia (obie €t ur, et recipitur in intellcétu, eique adbzrct, quales funt ijdem actus denn fant u$,& orones habitus rege quate srecipiuntur in intelicétu, eique tan Quam fiubicdó adherent. Terr;ó obie ué, quia obijcitur inteHeótui; fcu. ab iótelle&ü cognofcitr, qualia sit omnia, qu£ ab iatcl MS » Vt fics adh iciter in hoc vltimo fenfu porci "y ui nderc' in'(uo cfTeà ratione, vel ità qued babe: et illad cffe, ctiamfr intellcétuinón ob'jcerctue y vt ienis,qui eft calidus; licét à nob:s nó co no(ceretur,vt calidus ; velità quod non rez illud eile ; nifi obijcerctus intel:  lectuisfed intantum illud babet, inquan tum ab iptclic£turcognofcitur, cuius co, gnitionc ccífüme ftatim edanetcicy vt An gclus, qui non cft pulcher iuuenis, nifi quatenus rali modo apprehenditur ab in tellc&u; et hoc cft illud ens.rationis, dicitor babere efie tantum obie&iué in intelle&u ; qued dicitor.ens fi&ium à ra tionc; et de quo queritur in przfenti, an dtbeat admitti,quo ctiam admiffo dubi tatur deindé quale effe (it ci tribuédum . 7$ Circa primam qualiti partem entia tationis; ac teundas jnccnuones yidéuur. negiffe Mayroriquodlib.7. Ioann. Gan. dau.lib.2. Mer.in fine, et lib. 4.3.6. licer non fibi cohftet 6. Mct.'q. 5. Bernardiis quidam Mirandulanus in expolir. przdi xam.& Vallefius controu. 10. Phyticae, Oppofita tamen fententia e(t communis omnium feníus,qui admittunt, et paffim fupponant cotia rationis ; fed adhuc nom omnes conueniunt in altera quz fiti pare te,qualenam effe fit eis tribuendü ; dam enim quibufdá entibus rationis tau tum deferant, vt eis concedant effc for male,& act&ale antecedenter ad omncm operationem intelle&us, iraloquitur Me dina 3.p.q;3 f«art. 5. dub. 1. ad 1,de illis entibus racienis, que habent fundamen tumin rcbus, et Fonfeca 4; Met. c. 2. q. 7: (ec. 9. et li; g.c.1$q4 feci. de illis rc lationibus qua ex denominatio fültare videntur, vt fuiit relatióncs Creatoris, prioris ; et po füerioris, ac aha confimiies 5 Alij veró etfi fateantur; orne ens rationis quaptá ad exiftentiam abintelle&u prorfus pene dere; adbuc tamen aferunt habere (aam 'eflentiam independenter ab eius opcra tione, fccuridü qnam rcuera dicitur pof. fibile effe'in intelle&u, ticut ens reale. » pcr fuam effentiam dicitur. poffibile cffe cxtrá intelle&um ; Alij demum ftatnunt ens rationis penitus ab intelle&u depen dens quoad omnc (uum effe, non folum cxiftentias,led etiam effentia . 15 Dicendücft pto refolmione quafi ti quoad vtráque parté éns ratioris orri ninó concedendum efié, nó tamen in. co. feniu,vtante acr aliquod cf fc formale, et a&ualc habeat, fcd ita gj emnc fuum effe a&tuale accipiat à ratio nc.Conclufio quoad primam partcm eft communis Gracorum, Arabum; et La tnorum, vt teflarur Carrarius de primig princip.vniuer(. Log.lec.7. nam Auicen, 1.lug Met.cap.2. et 3. Aucrrocs 4. Met. cóm.2.& in Epitom.Log.cap. vlt. docét logicam efle de fecundis intentionibus:, boc idem allrit Anonim jn b prs alij paffim, xta  fufficere | .& Porphytius in lib. peedicam.in og.3. et lubícribunt Latini famofio res D. Thom. Scot; &gid.A lbert.Alé (is, quód (ola Antiquitas fufficere poteft ad oftendendà huius co clufionis veritatem; hanc Suarcz proba» re conatut difp.vlt. Met.fc&.1. nónullis Acift.teitimonijs, quz ad rem non facc re oftendit P.Faber 4. Mct. difp. 4. c. 1. fed Ari(t.pro hac ftare (ententia manife« fté demonftrat famo(a illa iun  in anima, et extra anim, quá fzp:us ipfe tradidit, prafertim veró C Metin fine, X lib. 1 1.(um 3.c. 2. vhi p ens in anima ex xofitorcs intclligüt ens ronis ; przcipud tus in1 .d. 36, q.vn. F.fEt Mayr. ipfe nó abfoluté negat entia rOnis, fed un di fputádi gratia, vt jp:elttat in fine quol.é.  4 Probatur ctia ratione malcipliciter; Tum quia multa (z pe cogitamus, ac ti e(lent,qua tamen ncc fuat, ncc cfle pof funr, yt patet de Chymera, Hiccoceruo, fimilibus,ecgo cum aliud etie non ha. cantjquam cogitari, et tamdiu finr;quá. diu cogitantur, veré (unt entia rationis, . Tüquia cüintclic&us concipit negatio nes,priuationcs, ac exttifi(ccas denoma. nationcs,eas vtique concipacad mo eat cü enira cius Trpo adzqua tum (iot ens reale, nibil concipere pot y, nifi ad modum veri eocis., vndc tenebra, inaere, cacitatemn 9culo concipit per modü.qüarundam formarum luc ac po tentis vifiug contrariatum, hoc aute eft efformare cns rauionis, Tum etiam quia experimur aJiquos actus, quorüi obicéta non (vent à parte rci,vt cum.cquum ratio na|em concipupus, et Angelum.sorpo. um, naro harc obiecta, equus. seti eun rational AC anaclus €um corporco,,nó funt à patte rei,necef. fc potias fetaneré ctt etdunc i intelic&u fingenic cquuairationalem,&. apngclum corporcuia. Tutn.denique quia  toc Arii. Logica plena eft his rctminis sies ubiseiums prx dicatum» » vnucifale, S bmulibus, qua. ATGUORMS.;. . 0 2005 ndent negantes entia rationis; s equum r. onalcm.a, et milia gonci / DuefkE cn dein ojo Plon? pit, non vti jue pettalem actum. € oaci pere quid m; et ápparens, quod di catut ens iationis, fed concipit vstam, &c: realé rationalitaté;vera et rcalé corporei tatem, quam in alis rebus coznofcit ; &' eas incentionaliter conne&it cum equo, et angelo,atque idcó nunquam dari tale: ens racionis, quod cx parte obic&ti actui. fingenti corcefpoundear.Sed haoc folurio né opcimé confutat Atriaga difp.6. Met. fec.1.nu. 10. nam quando intelicétus affe! rote ex rationalé, angelum corporcü],: plaoé non pradicat rationalitatem, quae conuenire (olet indiuiduis humana na turz,ncquc corporeitatem conacaienté& rebus materialibus ; (ed aliam con(imilé, : quam fupra numcrum.catum, quz (urié poffibiles, fingit iatellc&us, ticut (i Tho miftatcnens (ub fpecie Gabriclis vnicü tantum índiuiduum cfífc po (fibile, conci et vltra iitud adhuc aliud c(Te poffibi »tünc vtiq; hoc aliud,quod conciperet, non cítet indiuiduum ip(um Gabrielis fed aliad fi&um; et repugnans in eius s&« tentía, itaigitur in propofito cua alis. rationalitasdi(tin&aab omnibus ratio | humanorum indiuiduorum y illistamen con(imilis; non fit rcalis,fed fi&a, et chymerica,. quastdo.concipitue equus rationalis, &angclus corporeus, ve. ré eflicitur ens fdtionis .. Accedit, quad: etiam admifTa ea folucione adhac no eui tatuc cris rationis, licét enimrarionalitas: equo applicata effer realis, adhuc vnio rationalítatis cum equo eflct omninó fi« &a,& rauonis. Quod (i intlcs intellectis illis extremis ctiumapplicare veram. vmà nem; quas ince alias fes experituc «Non adhuc eu:tatuc.ens cele quia (alti applicatio ilia obi "plius yaipnis etit rationis, et ficta quia applicatur re« bus inudibilibus.:: «3. idtrtana 5$: Quo etiam ad alteram patte; cons. clufio cft. communis y.& eft pra(cntiay Scoti quol. 3; A. vbi docet .cns mci rms: habere iptaséisé heroe) lecka.co Mie derante'in I.d.56. q«và F. S4 G, ape? : pellat illud ens ià anima, v jin Lern animam un Jn cífe: actualijquàm in elfe po(Tiüilis tam qup ad eiie cxiteatic quàm cflentis ja quodé : omnem proríütteilitatew, et exi(ten tiz,& cflentiz, et 1&a1lem, et poffibilé negat Door enti racionis, et ei dama. Xa: tribuit e(fe obic&tiuum, sin quid, et  diminucam,quod aon hibecur,ni(i beac ficio intelle&us;& iterum in 2. d. 1.4. t, art.1.diferté docet pause ha berc eife a&uale,& formle,nifi cum ia. tcliiguntuc;& mauifefté deducitur ex p fo concejxu entis rationis, id enim incel ligimus per ens rationis, quod omninà contradiftinguitur ab ente reali ergo nal lum effe formale, et a&uale hibet ante opus intelle&us, nam (i aliquod tale ha  bereuprofe&o ab ente reali nó effet pror Pire tg Pet quod excluditur inz re(pon(io, et aliorum dicentiü bancrationem folum concludere, quod €ns rationis in a&u perfedto, X comple €o pendet ab opere tatelle&us, quod tá prazcedere poteft in a&u imperfedko, et incompleto. Exploditur hec folttio;quía fi aliquam realem actualitatem, quaatá  wis imperfe&tam antecedenter ad. opus intelle&us haberet ens rationis, (ané noa e(fct ab ente reali vadequaque diftin&tü, ncc propcié effet ens cationis, quod ideà dicitur rationis, quia mullo modo poteft effc in adtu,nifi pec opus intelle&us .. Ec hzctatio nedum p. de efc cxiften tiz (vt nonaulli re(pond&) (cd ét de cífc. effcatiz ; tum quia exiftentia proportio natur csétiz,vt eius, vade ex cà ditione cxiftentia arguimus c(fentiz: có ditionem à pofteriari, ergo (i exiftentia entis rationis prorfus ab iatelle& pea dcoidé dc e(sétia dicendi eric; et proc füs itcacionabile e(t alicui a(lignacc cf 'ntiam realé inde cxiftenciá ratio  nis; tá quia exti aliud non e(t, quam ipüus c(fentis a& 1alicas, ergo fi entía. rationis hibent exiftenciá folu ab incel lc&u,idé crit de edeatia diceadà; Tà cà dem, quia hzc ip(a ctteffentia enis ca tiodis, quod ncc fit, nec e(Te poffit ciccà eperacioaem intellectus, et hacde cau fa dicitut ens racioais, im3 (i hiberer e( fenciam cealem, iam quiddicariue, et foc malitec eas ceale (orzc, X aon rationis.,$ la oppoetitum obijcitur Primo pro. Vio ca: ;atiogis adinittiad debzrc, Tà Difp. HL. De Entebatiinte ión 0] quia ulla potet illius aifigazri c30( 25 hzc .n. prz(ertim deberet effe. intelle. Gusyt hic eft cauía realis, et caufat ase« dia a&:0ae reili,ac proindé cffedtü (em« per actiagitrealem . Tum 1.quod eft im poffibile, aon poteft concipi, ncc mente tatelligi,quia intelligi (equituc effe, et (o lumens reale et obiectum adzquatum intelle&us, (ed ens rationis et impoffi bile realiter,etgo etiam menraliter. Tá 3 implicat obie& um in intelle&u, quod noa ptius fit intelligibile, quàm iarelle &um, quia quod intelligirur in a&a fe cundo, fané (upponitur intelligi bile ine a&u primo ', at cale foretens ratioüis ex di&is, i daretur, Tum 4. implicat dicere illud hibereeffe proprium, quod tátam fingitur elfe, cum reuera nec (it, nec ef fe poffir, quia quod tantum fing itur,aec cít,nec datar. Tum 5. (i a&ui af cmandi angelum cfe corporeum nderet ex patte obicái vnia fi&s, effet aus ve rus,quia afficmaret, quod veré daretur,' nam inter angelum, et corporeum datur vnio fi&i, ergo vt fic fal(us, deber inter ea concipi vno realis. Tam 6, no poteft. daci medid inter ens reale, et puri nihil,   conttradi&orià opponuntur, (ed et atetur eris racionis, inter illa duo media rctuon .ni. cffet ens reale, vc patet, neque puram as Js. Pes eec intelle&1m . Tám deniqae quia ho» De Aperiri videtur toe dtap, vel faltim vcilitas ad res veras declarandis, et do&rinas capiendas; ecgo &c. 7 Refp. perfe&kim hacá difficultarum folutionem pendere ex dicendis, quantü ad MM petit, ad r.dicédum eft in. telle& im eife" cau(am efficientem entis ratióais,noa tatien propcié;& in rigore di&im qus .(.vecé, et phytice iafl aat ia cife& 1m, (icu: .n. enscationis non habet effc vecü, et ceale, ità etiam nequit effe cif :& 15 cau(z vec, et realiter inllaétis, nec ab intelle& 1 pendere pec realem, et phyficam a&ione, fed (icut eft casfecua dim quid, et veluti vmbca,& timilitado entis rcalis, irà etiam sm quid dicitur fie« ri,& produci, vt Scot.docuit 1.d.36.q. vn.& 2.d.t. q. 1. et fulias explicabitut infrà. d z.ncgatar affumpcum, bos ia NR  . : EAS CUNEP T £z wt Quaft: Le detur ensvarionis: 255. 0o gsíehabet intelligibileequam poflibi refle&itut attingendo illam vaion em am omne poffibile eft intelligibile,. vc fi&am, iP ille verus cít. écontra, cumpoffitintelle&us in  Ad é.negatur minor, nà vt docet Do  geros& cogitare, quod nec eft, nec e(le«. Gor quol.3.art.1.vel nomen entis fomi poteit; ex «o autcm quod cns reale lit. tur in rigore pro co» quod veré, et pro dsequatum intellectus obicótum, collis; prié cft. i. realiter »vel faltim fic exittcre ons rationis non e(ie perfe. poteft, et nihil,prout opponitur enti: hoc uté intelligibile, fedtantüm in. modo fumpto, et fic ensrationis eft pa "Tute, quatenus nequit intelligi, rum nihil;quia nec realiter eft neque. fic. iad modum ipt i Le et hzc. c(fepotcít;vel nomen entis fumitur ma eft propria ciusintelligibilitas,vrinfrà | gis ample pro co, quod cft vcl inre, vel dicemus. Ad 5. verum eft formaliter, et   faltim in apprchenfionc;nihil vero; prout . a&tualiter ens rationis non prius habere; opponitur enti inifla amplitudine, et in | lc intell le quam intelle&um; vt . hoc (eníu ens rationis noct purü nihil ^. notat Scot. d, tq. art. 2.G. quemfe | fedaliquo modo ens; vcl demum (umirur quuntur Cun .ns ic 5 fed hoc non di. ens proprié,& in rigore, et nihil (umitur : . €irur, quia abíolucé loquendo nullo mo." amplé pro co;quod negat quodcunque ef; dolitcognofcibile, antequam cogno . fejiué in re, fiué in apprchenfionc,& ic o fear, nec poffit actus (ccundus vllo. ens rationis cft medii inter ens, et purü. .. modo à primo diícerni, quia faltim vir nihilquia ex vna parte non cft ens rcales ialiter in fais cau(is pot dici prius in   ex alia nos caret quocunque effe ; quia bile,quam intellectuoy, imo ctiam   habet cffe faltimin intelle&u ; hinc tamé: inaliquo fenfu formaliter,& a&tuali«; non fequitur effe medium inter contra» hoc dicitur ad denotandum; 9. di&oria quia ens reale, et nihi! hoc tet  in fe cognofcibile.i[ecun; tiomodo fumptum non contradicunt, vt: le& actualesquam..  bené notat Amictra&t.3.q. 2. dub. j. ab: " inofci elt de   initio . Ad 7.neceffitas, Salario vdlükim iden mendciesnotio inpefedo cóc lo potentia non an ene . dimodo, (pé .n. nequit intelle&us nos: ... a&um, quaratione in Deo potentia ad; (ter concipere res,vt infe funt, et ità có«. . «xiftendum non abfolute dicitur prace . cipit cas per comparationé adaliud, fin. dere aGium exiftendi; quomodo autem   gitque relationem rationis,vbi r& veraza 1 fakim virtualiter in fuiscaufispoflitdici / nonc(t, diftinctionem, vbi nó reperitur, etiam, et inaliquo fenfu formaliter et iuuant noftrum imperfc&um iutelligen : |. aéualiicr mox dicemus, quz veró con   di modum, vx bené difcurrit Smiling. ' TN Miidcbici Poncius difp. 1. Log. q. 1«  tract.3.de Dco vnodi(p.2.  «oncudit de các fimpliciter, quod eft. alteram coaclu(ionis partem,probando, proprium entiumrcaliü, non dee(icfe«   vel omnia, vel (altim aliqua entia ratio idum quid,diminuto, et abufiuo. Ad   ríis a&u dari citrà operatione inielledtus, aliqui magaificiunt ; vt notat Tum uia nullo operante iptelle&u dan: Arriaga cit. rcdargutionem inuoluit, ná J turá parte rei caciras in oculo, privatio", 'inante concedit illi a&ui vnio   in materia; parits viíus, L'euscrcator X^. £ ncm fictam corrcipondere,quamdeindé fimilia;qua profe&o quidpiam reale poe" E negat in coníe.jüente ; vndé ibibené refiiuum poo important, («d rations. T torquetargumentum;correfpondetigi  2.quia entia rauonis prius babét e(l ine tar illi aéui vnio ficta, (ed quia fingiur, | telhgibilequàm intel ctum, et prius ef Ad et cócipitor, ac li rcalis edet, idco actus   (e po(fibile, quam ad&iuale, nàam antc.juà: : eit talfus, quáde vero jnteliedtus denuó ad modum cuui VapcipantUr ped196 fic cócipi,& vernm eft dicerc antc ope  zationé intellectus ens rationis effe pof . fibile,& poffe per cum beri, Tom 3ens raticnis cft prius cognitiene if'a,pcer quá €ognofcitur, ergo nonhabcet eife folum : qu.tcnus cogn. fcitar, Proba. atium pt ex Arifl. 1,de Anima 3«vbi ajt obie €um efle pr:us adu imipfam tendente ; ac ei'am ratione; juia quelibet potentia «cgoiv ua foppon:t obiectum, in qued fe Taur, et non actu fuo illud efficit, vt ocu lus fupponit coloremnon veró illum ef ficit videndo. Tum 4.ens rationis dcbct cíic al'cubi fubie&riué ; cum non tit (nb flantia per fc fubhiftens,fcd nó cft fubie €liu£ :n intcke£ti, cum in co lit tantum Obicétiué, ergo fubic&iué erit jn rebus ipfis,de quibus pradicatur ; quod etiam tus inhinuaust q. 9. przdicab. et in 4. d.13.9. vn. verf. contra opin. Tum $.dà tur propofitiones effentiales dc ente ra iionis atepna veritabis ex parte obice » n6 minus d de ente rcali crgo ficut inen. 1€ reali arguunt efientià realé,in qna funr datur ralis veritas pracifaexiftentia, ita et in cnte rationis . Tü tandé fi efe entis. rationis prorfus incogitatione confiflit, €rgo poteris dari gradus genericus fine fpccifico,quia poterit cogitari ens ratio nis in communi, et non in particulari, in gencre, et non in fpociey et eadem ratio nc porzerit dari fübicétum fine paffione. E efp. ad 1. negando enumcrata ibi entia racionisformaliter, quauis,&. «nua realianó (int, nó protinus infcren dü cfl effc eniia rauionis, fed effe nega» tioncs,X.pruariones rcalcs., vt süt venc brz,& cceitas ex Do&tore 1.d.23 q.vn. . «l denominauones rcales exuinfccas y wt Dcum cffc Creatorem y pariciem vi fum,;rt docct idem 1.d. 30.q.2.nbi in cal. c optimé notat, quod quando aliquam, necat oncm, et denominationé dic: aus 'elic rcalem tunc realitas determinat rá wm cempofitionem,X cnc nibifaliud 1ft; quam illud, quod vc;é etl, et irafe ha Bet à paric re), non autcm prz dicatum quia e(i« &rcatorem nih 1 Dco tcalitatis addit dc nouo., ficut nec cfe vifam pa ficti. Ad 2.entim rationis, antequam in ganiurjnà funi intelligibilia forga Difp. II. Di Enterátióniez liter, fed tantum virtualiter, ad hoc antt non eft neceffariüsquod prz.cedant intelle&us si aliquod e(fe propri cd fufficit, fi in rc przcedar E qualecunque ilkud fit& in intelle&u po tentia et virtus inteliigendi ; vnde quód ens rónis tit poffibilequód poffit fieri &c inelligi, hoc totü verificatar ad potentiam inteiletiuam, (cu ad ope rationé poffibilem illius, quare cfle intel ligibiletn entibus rationis nó cft aliquod intrin'ecü, vc in entibus rcalibus;fcd po tius cft mera denominatio extrinfeca à: potétia intellectiwa Pape vr onem qua nó funt, ncc cffe pofsüt ; concipere ad mcdü entis poteft. Ad 3. negatur af fumptum;auótoritas vcró Arift, et ratios ad illud probandáradducz valent tátuav de obiecto ASARAY S757 asa ducere in potentia (üi fpeciem aar fam,& cum ca expre(fam, non autem de: fimplici terminatiuoyquale eft ens ónisy  Per em Doétintinuat 4. d. 1.q.1. fub Sy et magis infra explicabitur ; vel clarius: pore inreliedtus rem daplicitcrcoguo« oe d rig cit, bseniz ac eft, cum rimo modo cogonoícittunc vtique pre faorcic obiectum M oicop fecundo modo, tunc cfficit obiectü (ui. et nullo modo mm quia:tale obie bii dic Mie HEE RN c, erubuit mnielle&os yita ves cognofcity dum cflicit ens rationis nam illnd'cffor  mavcognofcendo rcm aliter a6 fic, et quidem: toties intelle&us pera&tum fuür fibi cficit obiectum » quoties fallitur iudicando eflc id, quod re vera non cft, ys ipla expekientia docet . 49: Ad 4. ncgatur maior, fi .n. ens ra« tions cílet vcre inaliquo fubieótiué;tüc cflet vcrumaccidens, et per confequcns. ens reale,fcd tantü cft obictiue in intel. lcu ipfo ; ncque idcirco erit fubtian uasquia hac realiter eft, et fobfi ftir po tcft tamcn concipi » vt per fc fübüftcns y et ad modum fubflantiz, poteft et con cipi, veinalique (übieQ;ué exiflcns ad, inflar accidentis,& ita cfl; quando ab in tclic&u pradicatur de rcbus ipíis, vt cüb d:cimus animal effc genus, in hac enims et limilibus przdicationibus pradicau non ord.né CNWgtv rm T | k: visi Ribicasin fe; fed vt cognito,   &italocutust cit. cum 1nquit P e gepe fübie&iué in rcbus 3; s. Ad $. negatur veritatem propolti dbnidd id entibus realibus fumdari in ali qno effe effentiz resa&tualiter ha beant arite effe exiftentiz ; (ed fundatar itico,qüod ipfa effentia rei fit poffibilis, vt onatur in effe exiftenuz, et eí ftàtiz; vt ]até dócet $Cor.1.d 736. q. yn. potius ergo diceiidum eft, quód ficut ve' fitates entium realium fpndantuc (uper ' poffibilitates eoruxti,vt atu finit, et actu ponátor in ee extra intelle&um, co quia iftz propófitioues catenus vera sát;qua' terius ab omni d&uali exiftentia pra(cime darit,ita etiam veritas propofit. oni eísé rialimm de entibus rations. fundatur in €ó,quod ipfa effentia estis racionis pof   fit, vt a&u fit, et aQu ponatur in ife per intem, Ad é«concedirur fe: qüéla,Gcnt n. obie&tiué cogitari poteft matura vniuerfalisabftrá&ta: à fingulati pc nathra: ca à [peciebus, ita.» .. fitti poteft eris rátionishn commun i non: . fa&o iu parrietlati, enis rationis fubies One dat bd Mi ip av lind: d ebiehieIn i i feroces drm»; /& obie&iue: Dicesetgo inter gradum: gencricitm,& fpecificum, fubiettum ; et : páffione' in entibüs rationis dabitur fuo : modo'diftinctio tcalis. Negatür cónféq:c quía heécpoffit vem gradus: generi." . &ns'aon cogirato (pecifico,S& fabie&rím" mon cogitata: ar práci (iue tamen: itari nequit diuifiud, qhod requirere : 3 icad ditur riotiem realé. Accedit, quia. hárü iaténtionüm efle cófiflirincegno fti Nontepusnare vnam actu effe tineal terh in ipfo intelle&u cognofcente anam: connetioharum intentionum fon atté ^ ditür quóad cxiftentiam actualem;ita o vna (equatut'ad aliam in effe, eum cic non conucüiar eispet cobfecutionem.,. fed per cognitionem:connexio igitur at téditur in cisratione fundamét quate mus fandamétum ita fundat vnam, quod: ax viillius petit etiam fundare aliam... 43 [ iba  Logica d EN oU X7 E Saal. T. en detér cns vatiopis: QV.ESTIO SECVNDA:" Quid fit formaliter ens rationis, C in quo eius efientia con[iflat. " II Vamuis vt ronct Do&tor4:d. 1 q. 2.1. ens rationis proprie de finiti nón potlit reftringendo defraitioné ad'quid proprié dr&um extra animam, ta men quia dcfiniri poteft eo modo; quo: definitio exprimit vnum conceptum per fe in intclle&u, fiue conceptus ille fic rei extra, liuc tónis, idco in lioc fenío queri. tur in przíenti ; quid fit ens rationis, &' am eiusdefinitio ; et licét comunis tétia ens rat ionis admittens concedat: illud 'nullü habete effe extra animam ; et füb'e&iaü,(ed tátà in anima, et obiectis aum,vr ex praced.quatt. liquet;adhuc tfi difciepant authores in explicando, quid: fit illud, quod habet eile tanti obieétiue". in intellectu, et folum tandiu eft, quádiu' con(ideratar, quod eft proprii efie entis: ratiónisqua in ré plures cxiá topinionesy que przíérrim ad quatuor reducantur, "Ptimà fatis famofa conítituit formializ tatém enri$ rátionis in dénominatione ei ttinfetayquam aliqui fine vllatimiratione: amplc&entcsaffirmant   deno: miinátionem extrinfecam àquacü " Ouenientéeffe ens ratíóuis; vnde iuxta' dicendimódü non' fotum dehomi' nati, qua res detomisiatàr coguita; fed" ctiá ea,qua denominatur volitá, vifa Gc. ' imb qüátés infenfibilis vt columna, di  citur dextta, velHini (trà ex warióanimalle fivu', et fimiles funt formaliter. éntià rae tionís;ita fenfiffe videtur Fofeca $ Met, c.p4].6.le Gr 3:& Vafq.t.p.difpitors nis," et pi 2difp. 95 C. 10. Vbi denominatióné extrinfecam inquic efléaliquid" ratiónis, ' Aj veró eiufdem fentcriti d Auttoresear coát&ant: ad folam demomitnatiotem fU. obicctüm deriuádtam ab à rquálms cft denominatio cogniti, et intelle&ti;ità Durand. 1.d.19; q.$. n. 7. Soto qus vie" oer et Didac.à: ifp. 3; Logq 1: Alij mü Recentiores adhne eandem (cntentiát scoarótafitcsdixerunt notromnem: denominationé excrinfecám^ab atu in selleiusproneniérem appellandi Ve 2 " 188 ^ Difjst. 1T. pluralitaté ex parte (üb:e&i,vndé (i ea« dem albedo eílet im pluribus. fübie&is abíóluté dicerentur plura alba, et é con trà, fiplurcs albedioes forent in eodem fubiecto, vnum duntaxat diceretur albü, ità intcr alios docet Scot.3.d. 6. q. 1. et d.8.q.vn.& quol.1 1. H;cu:us ratio com ntunitct reddi (olet, quiacüi nomen adie et uvm dicat formam per modum adra «ntis sübic&o, maxime determinatur r ipfutn (obicétum,quod magis,& pro Fündius declarans Do&or 1.d.12.4. 1.$. inxid quefiionem ifiam ait, quod nomé Adiectiuum primo, et per fe afficit fub ftantiuum, cui adiacet, et non alterum adicGtiuüm quia folum fübftantiuum na ttim eft termrmare depédenuam adic&i €i, non autem adic&tiuum, nifi fubítan tiuc (umatur, cam autem accidens non tribuat effe&um (eum formalem, nifi fübictto,quod afficit; fequitur, quod ter tnirins numcralis duostria, (cx &c.tribuit effcGum formalem numerationis iubftà tiuó,ad quod rerminaturnó'adic&riuo vt poté impotentiad tertninandàá. eius dc» ndentià, vr dé fi vna albedo efict in tri bus (uübic&tis,tria alba dicerentur, quia tà tiomcn nutmictale rias quamalbi cunt adicé&tiaa,& idt anibo teriminantur ad tercom,.f. ad fübicétam, et illi ccibuunt fuum cffeéumtormalem ; gp cü in calu fic criplex uia etiam erunt aiba de nigore f isjqua ctiam rationoyfi plurcs pcr fore diuirg candem aítumerent hamani tatcm dicecemur plures hbumanati, et 1m carnati :é contra veró fi plurcs albedines cficnt in codem fubicé&to vnum duntaxat diccictur album, ficut dc £icto vnus ha» bens multas (cicntias €f vnos (cicns y ait ipcéor quol.cit. et (i vna períona diuina plures atiuméret humanitates, dicerc tur vrias dumta xat bumanatus,vnus incar ^ nauis,noo plurcs.qua. do&tina cón:mu nisc(tomnibus Scouflis, et probatur à Molin.t.p.q.36art.4.diíp.2. Catil.lib.r. Introduct.ttaGt.1 «c. 5.& multis alijs 98 De cocretis vero fübflacialibus,& fubflantiuis cfl maior difficultas, et qui dem aliqui totum oppotitum docét cius, quod dc accidentalibus, et adicétiuis di €cbamaus, volunt n, ynitatem corum ; et N  n. 3 ; ", DePodus; ^ 5 00 pluralitatem ex parte formte fumi debe2 reob eandem rationem,quia cum nomé fubftantiaum d:cat formam ad modum per fe ftanus, maximé determinatur adic . Guum namcrale pet ip(an formam, vn dé ficadem diuina pcríona plures affu meret humanitates, dici deberet: plures homines tà Vafquez 1. p. difp. 1 $5. c. LI et alij quáplures, quae videtuc fuifie opte nio Doctotis 3.d. 1.4. 3. vbi refolutioné illus quefiti,an :lla per(oaa dici deberet plures,vcl vnus bomo, remittit ad ca, jua dixerat de pluricate, et vaitate concreti in 1.d. 12.4. t. ex regula aüté ibi iadira de termino numerait, quod séper tribuit effc&um formalé /11i,quod terminat eius dependeptiam, manffté deduc itur, ge. ad n.attiplicationem con: reti fübftantias lis (ufficit fola form: pluralitas quia hec elt apta terminare dependentiam termi. ni numeralis;qua ratione omnes feré Sco uftz veteres Lichet. Batgius, Baitolius, et alij, concedüt in cafu pofito perfonam, illam cie plures homincs, quia ly plstres non determinat fuppotirumyfed (ub (tans. tiuum, cui ummediaté adiung tur, qued in propofito cftly bosnes, et ac folum multiplicat humanta:cs,non luppotita, 99 Sed licét prima regula de. cócretiff: accidentalibus,& adicétiu:s dara fit vni» uer(aliter veta ob rationcm allatam, et cuam altcra de concretis fübftàrialibus, et tubftantiuis quantum ad vntratem; vc rum enitn eft folam vnitatcm forma ia fcrre vnitatem concreti fübflantialis, et fi luppofita fit multa, vnde trcs pertong: Diuinz vnus tabium Dus dicuntur ob. vnitatem formz,& natura, Falla tamen eft quoad aiterà parté, quod «f. tola for» mi pluralitas fufficiat ad. pluralitatem cocreti fobftantialis tine ((üppotitorum. luralitate, quia vniucr(aliter vcra cft il a Scoti regula dc concrctorum. muiti plicationc tradita loc.cit.in 3.d.6.q. 1.ad. 1.& d.8.q.vn.F.& qguol.: 1.H.& alibi (ag, pe,quod ad multiplicationem concretos rum non füffrcit (ola muluplicatia fot» marum;fed requiricuc multipiicatio fupe pofitorum;qua ratione ncgat 1.d.12.Q. T, ad 5. Patreim in Diuinis c tfe plura ; tincia piaylicet habeat duo prinripia produ dis ua; CTuerEL TIED o c NE e LER IS, MN 7A ITIN. T" Conitutie LL IP ] B $6. q. 1. Chriftum effe duo nca ' accidentalia,qu. (Su Le princ fuif. cmvatid.eAe.I,  ato traliter ; et mafculiné, et quouis modo, vüde licét habeat duas naturas (ub(tan tialcs, et viuentes,dicitur vna fubftantia, et vnus viué$ ob vnitatem fup ofiti, quà ctlam ratione dicendum eft, quod (i Ver bum plures a(fameret nataras hamanas, nó cfíct plurcs homines,(cd vous homo, et ita docent quamplures Scotiítz recea tiores,vt P. Faber in t.di(p.44.c.4. in fi et Aretinus in 3.d. 1.0.3. art. 2. Nec MAopiscnlet edm Bargio 1. d. 12. q. fad 3.przdictam regulam à Scototra ditam de,concretorum multiplicatione alere folumdcaccidentalibus, non de (ubftantialibus. Quia Do&or in 3. d8. q. vn. illam tradit de!concretis quidem accidentalibus, fed labftantiué fumptis, ficut (unt pater, filius, caua, principium, artifex, opifex, &c. cnim concccta lia,quia fabftantué dicuntur, ztquiualent fübítantialibas, et terminare pss dependentiam cuiufcunque adic i,& tamen Do&orait, quod homo. . habens plurcs pateraitates; vcl filiationcs dici nequic plurcs Pacres, vel plurcs Filij Ob vnitatea fappofiti, ergo regula illa de mente Doctoris tenet eciam in concrc tis fübtantialibus ;& (ub ftantiuis,nam fi: de folis àccidentalibus teneret vc ait Bar gius,poiiet dici Pater ecérmus duo. prin eipta;duó productores, et Chriftus duo viactites,duo entiagqo cá negat Do&or.. '100 Cá vero alij Scocittz dicebàc cx 4egula Do&oris rradita de termino nu mcrali in 1.d.12. q. 1. neccílarió deduci, quód cadem perfona plures aiumés hu ianicátésplarcs diceretur homincs, quia cum ly boxaines (it (ubttantiuum; tertni marc poteft depeadentiam adie&iui :nu meralis,& ica (ccundum illud numcraris,OGccurrendam cft, et dicendum vuiq; ter minare potte, (cd now!umaté ficut quà tita$ terminaré pocctt dépendentiam al. terius accidens (cd non vitimaté, quia Adhuc ipla depender ad tubttappiam ; tic etiam:in ptoponto concretum natuce y vt homo,vtique terminate pocc(t depen dentiam adiectiui numeralis,(ed «uia ad ' hucip(um depédet ad (uppofitàm; quod. Concernit vag, vt omncs fátcnur, etiam  Do&tor 3.d.6.3 1, D. et de Spiratore in 1loc.cit. ideó terminare nequit abfolu té, et vltimatré,fed tantum cuim  witeriori dependentia ad (uppotitum;ex quo fic,vt etiam in cócretis (ubftantialibus, et fub ftantiuisrecté plurificatio (ieri nejucat y nifi ad(ic plarificatio (üppotitorum, et hzc cít ratio à priori 21 optimé infinua uit Francifcus à Chrifto in 3. 4. 1. q. 9. quando dixir, quod nomina concreta ét faübítantialia,yt homo,dicuntur in pluca. li pluralitate tàm form, quàm DR ti,quia tigarfican: formam cem habitu dine ad fuppofitü;vnde ad hoc,quo 4 (ine itcs homines, cequirun'ur et plücce. umanitates,S plura (uppofita. Soluuntur QbicG iones tera prdi&as regulas obij citur 1. (iad multiplicationem concretorü accidental: ü, et adicctiuorü (ola (ufficit (abie&orü pluralitas, ergo. in diuinis rité dict polsét trcs ecernt tres imm(iuesomniporenres, quia funt tria fuppolita)& (i ad ynitatem eorundé con cretorum fufficit (ola fübic&ti vnitas, Gc (i forme (int plurcs, tunc omnia accidc tiasquz funt in eodem (übie&o, habcrc eandcm vaititem, et facerent idem con cretum, v.g.in lacte album, dulce ; fcigi dum cfl erc vnum,: et idem concreti ob vnitatem fübicéti;à ifta. Conícquentiz fant £aliaryquia et Dj Adan. Symb.ae gat dici poljc trcs etctnos y'trcs 1mmen 105, et cit couamugis omo:um fenfusal bum, dulce, £rigidàm in lacte etfe diuer $a concreta ob folam £ormaru a diuccíi tatem in códem fubiedto . Refp.de rigore (ermonis dici poffe ia diuinisucs acternos,trcs imaion(os, &c. | negatur tamen hic modus loucadi ab Athanaf eife rcétus, quia cum careamus proprijs cancrcus iubitanciuis, qualia a» forcoz immeníor,(apientor az no tunt. in viu, concreta (pla adicctua (umnunus fubttantiie, X ideó cin vna nic acernte tas in tribus, vna immen(icas,voum dici . mus ztctyium, Don tres zcernos c. Ad aliud, dumhiclo quur de voitute y et | plu:alitare concrerocuin s Aecino ett concretione Íceuadum hijgoslcacgpem euit IOI   VI Degprintf erifeénccactident:eAetIT.   $91 dnfeimmearte not nfi ciüsneicuc gpendentian. termini 1t 0.ct8/5 adc ui, quia eft (ubtiant;cum; à v s pirati ua tantum vna c(l in Farc, et F lo.vc do ct 1 heologus, ideb «un. veritate on gotcfl (u(ciperecflecttun. forn.le adie x&iui nomcralis ; fj cuccx alio capice Pa ter, etiamfi habcat «uo princ. p. produ. &iua, non potcft dic; duo prod« trcs, quia et(i adíit pluralitas formae » dccft ta amen pluialitas: fuppobitorum.,& hacc cft gatio, cur ad pluraliatem concrctorum accidentalium, et adicdiuorum fufficit fola pluralitas fubicctorum,& ad piura litatem fubftancialiua: virag; requiritur y Ae Lolim fubic&tum tcrnunat de, € iam adic& ui pumcralis, cum adie €iuum nullo mcdo tern.inare queat, hic vcró duo forma nem p, et luppofitum, Meine illa non vitimaté. «| TFenuó arguit. Arriaga cit. veritatem Bus ic oai at et o uluplicationem ter ninorum .«oncretorum nc ex formali fignificato eorm aucndi debetesicd cx 40,  importetorin rcélo, et bac róne ait corcrcta accidcntalia vnitaté | ic. maluplicat onm ex pare fübicé prciscquod ip;pott«nt in rc€ o, non cx artc foro s, etramfi illam fig/ficent de formali,cum ergo «oncreta fubfiantialia €x paura, et [ubfifl entia dicant in 1c &to natura, et in cbliquo fubiificuam,le uitur ncccüario €x. pra dicta resula, cp in cocé fuppobito dug lubtifiercnt na  Aurasv. g.bumanuatesulud dici deberet phiucshomacs,«u a plurcs nauras ime jy ortarer in recto, Et num.62. ai fal(^m clie rczulam à robis trad;tani quod no mira nom:cralia ceniun&ta cocretis fub ftant uis myluiplicant formalc9& mate riale; quia pom.en perJona cft concrerum fubflanunod, &t&nomennumerale 1lli adiunctü r.ó mulu licat formale, X ma« terialeil.us bignificatü aliàs dü dicuntu£ tresdiuima perjon« » ét multiplicatetür dinimitass Qcfl mazcriale ili? iignificati. 104. |: ef «cócreta accidentalia nume fariad numerationcm fübicétorü pizci :88, quia ipfa (cla (übic&a term;nant de pendentiam adicétiur numeralis, et hzc '€lt ratio propria, et à priori et quia in concrctis (ubftantialibus tàm forma;quá (uppofità ecminát, idco ad corf rcquie zitur gultiplicatioré vtriufq; muluplica tio. Neq; cx hac regula fcquitur cá dici» mus tres diuima perjona, €t diuimitatem .mulciplicari debere, quia cum ly diam ncmen fit adic&boum, nequit tci minare dcpendentiam adicciui numeralis ; fce terminatur ad ncmen fe» Jor&, caiusti gnificatum, nimirum fobbftenuá multi plicat, kegula verà ab ipfo tradita, vel Him cit ad rcm; n. [3 ose I concludit, in codem fupp 10 plores fubit rét nature,illud dit! de beet vnus homo, et non plures; quia có erectum quoque fubitantiale, ficut acci dentales heri per loppofirum in re &o, nam homo cfl habens homanita icm, ficut album eft habens albedinem. Premium quia a 45 De Ente rationis, eo fecundis Intentionibus  | mpm Lan? ad Metapbyficam Jpetiat trattare de ente rationis per redue 4| ionem ad ensrealey quod eft proprium eins obietium ; vfus tdm men opud wultos snualuity vt ifle yra&atas Logice demandeturg, | 4 quidem rationabiliter, tum quia cognitio entissationts? fe Pal cumdarm intentionum valdé injeruit Logica in fe » vt pod pn 2| mulium. iuuat diretl ionem: operationum iníelleésiWs. y ves i c bis denominationibus rations melius percipiuntur 7 camodiws definitionibus, dimifionibus, C a bue magis dej eruit L1 umentaticnibus, vt onflare x die ict ab. A rifl iraditat y M Jub terminis fecundarwn intentionum eft inflitutay vt niagis patebit ex dicendis bis igitur de cau[is communem v[um fequentes bic de eme vationis agemus, Cr fecundis intentionibus . QYVASTIO 1. fn detur Ens rationis quale effe babeat  2a 54 Omineentis rarionis intota fua latitudi Y | neintelligitur, quic | quid habet cffe ali quo modo dependé 'terà tatione, quod quid& potcft tripli citer conungere, vt docent Formaliftg moliri art; 1. Formalit. &colligrut ex Scoto 4.d.1.9.2.$. bic primo videndum efl. Primó effe&iue, feu caufiliter, quia nimitü per verum,& phyíicum influxum taüfatur, et producitur ab intelle&tuyqua les (unt a&us intelligendi, qui effi ciücur àb co . Sccundo (übie Gui, quia fübie €t tir, et recipitur in intelcitu, eique adbazret, quales funt ijdem a&tis. intélle u$,& omnes habitus fcientiárG, quate pus recipiuntur in intellcétu, eique tan uam fübicétó adherent. Tert;ó obie "tíue, quia obijcitur intele&tui, fcu ab jütclle&tü cognófcitur,qualia süt omnia qui ab iatcllectu percipiuntur, vt fic Séd'adhuc düpliciter in hoc vItimo fenfu potett alijuid. dependerc' in'fuo cffeà rationc,'vcl ità qued babe et illad effe, ctiamfr intellcé&ui'mon ob:jcerctec yj vc 3gnis,qui eft calidus; licét à nobis nó co nofceretur,vt calidus ; velità quod non ret illud cile ; nifi obijcerctug intels : ineipi, ied fruitom : babet, inquan tum ab intclicétu cognofcitur, cuius co. gnitionc Brio fcio dri cj vi An gclus, qui non cft pulcher iuuenis, nifi (quatenus tali modo apprehenditur ab in tellcétu; et hoc cft illud ens.tationis, g dicitor habere efletantum obie&iué in intelle&u, qued dicitur.ens fiéum à ra. ione;& de quo queritur inprefenti, an dtbcat admitti,quo ctiam admifio dubi tatur deindé quale effe fit ci cribuédum . '$ Circa primam quatit partem entia tationis; ac (teundasnccnuones. videcur negaffe Mayronquodlib.7. Ioann. Gan dau.lib.2.Met.in fine, et lib. 4. q.6. licer non fibi cohftet 6. Met.'q. 5. Bernardus quidam Mirandulanus in expolfit. przdie «am.& Vallefrus controu. 10. Phyiicae, Oppofita tamen fententia eft communis ómnium feníus,qui admittunt, et paffim fupponant entia rationis ; fcd adhuc non omnes conueniunt in altera quz (iti par» te,qualenam effe fit eis tribuendü ; Qui dam enim quibufdá entibas rationis tau» tum deferant ; vt eis concedant effc for male,& act&ale antecedenter ad omnem operationem intelle&us, ira loquitur Me dina 3. p.q:3 f«art. $. dub. 1. ad 1» de illis entibus ratienis, que habenc fundamen ecd rcbus, et Festis Mou dicn fec. 9. et li: g. 0.15.04 feci. lis re faiosiboé oc : err dimisi Hp ei mire ie ^ Et I funt io ) O i 3, prioris, [ fterioris, ac aha confimiles 5 Alij vero et(i fateantur; orbne ens rationis «uantá ad exiftentiam ab intelle&u proríus pene dere; adbuc tamen alferunt habere (uam Heoierinddiienss ab cius opcra fibileeffe'in intelle&u, ticut ens reale. » per fam effentiamdicitur. poffibile extrá intelle&um ; Alij demum ens rationis penitus ab intelle&tu depen dens quoad omne (uum effe, non folum cxiftentias,íed etiam effentiz . 13 Dicendücft pto refoluione quafi ti quoad vtráque parté ens rationis oiri ninó concedendum cff nó tamen in. co fentu,vt ante opas intcilcétus Xy cf fc formale, et actuale habeat, fcd ita gj emnc fuum effe a&uale accipiat à ratro« nc.Conclufio quoad primam partcm cft communis Graicorum, Arabum; et La tinorum, vt teftarur Carrarius de primis princip.vniucr(.Log.lec.7. nam Auicen, 1.(ug Met.cap,2, et 3. Aucrrocs 4. Met. cóm.2«& in Epitom.Log.cap. vlc. docét logicain efle de fecundis intentionibus: y Botisen Masit Aqinenze ih pq 1 tione y fccundü « an rtucra itar poe ehv SEM MESE. ERRAT TU NTETA C ENERO KEW Ir 1v z um "ts on ». | Quefl.T. e /fn detur eys f"bah H ^ar i d VI Porphytius i in lib.psedicam.in g.3. et lubfcribunt Latini famofio idAlbert Alé (is, r5 D. Thom.Scot. et atij eed  vr d (ola Antiquitas | fufficere ad oftendendá huius cóo .  clufionis es hanc Suatcz probas re conatut difp.vlt. Met.fc&.1. nónullis Arift.teitimonijs, qua ad rem non facc fed Ari(t.pro hac ftare lententia manife» flé demonftrat famo(a illa diuifro cntis jn anima,& extra anima, quá fzpius ipfe rir iltdidi pre fértim vcró 6. Met.in fine, lib. 1 1.(um 3.c.2.vbi p ens inanima exfitores intelligüt ens ronis ; ibrecipes tur Eousi in1.d. 56. q.va. FSEt Mayr. ipfe nó abfoluté  ncgat entia rónis, led un di fpuadi gratia, vt  xettat i in fine quol.6Probatur etíà ratione multipliciter; Yum quia multa (zpe cogitamus, ac f e(lenr,qua tamen nec fuat, ncc efle po(  yt PSU dc Chymera; Hitcoceruo, mulibus,ecgo cum aliud etfe non ha. quam cogitari ari Ac tamdiu fint,qua. d BAT ; werélume entia rationis,. Tüquia cüinrclic&us. concipit ncgatio nes,ptiuatjones, ac exttifiíccas denomi nationcs,eas vtique concipac it ad modum entium, cü enim cius adzqua "^ tum (ipt ens reale, niil concipere pot y ni(i ad modum vcri cotis, vndc tenebra, ináere, caecitatem in gculo concipit per modü.quarundam formarua luci, ac po tentg vifiua contrariatum, hoc aute cít efformare cns rationis, Tum etiam quia experimur aliquos actus, quorü Obiccta non (ent à parte rei,vt cum.cquum ratio naiem e90tpupus: » Th bxetPas. pam hac obiccta,. |o tele eun Mere ina gs Taur à patte rei niunoied Ancré bm. exittuntit &tu fi pgenie cquumrrationalem, apgelum gospareom. T Tum.denique quia ' tot. Aritt. Logicap his teteinX A, el vii MN  vniucr(ale, S 1 i gue. a;T2tjORIS., .. ji pi negantes entia rationis, «um s equum rati NOR. angelum corporcam, et inia gon 193 pit, non vti jue pet talem actum. € oaci pere quid &&tum, et ápparens, quod di: catur ens iationis fed concipit vsram, óc: realé rationalitaté verá et rcalé corporci tatem, quam rm alijs rebus cozno(cit y &' €as incentionaliter conne&it cum equo, et angelo;atque idcó" nunquam dari tale: ens rationis, quod cx parte obic&i adtui. fingenti corcefpondcar.Scd haoc folurio né optime confutat Atriaga di(p.6. Met. ícc.1.nu. 10. nam quando intelleétus affe! uum rationale, angelum corporeü], plood non prztdicat rationalitatem quiz ier aid [olet indiuiduis humana na wx reitatem conacnienté as us » (ed aliam con(imilé, : (upra ciega oma » quz (urit Boffibils,t iriatelle&us, (icut i Tho. miftatcnens (ub (pecie Gabriclis vnicá tantum indiuiduum cffc po (Tibile, conci et vltra iftud adhuc aliud cíTc poffibi ;tünc vtiq;hoc aliud;quod conciperet, non cíiet indiuiduum ip(urn Gabrielis y fed aliad fium, et repugnans in cius s&« tentia, ita igicur in propofito cum alis. rati ditin&aab omnibus ratio nalitatibus humanorum indiuiduorum ; illistamen con(imilis; non fit realis, (ed fi&a, et chymerica,. quasdo concipitur equus rationalis, &angelus corporeus, ve. ré efficitur ens fdtionis.. Accedit, quad: etiam admifTa ea folucionc adhacno eui tatuc cs rationis, licet enimrationalicas: equo applicata effet realis, adhuc vnio ratiopalitatis cum equo eflet omnino fi« éta,& rationis. Quod (i inflcs intellect illis extremis ctiamapplicare vcram vmià nem; qas inrcr altas fes experitur Non adhuc euitatur.ens rati » quia (alti, applicatio: illa obi plius.yaipnis  ; etitrationisy& Riéhi s quia applicatur re». bus inudibilibus.;: «3. 5 $5: Quoctiam ad, alteram parten. con« clutio cít. communis y :& cít weite Scoti quol. 3; A. vbi docct cpssmci mis poe ipud pe iotelledka.co afie derantcy& in 1.d.46. q«va  E« «1G. ape? peat illud ens in anima, vt catatrad itia " guitar áb.entc. das   tàrm jn eife. actualijquàm in Pre saris esi At eco pu 394 omnem prorfüstealitatem, et exiltennegat Door enti racion:s, et ei dumca xat tribuit e(fe obie&tiuam, si quid, et  iminucam,quod aon habecur,nt(i beac ficio intelle&us;& iterum in 2. d. 1.. t, art.1.di(crté docet ros cd ecterra ha berc eife a&uale,& formale,ntifi cum in tclliguntuc;& manifefté deducitur ex ip fo concejxu entis rationis, id enim intel ligimus per ensrationis, quod omninà contradi(tinguitur ab ente reali ergo nal lum e(fe formale, et a&uale hibet ante opus intelle&us, nam (i aliquod tale hz rofc&o ab ente reali nó elfet pror (is condiftin&um. Per quod excluditur Medinz re(pon(io, et aliorum dicentiü .bancrationem (olum coacludere, quod €ns rationis in a&a perfeGo, € complc €o pendet ab opere tatelle&us, quod tá priccdere poteit in a&a imperfecto, &c incomplcco. Exploditur hec folatio,quia fi aliquam realem actualitatem, greet wis imperfedtam antecedenter ad. opus intelle&us haberet ens rationis, (ané noa effct ab ente reali vadequaque diftindtü, nec proprie effet ens rationis, quodideà dicitur rationis, quia mullo modo poteft effe in actu,ni(i pec opus intelle&us .. Ec hzctratio nedum p. de elfe cxiíten tiz (vt nonaulli cc(pond&) (cd ét de (fc effentiz ; tum quia exiftencia proportio matur iz,vt modus eius, vnde ex cà  ditione exiftentia arguimus c(Tentiz có ditionem à pofteriori, ergo (i exiftentia entis rationig prorfus ab iatelle& pea devidé dc e(sétia dicendá eric; et pror fas itcacionabile e(t alicui a(fiznarc c( fentiam realé inde cxittenciá ratio nis; tá quia exit aliud non eft, quam ipus cifencis a& 1alicas, ergo fi entia. rationis habent exiftzntiá folu ab incel Ic&u,idé ecit de edentia dicendü; Tà cà dem, quia hzc ip(a ctt e(fentia entis ca tiodi5,quod ncc (it, nec e(Te poffit ciccà epecatioaem intelledtus, et hac de cau fa dicitur ens racionis, imÀ (i háberert e( fcntiam cealem, iam quiddicatiue, et foc malitec eas ceale foccc,S aont is.,$ Ia appetitum obijcitur Primo pro. bio ca; :&tiogis ad ittiaó deb:re T Difp. HI. De Entebatints: quia mulla potet illius alfigmiri ca0(8 25 hzc .n. prz(crtim deberet effe. intelle. Gast hic eft cau(a realis, et caufat ae dia a&ioae reali,ac proindé cffedtà (em« per attingit realem . Tum 1.quod cft im offibile, uon poteít concipi, ncc meate tntelligi,quia intelligi (eqaítuc effe, et fo lumens rcale et obiectum adzquitum intelle&us, fed ens rationis eft impoffi bile realiter,etgo etiam menralitec. Tá 3 implicat obie& um in intelle&a, quod nou prius (it intelligibile, quàm iacelle &um, quia quod intelligitur in a&u fe« cundo, fané (upponitur intelligi bile inze a&u primo 'y at calc foret cas racionis ex di&is,(i daretur, Tum 4.implicat dicere illud habere effe proprium, quod tátum fiagitur elfe, cum reuera nec (it, nec ef (e polfic, quia  dm tantum fing itur,aec e(t,nec datar. Tum 5. (i a&ui aff cmanti angelum e(fe corporeum careefpondecec ex parce obicai vaio fi& effet aus ve rus;quia afficmaret, quod veré daretur y nam inter angelum, et corporeum datur vnio fi&, ergo vt (ic fal(us, debet inter ea concipi vio realis. Tam 6. nó poteft. dari medid inter ens reale, et puri nihil, bs contradi&orié opponuntur ; fed et atetur ens rationis, inrer illa duo media rct,non .n. cffet ens reale, vc patet, neque purum nihil, quia aliquod effe haberet pet iatelle& m . Tám deniqa& quia hos rum entiam malla videtur neceffitas, vcl faltim vcilitas ad res veras declarandis, et do&cinas capiendas; ecgo &c. 7 Refp. perfe&kim hacü difficultatum folutionem pendere ex dicendis, quantü ad prze(ens fe&tir, ad r.dicédum eft in. telle im eife' cau(am efficientem entis ratióais,noa tatien propcié,& in rigore di&im qu£ .f.vecé, et phytice infl uat in cife& vn, (icu: a, enscationis non habet effe vecü, et ceale, ità ctiam ncquit effc ci :& 15 cau(z vecé, et cealiter inlaétis y nec ab intelle& 1 pendere pec cealem, et phyficam a&ione, fed (icut eft cas fecua dim quid, et veluti vmbca,& timilitudo entis rcalis, irà etiam sm quid dicitur fie« ri; et produci, vt Scot.docuit 1. d.36.q vn.& 2.d.t. 4.1. et fulius explicabitut infr, &d z.ncgatur affumptum, Pm : us E 4 €, LAM n wi  E LÀ Las 1 ;: t habet intelligibile, quam po fibi. na ame perii eft intclligibile,. | écontra, cum poffit intelle&us fin. gae cogitate, nec eft, ncc cfle poteit; ex eo RO aod uj ree dx «quarum intelle&tus obic&tum, colli gitur folam ens rationis non cfe per fe, . &abío é intelligibile, x: (x Ite . cnus nequit intelligi, modim cius percipiatur 8 le propria eius.intelligibilitas y. vx intrà us. Ad 3. vcrum eft formaliter, et . a&waliter ens rationis non prius habere . efie intelligibile quam intelle&um notat Scot.2. d. 1.q. r;art. 2.G. quem fc. quuntur C uc bic ; fed hoc di. . ciui quitabilu queo millo qué.  . dolitcognofcibile, antequam cogno .  fcatur, nec poflit adus € Tp eats y relin «cerni, quia faltim vir [ok M can pét dici prius in telligibile,quam incellcétuo, imo etiam : Soie fcn(u formaliter, et a&uali . ter : dicitur ad denotandum. Apis in dt ^bleecan dum faum effe formale et actuale, quam. c 1 u cc exiftendum non abfoloté dicitur prace» . derc aGum exiftendi; quomodo autem  fakim virtualiter in fuis caufis poffit dici o ptius intelligibile, quam intelle&ti;imó  etiam, et inaliquo fen(u formaliter et . a&ualitct mox dicemus, quz veró con did obijcit Poncius difp, 1. Log. q. 1. ide diluta difp. 2, Mct.q 2.ait. 14 Ad.  concludit de các fimpliciter, quod cft proprium entium rcaliü, non de etie fc cundum quid, diminuto, et abufiuo. Ad fquod aliqui magnifaciunt, vt notat  Atriaga. cit. rcdargutionem inuoluit, nà inanteccdente concedit illi actui vnio ncm fictam corrci pondere quam deindé negat an coofe;juente, vndé ibi bené re 'argumcntum;cotrcípondct ;gi li a&tui vnio ficta, (ed quia fingiiur; ARN ac li realis edet, idco actus &«c eit tai(us, quàde vcro inieliectus dcnuó QuaftL. ed) deimr tnsrarioni: M. dimodo, fzepé .n. n295: rcfle&itur attingendo illam viion cm vt fidam, tunc actus ille verus cft. Ad 6.negatur minor; nà vt docet Do Gor quol.3.art.1.vel nomen entis fomi tur in rigore pro co» quod veré, et pro prié cft. i. realiter,vel faltim fic exiftere poteft, et nihil,prout opponitur enti: hoc modo fuümpto, et fic ens rationis eft pa rum nihil;quia nec realiter eft, neque. fic e(fe poteft;vel nomen entis (umitur ma gis amplé pro co, quod eft vcl inre, vel faltim in apprchenfione;nihil vero, prout opponitur enti inifla amplitudine, et in hoc fehíu ens rationis no c (t purü nihil, fedaliquo modo ens; vcl demum (umirur ' ens proprié,& in rigore, et nihil (umitur : amplé pro co;quod negat quodcunque ef. fee in re,hué in apprehenfione,& (ic iens rationis cft medii inter eus, et purü. nihil;quia ex vna parte non cft ens rcale, €x alia non caret quocunque effe, quia habet effe faltimin intelle&u ; hinc tamé ; non fequitur e(Te medium inter contra» ». di&oria quia ens reale, et nihil hoc tet tio modo fumptum non contradicunt, vt« bené notat Amic.traGt.3.q. 2. dub. $ab; . initio. Ad 7.neceffitas, et viilitas cffor rl rationis potiffimum dea. me VINE EDAEO imperet eóxipiA. uit intelle&us no» : fter concipere rcs,vt infe (unt, et ità có». cipit eas per comparationé ad aliud, fin: gitque relationem rationis,vbi r& vera non cft, diftinctionem,vbi nó reperitur;  et inhunc modum entia rationis mulcü: iuuant noftrum imperfc&um iutelligen : di modum, vt bené difcurrit Smiling. ' tract.3.de Dco vno di(p.2. n. 17 f. : 8 Secundó € contra arguitur. contra alteram coaclufionis partem,probando,. vel omnta, vel (altim aliqua entia ratio 1i$ a&tu dari citrà opcrauioné inielledtus. Tum uia nullo operante iptelle&u dans: tura parte rci czcicas in oculo, priuatio". in materia; paries vifus, L'eus creator X^. fimilia,que profe&o quidpiam reale poe" finum noo important, (ed rations. Fà 1. quia entia rauonis prius babét e(Te ine: telligibile,quàm intellsétumy et prius ef le poffibile,quam actuale, nàm antc uà: ad modum uuum sqaciptantat pelis € 196 fic cócipi,& vernm eff dicere antc ope : rationé ;ntcllectus ens rationis cffe pof . fibile.& poffe per cum lieri. Tom 3.ens raticnis cft prius cognitione ifla, pcr quá. «ognefcitur, ergo non habct eife folum; : qu.tcnus cogn..fcitar. Probat. atium prü ex Arift. 1.de Anime 3vbi ajt obie €um efle pr:usadlu in ipfam tendente ; ac etiam ratione, juia quelibet potentia «cgoiviua foppon:t obie&tum, in qued fe aur, et non actu fuo illud efficit, vt ocu lus fupponit colorem,non veró illum ef ficit videndo. Tum 4«ens racionis dcbet cilc al'cubi fubie&tiué cum non bit [nb flantia pes fc fubfiftens fcd nó cft (ubie €tiué :n intelietn, cum in eo fit antum Obicétiue, ergo fubic&iué erit in rebus xs de quibuspradicatur ;, quod etiam tus inbinuaust q. 9. predicab. et in 4. . d.13.9. vn. verf. contra opin. Tum 5.dà tur propofitiones effentiales de ence ra tionis atcsna veritasis ex partt obicÓi, repe rl erred coe censere E clare án d eq. in magis infra cxplicabitur ; vel claris: 7 ir iniiemie s rom ti ted aeda 1€ reali arguunt efícntià datur et in cote rationis. Tü tandé fi cfe entis rationis prorfus incogitatione confiflit, €rgo poterit dari gradus genericus ne fpccifico,quia poterit cogitari ens ratio nis in commun!,& non in particulari, in gencre, et non in fpociey et eadem ratio nc poterit dari fübicétum fine paffione. FK efp. ad 1. ncgando enumcrata ibi t entia rarionisforimaliter, quáuis i» enua rcalianó (int, nó protinus inferen dü cfl c(ic enia rationis, fed elle nega tiones,X.prwationes rcalcs., vt süt onc brz,& cceitas cx Do&tore 1. d. 23. q.va. | vl denominationes rcales exuinfccas ; vt Dcum cffc Creatorem y parieiem vi fum,vt doect idem 1.d. 30.q.2nbi in cal. €c optim é notat, quod qnando aliquam, neraG oncm, et denoninationé dici aus 'elie rcalem,tun« rcalitas determinat rá wwm cempofitionem,& rnc nibitaliud sft; quam illud, quod veié ett, et irafc ha Bet à paric rei, non autcm pra dicatum ; quia c(Ie rcatorcm nih 1 Dco rcalitatis addit dc nouo, ficut. nec cfe vifam pa ricti, Ad z.enti rationis, antequam in «lliganuurnà funs intellis:bilia forg;a Difpat. 1T. Dti Éntevátiónis: liter, fed tancum vircaalitet y ad hoc anté non eft necefíariü;quod ptacedant opus intelle&us si aliquod e(le propriü,fed fufficit, fi in rc przcedat d qualecunque illud fitj& in intelle&u po tentia et virtus inteliigendi ; vnae quód. ens rónis hit poffibileyquód poffit fieri et incelligiy hoc torü verificatar per ord.n& ad potentiam inteile&tiuam, (cu ad ope rationé poffibilem illius, quate cfle intel ligibile tn entibus rationis vts pm intrintecü, vt in entibus realibus;fcd po tius cft iuf tenet ruta à potétia intelleCtima proc tenus:  5 funt, nce «f pofi condpere mcdü entispoteft. Ad 3. tur afe fumpcumsauótoritas vcró Lir ratio ad | mirc oci od.l. natu eft pro cere; vcl ficut cft, vealter ac eft, cum "rimo modo (» cognolcittunc vuique pre upponit obiectum efíc/fed dicognoiee fecundo modo, tunc cflicit obiectü (uit, et nullo modo fupponie., quiatale obie Gum non habet alud effc, niti quod. ciuribuitimielle&ias yita vesó cognofcit,. dum cflicit ens rationis) sam illudc f£or  mat cognofcendo rcm aliter a6 fic, et quidem, toticsintclle&us: per aétum fuü fibi cfhcit obiectum » quoties füllitur iudicando cflc id, quod v ipía Puseeria du. me 19. Ad 4. negatur maior, fi .n. ens ra tionis cílct vcre inaliquo fubiectiué,cüc eflet vcrumaccidens, et per confequcns: ens reale,fed tantü cft obicctiue in incl. Ictu ipfo ; ncque idcirco erit fubtian uasquia hac realiter'eft, et lubfi ftit, po tcft tamcn concipi » vt per fe fübüiftcns » et ad modum (ubflantiz, poteft et con cipi, vcin alique (übic&ué cxiflens ad, inflar accidentiss& ita cfl; quando ab in: tcllcéu pradicatur de rcbus ipfis, vt cü d:cimus animal effc genus, in hac enims. et limilibus przdicationibus pradicat non "n d ietto'in fe; fed vt cognito, et ita locatus eft Do&tor cit. cum inquit éhtia rationis effe (übiectiué in rebus ip $. Ad $. negatur. veritatem propofi rue entibus tealibus fundari in ali  quo effe effentize res.a&ualiter ha beant arite cffe exiftentiz y (ed fundatur ifi co,qüàd :pfa effentia rei fit poffibilis, vt a&u ponatur in effe exiftenuz, et eí ftatiz; vt laté dócet $Cor.1.d;36. q. vn. potius ergo diceriduim eft, quód ficut ve: fitates entium realium fundantuc fuper: poffibilitates eoruxri vc a&tu fint, et actu itor in effe extra intelle&um, eo quia iftz propofitiones catenus vera sür;qua' tenus ab omni a&tuali exiftentia pra(cime Min Etiam veritas propofit. oné e(sé imn de entibus rations. fundatur in có,quod ipfa effeptía citis racionis pof fibilis fit, vt a&u fit, et atu ponatur in »er intélTe&um, Ad ó«conceditur fes: ela, cnt. m. obie&tiué cogitari poteft matura vniuer(a alisabflra&a: à fingulati ii eris rationis fubie | Gus, non fato eite rationis» quód eit ) id c61enic in ijs» quz alind eie rien Meer ; à 7o inte gencricim,& fpecificum, fübiectum  et : paffione in entibàs ratiorisdabitur fuo : vertieiim i tcalis. onte iíahéeepo fit cogitari gradus: generi" diaom ebgirato (pacifici Ac fbraGio sion cogitata: paffióre prácifiué tamen ecgitari nequit diuifiué, quod requirere : tdrad diftin&:onem realé. Accedit quia. hárü iaténtionüm efle cófiflitincegno fti honfepusüare vnam actu effe fineal terh in ipfo intelle&u cognofcente mam: connexioharum intentionum fon atté ^ ditur quóad exiftentiam a&taalem,ita 9» vna fequatut'ad aliamin effe, cum etie noti conuctriat eispet cohfecutionem., per cognitionem:connexio igitur ar téditur in cisratione fundamétquate nus fundamétum ita füdat vnam, quod: ex vi illius petit etiam fundare aliam... Stisft. Len detir ewb varionis: Quid fit formaliter ens rationis, c in quo eius cfientia com[iflat  : II Vamuis vt tonct Do&tor4:d. 1 q. 2... ens rationis proprie de finiri nón potlit rcftringendo defroitioné ad'quid proprié dr&üo extrá animam; ta men'quia definiri poteft co modo quo: definitio exprimit vnum conceptum per fe in intellectu, fiue conceptus ille fit rei extra,liue rónis, ideo in hoc fenía quzri tur in przícnti ; quid fit. ens rationis, &: m eiusdefinitio ; et licét comunis «ntétia ens rat ionis admittens concedat: illud nullà habere effe extra animam ; &' füb' e&iaü,(cd tátà in anima, et obiecti aumyvt ex przced.quait. liquet;adhuc tf" difcrepant auchorcs in explicando, quid: fic illud, quod habet elle tanti obieétiue in intellectu, et (olum tandiu eft, quádiu' con(ideratur quod eft proprii efie entis: ratiónis,qua in ré plures cxiitopinionesy que przíértim ad quatuor reducaatur Primà fatis famofa conitituit formali tatém enris rátionis in denominatione e& tisinféta,quam aliqui fine vllalimicatione: ample&tentcsaffirant quamlibet denos: minátiónem extrinfecam à quaácüq; forma ' ienienté effe ens.ratiónis; vnde iuxta: nc dicendimódü non' fotum denomi' natià, qua tes detomisiatür cognita; fed ctia ea,qua denomínatur volitá, vifa;&cc. ' imó qaátés infenfibilis ve columna, di ^ citur dextta, veHini (trà ex varióanimalle« fitu. et fimiles funt formaliter éntiá rae tionis,ita [enfiffe videtur Foféca 5. Met, c.2«].6.(e&n 3: et Vafq.v.p.difp?trg nis et p» 2difp. 95 C. 10. Vbi dehominatión& extrinfecam inquic effealiquid" rátiónis, ' Aij veró eiufdem (enteriti Auttorescar coir&ant: ad folam demomtpatiosem Tw obiectum deriudtam ab attu tónisqhális cft denominatio cogniti, et intelle&tijità Durand  1.d.19; q.5. n: 7, Soto qi2« vnis uerf. Onna ibidem, e probatilihimé cer fet Didac.à1efurdifp. 3. Log i ra máü Recentiores adhac eandem (cntentiá magiscoarétattcsdixerunt notromnem ^ denominationé excrinfecáam^ab: actuin tellcétus prouenicrem   t£on niaiuho dabéos nf ne dde eA n5 ratonisformaliter, fed illam dunta Dijput. 1 1T. De Enteratiopis?.  E deident. et diflinc. rationis, vbi folam. cipientis obiectá aliter;acit. Ecin hanc. denturex actucollatiuo confurgens;qui fententiam de exirinfecis denominationi bus trahi folet Scotus; quia iu.r.d.36. q« vn.doccet toxelfe&um diuinum producere &b attcrno creatucasin effe cognito,quod ibi appeilat ens rationis,& contradiflin guit ab císe rcali, et in eodem 1. d. 45 q« vn. pariter e(se volitum in obie&o appel lat cns rationis à voluntate fa&ium,& ita fentit Tromb.tra&. Formal.art. 2. . Pro intelligentia prim conel. . 12. Secunda [e ntentia negat ensratio nis cfle formaliter ipfam denominationé extrinfecam, (ed ait effe relationé ratio nisex ipfa denominatione extriníeca, (cu. €x forma rcm exuinfecé. denominpante te(altantem; quam opinionem aliqui fi nc limitatione ámplcé&tentcs affirmant ensrationis c(se relauonc reíultanté per. a&um cuiufcunque potemiz attingenris obicctum, et per omnem forma extrin fecé denominantem aliquod fübic&um, 3jaindicaon V igucr. in inftit. dc Anim. ygtionali $.2.verí a. et ahj im materiamo: rali, Al.) vcro coat&tant hanc (cmtentiam. adíolas denominationcs cs actibus vitali dude »'& volunt relationem .cx illisre(ukatem eíse formaliter ens ratio nis,imÓ aliqui [pecificant hanc relationé, $0 qua confiftit ens ratioms,eíse iljà pre  RLANEH UK per a&um rationi, "P M epa icéum ; hanc auem r tamiá ita intelligere videam, vt rclatio tin obiccto flatim, ac terminat a2&um POE vitalis ab(que alia opera tione rcfitxa fupra przcedeptcm opera aioDewn; non faris autem explicanitermi mum buiusselarionis refükantis, an.f. ft abic&i cogniti, v: fic ad porcntiam co gnoícentem,an ad a&Gum ipfum cogni tionis,€x quo derclinquitur, an potius ad aliud obiectum; cui comparetur, (cd va zie loquuntur, et in bác fentcoca fuiife vidcntur quamplures Thomilte veteres, i Sonein.6. Mcr. q.18. et Scoirittz, qui xoi frequentius dcícribunt cos ra Wonis, quod habcat eíse per aGtum col. iuum,ntelle&us, vcl alterius pocenus latas, vt cit videcc apud Focaaal. art. bus plurimum fauct DoGor 4. d.1« q. 1. art. 1.vlsi aitens iu anima ( ideft ens ra» cionis) 45 fumma nofi e[fe, nifi erit rationisyjuod ctiam infinuauit 1, d.'3 f. q. vn.S.Potefl diciy& 4 d. 16. q. 1. E. et incod.4.d.1,9.5.in fine, &alibifzpe 13 Tertia fententia inter Recentiores recepti(fima, quibus prariuig Suar diíp. vlc. Met.(e&.2. docet cps rationis efse il Iud,quod folum habet effe obie&iué. im intelle&u fic enim definiuit cns ratio nis Commentator 6. Met. com, 5. id au tem ita cxplicat, vr ensrationis üt illud, quie à parte rei nibil (it, ab intcllo u tamen percipitur per modum entis y quafi aliquid effet, caxcitas enim,& qua uis alia priuatio, at etiam cxtrinícca dc nomitüatio s quz'à parte rei mon süt reale aliquid, cócipiuntar ab intelledtu per mo m cuiu forma exiítentis in ocu lo, vel inalio (abic&o,aut obi "no mimto, et ideó «um entitatem non ha beant, nifi beneficio inrclleQus concie pientisin illisraciowememis, merito di cuntur entia tationis, cumita concipiune tarque explicatio defumitur cx S. Thom. Vpq16satt.3. dum ad 2. rc(pondeus ait. en rationis efie, quod cum non ft inrt TWIB Walura accipitur ws ems inrationey quod etiá docuit opufc41. c, 1. Arquo niam iuxta hanc f(entcntiá ad ensrationis dem tedae videntur, nihileitas.nimirü, . Ja ab cmie reali di(tingukur, et entitas a abintellé&tu adimvodom vert enis, qua ab omhinó nihil di. tinguitur,quod.(. non babet efsc aequerealiter, neq; men taluer, vnde modo mediat inter ens tcale,& purum nibil hinc varig du bitationes et varij modi dicendi exoriü tuc in explicáda hac fentenuia . Nam du b:tator primo an illa mihilcitasincrec tor malitatem cms rationi$,an potius mate rialicer ad eam fe habeat, quidam primü aiícrudit, co quia pet nibyileitatem €ns ra» tionis intrinlecé, et formaliter diftingui tuc ab ence ceali: aljj negantquia «un ;n« cludat info. conceptu entitacem sllà fi. &aam,quaz habet modü pofitiui, tüc con Xat, quz prouenit ab a&u intellcGus có. ens rauopnis, refpectiuum agnofcere vi» ceytut ence rationis ex pofitiuo et neza títto conflatus eíset, quod r: Sed quocunque modo nih leitas fc habeat ad | ens rationis, dubitatur oUm P etin efsc debeac,an fcilicet, talis efle »vt nó folam excludat a&ualé exiftentià obic €tiinrerum natura,vcrü etiam poffibili . tatemad fic exiftendum, as potias fuffi ciat, vt folum excludat a&ualemexiften tiam, .i. non vitm rer nd tamen esc concipiatur,ctiamft aliàs fiz poffibi fc inrerum natura»vt tenet Hurtad difp. 19. Mer. fc&t.1.$, 14. et Arriagadifp. 6. "fc&:s. fubfec. r. Deinde dubitatur infuper de illaentitate fi&a per modum eeti encis, cumtalis mon fit, an ita cótti tuat formalitatem entis rationis, vt (it de conceptu entisrationis, quod quando efformatür ab intelle&u,concipiatur ali ter quàm eft e communis velle ca tür, i cius proprietas, quiddi . tasvero fit fola obieGtiua exiftcentia in intelle&u, ycrener Caeleftin: par. prior. bo oe pe dte eg velat id contin ones per accidens, vt tenet Didac. difp.3 3.1. vbi defendit ens rationis cf fotmati poffe ab intelle&u etiam cogno fcente rem, ficuti eft, et ideó afserit de rationeenusíolum efse, obic&iue tantum habeat eíse in int skal 14 Quattademü fententia eft Recen tiorum quorundam Scotiftarum, qui ad concilianda varia di&a Scoti, quibus fa uere videtur relatis opinionibus, admit tunt omnes prz faros modos conftituédi ens rationis, et ita lacé defcribunt ens ra tionis, vt elus formalitas conuenire fit tum denominationibus extrinfecis, cü telationibusex illis ccefultantibus:, tam entibus confi &is per opcrationem tefle xam intelle&us ad modum vcti entis, ita Meuriffe lib. 1füz: Met.q. 3. et Smifing. trac5.de Dco vno difp.2.nu.1 89.& (cq. Poffet etiam quinta (enteacia refecri nod roríus 1 ilis, quz. tens sónisin applicatione vniusentitatis realis offi bili, de qua erit fer cum alia . moàtt.2. huius quaft. in fel. ad 2. v Qualt.II. Quid fit ens rationi ert.. Ens vat ionis formalit.e ncn confift re ^in extrin[eca denomirakione, ne  que in aliqua relatione ex ea le refaltamte in rebus . 1$ Dye e(t Primó ent tationit formaliter noa contiftere in ex trinfcca demominatione proueniente ab aliqua forma reali, nequc ab actu ratio nis, iuc hic exprimat rem, (icut elt, (iue aliter. Concla(io eft contra Auctores pri mz ferit. et (ingulos eius dicendi modos, et Scoti 1.d,30.q. 1.ad vlt. vbi docet de neminationcs extrinfecas à formis reali bus de(ümptas effe reales, noo quia (iat entia rcalia fed quia veré dantur à parte tci co modo,quo in codem t. d.25.q. vn. "docet dari negationes, et priaationes realcs,etiáfi non fint entiarealia;fequun tur Scociftz quamplures, et ex reccatio ribus P.Fabcer 4. Met. difput.4.& Vulpes to. t. p.part ditp.17.ar.8.nu.6.& di(p.28. arc vlc.nu.7 Fuentes q.2. Log. diff. 2.art. Thomiftz, ac Neorcrici ferà omnes arez in Met.loc.cit.Complut. difp. 2; Leva engem q. f. fec.2: Blanc.difp. r« fec... Didac.cit.q. 2. Amicus trac. 3. q.2. dub. 1 .ar.1. Hurtad. Kuuius,& alij patfim in hoc trac.S«d vt verus huius conclufio nis iatelle&us habeatur, c(t aduertendü hic nos non loqiti de denominatione foc maliter, vt nimirumeft ipfamet actualis appellatio,no:mini(que impotitio, fic .n.y cim non pertineat ad ordinem rerum, (fed nominum (dam ves, nónvt res (unt fed vt nominibus tignificaatur, denomit nari,vel denomímare dicaacur)eft ens raJ tionis,fiquidem eft ip(a(ignifitatio, vel impotitio nominis, et cft opus rationis y quia intelle&us eft, quiimponit nomina rcbus ; (ed loqu'marde denominatione (i pro materiali, et prout [pe&tic ad dinem rerum, nempe fccundum quód fotala tribuesde (aum effc&tüm formas le fabic&to ', et "aliud relpíciefido prol tccmino;dicitur hoc qaidem exerinfecg y atitfecé denom ^ jllüd veroi inare, et ia ' hoc fenfu afferimus ', quando forma de nominans c(t reális, denomnationem i& intri »quàth extrinfccam ab ipfa' Ec  pro. "rics cnim v. 3ee ^ Difput. IL. Dà Ent? ratóóis: proced entem effe realem, . i. veré dari à patte rei nullo cogitante intelleQtü, pa dicitur à parte rei albusab albedine fibt inexi ftentey et vifus à eM nc c&iftenteio animali. 16 Probatur igitur im hoc fcaft ipcel . Je&u Conclufiosuia ens rationis forma liter habet effe przicisé per opus intelle ^ £us,at denominat oucs extrinfecz dan. tur a parte rcicitrà quodcunque opus in zcllcclus ficut veré à parte rei dantur ter minationcs rcalium habitudinum, quas resquadam ad alias pr (cferunt, lic .n. veré Dcus dicitur à parte rei. creator per exicinfecam terminarioné effcotialis entiz quam habet creatura ad ip fum cx Doctore ET cit. et in 3. d. 8. q. vn.ad 4.& quol. 12. et paries vifus à vie fione exiftente in animali. Neque Au &otes hanc defendentes fent. cum. Du rand. in fccundo fen(íu poffunt Vim rz tionis euadere affcrentes difcrimen in ter denominationes prouenientcs ab. a Gtibus inrcllc&tus, et alias prouenientce ab a&ibusaliatum potentiarum, et alijs formis exttinfecis. Cuamuis enim huiuf modi dcnominationcs poflent aliqua pe ' culiari ratione dici denominationcs ra rionis,quía.l.proucniunt ab actibus ra tionis, attamen non poffunt dici ele nis, et denominationes rationi fenquo hic (rens Suiions ip €nim non minus actus aliarum potenciarum vital, et Fac rma funt reales, et tealem dicunt ha bitodinem sd obicfhurb ita denominas Goncsab omnibus promenicntes p ess modo reales erunt, Et bac ratione mci qon fidora ores eandem (ent.tientcs i un va enfu poflunt rationis robur [ubtcr  denominatam, requiritut veta vnio forz ; me denominantis cum re denominata, et idcó cum formia extrinfecé denomi .nans non at veram enionem. cü (ae biedto denominato, denominatio cx. trinfeca non.e(t realis, fcdfolum ens ra tionis con(iflens in concomirantia plu rium entium in(tar terminantis, et ter minati fe habentium ; idem habet [o.. de S. Tho.p.2.Log.q.2.at. 1.ait enim, quód licét racione formz denominands pof fit extrtiníeca denominatio dici realis, ratione tamen vnionis,.& applicationig ad rem denominatam elt rationis, quis nihil reale in ea ponit . 17 Scd nds falíum eft et i in ex trinícca denominatione nà reperiri no modo vnionem realem forma mantis cum re denominata ; (in "Dod, quidem: TE r tin à Vi adobie&a, cum quibus vnit. po» denis yitales, quam habitudinemait; [ub   pecialiori nomine vocari polle rela tionem attingentiz altetius, vr cermini, vcl tendentiz in alterum, yt in tcrmi num, in quo nihil realc ponit ; (cd quad ax iftos decepit, ceftjquod. omhé vüiov RUP Irie per modum inhz fio falfam cfl, quia euiá admiru deber modi adhafio PEE E. priori Bouser e $5 m NENS A pee Bali id wj fée li cx hac, dirige in HAUS vnl um 4»., neceilarió QARENUQI »,vt bene adnorauit, ensi £ivdisé fatis difcurrit, fc, y aida deno. $8 iinÉg ji d iul cxcrinfecz, extrinlccamqua gehn nene 25 SEM vrominsipns cnini alatus,exprinatur rcs irs ioBia5,extrin(ccas. à; parte. rci, attamén in (e rcalis du ET Ps Pt. cebus. vopficas non tame Íorz delumkah, non minus el iz yell malirer, fed gantum, fugare ane,&, iencs cxtrin(cae, per.quas rcs copi, Uc aiudtelle cales tod mentaliter, fed | ias ficatfunr.  Formalierelle rationis. Ainegue hoc be», Refpondet Smitipg. Cit ni. 1 B4. deo" nc dicitur at oeulus.per, vifionema minationem extrin dcs cilc XKCà.; lem, quia ad ia enominatiggis . preter formam ur  M" 2 dicicur formaliter videns, ita paries per terminationem vitionis. dic tur formalis €&m, &I€m,. tet vifus, et ticut rcs per dc; cndentiam cüen, :m ad Deum dicuntur formali ercreacurz, ita Deus per terminatio m cim(dem dicir formalter crca et non fundzmaenraliter folum ; INec  tefert, quód fo:ríis dcnon/inans ncn fit inre denomina:a jid enim folum i fert, nad res pct cam formam nem. denomi patur talis formaliter intrinfecé y fcd um  extrinfccé; benc verum cft, quód qua € J vifio ad parietem terminata et depéden &ia crcaurz ad Dc,funt fundaméta; vel occafioncs fingédi mutuas rclat ones ra  tionis in Deo ad crcatuià, in pariete ad  eculà, poflunt hac raticne antecedenter ad ralem fi&tioné parics dici fundamen taliter relatos ad oculü,& Deus ad crca   turam adhuc tamé debct dici paricsfor "maliter vifüs,& Deus Creator omnium ; quia videri à partc rei non efl referri, íed  terminare vitionem, ficut creare eft ter . minate dependentiam rci creata. 18 Sed dices, ti paries ante quodcun (que ops intelle&us eft realiter vifus non idamentaliter, fed ctiam forma » denomina [eca aliquid reale ponit in re z. ata ur cófequentia, quia dem videtur tlie, quod patieshr reali ter vitus, et quod cfse vifum eft aliquid octore realein paricie. R.cfpóderur : cit.1.d, 30. ].2.ad vit.negando conícqué tiam,cutm tnim dicio vs, parics eft. reali. ter vilus, Deuscft realiter creator, tunc ly rcalitct non determinat pradicatum » 'quab przdicatum yer importer rea  "le mbarchs (abiecto;de quo enunciatur ; fedurin dcteiminat com»ofitioné,& tüc .   milil aliud ed (inquit. Door) quàm àl "jud, vcté cttyficur cü dicimus bec pro "pojitto eft reaiiter falfa, fcolus eft;g) cít "weré Fla, et fané hic eft aptiffimus mo 'dus declárandi realitatem denominatio "num estrinlccarum; Neque illz propolt "tienes z quiualent pariescfl realiter vi fus;& effe vifum efl aliquid veale in pa victe ; quiá per hanc figni; catur paricié "eise materiam, in : ta aliquid rale (ona tüt €x «t y:fion svi perillom infinuatut folumyquos fic n'ateriasciica quam ope "rátur potentia,fcürobieétücmis cx quo  eolligitor re.vcia pr.us els€, quodaes fit 3 0 .Logiea.s b d | 100 Eur No cjiflit ineitrib(ec deomim riL.  io cxtrinfecé denominata;, poflerius veró » quod in re frc denominata aliqua rclacio rationis concipiatar « Dem om quando etiam concederetur dencminstiones. exuipfccas. preferum €x actibus rationis proucn entes eísc fun damcnraliier tanum reales. formaliter vcro rationis, adhuc tamen non bené pet denominationem cxtrinícci cogniti ex plicarctur formalitas entis rationis in co munis vcl.n. ifla denominatic cíl ipfa foc ma conflituens ens rationis, et hoc non ; cum ifta denomipatio etia afficere poffit entia tcalia cà a&tu cognefcücur, nec ta ob id euadunt entia rationis ; vel ct id,gp (ufcipit formalitarem entis rationis, cum nimirü apprcbenditur, vt forma intr; nfc cé affi ciés obicétü,quod cadit fub acu cognitionis, et hoc vcique verum cft, at non tantum dcnominatio. extrinfcca ità efformatur in ens rat; onis, fed etiam alia nonentia,vt ncgationés,priationes, et c, 19 Et quidem immeritó trahitur Do, Gor in hanc (ententia inuitus vt x diuet fis locis colligitur, in quibus de entc ra tionis loquitur » aut fccunda intentione y 1.d.1..7. Ggait)quicquid antellectus cau[at [ine a&ione obietli circa obietl i pr&cisi,boc e$ly virtute propria intelle ' &usgC? boc loquendo de obietkoy vt ba bet effe cognitum im intelleEin pracisé y C7 de intclleGiuyvt con(iderans eíl, illud eit pracisà yélasio rationis, crgo non co ipfo, obiectum caufatur ab intelle &u in cíie cognito per actum re&tó, cau fatur in co ensrationis, (ed potius obie &uin (üpponitur cognitum y cüm virtute (ui, à intellc&us,ex bis .n. duobus caufa totalis cognitionis intcgratur, et deinceps intellcétus (c folo operans circa obiecti vt cogni üm apprchendendo nimirü pcr actam vcluti scflexum illud efTe cognis tum;vt quid intrinfecü obic&to, «aufat in illo vc cogntto cus racionis, Et ina. d. T qiart2 et quantam ad boc veri. de boe qucd dicit ( leet bignetur pro cxua/ In» quit,quod zzzeutio. fe cda [ine atin cà paratiuo nuquam erinscsto. fjac per uiti Ligentiam in vero e[Je fuoyquibus verbis, vt aduertit P, Vulpeslóc.cicn«4 infinaat Dp&ios pevattumcontgarsus ca Ml 3o&   ' Difpu. II F.,De) Ente Rationis | i fe fccundas intentiones rantii (Te dereli. &um, et per intelligenti refl exam fufci perc poftea verum effe rationis fabricas tum, ergó (ccundum Scorumilla deno minatio extrinleca comparati inhoc, et illo cb/céto derelicta ab intellectu cam» parante noncft vcrum efsc enus rationis, et Íccundz intentionisin 3.d.8.q. vn. H. ait,quod ens rationis, non efl inaliquo, nifi vt tantum babet effe in. intelletiu, ficit cognitum im: cognofcente, at. per ipfam 2 8, quo rcsaliqua denominator copnira, ró cognofcitur iflud effe cogni 101, et pcr'con(equens. nonc eft obie diu inintelicctu, ví; dà peralium actü cognofcatur;& tüc f et ens rariopis: 1n4, d.1.q: 2 art; 1.füb B. inquit, quod cns ra tionis cft ens in anima,tanquam jecundo confideratinu, non tanqua primo. confi derattm ad quod «or[iderandum mone. ur primó anima à ve extra, fed téquam ens in primó cenfiderato  uquautim con(ideratum lané clarius innare non potetat ; qued obicérü realcnon (uícipit €(Ic rationis fortnaliter, cam ptimó cone fideratur, cum tamé tác fufcipiat deno minationcm extrinfccam cegniti, íed fü fcipit illud quando fecundó contidcratur «quali per a&um refloxum apprclienden do illad cfle cognitam, vclut quidánttin   tionis; vt iple cxpicflitibideni 1n fol, ad. «um obiecto. Tandemquol.3.af.1:ab   2. prin. PH uod Sd itia ait ens rationis efle;llud,quod cff. uisibidenomin: ones enr leti pracist babeus in intelle&n cofiderantes   tià Latiopis; tum suia iuntcrdü ío] et haud dubié loquitur de contideratio   iple confonder: iepssctionielidle X nequi cogitatur 4pfan cns: rauionis, fcd » V& parerin eod, 1.d,30.q. 2T. Cüprimóres cognoícitor, runcdepomie   ybr ait Deum fieridominum jet icl.to patio cogniti non cognoícirur;ncg; con fiderátor:, quia anillo rrr eig fi riter Quo y/non vt rquod ; «rzo curidum?scorim "cenomibationes;cx iriideca vc Gc; non funccntia rationis Totrd'aluer, (ed nouus actus iniclleéctus fcquinmiry perum tale efic (ulcipiant.  a0 Quardoautom Dottor r.d.36.c. $n$Cópctdoliud: cüccognit um y «uod Tübenticreauirg ab aov pcreétü di Wwnintclicé(us ; vocat cnsTaLiGDis, potat socios loc cii: Scomm acuera ronsvo ait: Gs ratioysts ji Hüd cfle divanstuerea ptedaclaciencin Znündaw; ap 1 "bliéddanasad Deum cag roteg mucus ix 1 ' £  inquit Do&torém ita fe explicuifse in "dA clim ; et ita loquitur in 22 q. f. In finc; (ed quando ctiam loquecetur? de illo e(se diminuto . »f& denominatio   nis extrinfeca, dicédum cft ci P. Vil Do&orem non € illud ehs rátio nis formaliter,fed materialiter tancü,quo feníu illud dicitur ens rationis ; quod per actum intellectus poteft formaliter cfle rationis (ufcipere ; hinc comuniter ditti gui folet, et prafertim m (chola fubrifiü ; €ns rauonis in marcriale, X formale, (cu vt ipii loquuntur, in ens rationis a ratrorié fabricatum, et arauone derelictum ; En$ rauonis formale; tabricatü, (cu a em F Jj cfl,gy habet a&u exiftériam ab incelkc, fictam;cns vcro rauonis materiale, derc  tclicétu (ic concipiente, vcl iogéte cxi fienua calis non repugnat ; depominatió ncs igitur extriníccae (cundum fe fuf cntia rauionis materialia, quatenus. [.pof concipi, vt forma intiinicca m obiee E Go.fiunt vet cnua rationis fo cum.ta concipiuniur, et Bingunuir; Itas iilud  que Doctor in hoc fcnfa appcllaug i cile cognitum creaturarum  otiltiou; quarcnus f, tundare potcít per opus in iclle&us aliquod cfsc, vcl relationem raz ncmiationis, sb intellectu creato 1n iplo «oncéptanx yl per ccrmynationeim ali Cuius relationis n creanara tum quis etia apud abos.L'oGtores frequens elt hic lo quendi.moeus, ina:O4i cns rationis dica tur ad diflgrenuam entis, 1calis» non in lua latiiudme ; [ed carum; YCintrin Iccey à Lobcétiue copucnitucbus dc «ut bus dicitur 4 fc omncs. deuguunationcs &xcunfecas polsunt dici. cnta Fitonis. ' A1, Lacendum a. cns raugnisIoi ga Mic atquecófitterc in aliqua rclaticne,, Quar in icbus rclulict ex ipla denouiina IU cxtabispay [co eX dounos LES CX ie AÁcee icnomupant. bus, auc per bas Forms. " x i  dintelligàtur [Ea diras Lbs gei ; E 3 queennque alia forma: res extrinfece dc ? " Sape valentes. Concláfio cft contra ; .Au&ores fecundz fent. io co przfcrrim Fod55 poney ) eis defenditur, et man;feft, «olligitur ex Scoto 4.d. t. d. 2. B. et 5. d., a6. q. vn. E rabo antra ponderábi vo 7o imusatefeqin ol.àd 1. Probatur cuidenti |i. rationc, quia vc! talis relatie refultat ;n ' febus ante operationem intelle&us, vel per folam eius operationem, fi primum, ! . profcdto relatio reàlis eit; et non rónis, ' "fücet süc alig 06s relaciones, quz dicütur, reful;are in ijo fubjcéto, qfi ponitur ter, minns; sim, praterquá qp per actus alia . rü poiéuarü, et aliastoónas enstónisin  zcbus refulraré néquibit, quzrédü manet, quarà fit hzc mtelle&us opcratio, per. quà fit talis relátio,vel.m.eft a&us.lle di (77 .Xe6us squo primó Mo d apcene ad M fuo eíse reali vel alius reexus, quo co   7 s gitat obiectuni eíse cognituin, et efie co  .  yguium Porteuhnvc ada inttinfecam  .,JObic&o per q rci d cognitionem, "i  d  acus prior e se non ot, quia ex vi iplius 0 yim Em T fio fh E pep t (ultare efcctiué, quia o ] c eset ens reale, nam /quod.ex vi a&us habitu naturali ; fi veró eft actus poftc rior;bcne dicit illa fententia; attámen ae quc adhuc adzquaré affignatin quo coa itat formaliter ensrátionis, quia non, TE ens rationiseft relatiuam, vt exi "ftima(se videntur ex veteribus Scoti(tis X quamplurcs, et ex rnis Fucntes cit.'ar.3.danturenimetiamentia racionis ab foluta,vt intra ottendemus de'menie Do  "éorís, qui ecfr trequéter ensrationis cx . ' plicüerit per relationem rationis, nó ideo x Cfecit, quia porauerictórmaliter, et ate'illud contitlere in relatione ta ased a vt plarimü locutus ett; nó "dete ratronis in fua comunitáte (cd de tipué quod dicitur fecunda in.é | 4Cit63: &'$ 'abmicio, qi vequecoü "Itic ia relatione rois,vi peltea dicemus, PBpoppofitü obijcitur Frimó cóma  primam concluü onem ; quia deuominae   20 VA &us efficitut, eft tealé;vr pátet de ' idem efse, uertit P. Faber 3. Met. dip. us K | Quaf 1E No orf in éxtrinf' denti. rt. 503 tio eft opus rationis; ergo non datur arte operationem intelle&us, (ed c(l torma liter ens rátionis .. Tum 2, quia Dcus cx per aliquod reale, quod ei de nouo aduc niat; fed rationis, atfola denoininatione dicitur creator, ergo &c. Tum 3.quia ea prz(ectim denominatio extrin. feca, qua res denominatur cognita » nul lum prorfüs e(sc habet, nifi obie&iué. ini &tu,& iià pédct in (uo efsc ab ope rationc intelie&us, vc tp(a cefsante. jni tus euancícat, ergo formaliter e(t ens ra tionis hzc .n. conueniunt enti rationis . Tum 4. qu:aadhuc magis przcipué hoc totum verificatur de illa deno.ninatione, qua tcs denominatur cognita aliter;ac fits Cum.n. res ità cogaofcitur prof&tó nihil aliud hibet prater ipsü obijci, (eu cogno (ci, qv et proprium entisrationis. Tum tandem, quia ens rationis nó cft,nifi düce gnofcitur,ergo torü eíse entis rationis c(t cognofci ergo adzquaté ens rationis có fibt in ipa denominatione cogniti, "' Refp.ad t concedendo aísumptum, (i denoininatio fumatur formaliter, et vt pertinet ad ordinem nominum;hoc cnim modo etiam denominatio |ipía intrinícca quantum ad impofitionem nominis de nominatinieft opus rationis, vt omncs  fatenturjfed negatut, (i (matur materra liter, et vt pertinetad ordinem terti, quo fenfu hic loquimur . Ad a. patet ex dictis Dcum parte tei dici creatorem à rela tionc rcali crcaturarumad iplum,& non per aliquam relationem rationis,niíi ope rante intelle&u. Ad 3;dicenduia, cü Sco to in 4.d. 1.q. v. Q. et 1,d. 36.G.quem [e quuntur Suarez dilp. j 4«Cit, (e&t. 2. n. L3. ' Auetía q. 5. fe&. 2an fol. ad 4, Gomplet. diíp.2:q. 2.. 13. et alij illud císe cogni tum, quod eft dcnominauo excin(cca. » potius formaliter,'& fübiectué ese in intellecta 4 quam obiectiué, quiavt ait Scot. teál itcr participat in inrelléóto illud imareih tend ela ipa ce nitiosreahter.nnà € D "no. ddobiedim terminata: ecquc eit obie étiué, nifrin cognitione reflexa y qua at .curóbie&um; yt cogaitaig &ap icaditura 103a Ec 4 l2: . 304 :.  Difp.ILE. De: Epté Rationis, intrinfectm obie&o, vnde. pet. ipfiim a&um, quorcsaliqua deaominaturco..:gnita,noncogno(cituriftude(sc cogni tum, et per confequens adhuc non eft Obicét;ué ip intellectu, fed fic in talieíse per alium actum fequentem, in quo. fta vtique cft cns rationis formaliter ; et uamuis denominatio coghiti in obie o pendeat ab actuali opere intelle&tus, et quidem non in ratione producentis, quo modo pendent ab co a&us ip(ius,(cd, et cen(iderantis, adhuc tamen non pendet ab eo,nec habet císe ex vi co gnicionis,vt habet ens rationis, hoc .n. di ctrur habere cffe. ex vi cognitionis, per q cognofcitur; itaut intantum fit; et fiain quantum cognofícitur, quia totum illius ese elt eísc in intelle&u obieGtiud, quod conuenit extrinfece denominationi cogniti, nam ex vi cognitionis directa non cít obie&iué in intellectu, fed (olum formaliter, et (ubie&tiué ratione forma: denominantis, quam realiter dicit. Ad 4. cum dicitur totum efsc epus rationis cà fiftere in obijci intelle&ui, id accipi non deber in (enfu formali, quafi illamet paf fiua atcingentia,in qua confiftit extripfc a denominatio, (it e(fencialiter ens ratio ni$,talis .n. att/ngétia,ctiam cur res có  cipitur aliter, ac fic, veré datur. à oa BeOL dp cages à explicant . cit. quatenus ficobij. : Cii tipi ctc veloci fendi entiration cx co,quod res attingi tur aliter, ac fit, relültat quoddam elle fiftum, quod haber rationem obic&ti» et termini, et hoc eft formaliter ens cónis . Ad 5. patet per idem, ens rationis nà efse : denominationem ab ip(o a&u coguirio : nis ctiam intelle&us &ogentis proaenien em, quía talis denominatio etiam enti rationis applicata rcalis eft, (ed c(fc id, cui cogenit talis denominatio aemnpé id, quod cognolcirur et cogno(cendo fingi tar ab intelle&u ; quare cum dicitur to tum efie eucis racionis e(t cogao(ci, fen fusett,quod e(t illud, quod cogaofíci (o. . lum poteft,at realiter ese non poteit, do . veró, quod (it ipía denominatio cogniti ; ia hzc [etiam applicata enti. racionis e ipae ci verum elt cas rationis ab intelle&u concipi. A 13 Secundo Contra fecundam cóclu fionem, quod rclatio rationis te(ultet ad dire&am obie&ti attingentiam ab(1 alia quali reflexa, nam mE: tali a&u ftatim rcfultat in obiecto formalis denominatio rationis, quz plane prouenite nó potefty nifi ab ipfa forma: qua in obic&o rc(ultauit ex fola tecmi natione a&us directi, Prob. a(Tumptum, Que Vtbano v.g.conuenit formaliter e( c Pontificem cx (olo actu elc&tionis per fa&a, ab(4; alía fi tione, et pa(fim cernitur in moralibus. : relationibus rationis fieri po(se formalé a efie paie cun reed te damentum fictionis carü qp cft acus fl le dire&us, et rationc potenuz denomi, et inquit hoc bet peculiare in re lationibus rationis, "do&tima fuit   Fonfece cit.q. 1 qui aiebar relationes ra tionis in moralibus re(altare in obie&is cx ip(a terminatione actus dirc&i, non Lr quoad exifLentiam obie&tiuam, 'fed (übie&tiuam,i. quoad conueniétiam refpeáta fubie&iquod denominant, aa tequam exiftant. hzc do&trina pror (us falfa eft jaeintgena. non v e ucnire fübieccosnifi exi(tat exitentia fibi A io vua " [bi et 1 xrin(ccé, nam de tali denominationc loquuntur hi Au&kores) quz nec in ipfo, nec inrerum natura exiftir, cum ralis de nominario non fiat,ni(i per communica tionem forma fubiecto denominato;po tius ergo dicendum denominationes in fed extcinfecas de(umptas ab. aCtibus in tellectus,vel voluntatis humanz a&u ex i ftencibus, vel faltim moraliter perman& tibus in hominum memoria, et talia paf fim fant entia moralia ; vade negatur c( fic denominationes entis rationis ; quatenus yer. denominantur intrinfecé Àrcladoac, ita (unt denominationes ca« tionis, fed non line cognitione, qua cà» ad nodum verz relationis «.   R relationc rationis e formaliter jac – VOSS Ae. Stath itur, C declaratur Formalitas TX : entis rationis. 24 Mist » quz in efformando  AM ente rationis interueniüt; 10d ' yea eius suia pent difii «cilis cognitu, nec facile tit difceincre ; " quznam (pcétent ad formalitatem entis «rationis, et qna materialiter tanti ad il lame habeant, plerique namque vnum «&&i altero cófundüt,& micét; pet fingula uábit, vt indépura,&»valeamus excludédo, quz proríüs mate " £ialiterj& cücomitáter ad cá pertinent. . nis formaliter fumptum omninó diltin gui ab ente reali fumpto tàm pro reali exi 07. 0 oWftentequàm jre potfibili; probacuc tum |... au&torir. Arift. qui j. Met cex« 14. et 6.^Mer.in fiae cns in animasquod ett ens ra .   tionis,.omninó coniradiftinguit ab ence weto, et ráto; t Scot.qui 1.d.46.q. va. F. docetensinanima e(fe omnino aliud ab 4s quod.f.a&tucxiftit;quá ens nomiaaliter, uod.(.non exiítit, benà tamen exiftere E poteft quod iterum docet quol. 3. ab ini F tio, cüair.cps ratiariis illad effe, quod nec wW.. efl, nec effe poteí£t excra animam ; cum ex "e . communi conceptir,omnes.n, communt ^ fer concipiunt ens ratíonis, vt quid di (tin ! &um ab ente reali; tum ratione, quia enti " A' tcft,nili cxiftentia tantum obic&tiua,er . go dittinguituc ab cate reali tàm. exifté tc,quàm pollibili, tà tandem quia quod potfibile eft in ce,licec adu pucetur cífe, euma&u non fityvc mons aureus; non c(t » ; «ns raionis.(ed veré cns rcale;quia ad ra tioné c(Tencaleaa catis realis perc accidés elt acta cxi(Lere, (cd cius effenria falua .turinhoc,quod üt aptü exittere, vc fuse ab omni exiftentia verü cit dicere, quod homo e(l cas reale;cuin crgo ens racionis enti reali opponatur, protc&à ab omni co diftingui dcbet, tiué cxittézi,fiue po( UU  . Agitur difcurrere iu " aiccrs entis rónis formalirate colligere . Primo igitar ftatuédum e(t ens rauo T A 4 1 (0 s wenteextia animam,& ensextta animam, | Ux UM vreonuadit iturabente in anima ; .F r [c ràm ens verbaliter, . 1T. De Formal.emisvatioflt.e/frt. I. 305 realitas tàm a&uslis, quà po(Tixili  .Ex quo patet fal(um elfe, qp aiebat Hart. et Arriaga (upra cit.ad'efformandum eas non requiri, vt obie&um actus impollibile, fedfufficere, vt obic&t a&u non fit, (icut ccpra(entatur, eziamfi alias fit po(fibile.. aut (cdente quid fi&ü e(t, et cns rationis totum fuum e(fc obie&tiue in in telle&u,& tamen nan cft impo(fib 1c Pe trum eurrere,ergo &c. Ref ».negande af fuimprum, quia ens rationis (ic obie&tiué tantum in intelle&ka exittir, vt extra ill mecaátu exi (tat, neque exiftere poffit, alioquinrofain hyeme coacepta cas ra tionis cífet, quia a&u non extat in rerum natuca ; Vel fi concedatur atiumptü, Ji cendum eit ibi poni impoffibile, nó (im pliciter,fed ex luppofitionc., dum .n. Pe tro dormiente,vcl (edente enunciatur Pe trus currere, fané hoc e(t impo (fibile in feníu (vt aiunt) cópofito, quod .f. currat pro co tempore, quo non currit, vt notat uentes cit arc.2. n. 5. Dil 9 autcqi illaequam affert Arriaga n. 2 3. ad [edan dam haac litem de duplici ence. rationis, vno chymerico,&impolfibili,&alteropoffibii;prorfíusvanacft,quiapoffibilitasdeítruite(Jentiam entis rationis. Secundo ftatuendum c(t ens rationis formaliter faumptum diftingui etià à pu ro nihilo; probatur, quia purum nihil, vt fic, dicit param ncgationem cuiufcunque entis (iud intesue in apprehenlioae, vt n. diximus q. praeced. in fol. ad 1. ad $. cot.pucum nih:l dicitur, quod nec habet, ncc haberc poteft vllam exiftétiam liue realem, fiue obic&iuam; quia (i habere poffet (ecundum (e cxi(teaciam aliquam, iam nó eí(set purum nibil ; (ed adin!xcum cum entitarc; cum ergo ens racionis exi ftenciaa h ibcac obiectiuam, et licensyli :, €& a ratione fa&um $ vt docet ead: probat Doctor loc.cit.vndé abítrahendo alc et vniuer(. vbi determinat vaiucrfale el ens, vtiquz ponendum elt à puro nihilo didiücum ; Tum quia puram nihil yel duplicem continet negationem, .l. encis realis, et cacis obicétiui, vel pocius vaa : à nega "d 50$ hegat;onem totiusentis adequate, et in fua maxima amplitüdine; (i hoc fecundü, palam eft ens rationis non efie purum nihil, fed contineri (üb ence in illa amplitudine; fi primuni dicaturyadhuc idé fequitur,nó .n. eft negatio entis obiecti uiscü fit rpfumens obic&iuü, nec proprie negatio entis rcalis,quia cales negationes, et primationcs funt reales, et daniür ante uodcunque opus intelle&us; vcinfrà ex Toa . 1. d. 23.]q; vn. demóltrabitur, qua Saifing.cit. num, 180. ait ens ra tionis non habere vilum prorfus císc ex | trà intellect, necpofirinum; iicuc encia Wcveg mp. reps primriuoncs,& ne "uü ' gationcs: Tum éc quiaens tationis for maliter habet. conceptum: pohitiüum ; vt "Do&or indicat 4.d. 16 q.2.ad t .imoppo | fitum, efsc f£. obiectiuum ad inar veri entis,vel (altim muita funt entia rationis; " que in formali conceptu intrinfeco non  Difju. TH» DéEgté Railis 7. esc faltim in apprchenfione. Sed an foli ;pet baec eandem obic&iuam enutatem ensrationis diftiaguatur.ab ente reali; nü vcr etiam per negatione enris realis, ità quod ifta nihileitas inter tatione formale enusratiónis, per quam a reáli [ecerni tur, non cít ità facile re(oluere, nam ex "vna patie ità videtur afísccendum, quia ens rationis fccundum fc non eft cas rea le, ergo talem negationem quidd:tatiué includit,& peream intcinfecé ab ente  » re;li diftinguitur; (cd exalia parte id mi nimé afsercndum videtür,cum .n étisita tionis in fuo conceptu dicar entitatem obiéctiuam, quz habet modum pofitiui, fi curfus includit talem negavooem,tünc conceptus entís ciaionis vo ue perfe 5 "^ vnusex politiuó ; et ncgatiuo cooflatus 'císet, quod eft inconucniernis;  27 Quamobré dicendü eftens ratio  ftisnon includere in fua formalicare4llam dicunt negationé entis;fcd potius ens po»   negationem, fed folum poütiaum illud, ^ fitinum, vt eit relatio Dei adcreaturas, ^ quod actualiter fingitor ab intelledtusil ' generisad. fiaules, que cxigunt   lud vcró negátiuum, .f nó ens reale, prze ^ cócipi,tanqvá politiu/ad aliud,   cedit formalitatem enti rationis, vr ma "Tüm tádemquia hac ratione dicebimus tcriale,& lubftrarum, cui talis formalitas attribuitur,cum concipitar ad modü vcri  ! fopra q.pracéd. loc. ciens. rationis clie . A e mcdium inter cns teale, et puruam nihil. cnus; ex quó fequitur tormaliter » et pri e "sed Vrges,cum cns rationis nó fit ens  reale, neceflarió continebicur (ub mébro  oppotito;:i.Íub non ente Pis inter duo cotradictoria nó datur medium, fed : "mo ensrealc formaliter idé cft ; ac purum  màr:ó ens rationis ab eme reali dittiogui   fuam entitaté obiectiu&jnon vcró,per     ^ illam negarionem ; Hoéafscrtum proba tür ; tum qaia ens ratiónis formaliter j& explicité dicit ens, eftó à raiione fabrica "nihil uia purum nibil dicitur id,uod ct  tum,& licet nó fit ens reale y illam tamen so Ce Kefp.negando thinorem;quia purum   cité (ed impbeié, et concomitanterad  "nibil non folum dicit ncgitionem realita fümit.um, leu confequenter; ficuc € cótra "o tisícd etiam exi (tentiz obicétiug, cóce "etis reale dicit negationem entis rationis, ; dimuisergoensrationisnon»&tamécertumeltnócóltituiformaliter,fedindenon(equiturefseputànihil, per talem negationem, fed potius pec ra MadacU. mis cuoi c ud "quia ett eas mentales et cb:cétiuum . ' 7 26 Tertio inucflizàdum elt per quid ! formaliter, et incinfecé diftinguatur ens rationis ab cnce reali, et à puro nihiloyin "terque mediuaiconftituiur, hoc n. erit | ratio formalis ipfius; et quide per quid di ftinguatur à paro niailo noa ctt difficile ' tioncmformalem realitatis ; vnde (equi tur illa negatio ; per (uluitur ratio dubitandi allata in oppotitum. Tum quia talis nthileitas realis cft, et fuo a:odo da tur à parré rei ergo nequit formalitatem . enus rationis cóltituere,quz omnino ha "bet efse per intellcétum: Tam étquia fie. | affignare, nan ab eo [ecerniur perenti   ripoicitensrationis, etia talis adhileitas Y tatem (aam ob;c&tiuam » quam acquirit 7 mon concipiatutsergo ad cius formal itacé | ; intellectus minittcrioytdeó a. extra iphae «nón [peGtat, ted pto: (us materialiter fea E Tam puct nuhi! coniucuuur y quia habet ^ betyprobatur a/sumpiuim quia «xeciens tià "ws L]tier: plerumque entia rationis tando an poffint císe, vcl nó ef tc rei, vEparet dum concipimus fei €resturas, ob re&tum ad  €ognitionem, nam ad formationem entis  gationis fufficu. cogitare efse ens,quod rc vcra non eft,licét id non cogicetur ; Imà  . adbuc cfhceietur cns rationis, etiamfi .  dámtelle&tus putaret veré eíse cns, cum tale mon fit,tormauur cnim ens ratioms co 1p A non cn$ obijcitur intclle£tut. vt ens, buc intellectus feiacre vera illud nó efse, iuc neftiat, hoc foiü inrercft,gp (iid. | eiat jncelleétus, fiagit folü, at non decipi . tur;fi ne(ciat,fing t, fimul atq ;décipitar. ;28. Quarió tüatuéaü c(t ilhid eile ima   gioatium, quod ibi propriain vendicat   ensrationisjünéceilario penderc ab cà ima | ginauon:, «jua concipiatur per modum Xen cm 5 ;qu£ do&tina preterhua juod eounm « ipnibus Keccotioribus, O cricis Scoutt;s Fucat. it cns rat:ont$ cle 1m  ipa teet M ct.dilpeg.cit c 4. 3b int s raticu.s ficri jer ficitonem 1ei,quam ad modum ens Fl, Py H "T ro yi üirén ercip.tinrelleétus, licet rcuera non Pp : . €üsreale, ac proinde fubdit in hac matc k aja de ente raten. riullam y quan'uni ad "11d rem fpcátat, vértere diferépantim inter Scotus et D. Tbonfam;io.ó ct à ex par 4€ icéipitur à Mcurilie  et Sang. loc. «it iniuo quaft: vbi proinde nam.  unc dicendi modii inquit efTc probabr lÉcciain uuu. UAE i& ido non cít noua fed vetultiffima, quam. pros : Aude cage ibid May On. Bur Jdlipq.6. et ctedituüs fuiffe ou: fcié vcterüni Scoutl rüm 1 à ndmQue iuxta doétrinap; uaditau à Scoto. dc re l tcalij& LiUuon:s 1.d 29. .te t enscommoniliiiné fui etie n d «ns re; Ley rationis ; ron [e a ju uocum »ledz liuic ai VE ctt videreapud Au gylt à its dr. vade Miu: Vds f oni ait bane eae codiunt in  Queft.IT. De formal. enis rationis. crit. 307 noflra fchola, at hec analogia fundari ne quit, nifi inaliquo ordine attributiopis inter ens reale, et rationis,talis auté ordo non vidctur effe, niti imitabilitatis obic &iuz, quz confiftit in cognofcibilirate vniusad fimilitudiné alterius. Porc(l cà dici, quód bac lit analogia. proportionis cum Vallon.art. t. Formal.& Mceur f. cit. nam quod non potcft comparari àd vecü ens fecundum aliquam habitudinem, vcl proportioncm,non jo:cít appellari ens, vt patet indu&tione in alijs quiuocis ana logis, quia fanum, gp principalicet  et per fe dicitur de arum]., non dicitur de vri E et dietaynifi ob ali.juam proportioné ; 'hib:udinem quam habent ad. (aniracé animalis,& ridere dicitut de prato floré t&ob proporuponerm, quam habet pratum florés 4.4 hominem hilaré, cum igitur cns cele bit obiectü intellectus principale, et attributionisens racionis profe&tó po flüJab:t cOcipi ad modü curis realis, quía fuáü elfe hibet ex habitud ne, et propor tione ad ens reale, et quia in analogis c q'iuocis ordo, et hib'tudo ad principale ana'ogiti c(t catio formalis ) cuc ceteris €&Oocniat rat o análoga, vt ordo ad [anita té animalis eft,quo formaliter. vrina dicis tur (ana, vr d &um ctt dilp. preced. q. ex Scoto 4.d 12,3.1.infra H. ideb ad ro né formalé entis rationis non uh fpedtat ; quód fit ób:eQt.ué in intelle&u;icd ctiam quod ibi fit ad intlár vcri enus,nà ratio nc iflius hab.tadinis pracise participat extrinfccé,& aqumoce effe jimó id forcé intellexerunt pritci Scotiftascum abfotü té dixerunt quodc(q; ens tónis fieri si collat:uo,quia nimirum iritércedit aliqua: lis compacatio qua concipitur ad inftat enüsicalis,vtinftaq.4.àr.2. i /à9 Et lapé hac &r fut pérpetua: Do "&orisIcotentia, quito pottea Recentio res amplexi (untnam JoC.C it. 1,d. 29. ci rclaioni fcalfj& rationis nihil c corbuiune vnitiocums quia ei,quod eft: quid tale, et Eugen Aimpliciter tale 1n u4otum tale sont comune E jlldd'. quód accipiturih as sih quid y 9 ; quód accipitur imi Ms ten reLjoaürem n Lo nun relati Badii ^ TEMP CTUM 7 "UK 308 cft cílc sin quid, ità referri si rationem, fiué comparari à ratione eft. referri, vel comparari sin quid;ità arguit Doctor loc, cit.cx quo colligitor Doctorem v:lle ens rationis dici ens sth quid, et omninó per analogiam ad ensiea!e, atquc ideó petat cGcipi per modum veri.enus, ficut homo pictas.concipitur per modum veri homi nis, Accedit DoGtoré vbique docere re lationes rationis.tunc fabricari ; quando p ini licctasaut altetius potentigcollatiuz ojcrationem duo aliqua referuntur inter Ic, vc1s numad alterumyque à parte rei nó referun ur,nec fünt nata rc Erde irà prz fertim docet 1.d.4 .q.vn.C. et quol. 17. C.& 5.d.26.q.vnE. (id inrelle&ü rcfz;te adinuicem aliqiia duo, quz non (unt nata tcfarialiud finé non cft, quàm cócipere non rc lata inter fe,ac ti relata ctfent,& il Ta omninó concipere ad modü rclatorü ergo vniuerfaliter in eius (cn:entaa tunc ens rationis formaliter fit, cnm id quod n cít,nec effc pote ab MER ef et pcr modü entis exi (dentis, fiae abío lati iuérefpe&iui. Rurfus cü im 1. d. 13. Q,vn:$. fliter dicitur,verf.contra ifl nd, et 4,d.1:3.2.& quol. 3 art. 1, et loeis om nibus citat, ait. praccd. inquit ensrationis ncn h»bcre offe, nifi inquantum cognitü, et confideratü, ptocaldine loquicur de itione, qua pcr moduni cptiscon tidie sibl i pe modi uU € valet,qua ratione q. 4, vni iiLolicar iuieriale efe mol fub ra tiene non cnus(ait Doctor) n:hil intelli itur et s. Met.q.ij.ab initio ait, quod no pf t intellcétus, vridé concipcret rela joem rationis, hifi appreliendifsec, et n aliquo jer realém ; Et hacra  tienc ait Arift. 4, Met. ab initio non ens p TIU intelligitur [üb ra Aonenonenus.   3e . Kttandcm hic dicendi modus próba aur p anifcfta ratione, quia ens rcale, vcl cíLobicctum adaqnatum, vcl faltim pri maru intcllctus y vt omnes concedunt eum Do&oic 1.d.3.q.3. crgo cn$ratio nis non potefl iniclligi nri quatchus con tipitür y vt imitabo quidam enis realis, quia obicitum i5 fccüdacium de bcr aliquo modo patficijure rauenem  Difjut. 1T T. De Énte Rationis: 'do colit formalem primi obic&i, at ens ration" non poteft participare formaliter, et in triníccé entitatem realé, ergo debet par ticipare fccundum aliquam fimilitudi« nem, et proporuonem. i3 30 Qumó tandéex his colligitur ems  rationis e[Je illud, quod obycitur, vel potcft obyci imeelletiui, ac fiefset,cum tamennec exiflat in rerum natura, nec ex iflerepo[fi'; vndé fequitur totum efse . illius e(se obiectiuum, mentale, et fidüs et quia ab intellect noftro vers entibus aísueto fingitur ad inftar veri entis, idc €ns$ rationis dicitur vmbra entis rcalis, Gc cius cnticas vmbrata » quis participatanae logicéz érationem cns realis; &c quidem femel admiíso ens rationis nor confiliere in aliqua cenominatione ex« tripfcca, neceísar;ó elt afserendum efse aliqued eíse fitum irefultans In rebus cx opcratione intelle&us ; et planéomnes relationes rationis, et pratlertim fecunda intentiones logicalcs, f non dicum folas denominationes cxcripíecas, qu.bus res dicuntur cognitz, alio medo explicari nequeunt;nili per iftud c[se fé; et vm bratum rcfultans in rcbus, vt cognitis ; et casquafi intriofecé denominans, Et pef hoc eíse explicatur tio elsentia, tà exie flentia cntisrationis,nà in illo efsc ficto Lens quidditas » et actualitas cius. [ olo' difcrimme,quod quatem py à, dicetur e(se exiftencia, quate nus vcró confide co seb iura abftrahendo ab actualitatc cfsendi, dice tur elsc císenia, vnde confulró diximas.  cus rationis efsc illud,quod obijcitur vcl obijci poft intellectui, ac fi efsct, idque fignificáui: Mayton.quol 6.ab initio, vbi quadtuplicem entis rationis aflignans ac €cpuonem inquic vltiiàm, quz ett catis rationis inodó declaiati, efse propriam . Obiell iones enodantur. j1 | operis arguüt Primo Didac. et Smiling.cit.ens rationis fic, et concipitur nó foiü fingédo illud per 0:0 dii vet: enus,& concipiendo aliter, d tit, fcd'euiá concipiendo iliud per modüc uds ratiónis,& f. di c(t;& ia concinit; ud derauic si liani quiddatem ^ 2 mme E EL MUR Gu Teal eS Ir IRE e REPEINIRAS S  ^N os (00 ud IE De Formal. enti rationi ct IT.,quod .n.tunc concipitur, ique cns rationis efl,& non rcalc ; imo itade fa&o diuinus intelle&us concipit et efficit entia rationis. Cófi rmatur, quia fi in cogniuone, et formatione entis ra: tionis opus effer illad conciperealiter, ac fit.i. per otn osten » plané fem intclle&tus alleretur,& nunquam co bs ! pofiet, ficut eft, ergo &c. '  Refp.duplicem efse cognitionem entis tationis.ynum dire&amsalterá quafi rcf c xám,vt Do&or indicat 2.d.1.q. 4. art. 2, (licét in quibufdam voluminibas fignetur foro exta) et adhuc clarius in codem 2. d. 1 4.$ B. prima eft, qua fingimüs ens ra &ionis concipi non eft,ac fi ef fcc,íe qua cencip:tor ens rationis, ficut veté eft, et cognofcimus rem efsc cognitá aliter ac fit vnde Scotus 5. Met, qj. jab miro vt motat ibi P, Cauellus Schol.1.(uem;etiam citat 4.d. 16.q. 2. n. 9. $ Contra ccmelufionem ydocct ens ra b. pisietur icspqoisiiecet dire&á, non . ttllcxi ;nà per hàc potius recogitaturfa &um,& vt arc ibiDo&or, in hàc (ecunda . iuione habet praec ere eed . €tdoà cfic&tus hinc cft, quod pri ica guitcnus pon tá tum ffwasfed eciam £atiua entis racionis et jimhoc feta pofsedici pacti; . €& docnit Scóuis 6er); 1,ad, 1,arg«quia p«á prnóticé,& in a&u exengto veríanur jacllcétus rca ens ration s.fingendo, qs Bon cé jac císersíccunde;verà d cituc (pe culata yquia pec cà veluti in a&u Ggna toconlidcrauurobiectà illnd fidum ;pen ptiorem.éognitiorted?, atq;.ideo ab alijs dicitur contemplatina, quz diftindtiono c matería de ento rationis e(t valdé no tanda,& ab oibas Recentior. pa(Tim reci pitur; vt eft videre apud Aucr(.q. 5. Log. [c&.5.concl. 3.& Blác.difp.cit.[cdt. g.X. Alios, ctíi de mote Scorum nó memorer; poteftigitur (vt argumentum foluamus). ens rationis vtroquc modo cognoíci y ;n. prima cognitione attingitur aliterya€ fit» . qiia: pec modü entis realis concipitur, cu. talc. nom (itin (ecüda concipitur vt €tt y quia attingitur,v: ens rationis, et fictum. pcr primá cognitionem recipit císeat pet (ecundá non recipit e[sc, fcd (upponiur, ci,vt vná dc genercincclligibilium,vtlo 309 quitur Do&orcit.z, d. 1. q $..B. et hoe modo ens rationis cogno(citur axDeo, vc poftea dicemus, ncc tamé efficitut ab co Ad Cof. patet per idem, quia cas racionis cognoíci potelt (icuteft y cognitione rc flexa;aduertédum tá eft neque. intellc&t proprie falli;quando per direGtaoyems tionis cfFormat, nà.a cenc iudicat ens ra« ionis císc ens realc, quia hoc ad. fecüdam Ápe&at operationem, in qu? proprig fala 1tas réperitur, (cd dumtaxat fimplici ap (ionc lud ad modum entis realis percipit; (icut quando rem f; ir tualea ad in&ár:corporcz apprehendunus, tunc proprié non £allimur, quia tunc non iudi camuscem fpiritalem císe corpoream S de quo fufius infra q 5. . 1 Secundo argattc Mcuri(sequamais talis modus faciédi per conceprioacm, .f, ad modum verti entis. pofset conitenite entibus. puté fictiujs, ac etiam fi&is cii fundamento, «clatjonibus tamen ra:io nis aeutiquam conuenire poicftyquc per meram refultantiam: (iüt an obiectis co gon compatatisi TVA, Vide Haa us:cas concipiat m eii rcla t;onum, formatà cnim itio petrus cfl homo;cfulrac in, Mis extre niis relatio ptadicau, et (ubie&tijab(que quod intellectus rcfle&tanw füper illa exe ttcma cognita, et apfrehendat r «tionem: fubiedti  et ien prr js. Con&rinatex Do 4«d1. q 2b. die. cit relacionem rationis. nihil aliud efses quàm comparationem ps fliua,qua obie &um aliquod con(i dcrarum, comparatug ad aliud. pec a&ürintelleGus cóparantis y; et in 1.d.3 j.ait in codem inftanti,in quar diu nus inteile&us produci lapide in e(se, cogniroyre(ultare relatioaé conis in lapi de ad diuinü intelle&ü, idé habet. 4. d. 14. q:$in finc et d.16.q.2. E. I: alibi f  crgo ad relationcs í;lgim 10pis effici das. nó cit opus actionc. intellectus, qua €a$. conc ipiat ad modi rclau onum realis,, Kelp.latis patere cx dictis att prz cede, conc], 2. noniefuliaré.flatim rela . cogniti  et voliti. in obiecto ; "1 1 ficuone inteilc&us, quia hoc intere A tcr rclanonem realcmy X ragionis, quod. il poicis sutiomi dro tto Ue Do   infurgit cx natufa 310 'Do&or $. Met.q.1 1 loc. cit. &1.d.31.q. r.& quol.6. et alibi, (cd relatio rationis vitta extcema indiget operatione intel »qua efficiatur, n mirt cogitatio ne intelle&us,ante quam operatioaé císe cognitum, et volitum metas ina vioncs rcalcs important in obie&is; et cát Doctor loc. cit. indicat ex illis dctomi mationibus refoltare celationcs. rationis Aere denomtioacis, id   eft per ali operatione intelleGtus y et doit denis tci, quam licéc Do&tor mon exprimat, camtamen fupponerenó eft dubitandum; gy» magis infra conftabiz aiédo dc ente rationis relaciuo; Bc plané falsüet Dot. cit. a4. d.t. q.2. velle re lationé rónis e(se merá denominationé exainfecam. paffiuz comparationis dc reli&am in obiectis comparatis ex fim plici a&u intelle&us comparantis, aut telatione ex illis fic comparatis iunmedia té refultantem abíque nouo a&u intelle« f&tus accedente, vt intelligit Meuri(se cü Valon. d nos 43. imó jbi dircáe dacet fieri tduiéod tationis, quando illa obiecta primo coníiderata, et comparata vnum a&um, deinde per alium actü uenté (ecüdo cóliderantur apprehen dendo sugiere paffiuam illorü;; veluti quandam relationem: inter ipfa in Yeriacentem,& ide, inquit, ens rationis eflc ens in anima,ranquam [ecundo co fideratum, non tanquam primo cat ratum . Et quando alibi Doctor infinua  t€ videtur relationem rationis. produci per a&um comparatiuum, quo duo obic. dta comparantur, fic debet intelligi, vt bene exponit Bargius in 1. d. 23. q. vn. jqua expefitiose citat quo3; Lichet. 3.d. 1 .q.1. quód non poteft produci, nifi '(appofito a&u comparatiuo, quo ha bio intcllectas nouo a&u producit inté. tionem inre cognita, et non producit cá ipío a&u comparatiuo, ita us, quod etiam es preffis verbis docuit Doctor ;. d. 26.4. vn. E. dum art, quód omnis poten tia collatiua porefl obieHium [uum có parare ad aliud, Q7 ineo fic comparato «auJare re[peGium rationis, qui no inefl, ex natura ret, fedex atu potentia, cr goaliumaQum (cquerké posit Doctor, Difpu. 11, De Épte rationis  P. ^6 Tm rgo pares. cet z el 33 vrgcs, oppofitam man: indicari Budkorc loc aie ipse in (ol.ad imam, nam $.. Met. q.11. ab initio ait Palms eit, quód a£fu reflexo intelligé di fit relatio rationis, fit enim primo Gu P f. diretto intelletius comparatis boc ad illud,quando autem reflettit imtelli gendo coparationem illam,vt obieEumy, tunc mon cau[atur elatio rationis, fed confideratur, ergo per) primumomnino a&um;quo obicea comparantur, ftat immediaté refaltat relatio ratioms ab(15 nouoadu, idem hàbet 1. d. nq. B. ait enim, relatio rationis efl modus obietié in primo atu intelle£ius, et tamen nom € ed veri genere intelligibilium ed eft in fe aliquid verà inte pi, € ita n0 intelligitur ni(i imattu refle xo,vult ergo,quód im primo a&tu fiar, et in (ecandó tantum intelligatur, vt facta. PIT Tee a&us i,& reflexi, quz h:ncingerit difficultarem, et Doétorem reddit ob fcuram, hic diftinguendi funt tresa&us y primus eft,quoduo obic&a realia cópa rátut adíinuicé,ex quo in ipfisaliud nó re« fültat, quam fola exttinfeca denominatio patfiuz comparationis:(ecundus,quo in» telle&us concipit talem comparationcm paífiuam in obic&is per cui telationis;tertius tandé,quo relationem ità confi&am in obic&is intelligit, ficut eft,hoc ctt,e(sie relatione confidam, et . rónis; primus aGus cít omninó dire&tus y ficut € cácra tertias eft omninó rcflexus s fecundus veró poteft dici quodammoda reflexus refpe&tu primi; et dicectuscefpe tu tertij, qua de caufa interd dicitur di re&us, intcrdum reflesus, fed certé cum fit primacognitio,quam dire habemus dc ente rationis, in ordine ad ens rationis abí(olucé dici debet a&us dirc&tus, cü cr» 8o Do&ocloc.cit. inquit ens rations fie ri cognitione directa, nó reflexa, quia in ifta habetjcantum rationem obiecti, non effc&us, non loquitur de primo ouninà actu quia per illum actingicur (olum cns reale, et nullo modo ens rationis, (cd de fcüdo a&u, quo primo, et directé arun gürcns ratroms, quia per ipfum accipit cie, T. di E  Euaf. IT. Dx Formalit; Entisemtienis. VAfri,1,  5t tertio qui veré cft refiexus in " t ad cns i shes qercit Ia i ic&i aufa (upra di Ez : ad pA Dind encisirealis » cfsc pradti efse, K intelligitur, et ideo refpc&u cius Bir ratum obediimcfilus er  cam, et fa&tiuam, pofteriorem verà eí(se incré fi tiuam, et contemplatiuam. ..$4 Tero fi ensrationis cft id, quod €ócipitur ad modum vcri eatis ; ergo nó fit fingendo aliquá formam, quz fecüdü fe totam fit meré obie&iua, et apparens, fed potius per falfam applicatione vnius entitatis realis cumaltera incompoffibi ti, vnde entitas obie&ta intelle&ui erit fc cundà e(scaciam realis, et folii (cundum ^ exillentiamobietiua rationis, quatenus (00 per intellectum eít applicata fubic&o y     . eui non cfl applicabilis; probatur coníc SE ia, quia iuxcà hanc fententid quan | domcelicdus cécipit Deum, vt relatum t concipit ibi relatione realé folitam.à fe concipi inter caufam creatá,   et efíc&um, (ed dicitur eíse rationis, ^ uiaapplicatur Dco, cui eft in applicabi   Bis; quando concipit fpiritum ad modum   «otporis, ver? ibi concipitur (ubflantia excenía,fed dicitur e(se rationis, quia ap plicatur fabie&o incompoffibili  quan do concipit hyrcoceruum, concipit vcra &nionem, qua inter res vcré vnibiles re periri folet, inter naturas hiscis et cerui,. tamen quia vnibiles non (üm ad có ituendum per (e vnum, ideó vnio inter illas concepta dicitur rationis  3$ KR ane ode be ensra tioniscófi flat in falfa applicatione. vnius entitatis realis cum alia incompoffibilig indicauit Mayr. quodl;b.7:üct.2. quis modo paucos b.bear a(seclasefsc trauen fatis ilem,vt teftarur Amic tract, 344.2.dub.5.concl.6. et nos intinuaui mos di(p.7.Phyiic. q.8. art. 2. lano fatc mur ità iorclligi pofse,& cxplicaci coin munem (cntenuam veterum Scotiftarü, cum aiüng. enria rationis ficri folu à po tentia collatina,& nonni adtu collari uo, cum .n«juzcunque caks potentia có» paraudo ynum ob.c&ua ad aliud jungit non vnibiliz,cfficit ens rationis, et quide ità defa&o interpretari videtur Fuentes cit.q.2. diff. 1. art. 5. communem Scoti ftaru,quz forté in alio fenfu defendi ne ques fit vniuerfaliter vera, vndé fi no ra (ententia ità interpretarctur » adhuc fuftincri poffet. Vetum quia non omnia: enia racionis funt per apprehenfionem plurium partium cum vnione carum s.vt conftat de multis, quz concipiuntur ad modum pet (c fub(ittentium, et nonal«. teri inbzrentium ; et cogitur hac (enteu tia affererc. omnia entia rationis ficri per copulam, non autem pcr przdicata, && fübiecta, quod tamen falíam eft, quia as : fzpé ex patte pra dicati a&u corrcípome : det aliquid fictum ; non fecus ac ex par tc vnionis,vt cum dicimus animal efl ec nus, nam przdicatumità cft forma ficta » ficut copula; et demum quia hzc fcnten tianon (aluat ens rationis, nifi in concre to y quatenus entitas realis ab intelic&u : applicatur buic, vel illi (übie&o income poffibili,, ia abftra&to autem cogitur có Cederc ens rationis omninó dicere forma tcalem,& ad hucipfa quoque tenctur di cere applicatienem ill obie&iuam, fiue diftinguatur ab voione, fiuc ffl cfc oínó «ns rationis abíquc alia rurfus Ml(a appli catione vt diximas q. 1.ideó pra: (tat alio. modo noftram interpretari fententiam; . vndé ad arg. neganda eft coní(cqueotia, quia te vera valdé noftra fententia differt ab illa,vt cóftat ex loc.proximécit.aliud mit in formatione entis rationis conci« pere ens reale det pi aliud veró concipere, quod nó cft ens reale, ad. bimilitudinem entis realis, vt ooftta a[ fcric opinio, quia primá ficri nequit. fine : &uali conceptioue entis ad sm ve só nó cft acceffaria,fed (uffi cit, quod füp ponatur cognitio illius enzitatis rcalis, ad : cuius fàmiliadiné ipfum ens ronis etfocs : matur, et üioterdum in efformando eme : te rationis accidit ens reale actu cogno  Íciy non vtique interaenit, vt obicctum .. cogn:tionis, qua. formatur eb ration $« : fcd vc terminus fimilitudinis, fecundam « quam cffingiur; et tic in Dco conc;pimus relationem ad ctcaturathzc tclatio à nobis concepta cft «ota bei Icn55 nn ens, et obie&tiua, et folum realiseft re« Vatio illa, adcuius inftar cffingxur, et fic dicendum de alijs exemplis ia argumento : relatis vide que diximus q. 1. probando primam partem:conclüfionis: ^. 36. Quarto fi ens rationis cócipi debe« ret ad fimili tudinem entis realis,(cquitur tócipi non polfe fine ente!teali, quod cft terminus tals (imilitudinisyat hoc eft có tja experiemiam, Deindé fimilitudo, cá . fit rclatiozuiperantiz: fecundi: modi f. Met.tex. 20. requirit in extremisracio ncs tundandi eiufdem rationis, fed talis ratio fundandi in ente rónis ceperiri non poteft . Demü entitas fia quam przte ! fert ens. c ationis, cft formaliter impo (Ti bi: lis, ergo nópoceft habere timilitudíncm: €ü ente realiter. poffibili ; quia oppotita : non habent fimilitudinem adinuicem fed d itfimilitudinem.. t R efp. timilitudinem entis rationis. cü reali non c(fe vniuocationis, (cu commu : nicationis., qualis eit albi ad album, fed . ionis, et imitationistüm in exis : là;tüm m modo cxifendi, juia ficut : ensicale exittit à parte sei ita«ens catio. « nisexittit obie&tiué instellectu,& (icut ; dupliciter gftc(l ens reale extaze inrecü natura aur pct (e ftans, aut in alios ità. cns rationis pot« [t Esau e qa "habere: €xittentiam;.f.per modum pcr fe flantisy. et per modum inharentis, ad hoc autem non «ft ncceffaria: pro illo.tunc cognitio entisrcalis.actualis »X explicita, (ed (üf facit habitual, et inplicita, vt ad prace« &énsargumentum dicebamus ;.ncque in» . CÓnucnicns foter jfi illa intcrucnirct,quia in apalogus aquiuocis.con(uetü cit vt fc «unda anaiogata definiantur pcr primü . yt pate: dc fano. Ad 2 patct por idc, quia. 3lla timilitmdo: non cft vniuocasionis, et : «émmunicationis;fed.imitationis, Ad 3. eppofita in.efíendo po(süt habete aliqua fimilirudinem in repra(cntando, vt patct. deípccie imprefla fub(tantiz,qua illi af fitmilaturin reprzícntando,cum tamé (ic oppofita in cficndo ;. fic in propofito ens gealc, et rationis opponunur in eísédo,. "fed cum hoc fit veluu vmbra illius;affimi» xar ili quodammodo in reptzfentádo,. &jmitando eo modo quo vibra imita» $e. UU Difpa ET I Dé Eprevationit; 507 tur efie corporis  Multáobijcit Poncróé kic contta doctrinam à nobis traditam de ente rationis, quz omnia diluta videti poffunt difj.z.Met. q.9. art, r. àn. 241. vbi etiam n.243. impugnatur ridicula a quedam defcriptio enus rationis,  poaenu affert manne fatio cffe illud, quod nequit aliquid efficerez ticq; inexiftece sica iode efficere, niti per confiderationem pótentiz potentis aliquíd contiderare; cut bene quadrat. il lud Horat. de arte poet.  Spetk atii admi[fi visi teneatis amici Num ens rationis babeat caufas fui. iti effe quas. 5, s. 37 (^Vmloquimur de caufalitate em tiu rationis, vt Tatar.aduertit 4» d. rq«2:queftiunc.4. earum; quz ibi moe uet de fecundis intentionibus,& Bargius: f:d. n etam cord caufa pro^ prié: um .n. entiarátionis non fint ptoprié ertia y fcd (lum concipiantar ad' modà entium, protc&ó habere nequeüt veras caufas, implicat .n. aliquid habere   veras cau(as, et non habere veram eíse gi qua ig:tue'ratióne dicuntur entia: eadem» bn asp modó quzritur, ati habeant eauías (ui clle,& quas. N  aliquii ens rationis habere caufas (ui císey cita tur Harueus tra&t. de. (ccundisintentios nibus, Mayron.quodtib.c. Sonc. 6. Met: q«18.Niger q.4.clypeiin fiae. Suarez ve 10,quem multi ex Recentioribus (equü tur difp. $4. Met. fcét. 2. concedit quidé cn5 rationis co modo, quo eft ens, habere caufam cffcGinam! (ui effe ; id tamea'de alijs caufis, et maxime de finali concede rc inficiatur, et (cq«. Amicus q. 3. düb. 1. D 2e Meran n alij coetu rater forma ità Cor plut.dif p. 2,q,. pee Diar €difpa. (c&.3. : a Dicendum tamen cfl cns. rationis eo: modo, quo eft ens, etiam habcre cau(as: (ui effe; et quidem inomni genere caufa, Colligitur ex Scoto 1.d. 5.4.7. vbi argués: contra Goríredum docct cniia r.tionis cau(aci, et d.36. q.yn.& a.d. 1.q. 1:docet produci, et probaiur.. : 3$ Pix D 2  T.. j H |: d ! ins Er x El 00 Quat. HL De caufis Entis Rationis; ; 8$ Primó qui entia ration.s fuo modo caníentat, quia ciuslibct cx ftentis c «rà primum ens cft aliqua caía proportionata illius exittentiae, vc pater, . .Moquin deduceretut de nó cxiftentc ad exiftendum pet feipfam!, (cd entia ratio nis cxiftunt;cum antea non cx; (terent;er ! &c. Confirm.quia non (emper habent R tle obic&tum;feü obiecriuum in mé €e,quod efl elTc rationis, nifi cum cóci piuntur ad mod entium, ergo cá tunc il lese babcant,non antea, vcl poft, ccr &éinaliquam caufam 1d referendam cft alonio nulla racio fufficiés illius qua( . €unq;vatietazis reddi poter. Et tandé cü "£a ad modum entium fingimus, vtique  «oncipimus cà odum caufatotum .. Sccond3. yc (ingillutunoflédamus ha bere cauían; preportionatam in vnoquo genere caufz, probatur in priniis, « 1 dabcane (alum avit pro caufa ds '    "ficcnte (nam an aliqua alia porentia vi ape Viimicd efficere, dicemus oficà) dicitur n.ab omnibus ens.ratio: "« lectus, et timilia;:mó.hac pori(Ti ü de cauta ens.rationisd;ctü eft; quia à zatione i«achinaur,. ergo haber iniclle &ü aliquo. modG pro caufa cffcGtiua. Ac €cdit, qued cut fuo modo dicitur ens, et «(je obieét'ué inintelledu, pari modo dici dcbct tile elTe accipeteab codem. 39 S d.óita obi foler;quod caufa: rcalicor. c! pondet c ffcéas rcalis, et po  tentiz rcal; oo. céctum reale ; ergo à nulia   cavfayi& potentia reali, qualis.cfl inteile " &us,cns racc n.Scffici potell. R ep. có» munitcr przlcram à noflris cauíz reali timarió, X unmcdiaté vij correfpó dere cff. Cum cealam, (ccandatió iamé,  et mcdiw cffccium non. realem corre fpondcic pbile, qui qnafi comproduca tur ad product.onem effc&us dolis . ità in propofito cns rationis lecüdum ef fcobicct uum producitur ad próductio, pci 1cahis iniclicétionis,qua ctt effectus. grnianus 1n.cil. Gus» Hac 10ludo pro» €cdit j'Ot.us.dc core rauonis pro mare Ziali qualiscft. denominatio cogaitiyqua. deret. nquitut ;n; cbicéto ex intellectioue: uper. siu tranf euniejnon de ente ratio» Jeogtea » 7 Bia cri ab intelleQu;efic per operatío ur 314. n5 pro formali,quod immed'até produ« citur ab incelle&u ea cognicionc, qua in tell git fem 3H cec, quam fic. Quare prz ftàb:: dicere verum effe aflumpcum;quan dó cauf: yr oducir per actionem phyficas et realcin, quo n:0d0 intelle&us produ cit iniellcétionem. per a& onem intelle. &ualem,qua diétio appellatur à Docto re quol.i 3. et alibifzpé, at non quando agit a&ione metaphotica,& quafi gram mat:cali 5:galis eft cognito, jer quá ens rationis producitur, fiquidem per cogni tienem nom producit intelle&us aliquam entitatem realem,quia nó ctl actus pro« ductiuus, € veta actio, fed tant ü operati uus ex Doctore ibidem;ac proinde affert tancum e(fc quoddam obicétiuü, non rea» le; vndé (iin obiecto, quod intelligitur » nullü aliad e(Te repcritur prater hoc cfe obiectiaum. ; quod ab intellectu recipit, erit ensrationis,& productio cius crit pe du&io fecundü quid, et rationis,non reae lis,vt docet Doctor 1. d. 36.q: vn. et 2. d. 1.q. 1. Pariter poteft potentia rcalis ex Doctore nác cit. re ens rationis pro. obie&o faltim fecundario, et terminatie uo, licet primarium,S&& moriuum debeat e(lereale, et prafertim ità contingit quando rem concipit aliter,ac efl, vc ac« €idit in tormatiooc entis rationis ex die €is q. 1. in fol,ad z.ad 5. Confinin.. 49 Tertio habct euam fuo modo cau fam finalem, nam (zpéinte!lectus format: enüarationis., vt res re&té, et fine errore cognofcar., aceprarfertim ad huncfiné ex. natura fua ordinantur intentiones logica lcs,ergo &c.probatr aifüinprü, tic enim; quia priuationes, et ncgationcs ex fe ins tcliigibiles nou füntynilr.iudicio.quodam. diaiüuo,, vt v.4jitelligendo intaliorganonon.eilepotenuam videndi .,in. aere: non etie lucem; et é contra denominatio ncs excriniccz.non funt intcliizibilcs,nifi iudicio ja Rees La tjuo, vc v.g. ime telligeado. Deum creatorem,, parietem v.[uin per hoc,, quod. relaGio.cxiftens im creatura term:nait ad Deum, vilio exis ficos in oculo. terminator. ad. parietem » vt cas intellcérus apprehendat apprehen» Lione fimplici quae SUUmBo deqén Ice t €is$ conueniunt, à. necele pradicet, qua 5 ids: 314 Taría (unt ad explicandam earum natutá, data opera fingit illa ad modum entium, vt caecitatem, veluti quandam pratam di ípofitionem in oculo,& fic dc alijs, us entia rationis ficri pofsunt, imb de facto fiunt propter aliquem finem.Sic ét confi cit intentiones logicales, vt certà fibi pra fctibat regulam,qua in vnum plures pro pofitiones cognofcere valeat, nam in pri mis intentionibus ex cognitione vnius propofitionis exercita: non poteft deue nirc in cognitionem alterius,quia vna exercita non continet aliam; hinc fit, qp . cum poficaquam plura adinuicem cópa. rauerjt,confimilem inucniat modum cf. fendi denominationisextrinfecz in plu ribus, format fecundasintentiones ; v. g. quod animal fit genus,quod homo, Ico, bos,(nt f;ccies, et (ic predicando figna té pra (cribit fibi regulam dicendo, genus pradicatur de. fpeciebus, (ub qua propo fitione fignata continentur omncs exer citz dicendo, ergo homo eft animal, leo €ft animal, quia vna fignata plures cxer «itas continet . Pariter quia longum etfet enümerare omnia,& fingula, qua in pro pofitjone afijrmari,vel oegari poffunt de 'aliquare, et valdé prol «um fingula rc ceníerc ; de quibus alia affirmari!, ve! ne gari poflunt, vt vno nomine hec omnía '«ompleétantur, vtimur coníultó nomine fübie&i, et prezdicati; Et quia decon clufione in i spar dc premiffis,de à prima,& fecunda prava:ifa forcat quam. plura dicenda, vtimur nómine antecc dentis,& confequentis,maioris,& mino: ris,quz omnia funt entia rations; et pro pter eum finé inréduntur,vt operationes  noftri intelle&us bené fiant;imo vc dice bàmus q.proem.hic eft pcecipüus logicz   finis, et hac de caufa Arift: cam inftituit fub terminis fecundarum inreationum. cfpondét aliqui ex Suarez cir. quod Jicét intelle&us aliquando entia rationis effingat ob predi&os fines, ifti tamcn nó funt proprie finesillorum entiü rationis, fed potius corum a&aum,quibus fiagun tut; fic in Logica directio operationm intelleétas nó cíttinis illius et]e racionis; AXjued ab intelic&ta recipiunt res logica ks,nam cao;üniavt eflc przdicatiyfubic Difput. ITI. "De Epte Rationis. Gi,antecedentis, confequentis, &c. quafi con(íequenter infargunt ex a&ionibus mentis noftre, et non i propotito, (cd proprié eft finis illius cognitionis, qua ntur illa entia rationis logicalia.  41 Sed hac folutio nulla cft, quia vti que concedimus caufam illá finalem nó else veré,& proprie caufam finalem refpe &u entis rationis ( praefertim fi caufalitas finis ponatur efse realis, de quo in Phyf.) attamen prout in prafenti loquimur de caufis, ipfi eriam enti rationis caufalitas . finalis deneganda non eft, nam ad hoc (uf ficit,vt ad iodum caufati, et procedentis à tali caufa concipi poffit. Accedit,quod fi cogoitio logicalis dicitur à cau(a finali procedere, quia à propofito intenditur propter eum finem, fic et entia logicalia  fuo modo ab illo fine dependentiam ha bebunt;quíia ad eum fiacm ipía preíertim iufecuiunt, plofquam tpfa cognitio, y refültát . Demum fi entibus rationis fuo modo cóceditur caufa efficiés, à fortiori €t caufa finalis ei cócedi debebit tum ob generalem connexioné harum caufarum; tum quia caufilitas finis maxime deficit à Phy(ico cau(indi modo,cum metapho  N r:cé caufec, et ideóciliscaufalitas magis  proportionata éft enti rationis, quam . cau(alitasefficientis,ex (uanatura,   ' Dices, à Sopirill s fhioftris entia ratio nis rcliquijs cretze à. fisulo dercli&is, dá vas incendit efformare, affimilari folerc ca ratione, quód (icut figulus folum vas per fe effingere intendit, reliquie vero meté per accidens fequuntur prater eius intentum, ita logicus a&us logicales pc. fc intendit, intentiones autem logicales ex iliis cefultartes folum per accideps . Refp.hoc Scoti(tarü di&um debere intel ligi de enterationis pro materiali, vt (unt dcnominationes extrinfecze cóguiti, com parati, &c. ifta enimveré, et per (enon imiteoduntur ab intelle&tu,(ed pet accidés derelinquuntur in cbiecto, cuius cogni tionem per fe, et à propolito incellcctus uzrit ; dü vero eadem denominatione$ pet alium actü [equentem conc ipic intel letus, vt quid intrinfecum obiecto, hoc €etté facit imn logica prarfertim'ob aliqué finem totécim, et dicéhre íctundas iaten tiones d N. P. "a TP Rn ow uA ri Ard cadi 1 Zu M  . pon pro forma parts, et phylica, fed pro M .admo i : .ellcétus, an potius rcs ipfa, de qua enun iar tale ens rationis. Dicendü cít non, | IA di Quafi. L1. Decaufis Entis Rationi; . s in logica non per fe intendi ab in u, (ed ipfos us logicales ; cft a( re nedum logicam in (e, (ed nec eciá .. logicam ab Atift.traditam císe per (c de fecun dis intentionibus ; quod eft (al(uai exdictisin quaft, prom,    4t Quarto habent etíá fuo modo cau fami materialem, et formalem,.quocunq; modo fümantur, fi cnim fumuntur vclut cau(z intrinfecz tcm componentes, fic |  entiarationis fuo modo habere poterunt caufam materialó,& formalé,& crunt hus  iufmodi omniailla i entia rationis 315. gnito erit,can.;uam in fubiec:o. T à q uia tormz non denoininaat, niti res, quibus 1ncxittunc vt de albedine cóitat in otdi nc ad paricté, fed ens rationis deno minat rem, et nó intellectum, natuta cnim huma na dicitu: v niucr(alis, dicitur (pecics,non intclicctus, ergo &c. Tum tandem, quia illi inexiitere concipiuntur;cui applican Auc fed applicantur rebus, vc cognitis, iuxta illud Boetij, logica ctt de fccuadis intentionibus applicatis primis . ^ 4j At contrà in(tabis ; Tum prim . quia; liens tation s ctlet in cebus fübie&i pofsuncad inftar (ubftantiz matetia«. ué,cllet accidcas, et per con(equens ens tz, et corporea veluti (unt hircoceraus, €bymcra,& fimilia fi vero (amatur cau fà matetialisnon pro illa, que dicitur. ex qua, (ed ih qua, et pariter cauía formalis forma totius, et metáphyfica, ficur cft cf fentia,& qu dditas, ficetiam entia ratio habebunt cau(am materialem in qua, iimirü illaegug cócipiütur ad mo ccidentis,& formz (iaplicis abfola I relatiua alteti inbzrentis, Habe denique omnia. rationis entia caunus habent omnia proptiam quidd.ta tem, et c(scnriam [ibi proportionatam. "Quares, quanam fit caufa. materia    Ws, 1n qua en:iuim rationis conceptibiliü um altetj inhzrentis, num fit in eísc intclle&um;fcd rem ipfamquatenus cognitam, et ab intellectu apprehenfam, ita Scot.q 9. vniucrí,& in 4.d. 1.9. 2.B.& in1.d.23,q,vn.& alibi (zpe;quod proba tur, quia huiufmodi entia rationis eadcm tione dicuntur entia cau(ata, et cre (abiectum, ficut ergo dicitur en tia, quia ad modum entis concipiuntur, dicuntur caufati, quiaad modum cau(a torum concipiun:ur » ita cum corü fübie ctum quarimus, fenías e(t quodnam cít illud; quod à nobis per modum fubiccti cócipitur;in quo illa fint, at clarum cíts quód cli concipimus intentioné generis » iilam vtique conci pimus in animali, nort vt es led in ipfo, vt cognito, &'ani Mey ires,crgoin animali co reale;vt arguit: S, T'hoca.opuf 48. crab. 2 c. 1. Tum 2. quia hac ratione Scotus ipfe docuit 7. Met... 18. habere effe in intel lectuynoa (olü obic&iué, fed etiá (ubic  &ué, nanautem in rebus cxtra, Tum 3. quiaens przcipua d:ui(ione diuiditur in ens inanima, et extra animá, fe per cns inanim. iatciligitur ens rationis, ecgo de bet efe in anima, non in rebus iptis. Tá dem Chymera, et hitcocecuis. nequeant elfe (ubic&biué in rebus, ctiam quatenus cognitis ; quia non concipiuntuc ad mo duin entis alteri inhzrentis, (ed ad in(tar (ubitantiz, et rci per fe ftantis, erzo dc bent ftatuit i$ intellectu ubie&tiuc . .Refp. ad 1. quód coafequentia cene ret, fi ens rationis ponecetur. rebus inef fe vt funt extra incelle&um,& ita intclli git S. T hoaat ex hoc,quod ponitur (übic Ctiué in rcbus,vt cognitis,& vt in intelle &u iacent, fcquitur folum e(Te accideos intentionalc,(eu rat ions, quatenus cóci pitur ad inftac alteri inhzrentis. Ad. 2, Doctor intcliigendus ctt, vt (& explicuit f Mer. q.1.quód vniucrtale inhzrcat rei, non quomodocun que;(cd quatenus habt elfe cognitum in intelle&a ; quia cum res potfint contiderari ccipliciter, vcl (ecun dum (uum ctle quidditatiuum, quomodo cas conliderat Metaphyíicus, vel (ccune dum fuum cílc materiale, quomodo cas confiderat Phyficas, vel (ecundü illud cf fe:cognitum et comparatum, qp hibent pcr operationem. intellectus » quomodo cas con(iderat Logicus, vniuer(ale non incft rebus quomodocunque, (cd «90 eas. coniiderat Logicus,& idco proa tunt 1ü Ef ai inicl $16. dntelle&u, quare ensrationis eft intelle &u (übic&iue non immediaté,fed media témediantibus nimirum cebus, vt cogni tis. Ad 5. dicirur ens in anima obieGtiué, non fubie&iué, et per hoc dií ; ab ente extra animam,vel fi etiam (u Giaé dicitur ens in anima;id debet ligi mediaté modo nunc ito, non immediaté, ficut ineft intcl O 5» alio quin cíict accidens reale,vx actus, et ha bitus intellectuales .. Ad 4 illa entia ra tionis nullibi (unt fübic&iué, nec habent materiam in qua, quia ad inftar (ubítan tiz concipiuntur, (ed ex qua, et (unt tan tum obic&iué in intelle&u. "QV ESTIO IV. vtt folus intelletfus efficiat ens ratio nis, et quibus atibus. 44 Emo negat ens rationis per in^ N telle&um cffici, quare hoc fup" pofito quzritur, an eiustantum fit hoc munus, num potius aliz ctiam potétiz vi tales illud cfficcre poffint.Comunis opi nio a(ferit hoc cffe fpeciale munus intel le&us przfertim Thomiftz Copl. difp. 2.q. 5. lo.de S. Tho. p.2.Log. q.2. art.4. . Caiet. 1. p.q.28.att. 1. Auería q.s .fect.4. Blanc.di(p.r.(c&t. 3. Amic. trac. 3. q.3. dub.2. et 3. Contendunt alij, vt Scouiftze cómuniter,etiarn per voluntate, quia po tentia collátiaa cft, ens rationis cffici poffc,ita Formali(tz omnestrac.Formal. Faber; Fucntes,Smi(ing. Meuriffe loc.fu pra cit.nam fic infinaare vi(us eft Do&. Td.45.q.vn. $. £d argumenta, et 3.d. 26.qvn. $. 4d quaitioncm, et 4.d.v6. q.2.$. Re/pondco, et quodl. 17. art. 2.$. "Potefl dici, dum yim docct poíse volütatem fuo,Caufare relationem rationis ia obicétis, quando '.(. ordinat vnum obiectum ad aliud,ad quod non cít ordinabile à parterci, vc fi Deum amat in ordinc ad creaturas. [mó vlterius ali qui Scouiftz, progreflTi funt afferentes ét Phanta(iam, (cu Imaginatinam poffe ens rationis cfficere, coquia inter porentias fenfitiuas ipf1 f0Ja habet virtutem cóiun gendi, et conícrendi obiccta adinuicem, yt patez dum Chyaneras, et hireoceruos  Difp.De Ente Rationis.  In H  . E fi cd rum à parte rciincomes  . indeeiam. ità Faber cit.c. s. Fuentesdiff. 3.at. 1. iffe cit. »3»1n fine, Val lon.pag. 43. Ant. Koccus tract. de fecundis intentionibus (quamuis ilti duo exptimant phanta(iam, etiam(i vim ha beat collatiuam,non poffe idcircó cffices re (eccundasintentiones ) quod etià rang. probabile amplectitur. Suarez difp. cit. fec.2.n.18.& Rauius q.4. Tandé idiplum alij affirmarunt non tantum dc ceteris s& fibus internis,verumetiam exteroisgo dh   ipfi ; plerumq  petcipiant,& repre noe d noch ad adum EN di, ein "s dS MESA RR TN A IHR aqua,Solem exiguz magnitudinis, &c. ita Jandon.infinuat f Me 23. et Arriaga ex profeífo tenet difp.cit.[ec. 5. lub(cc.2.. et 3. vbi có magis id tenet de voluntate. : n 45 Circa alteram quafiti partc du pliciter dnbitatur ; Primó generatim,cuim enim actus intellectus geoeraliter loqué do fit,vcl abíolacus, quo.f. obicctum ab. folutéconfideratur fine ordinead alud,,   velcollauuas, quo confideratur cum talt ordine, et ruríus vterj; aut directus qug. Jf. primó, et direc: obiectum atingitur illisactibus,au: reflexus.quo niirürclle ctitar faper obiectum, vc abfolute Ar og " OQ,» tum,vel relatiue; dubitatur in pro qualis in vn/'ucrfum cílc debeat actus, uo ens rationis 'efformatur; Scotus s. et.q. 17ab initio expreísé docet hunc actum effe debere directum, et compara tiaum, et e(t comunis doctrina pri(corü Scoti(tarum,cum hoc tá difcrimine quàd Doctot loc.cit. loquitur fpeciacim de re« latione rationis, at ipfi loquuntur vniuer (aliter, forté quia omneens rationis pu tarunt e(sc relatiuum, quos ex recentibus Seotittis fequitar Faentes cit.& ex Tho miflis Loan.dc S. 7 ho.q. 2.art.4.concl.5. Vulpes vecó di(jp.cit. 28. act. vlt. n. 4. ait per actum directum comparatiuü (ccuu das intentiones habere tautum c(fe dere lictum,& per intelligentiam rcflexam (u fcipere verum effe rationis fabricatum ; Meurifsc cic.concl. 3.dcclarar diuería ea tium rónis gencra ex diuerfis, actibus rc« fultarey dcaominationcs extriníecas co» gniti  m  » n " " 21 ) "P PW 1 MET. e  000 Bud TV. otn folusinelleElus efüciat &ns rationis... 317 E vom putat ad ordinem entium ra. art. 3.dub. 5. et Hurcad.difp. 1. Log.fc&t: ... "Rjonispertinere) ex cognitione direQa, . et fufius difp. 19. Mer. [c&.1.$. | eltiones rationis ex comparatiua, et en. 14. co quia omne ens rationis cít quid ] .. tia rationis fi&itia fieri pera&ionemre falfum, et ad modum alterius confidcra  Mflexam, qua intelle&us apprehendit eie; | tom dando illi aliquod cffe repugnans, uod reuerà non cít . Ex Ncotericis fed veritas, et falfitas ad fecundamtan rez cit.n.16. quem multi fequuntur; tamopcrationem fpe&tant. Tertiacon docet omnem actum, quo fit ensratio cedit ficri per omnes, et fingulas, quia nis,effe cóparatiuum,non quia omne ens apprehendi potcft. aliquid eíse, velexi . . gationis fit relatiuum, vt prifciScotifiz   flere, quod nec cxiftit, et cxifterc impli sicebant,fed quia ens ratíonisquodcun   cat, poreft item affirmari, quod cft. im  que,fiue ab(olutum, fiue relatiui, fit per ffibile, et negari, quod cft neceffariü | €omparationé nó entisadensreale,qua et poflumus tádem cogitare vnum fequi . &enus concipitur ad inftar entis realis ;   ex alio, quod veré non fequitur, quz om . "hancvero cognitionem contenduntali pia (um non entia ad modii entium ficta qui femper effe directam, vt Blancuscit. per fingulas operationes, et cft cómunis fec.4. Suarez ibidem innuit potius efje inter Modcrnos Fuent. cit. art. 2. et 4,, debere reflexam, et prafertim in fabri   Complut.q.3.concl. 2. Amic.cit.concl.4.  "eahdis fecundis intentionibus. Alijde   Ruuius tra&de enterationis q. 4. et alij "mum diftin&ius procedentes inquiunt,   pa(Tim ; quam aliqui adhuc magis expli mne ens rationis abfolutum fieri per cantes inquiunt. hanc fententiam nó ita nitionem abfolutam,. et omne rela  intellizi debere, quati quodlibet ens ra Qüm per relaiiuam, et rurfüsillaentia tionis poffit promifcué fieri pex quam s,quz fundanturinipfisoperatio libet intclle&us operationem, fed per pti itelletus, et habent pro ia mam determinaté fieri ens rationis ge nat:enes extrinfecascogniti, &c. nus, (pecies;apprehenfum, et fimilia,que itis c /mi« conueniunt terminis fimplicibus, per (e cundam ficri ens rationis predicatum,  fübie&um, propofitionem, et alia huiuf : modi, quz conueniunt integris enuncia nmnis,feuforme extrinfece, casera vero   tionibus; per tertiam tandem fieri ens ra» 11 fieci per notitiam diceGtam, .i. nonin tionis medium termini, maius, et minus uoluentem reflexionem circaaliam prz  extremumsantecedens,conícquens, et fi.. wiam cognitionem;ita Auerfacit.fe&t.6.   milia, quz argumcntationem concernüt,   €omplut.q.5. et alij quampluresfic lo  et in hunc modum hanc declarauit. fenté  qui videntur Hurtad. dilp. 1. de obie&o. ' tiam. Darand. 1.d.19. q.5.& 6.  0 Log.(cct 5. Amic.trrac. 3.9. 3. dub. 6.ar.2. 1 26 Deindc cim uie Ls intelleGius  noftri operationes cx di&kis 1. p. Inft. 3 3 OA Log. distr in fpecie, inr oleas, Refolutio quafiti de Potentia enti$yáe | &lipgulas ficri poffirensrationisan per  tionis effettrice . aliquastantum 5 de quo tres cxrant fen 45. 4 Rorefolatione quz fiti quoad pri: tentiz . Prima docct fieri folü per primá | ren partem, quz eft de potétia operationem »quando obiectum fimpli entis rationis ctfectrice, eft aducrtendü: Citer apprehenditar aliter, acfit nam. ensrationis dupliciter accipi poffe; prie. ' quando poíicaaducnit (ecunda, &ter. mb proco, quod folum babet effc ex vi.ti3 operatio, .& iudicium, et didcurfis,   rónis,fecundo pro ente'proportionali, et   inueniumt: ens rationis factum pcr pri zquiualente enti, gy fità rone; in propo» mam, Secunda ncgat €n$ rationis fieri lito cit quaeritur, quz po'enria ens ratio. per primam, fed aílerit folum ficri per nis cfficcre poffit, et an hzc folus fit in iecundam » ita Coconcll. g.1. predicab.   te]le&us, noncít íermo ^ entc rationis Loa. UNES A tme i HR 10 211 messis 2 M 318 $n primo fenfu, nam fic cffet repugnátia in terminis, quód alia potentia abintel . le&u;qui dicitur ratio, feu porétia ratio» cinatiua, cns rationis cfficere poffet ; fed cft (crmoinaltero fenfu. quare quafiti fcnfus crit,an ficut datur aliquod ens ; y folum exittit obic&iué ininiclle&u, ita detur, vcl dari poffit ens, qp folum obie et vé cxillat inaliqua potentia intentio. nil; a2 ab intelle&u; et hoc voluit in nuc; c Doétor, com in 1.d.45.q.vn. C. et qQuol.17.C.ipquirvelationem, quam pot voluntas, et quzlibet potentia collat iia alia ab intelle&u caufare in obic&is ab ipía inuicem comparatisn qu:bus ex na: «ura. rei non reperitür, non cH rationis loquendo ftrité de relatione rónis, quia non fempcr potentia illa comparans eít ratio,fiuc potentia ratiocinatiua, fed dici rationis, vcl quiaillis obic&is non cóuc nit ex natura reiabíque atu potétiz in tencionalis,vt ait ibi,vel prout hoc nomé ratio comprchendit int.llectom, et volü xatem iuxta phrafim Acifl.9. Met. vbi cas appellat potentias rationales, vt quolib. cit.adnotauit ; vcl quia hoc nomen ratio Difput. IIT. De Enterationis 1 ja poíTumt intelle&ui vel alteri potenz. mp fundamentum fi&ionis, vr concipiat id,quod non cft jac fi effet:aliud vero formale, et a&uale, quod nimirum a&u participatformalitatem entisratio  nisquia.f.a&u fingitur etleab intelle&u, aut alia potentia, et ita obic&tiue exiflit in ca, vt extraillam nec exi ftat, nec exifte re poffit; Non eft hic quzítio de ente ra tionis matcriali,& derelicto, fic enim có cedunt omnes, non tantum intelle&um ; vcrum ctiam volontatem,imaginationé,& omnes fenfos internos, et externos pof fc ens rationis efficere, quia in a&ibus omnium barum potentiarum poteft vti que cns rationis formaliter fundari,qua  tenus denominationes extrinfecz pcr a  &tus carum in obiedtis derclidie concipi  poffünt,vt formze illis inteinfecasac inhze rentcszjuzftio igitureft deente rationis  formali, et eft fenfas,an peropus alterius  potentiz ab intellectu poffit fieriensha  bens folum efle obici et ex via u À 49 Dicendum eft ccrtum e(fenullà po tentiam vi | prater intelletum, et voluntatempolféens rationiscHicere, 8c ex hísduabus certum elfe intellettü. cf m t ficete poffe, de voluprate vcio non it  certumy(tis tamen probabile.Conclu(io  extendi etiam folet ad quamcunque po xentiam collatiuam, vt ait Troimbct. in Fonnalit.art. 2. prin. $. notandum vlte zius,ecltandcin cuia ielatioaut denomi natio comparatj jn. obiecto caufata pec a&um potenua' collatiuz magis partici. pat rationcm cntisrationis n primo fen firquam aliz denominationcsvili, cogni tic. quia vt docet Scot. $. Met.q. ri.ab initio nedum c&fe cationis hibet, quate rusà potentiam'ept onali procedit, fed etiam alud cile ration's lupponit, in quo fundaur » quía denominatio com arati nón yefultat in obietto;nifi prius bfolu té cognitum fapponatür quoád iilud at itibutum, jà quo alteri comparatür.. Rurfuscum ens rationis cx di&:s 4.2.art.1.duplex (it, aliud inateríale, et derelictá, ac potentiale, quia nimicü for malitatei entis rationis actu non parti €ipat, Ícd v. ique participare poteft. per a&tum potent z finzenus, quo fena. ne gationcs,LriuutioncsyX omncsexminfece dcpom;nátilncs reales dicütur. entia ra tionismaterialiicr, et fundamcertaliter y eít Scorilocis omnibus citatisyac &tmox cirandis,& probatur quoad fingulas par« tes ; Et quidem Primo, quód nulla poté tia (enfitiua, fiue interna, fiue externa pof fir, oftend«ur geuerali rat one, illa ola potentia vitalis potett emia rationis c ffo iare ;qua ita rei iprz (Lore poicft eife, » obie&tiuam in (ipfa, vc excra iilà necti c, ncc exiflere poffir, ac in nullo (en(w, fiuc externo, liue interno potcft aliquid 1t10  bicctiué exittecc ex vralicaius a&us. (cn hiiui » ergo nullus (enfaum ens rationis poteft efhcere / maior patet ex dictis de formalitate entis rationis, quod talis cft naturz, vt illi prorfas repugnet. exifterc extra potétiam 1 qua fotmarur;probatur minor, tum quia vniueríaliter loqucado cbiectum fentuum cft (enfibile, íed. etfe fcnfibile efl etfcreale contradiftinctü ab cie rationis ; tóm quia obiectum prafer tim fcníus eztc fni edt aliqua qualitas sé^ ibitte rei, vnde com T dieitur (en(ationem externà pen  detenon folum ab obicdto exi(tente, fed | etiamin fc prafente, ergo (cn(us cxternus J mon poteit dare effe obicctiuum rei non  exiftenti, nam femper terminatur ad efle reale eius a&ui prarfi pofitum eriam in illis cafibusde quibus itati (olet; nam remus, v.g.repra(entatur cacuus, vel fca» .. &usinaquaabilla (pecieyque vranfmitti .. turadoculum cx immutatione fa&a ab j ME | &qua,per quam tranfit, antequam remus SM cipiatur ab oculojergo remus ille non 4 ha rationem curai ex ipfo actu vifio /. mis,fed antecedenter ad illumsquia fpecies ..állafic immutata determinat eculum . videndam tali modo, et ita (uo modo di. cendumin alijsca(ibus, cü nimirum Sol (0 propter dittantiam apparet miaor ; quam   fit, et denarius inaqua maior, et edificia  difiun&ta eminus apparent coniuncta, et . oncauitates in pictura;in his enim, et fi» | miil uscalibus attingit vifus apparentia (0 jllamcaufatam ex vi pecierum (ic, vel tic ENS immutararam, vel aliande,& bac appare (0 wk repr (cntatio vera eft,& realis, li /  cé&nóreprafentetur obiectum, ficut eft, is, et exi(teris à ob immutationem fpeetecum, aut cauf(a,(ed in hoc nullum interuenit ens ra tionis, alioquin etíani fpeculum ; quando reprzíentat remum euüruum in aqua ens rationis efficeret. .,$o Etex codem capite probatur eadé minor argumenti. principalis de fenfibus iuternls, prz(ertim de 1maginatiua' aut z timattua,de qua cft dubitatio quia licet ha potentiz non neceífarió pendeant ex pra (entia obic&ti in feipfo, vt fen(us ex  terni adhuc tamen non refpiciunt coram latitadinem entis, vt intelle&tus;fed deter minatum expofcunt obie&ü, et hoc qui dem fcntibile, quia non percipiunt cflen tias,& (ub(tantiam rerum, fcd tantü qua litatcs et accidentia externa, que vtique fünt entia realia ; vnde vt docct Scor. t. d.3.q. 2 F.contra Henricum, dum agnus fugit lupum ; non apprehendit rationem micitia,(cd accidctia Lupi,vt fibi ma tetialiter dií(conucnientia ; à quorum ap prchen(ione mouetur cx inftiactu nacu tz appetitus ad fugà (cd ha fulius pro | 91r. en folus intelleGlus efficiat ens rationiszArt.F. 319 fequi fpe&at ad libros de. Anima, X idco rationes quz inde (am: polf.nt ad. pro bationem cócluíionis dimittimus, hac fo lum cótenti, qua ex natura entis rationis, deducitur, quod fení(us dare nequit effe obic&iuum rei nonexiitenti; Et quando etiam inallatisca(bus contederetur fen fus externos dare effe obie&iuum rebus non exiítentibus, et precipue imaginas tiuam id facerc, cum mótem aureum, vel mare vitreum imaginatur, hoc etiam ad miíÍo non fequitur hzc idola effc entiaa rationis,quía hzc ob:e&a noa habét im  poffibiliratei ad exiftendum à parte rei. quod cit de e(fentia entis rationis » quod non folum excludit a&ualem exiftentiam Ob:e&i, (icut reprafentator, verumetiam poffibil;tatem ad exiftendum; cum igitur neque per feníus externos » ncq; intecaos tale potlimus idolum machinat 1cui cepu« gnct exiftere inrerum natura falcim per potentiam Dei abfolutam, concludendü cft nullum (en(uum pofle tale e(fe obie étiuum dare rei non cxiftenti, quale re quiritur adens rationis . . $1 Refpaliqui ex Suarez cit.imagina iuam (alim inhomine babere hanc vir tutem fingehdi;quod non cít,nec e(fepo teft,ex coniun&tione, quam habet cii in telle&u,vndé inquit Suarez imaginatione in homine participare vim cationis, et for té nunquá fingere, quod nó eft nili coo perante ratione quod etiam expertentia ipfa edocet,non.n. imagina ua mac ina tur folum monté aureum, marc vitreum, et aliajquz vtique po (Tibilia fanc, fed alia quoque qu£ proríus impoffibilia funt v vt hircoceraüm, et chymceram, et alia» huius eneris repugnantia. : i Sed facilé euertitur. hzc folutios tum quia proptet hanc coniunctionem nó po telt imaginariua extendi cxtrà (uii adz quátum objie&um, quod cíLens (cnübile exittens vel exiftere potens quale nà efcns rationis ; tum quia etiam ipfa imagt patiua humana adhuc continetur intra Lli mitc$ potentiz organic » atque adcó fpicitobiectum, quod contisetur infrà limites obiecti materialis. ob proporttos nem; qua verfari deber inrer paient ^m» &obic&um quoad rauionem Eon lei F f t 9, e.  7220$20. éperandi; tum quia fal(um eft imaginati uam per fe participare vim tationis in ho fnine, nam tantamcum ipfo intelle&u conucnit inrationc potentia cognitiuz: interne ; cum tandem quía vc ait Auer(a, fi imaginatiua (uo proprio a&u diftin&o ab a&u intellectus habet cfformare ens rationis;frufira affertur coníortium intel lectus . Neque experientia eft in oppofi titm, dum .n, concipimus hircocecuum, chymetam, Deum corporcum, et fimilia, plané vt paffim notant Au&orcs, non ex vi imaginationis voiuntur mátürz, auc effentiz incompoffibiles, quia nec imagi matio,nec alius íen(us profundat fe víquead fübftantiam, (ed tantü externa acci dentia hirci v.g. et cerui; quotum cóiun €tio certé non repugnat, nam (zpius viía funt monitra ex diuettis animalium figu ris conflituta, vnioaütem naturaruin 1n compoffbilium fit à folo intelle&u. $2 Altcractiam pars conclufionis có fti probatur, et primó quidem ens rationis ab intellc&u fieri ità compertum cft in tcr admittenres entia rationis, vt proba» tionc non egeat, quod vel cx ipfo nomi ne entis rationis indé deduát conftare. dcbct, id autcm ctiam de voluntate pof fc probabiliter affirmari oftenditur ma nifcfia ratione, quia nihil illi dee(t ex re quifius ad potentiam formatricem entis rationis, fi .n. rcquiritur, quod talis po tentia fit collatiua, certum cft hoc i tati non deficere, ità .n.. poteft cóparare. vnum obie&um alteri, ficut intelle&us, nonquidcai per modum iudicij, et cogni tionis, (ed per modum ipfius, ordinis, et acceptationis, vt notat Bca(auol, q. quol. 20.cx Do&orc cit. v: cum vulc media.» propter finem;imo potcft inuicé ità duo €onfetre obic&ta, quz à parte rei ó fint refctibilia,vr cum peruersé agésvult Dcü proptcr creaturam viendo fruendis, et . froendo vtendis ; Si requiritur, quod talis potentia fit rcflexiua,vt vlteriusaliqui exi unt,ex Suarcz n. 17.0b quod ncgant sé us ens rationis eflicere poffcquia oculus p em vidct, fed reflexé nó nouit parie té e(Te visü,ncc imaginatio perci D abicdto. eque id fit cíÍc imazinatum voluniati deficit quia voluntas liquid vo it; quid. Difput.IlI. DeEntevationits. 000 » lens faepius hue a&um reffexum con(entit fc velle,vt docet Scot.quol.16.D. et r.d. 47:q.vn. D. et ratione reddit quol. 17. C. quia hzc munera competunt illis poten pos rationem ambabus communem gs fob earum immaterialitatem; Si tandem requiritur (quod principalius eft) quod otétia det effe obiectiuum rei, qua reali rer non eft,ncc cífe poteft, adhuc neque: hoc deficit voluntati, tü quia poreft vo  luntas impoffibllia;etiam vt talta ab intel Ic&u often(a, appetitu faltim inefficaci appetere,vt docer Scot.2.d.6.q.1.quara tione tenet. Fuent. cic. polle voluntatem  ens rationis efficere; tum quia (quod ma is vrget) poteit voluntas ex fua libertate  Pocta in obte&o fingere, vbi te vera  nonrcpcritur, nec reperiri poceft, neque vt bonum ab intelletu proponitur, crgo poteít taleeffe obie&iuum bonitati tri  buere,qualerequiriturad ensrarionis CÓ wii nes onfcquentua pater,quiaim  rali ca(u voluntas eft,qua primo fingit nitatem in.obie&o, vbi non ett, nec cíTe poteít, non autem ipiclle&tus; per quod excludicur commumis rcípontjo Recen tiorum dicentium; quod licét voluntas in terdum tendat im bonum, quod re vera tà le non eft, tamen ipfanon fingit tale boe numy;fed (upponit iam cófictum ab intele  le&u,& propofitum pet intellectum; af (umptum probatur ; quia in fentétia pras fertim Scoti przter finem veram, et ap parentem datur etiam finis prafi xus, (e praititutus in T.d. f.q. r.arr. 3. et 4.& eft quando obieQtum 'pracisé e(l à ratione oftenfum fub ratione mali, et voluntas ex fua libertate illud (ibi pratigitGraquá finé, nom quod voluntas feratur im malitiam pet fe;quia hzc non cft obie&um profe cutionis,(ed quia oftenfo obiecto volun tati (ub ratione mali,& ex alia parte oít& fa rationc boni vel in fe, vel in alio obic &o; poteft voluntas bonicacem illi obic &o affi gere,quá tfi pon habere prius ofté dicis inb Qt, et (ub illius bonitatis praetextu obicétum illud in (c malü acce ptate j de quo agimüs ex profeífo dilp.7 Phylic. q. 8. arc. z. ticuc igitur probabile  eit dari hineii praefixum; et clTe (ufficiens voluntaus motuum; non tantum bonum verum»   &flertionis fundamentum; quodE " bando diuerfis cxpetientijs | externos ensrationis cflicere poffe CRM colores in Iride, vitro triangu  . lari,collo c .W" LA pparenss(ed eti pra ftiturum, ji prob sodes oaept eft volunta s rationis efficere poffe hide uimur,& hoc eft praecipuum huius Aci aii fruftrà e Poncius hic, cui occur  P Rx D  gimus difp.2,Met.q. 9.art. 1. à .246.; 7 Solumtur Obietliones | $3 TNoppofitum obijcitut Primo pro t (cn(us ; Vi. X£, concauitates in pi | €&uris,vnum,& idem obie&um multipli v rm o oculo ex parte (üperiori infcriori,& alia huiufmodi, qua à par / Hw    retci non exiftüc 1n obiectis vifis)ícd cà  ..   tum in €a cognitione, qua exprimuntur, X dt LA N dei     Confitmatur;quia in his cafibus, et alijs  multis falluntur fcnfus cxterni; quis hoc . ncgct at per omné actum falfum fit ens  rationis inquit Arriaga cit. quia ftatim ic  fe /  apptehendendo ncgationé illam per mo . E. dontigrR poütiuz, et cnübl ; . potentia fenfitiua non attingit, nili obic  a&tus cit (al(us, obiectum citis non cít parte rei, fed tantum in illa ip(a cogni nc . Demura oculis videmus no adcf m, quod vtique fieri nequit y ni fi  " lis »quia &um fen(ibile id autcin. cft ens ratio nis machinari . Refp. iam ex di&is patere, quomodin illis, et (milibus expericntijs nihilfin. . gitur ab oculo, quia ipfc non habet vim compon: ndi cucüitatem cum remo, par uitarem cum Solc;colores cua Icidc, &c. fed re vera exprimere, quod illi per (pe clesobijcitur antecedenter ad a&um vi fiónis, hzc igituromnia non (unt obic &iué tantum un ocuio, (cd veré à parte rci, non quidem (ccundum cfc reale, et fubie&tum inillis obic&is [ed (ccundum cflc rcp lc; et intentionalc, quod variatur iuxtà variam (pccictü » vel etiam ipfius organi iaxnütacioné, ficut paries, qui à parte rei eft albus;pofito ante ocu los vitro viridi ob imiputationem (pccic rum, que per tale medium deferuntur ad oculum,eít viridis,non quidé realiter,fcd tccundü cffe repra(entabile; et hoc (ufl gur. en filus imellefuseffciat eut rationis ct. 3i cit ad foluendgm argamétam ex illis ex^ periétijs dedu&ü, namexplicare vade ia fingulis proueniant illa appatentiz,vt du. plicitas obie&i inoculo compretfo,colo resin collo colamba,concauitates in pi. &ura;(pc&at ad libros de anima; videatac Amic.qui cra&t.5. Log. q.3. dub. 2. art. 2. fingula explicat. Et quandoetiam concedceremus hzc omnia exiftere tátum ime vi(ione, qua exprimuntur, adhuc bis  da foret confequentia, quia vt fepe dici eft;ad ens fenüibile equiaalens enti ratio nis non (ufficit,quod videaturid quod na. ' eft,iíed quod etiam illud tit inpoffibile, ficut apparct; tnodo nec colores apparés tes in colio colua;bz, necremi cacairas z,S& alia huiufmodi apparentia funt impof fibilia,qua rationc conuictus Arriaga có ccdit perfenfus externos ficri non potfe. ens rationis impotlibile, (ed tanti illud, uod actu à parre reinonexittit, licet it poflibile : Atiam ex didtis conftat hana... fitam diftin&ionem de duplici entc ra tionis penitus implicare, quia realispof fibilitas repugnat enti rationis, vt fic. m Ad Contira. in hiscafibus, et fi milibus re vera fenfus nonfallitur, quia apprehendit illa obie&a, (i non vc süt,(al tim vt à parte rci reptatíentátucá fpecic bus;vndé vifus apprehendit folum appa renuam illamcolorum v.g. in collo colü bz, inquo falíiras nulla, aut fi&io inter uenit; quia à parte rei ità fitrepraícnta tio per fpecies; quare fi erroc intetuenit, hic potius erit imaginatiuz, vel. intelle &us,vt conliat in exemplo vuarü à Zeufspictarum; quas aues cxiflimaruatc verassg i&lintet à Parchafio depictiquod Zeufis ipfe exiftimauit verum, nà in his caibus: vifiua non e(t decepta, quia vifio veré ad yuas pictas, et lineum pictum termine. batut, Ícd exittimatiua tancü,vclintelle ctiua ob fimillima accidéciajiaió neq; tellectus ip fejant imaginaciua fallercturs li cius iudicium feratur non fupra obiecti exiftccian, (ed (upra (olam eiufdé nip rétiam;quia tunc iudicaret, quod veré à parterci apparet. Quod fi iaccidum fale latur ipfc intelicctuscum ipfo séfu:adhac obicétà talis (cofationis; auc intellectio nis non erit cns rationis, quia ve (4e bur 322 impo(fi bilitaté ad exi (t édum.à parte rer. qua ad ens rationis requiritur, vnde ne. gatur abíolucé,quod ait AC RUE Cue actü falí((um ens ratioats coltitii, Ad Confira. vltimam 'a(Tü ptum, nullus fiquidem fenfus; przfertim cxternus, percipere poteit negationem actu po(itiuo,ícdrantum percipere fa bicéctum nó cognita forma negata ; atque ità non videmus tenebras in acre. ficut neque flentium audimus in folitudine, fed per carentiam actus. dumtaxat id di cerc (clemus abufié . $5. Sccondo obijcitarprobando ficri líe faltim per feníus internos, et prz Lie x capui im »Icu phátafiam ; Tà quiactiam ip(a cft porencia collariua, vt Scot.docet 1.d.4 $.q.vn.in fine; et habet virtutem ncdü obiectiué coniungédi, ve compoffibilia fuot, vt cum ex connc xione fpecierum montis, et auri fingit montem aureum, fed etiam incompof fibilia, vt cum cx connexione (pecierum hirci; et cerui coiungit illas natutas . Nec re(pondere valer phintafiam vnire acci dentia cxterna illarum naturaram,non ip fas naturas. Quia phantafia format (ibi ebicéctum,vt ctl cognitum ab intelle&u ; quia quod intcllectus intclligit ; id ipfum phantafia phantafiatur, (cd iatellc&us in io cafu non fela accidentia externa coniü fcd et paturas,ergo &c. Tm :. quíaimaginatiua potcft concipere lineà quàá dam infinita,quaz implicat, et alia huiu( modi,vt [patum realc extra Cclum, qua ratione Dialectici dicunt ens unaginàbi le magis ampliari quàm ens po(fibile; Tü 3.cx Arriaga interdü tall tur. camis cepu  tansvmbram hominis cffe hominem illá, à quo vapulauir,& aufugit imaginando ab co,quod videt fuifle latum,at coniupgé do percuflionem cum illa vmbrasvt cum cauía c fficiente profe&tó impollibilia có iungitsquia cum vnibra (it nihilynó poteft darc ictus. Tum 4.«x codcm, dum quis videns àlonge ítatuam piat efe homi nem;vtique habet hanc apprehen(ionem, quod ille cft homo;at impollibile eft ho. minem cflc (tatuam, ergo faz pius phanta fta apprehendit vnioncan, fcu 1denatatcm Diput.1 LI. De Ente Rationis. &üme(t, obiectum fenfaum non habet. reram impoffibilem i»; .:$6 Rhefp. non e(fe ccrtum pun lic potentià formaliter col. t iuam, nam loc.cit, 1.d.4$.66 4.d.49.q..  r.relinquit fab dubio, quin potius fitum aperte alib TW nn Dx EE. et in 44.3 5.Sc in 4d. 43.2. vbi Tatar.&c d.45.13 que toca pouderat Bargius in 1d. 2.0: 1.8. Quinto dico, et quol. 17. C. cum innuit vim collatiuam oriri ex ime materialitate potentie, et cum dicitur phaniafiam coniuogendo fpecies montis, et auri componere montcat aureum, et il lud atingere,vt quid vnü, inquit Bargius cum Tatar.illud tantü attingere velut có plexum indiílaas, .i. fine co do,quo oculus tine formali complexione atungit Petrum currere, dumactuillm 'det currere,non autem velut complex ü Itans, icum copula;quafi attingat for malitct vnionem illorum;vnde iuxta hanc viam, quam ku q.3.n.28.cum aiijs mod : ] (o docet Brafau.q. 13.quol. (à quó,vt eius moris eft,Pofnan. 1. d. 5 5. difp. 1. vbi de hac re agit, totam ttanfcripüit quz (tionc fuppreflo nominc) plana r collatiua formaliter,& proprie, nec dici" tur componcre chymceram, qua(i attingat.  fua cogniuone illud aggregatum forma liter, quatenus eft quid co.npotitom ; « vnionem illam in ratione obie&i; (ed dici tur cam cóponere matccíaliter.; quateaus fimul,& qua(i vnica a ionc attin» git partes, ex quibus chymera reulcat, quas antea (cor (im coguouit, et iuxta hác viam on.nia illa arsumenta ruunt, vtpote qua fupponunt pbantatiam effe potentia. formaliter collatiuá et attingere formali  ter vnionem duorum in ratione óbiecti. $7 Scd quia hoc plenius difcu ctai ad librus de/Ainm; nunc phanta(i am. ctlc formalttcr c uam;«uia tamé non egreditur Irmites po tenug (enfitiuz,plané cópenetc nequit nifi fpecies (en(atas,vt Scot.doccet 1.d.3. Mem Qumto dico,quate in compos tione chymere, et hircocerui folum ate tingere poteft vnionetn accidentiunsqug vtique pottibilse(t;nonnaturarü; &ad inttanuam ila m dicendum efl vecum ef fe apud Scoti. co mo«s ; » difp. 2. tors Gat gage ah ;  anoett virtus : ? Ld : at D. | 10d cum intelleQus operatur, etiam iantafía dd fed circa (uim obie 9 n, quod fenfibilitatem non tranícen . . dit, vnde cum intelle&us intelligit natu. masincompoffibiles, phanta(ía coenofeit figuram, quantitatem, et accidentia ex terna illarum. Ad 2,negatar a(fumptum cum potius experientia confiet cognitio nem imaginatiüz ferri ad obie&tum cum aliquo termino, quia ex modo eius ope . randi concipere nequit obie&a, nifi in determinato loco, fizara,& (im.libus, vt nótat Amiccit. qui etiam ait imaginabi . leex vi imaginatiuz won latius patece, quàm ens poífibile, quia dicit quantita fuo tem, fpi n fimilia, quz fant poffibilia, fed inotdinead intelle&um magis Jaté patere, quia. comprehendere potc(t fi&itia, et de hoc intelligi di&um Diale . &icorumr . Vel dicendum potfe phinta fiam concipere lincam, et (patiur infi .PREPIOM : . zc mitum/íyacategorematiciof; quod nó im pficat,non vccà cathegorematicü, vt di R: imus in Phy(icis. Ad 5. (u» nitur fal . rafía(uffodere fpecies non fen(atas,qua " lisef fucctes inihicitie Ic imt dns ... Door (upracic. loquens de 220 tefpc &u lupi ; falfam itemett canem vifione atingere vmbram, que eft mera priui tio, et cum ea coniansere perculTioné,  et cum efficiente caufa, quod igitur in "vmbra percipit,eft lomé ipíum fecunlá, et ipfius luminisfigura, qua terretur ob (imil tud:nem; quam habet cü figura bominis, quo vapulauit, et cam ca con ^. Aogix pecie percu'Ti onis, vnde nunqua   mttiggit, nifi vnionem fen(ibil um acci  gii resi eee Ad 4. intel c&us ui facit illam cómplexionem; .'phantaliavcró camnon fe profundct ad fubitantiam, ftit in coremplationc ex ternz fizure hominis, et ftatuz,& cas ob fimilitudiné coniangit adinuicé, et earynionem attinrit, non Yeró naturarum. T $8 Dices Me adtdun (altim per 1 modummemoriz,& remiaifcentie po(fe cns tationis efformare, quía remuifccn do ia ue rem;quz non cft, (ed fuit, et facit ionem quandam fupra a&utm aam prateritum ; cx qua refleai ("A Ne necu  füm io argumento quod .(. poffit phan fultare folet ens rationis;ita .n. formatur ab intelle&u. Refp. licét Cópl. cir. n.29. probabile cefeant cogitatiuam, et remi nifcitiuám ob maiorcm quandam cóiun Gionem, quam habent cum intelle&u in bomine (upra ceterosfenfus, pose ali quod ens rationis efficere, tamen quia Ob ralem coniun&tioné non eleuantur il l;feafüs cxtra fphazcam fenticiug poten ti, vt fapradictam cít contra suarez; praftat id potius abfoluté negare, nam quamuis poffit imaginatiua per modum remimfcentiz cogao(cere obic&tum; vt antea recognitum ;hzc tamen non cft re. fl.xio cius geaeris, qua ficri folet ensra tionis, quia illud apprcheadir (oli quoadan eft recolendo antecedentem act co gnitionis,non autem recogirando quidua tuccit tale effe cognitum in obic&o. ' Tertio obijcitur cx Suarez, quód ne queat voluntascfficcre ens rationis, Tá quia etli (zpc appetat rd, quod noa cft re ipfa bonum fed tantü appareucer; üihilo minus ctim non det ipfa illibono apparé tiefe obie&iuam,fed intellectus, no po terit voluatas dici fiasere illud bonum fd potius ferri in illud iam fi&um ab in tclic&u. Tam 2.quia cum votuntas fit po | tentia ceca, füppponit obie&um propo fitum per cognitionem, fiuc fit bonü | uz apparens,ergo cü non faciat obiecti, fed illud (upponat, inepta jrocfusett ad cas rationis efficiendum. Tum 3.etiamf(i voluntas poit vnü ordinare ad aliud, ad quo4 non eft fuapte. natuta ordinabile, non format noua relationem ordiais in tali mcdio, quz (it eas rationis, (ed rantit refalcit ineo fao modo denominatio ex« trinfeca rclatiua, vc paffim refültant ex a&tbas aliarum poteociarum, Tà 4. quia etiamfi poífit vlterius voluntas reflecti fapra fuas denomiaationes extrinfecas im. obic&is dercli ctas amati, voliti, ordinari, &c. ficut intelle£tus fupra fuas;tamé per talem reflexionem nonillisatfert nouum.   eife rationis,ficut intelle&us, quiillasap uer. vrquid. exiitens. iP um tádem, quia intellectus tationis a firmando, quod z gando, quod cít,& hic voluntas autem accedit lebie&o, quod non eft illud efficere. $9 Refp.exdi&tis non tantum bonü verum, aut apparens effc fufficiens volü tatis motiuum, fed. etiam bonum : prafi xum, licét ergo quando voluntas tendit in bonum apparens peccádovx ignoran tia,fictio fc teneat ex parte intelle&tus, tá quando renditin bonam przfi xum pec cando ex mera malitia ; fictio non fc tc net cx parte intelle&us, quia ipfeoftcn dit obic&um malum, et (ub ratione ma li, fed totaliter fe tenet ex parte. volun tatis, quz non obftante intellectus ofté fionc cx mera füa libertate applicat illi obiecto bonitatem,& illud bonitate fal. so indutum fibi przfigit, tanquam finé, om caíu peccare dicitur ex certa mali  Ad 2. patet per idem, quia intali cafü m fibi obicctum, in quod tendat . ces, ergo tendit in incognitum, cum talis bonitasnon fit ab intellecta in illo obiecto oftenía, Negatur fequela, eftomamque intellectus non oftendat. boni zatem in tali obiecto, cam tamen oftca dit inalio,vel in fe abftracté, quod füffi Kit; vt voluntas poffit eam applicare obie eto'?ropofito, vt malo, nec ob id dicatur "Éctri in incogoitü, vt declaramus in Phy  fica dilp.cit. Ad 5. veram eft actu. dirc €to,quo primó vnum obiectum ordinat, et comparat ad aliud non refültare ex vi zalis comparationis actiuz in obiccto, nifi excrinfecam denominationem cópa. rati tamcn n co fic comparato;& deno m per aliam actam quafi re, caufare refpectum rationis ; vt aicclarat Doctor 5.d.26. q. vn. E, Ad 4., negaturaflumptum, nam vt docet idem 3Doctor quol.17.C. quemadmodü intcl &clicctus (uas denominationcs cxtrinfe €as apprchendédo ad modum cniitim di «iur illas cff c in entia rationis, fic et volantasidipfom facere poteft. acce prando (uas, nam acce obiectum €o ptacisc, quia ab alio,vel etiam à feip cft amarum, tribait illt extriníecz de nominationi etíc quoddam rationis ni mirum quàdam rationem boni, et ama bilis, ob quà mouetur ad illud obiect ecceptandum, A d s. qua céfetur ratio à priori ex diucrío modo tendendi int«llc &us,& volütatis de(umpta, negatur a(2 fumptum effe vniuerfaliter verum, quia non folam per iudicium,(ed etiam per ap. ptché fionem incomplexam fit ensratió nis,vt dicemus art. feq. quando nimirum. obiectum non habet aliud effe,nifi cogai tum in ea,quod autem voluntas operetur accedendo, ve] recedendo ab obie&o nó refert, fufficit enim, quàd illud obie &um non habeat cffe in (e, (ed tantum in voluntate. At Dices, id implicare,cum enim non feratur in incognitum, fed ab izzelle&tu propofitum, nunquam dare potcít pri mum effe obicéto, fed potius fertur in il lud ià datumab inteliectu, et conlequen ter eít ens rationis [olum in ordine ad ja. telle&tum. Refp. iam oftenfüm efe, in quo cafu poffit voluntas dare primü effe Obic&o; et adhuc conceffo illo antece dente deberet negari con(equentia, licet enim ens rationis non fic luntate, adhuc camen fao modo fieri pof fet fe vtbene aduertit Arriaga cit.   0.37. ficut Adaerfarij concedunt iudiciür fuo modo facere ens rationis, licet füp ponatur ta&ü ab apprehentione, vt mox dicemus, et ficat omnes fateritenenturs   perrepetitos a&uspo(Te ab codem in telle&tu idem ens rationis (cpius. fieri« Ouuied. controu. be ea un&. 6. n.7fatetur ingenué rationemallatá, cui  JE fidunt, et prafertim oncius,non concludere igtentum, quia licet itionis non fieret primó à vo luntace adhuc tamen fuo modo fieri poí fet (ecundo ; vede ex alio capite probat voluntatem ens tationis cflicere nópof. fe,quia aequit przftare rebus eíle obie Guam, et inteauonale;quod fundamcn tum eflc fai(am ofteadunus di(p.z. Met, q.9.art.I. n.248. i  Refolutio quafiti de aiu, quo ens  rationis fit. 6o | g geom Primó, ens rationis in vniuerfum fieri per. illum a&tum intelledtus,quo per modi entiscócipitur idjquod ui re nQ babet egucatea, feu (vt de j euam fieret primó àyo Am. "o NT P DU ES x pera&em illum na&us voluntatis comprehédatur) pet ilum a&umy ex vi cuius ita ali d exiftit obie&tiué in ea potentiaycu eft a&us,vc extra illam nullam pror efle   É mpeg jbic ves poteft abfolutus, vel collatiaus, Pig ds, vcl reflexus foxta exigentiam entium tationis, qua . Concufio fequitur ex didis q.2art. 1 de formalita teentisrationis, nam fi ens rationis jl fudcft, quod habet tantum effe obic&i mum in potentia, à qua fabricatut, vtiq; y cx vi cuius accipit tale effecbiectiunm ; et cum in SE intellcétu talis a&us fit ille,quo per mo |... dumentis concipitur, quod in re nullam | prorfusentitatem habet,plane per hunc . eundem a&tum prodücetur ab eo ; et ita ficri ipfa experientia docet, cum enim a&u fimplici, et pofitiuo priuationes |  megationcs, et alia impoffibilia, item et |. sexrpDfecas denominatienes, quz om (v miafuncentia rarionis mate,itlia ; conci l pimus, et efformamus in entia rationis |. formalia, viique illa concipimus ad in ir veri entis,ncmpe czcitarem» vt pra iam organi difpofitionem ;. tenebram vt actipam in Ucoj, et relationem quád adcreaturam, et vificnem paffiuam in paricte vt aliam relationem a&iuz iu oculo cortefpondentem, et fie de alijs, vt difcurrcnti con(tabit : ^ 61 Quodveró hic a&us entis ratio nis tormatiuus poffit effe abfolatus, vel comparatiuas direétus, vcl rel exus,iux ta variam conditionem entium rationis, (ant facienda ; Prob.quia omnis rc latio tationis fit per acá. conferentem, velordinantem vnum ad aliud, ncc aliter fieti pcteft, fi enim denominationé ex ttinfecam Crcatoris in Deo volumus in ens racionis cfformare, neceffarió con ferimus Deum cum creatura, vt relati uim cum fio correlatiuo ; € contra ens rationis abfolutam (quod infra concc dendum effe oftendimus) fit conci pien do aliquid non in ordine ad aliud, dum enim tenebra concipitur, vclut forma cxtenía per aerem, nalla profeta imer uenit comparatio tenebrz ad aliud, vt Keri can aeris difpofitionem, creationc Ba o. | a IV. Quoatia fit Éns Rationis. 1L. 325 adtermimum, Rurías quia malta (ur entia rationisquz fundantur in ipis opc rationibus intelle&us,vt fuat omnes in tentrioncs logicales, hecomnia fisci pc tunt per notitiam reflexam, tunc enim proptié efficiuntar,cum intelle&us reflc &endo concipit denominationes ortas ex priori cognitione ;nobic&to ad mo dum alicuius relationis, feu formae in^ wimfece ; éconrra vero alia entia ratio nis, quz non hibent pro fundaméto pro ximo denominationcs extrinfecas co gniti, abftra&i, et alias ex »&ibus intel le&us ortas, fed immediate fundat eas intelic&us (upra i pfam entitatem tcalé vt relatio creatoris et (imiles, fieri ha t per notitíam dirc&am aon inuo luentem reflexionem circa aliam pra uiam cognitionem., Sed obijcies 1. quod omne enscatio nis ficri debeat per notitiam compara tiuam;quia fit per eum actam, quo con cipitar ad in(tar entis realis ; ergo lem per concip:tur comparatiué ad aliud, et ex a&u collatiuo cop(urgit. Sccundog» femper fiat per a&um reflex, nà actus intelle&tus, quo fit ens rationis, (emper fapponit alium actum eiufdem intclle &us, vt enim paries cognofcatur v.íus, fupponitur cognitio alicuius vi(ionistec miaatz ad ipfum ; vt. fiat hircoceruus, fupponitur cognitio hirci, et cerui, et cum omnc fiat ad inftar entis rcalis,fem per (upponit cognitionem entis realis. Tandemé contra videtur nunquam fie ti poffe per a&um reflcxum, quia actus reflexus non facit ens rationis, edattins git illud iam fa&um per priorem cogni tionem directam vt (upra docuimus q. 2. arc. 1,in fol.ad t.cum Do&ore Met. q. r1. et 2.d.1.q. f. B. 62 Refp. negando a(fumptum, quis enim intercedat aliqualis comparatio in formando ente rationis, non tamen irt tercedit illa comparatio, qua refertur vnum ad aliud, vt ad füum retmint qua: proptié cft comparatio, et per a&tü € latiuum fit vt bene notauit Auer(a q. f» fec.6. fed tantum concipimus. vnum fimilitudinem alterius, fic dicimus v.g. concipere tencbram in acre pet compa» rado 3426 » Difput.1 I L De: Ent Rationin d e ": rationem ad lucem, quia eam concipis mus extendi pet aerem;, vt loler extendi lux,qua proprié non "n some a. IUS 1mitato ; quo Concipercaus eebrén i acre A quendam reípc é&om ad lucem. tunc vrique hac foret  vera comparatio,& rcferétia ad lucem, vt ad terminum, et eficr ensrationis pro pic fadum per notitiam comparatiua ; ob illam tamen aliqualcm comparawo nem dixit Suarez. nu. 16. actum torma tiuum cotis rationis effe aliquo modo có paratiuum,& forte etiam in ho fenfulo cuti funt scotiftz iili ; qui dixerunt ens quodcunque rationis actu collatiuo fic £i. Ad 2.fi actum rcflexü fümamus pro cognitione quomodocunque aliam prio rem fupponente, lic dici poteft omne ens rationis ficri per actum reflcxum, fiquidem necettarió illi fupponitur cognitio  entis realis,ad cuiusinftar cfformatur ; fed t1actus rcflexus fumatur propriéypro co.(quo intellectus (e reflecut vel fupra fc cognofcentem vcl fupra obiectum ; vt à fe cognitum, vel fupra actum ipfum co gnitionis (inquo fenfu proprie diftingui tur ab actu rccto, non autem in priori » nam di(turfus fuppon.t iudicium, et hoc apptché (ionem, et tfi tá indicium, quàm difcuríàs actus recti funt, cító etiam ipfi potlint cle reflexi) (ic non eftopus om me cns rationis per notitiam refiexam "fieri. Ad 3.iam ibi q.2.ar.2.in tcíp.ad in ftanriam factam cotra (olutionem£ecü di principális $lené declaratum cft, quo " s&lu dicat Dóctor cns racionis fieri per notitiam directam, non vero rcílexam ; nam loquitur. de notitia reflexa mere . fpeculatiua, non autem de rcflcxa pra; etica, et factiua,"u& in tanuunin appellas tur directa, quia per ipl am primo intel. ligitur cns rationis yt 1bi dicrum eft. ^ 53. Dicimusfccundo, entia rationis fpectaetia ad materiam propofitionis, et dilcur(us ficri potle p. tres opcratio ncs incellectus dittributiué, alia acmpe per primam, alia pcr fecundam;alia p ter tiam;fpectantia veró ad formam, vc ge fus,(pecies,lubicctum, praed icatum; an tecedens,coníequens, &c. fiunt per pri mam dumtaxat. Conaufio duas habet partes, et quoad vtramque probatur, .&z explicarur, potet enim intellectus ap endete teciminos repugnantes, vi cá cócipit aluum Deum à Deo vero di(tin cium chymeram;hircocceroum, ac alios terminos incompicxos repugaantes; po teíl iteni componere propotitiones fal« fas, et repugnátes,atfirmando, quod im poffibile eft, et ncgando,quod nece(fa rium eft, vt homincin elfe brucum, ho minem non eíse animal; poteft denique prauos efficere difcur(us ex aliquo ante cedente deducendo, quod nullo modo fequi potefl ex ia j tic autem apprchen dendo iudicando, et inferendo fingit di recié idquod nó cít,nec e(se porett,qui enim dicit equus eft rationalis, non fo lum concipit equum, et rationalem, fed etiam vtriufque identitaté realem, qua nullibi eft,nifi in illa cognitione, timili tcr qui ex vno antecedente deducit con fequens,quod ex 1llo fequi non potett, non folum concipit jO&con (cquens, fed etiam confequentiam, qua nullibi ett, nifi in illa repraíentatione y idemque dicendum in apprchentioue, » termini fimplicis repugnanus, curnihil   corrc(ponderà parte rci, ergoobiecta  horum actuum veré funt enua rationis dirc&té fabricata per illas.Et in hoc fen (u cantum admitci debet (ententia (upe rius relara initio quettionis, quz affere bat intantum per (ecundam, et tertiam operationem entia rationis fieri, quate nus intelic&us falsó judicat, et malé di fcurritjalioquin abfolute loquendo non bene rem explicat, quia videtur velle, qe propoliuo, et (y logifinus non fint entia rauonis,nifi quado propofitio eft fallas et (yilogilinus prauus, quod quidem fal fum cft ; nam fiuc propoditio fit veraífi  ue faifa,tiuc con(cquenaa tic bona, fiue mala;propo(it:o in ciíe proponaonis, coníc.ucntía in cflc contequenrig funt entia rationis formalitec, quia lunt no mina (eccundarum i0tenuopum logica lium, füb qua tamcn tocmalitate racionis nàfiunt, nifi per primaui opcrat;ionem vt mox paicb:t., 64. Altera vcro coclufionis pars, quae eft cotra l.eccntiores omaks ale: cnics [ccun » gGq. i(  fecundasintem.iónes logicales ad fccü dam,& tertiam intelle&tus operationem Gantes, vt funt prz dicatum, fübie Gum,con(equensconfequentia, &c.fic fi per illas nom tantum fundamentaliter, fed etiam formaliter, Probatur cuiden ter,' et inptimisquód entia rationislo gicalia ad terminos (implices attinentia, «f. vniueríale genus, fpecies, fiant forma liter per primam 'operationem cx Ad uerfarijs concedunt quamplures, et faci leprobatur;qtía cum intelle&tus cogno .. fcittermibum fiinplicear, non eo ipfo fit .. ensrationis » (ed tantum habctur actus extrinfecé denominans illud obiectum | . eognitum; et fi res cognofcitur abilra €k?ynon eoipfo habetur ensrationis, qp dicitur vniutt(ale.,. (ed tantum habetuc b denominatio extrinfeca qua obiectum |   denominatur abítra&é cognitum ; tunc   vero habetur ens rationis formaliter,  pe dicitur vniucrale, quando illud ef .. fecogaitüabftracte concipitur in obie &o pcr aliuma&um reflexum per mo dum alicuius forma realis in re ficab / ftra&é apprehen(a . Eodem etiam modo probatur alia quoque entia rationis lo . tia, fieriformaliter per intelle &us operationem, confiderando .n.iu dicium, quo: affirmatur hbomirtem e(fe animal, hocipío a&u non efficitur ens .. rationis (ubic&tum, przdicatü, aur propofitio, (cd tantum hábentur denomina woncscxcainfecz, qaibusanimal deno minatur affirmatam,& praedicatum ;ho à fubieóétuin, copula connedtens, qua denominationes extrinfece. defümuntur  aba&u intellectus przdicanus,fubijcien ti$, et conneótentis duo in aliua enün Ciationc. ; tunc veró in entía racionis cf. formantur, cum intellectus concipit. effe fubie&um in homine, et predicarum a animali, et connexionem in copo! per modu relationum reali $ fic etiam agtecedens,conícquens; et có. fequentia non funr cntia. ratiouts pec ip« fammet a&umn illudonis, (ed folum dc nomunationes cxtcia(ccz. quibus vna» propoltitio deaominatur antecedens; vc) EDuef. IV Quo acla fiat Ens Rationis. rt, inferens, alia veró confequens, vel illa ta;tunc veró fiunt entia rationis, cum ct» (c inferens in propofit;one concipitur per modumcuiufdam relationisadpropofitionemillatam, &cilecon(equensCócipiturinpropofitioneillatapermodum alteríuscorrelationis5omnesaatéiftafi&iones,quibus.£.c(Icpraedicatumituradmodum formz realis in obie €o, císc antecedens, vcl confequens in propofitione, fiunt per. primam intelletus operationem quía vniuecfaliter de nominationes extrinfecze. non apprchen dütur ad modum exis ; nifi per primam operationem, et per cóceptus fimplices. um ergo omnia entia rationis logica lia non folum ad terminos fimplices fpe Gantía, (ed ctiam ad formam cnuncia tionis, et diícuríus fint extrinfecz de nominationes proucnientes à diucrfis a&ibus intelle&us, et denominationes extrinfecz concipiantur permodum en tis per folam primam operationem, quia fola apprehenfio cft entium, vbi iudiciü, et diícur(us (unt ctiam non entium; con fequenter hzc omnia fient entia rationis formalierperilam. 6$ Conficmatur, quia licet relationes rationis] important enunciatio,& argu . mentatio;in cocrero,& in actu exercito, quatenus nempe'applicantar a&ibus iudi cij,& difcucfus;quid complexum impor tent ; tf in abftracto, et velut in actu ti pe ét ipla (unt quid incomplexum,ná itudo, quam dicit prezdicatumad fu. bic&um;ctiam vt actu pra:dicatur,& có fequens ad anteccdcns,ctiam vr a&u in fertur,c(t qid fimplex, et incomplexü ; cum non üt,nifi quedam rclatio rationis, vt ctiam concedant Complutcit. nu. 2 j. €'20 nó íunt obic&a improportionata;a pinna operationis . Aduczríus hinc conclofionem obij« cies t. prob»ndo per primam operatio« nem nullum fizri poíse ens rationis; TG quia irea nulla datur falíicas: at ens ra tionis fir pet actum tal(amjquo nimirum concipuatur res alicer, quàm fic »